Toυ Γιώργου Κουτσαντώνη
Αν κανείς προσπαθήσει να παρακολουθήσει με ορθολογισμό (δηλαδή το δυνατό από-ιδεολογικοποιημένος και απεξαρτημένος από κομματικούς οπαδισμούς) την κατάντια της πολιτικής στην Ελλάδα, μπορεί να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η συνειδητοποίηση ότι αυτό που «παρέχεται» στους πολίτες είναι ένα ολιγαρχικό πολίτευμα και ασφαλώς όχι Δημοκρατία.
{ Η Δημοκρατία δεν μπορεί παρά να είναι άμεση. Λέγοντας «άμεση δημοκρατία» είναι σαν να λέμε «μηλόπιτα με μήλο». Είναι όπως ο όρος «κερδοσκοπικός καπιταλισμός» που το επίθετο «κερδοσκοπικός», είναι πλεονασμός, διότι ποτέ ο καπιταλισμός δεν υπήρξε το αντίθετο. Ή όπως ο όρος «αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος» που δεν χρειάζεται το επίθετο «αδελφοκτόνος», διότι ποτέ ο εμφύλιος δεν υπήρξε το αντίθετο. } [1]
« Εάν (άμεση) δημοκρατία σημαίνει να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας, αυτό δεν μπορεί να γίνει πριν και χωρίς να πάρουμε τις έννοιες στα χέρια μας.» [1]
Αυτή η άθλια πολιτική σκηνή, ξεμπροστιάζει στα μάτια των πολιτών την αληθινή εικόνα του ολιγαρχικού αυτού συστήματος, που ανερυθρίαστα οι επαγγελματίες πολιτικοί ονομάζουν Δημοκρατία.
