Ηταν κάποτε μια Μέση Εκπαίδευση

Του Χρήστου Κάτσικα

Μια ιστορική αναδρομή από το σχολείο της υποεκπαίδευσης της δεκαετίας του '70 και του '80 στο σημερινό με την καρατόμηση των αδύνατων μαθητών.

Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’60, το εξατάξιο Γυμνάσιο «φιλοξενούσε» ένα μόνο τμήμα του πληθυσμού της αντίστοιχης σχολικής ηλικίας, καθώς το μεγαλύτερο μέρος όσων μαθητών γράφονταν στην Α' τάξη του Δημοτικού, είτε δεν συνέχιζαν στο Γυμνάσιο είτε, εάν συνέχιζαν, δεν το τελείωναν ποτέ.

Την περίοδο αυτή έχει υπολογιστεί ότι μόνο το 25-30% των μαθητών ολοκλήρωναν τις σπουδές τους στη Μέση Εκπαίδευση, ενώ σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας (απομακρυσμένες, ορεινές, αγροτικές κ.λπ.) σε κάθε 100 μαθητές που ξεκινούσαν το Δημοτικό μόνο οι 15 τελείωναν το Γυμνάσιο.

Η δεκαετία του ’70 και του ’80 χαρακτηρίζονται από τους υψηλούς ρυθμούς μαζικοποίησης της ελληνικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της.

Οι ασκούμενες κοινωνικές πιέσεις για εκπαίδευση, τα λαϊκά αιτήματα και οι διεκδικήσεις, οι ανάγκες του υπαρκτού καταμερισμού εργασίας και η διάχυση των αντιλήψεων της εποχής σχετικά με τη σημασία της εκπαίδευσης για την οικονομική ανάπτυξη συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός κλίματος που ευνοούσε το «άνοιγμα» του εκπαιδευτικού συστήματος για «εθνικούς, οικονομικούς και αναπτυξιακούς λόγους».

«Κόκκινος θερισμός» για το ιδιωτικό χρέος

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Με εργαλείο τις οφειλές προς κάθε είδους πιστωτές, κυβέρνηση και τρόικα προωθούν την πιο βίαιη αναδιάρθρωση της οικονομίας, με ανυποψίαστα θύματα τους εργαζόμενους.

Με δυο θρυαλλίδες επικίνδυνα ενεργές, τόσο ώστε να προκαλέσουν ακόμη και διεθνείς αναφλέξεις, σ’ αυτό το αιματηρό ισοζύγιο μεταξύ Γάζας και Ουκρανίας, η ελληνική μνημονιακή επικαιρότητα μετά βίας βρίσκει χώρο για να απασχολήσει τους πολυάσχολους ηγεμόνες της Ευρώπης. Το τετ α τετ Μέρκελ-Σαμαρά στις Βρυξέλλες δεν είχε ειδήσεις και δεν θα μπορούσε να έχει. Και το ραντεβού με τον Ρέντσι που ακολούθησε είναι απίθανο να καταλήξει σε κάποιου είδους «αναπτυξιακό μέτωπο του Νότου». Η Ελλάδα παραμένει για το σύνολο των δανειστών (άρα και για Ιταλία ή Γαλλία) μια κατάσταση εξαίρεσης. Ιδιαίτερα για το γεγονός ότι μέχρι το τέλος του χρόνου πρέπει να καταλήξουν σε μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους της, που κατά 75% τους ανήκει.

Για τους δανειστές το χρονοδιάγραμμα διαχείρισης της ελληνικής κρίσης είναι διαμορφωμένο και καμιά ουσιαστική συζήτηση γι’ αυτή τη σημαντικότερη συνιστώσα της, το χρέος, δεν πρόκειται να γίνει πριν ολοκληρωθούν τα πανευρωπαϊκά stress tests των τραπεζών. Οι σχετικές ανακοινώσεις της ΕΚΤ για τη διαδικασία ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, που θα κρίνουν τις κεφαλαιακές ανάγκες 128 «συστημικών» τραπεζών, ανάμεσά τους και των τεσσάρων ελληνικών, αποσαφήνισαν τα πράγματα. Τίποτε δεν πρόκειται να ξεκινήσει πριν από τα μέσα Οκτωβρίου, οπότε θα καθοριστούν οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών κι αυτές θα περάσουν στην άμεση εποπτεία της ΕΚΤ, στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης. Μέχρι τότε, η συγκυβέρνηση και η τρόικα θα πρέπει να έχουν ολοκληρώσει την 5η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος «προσαρμογής» και να έχουν δρομολογήσει οδυνηρές παρεμβάσεις σε όλα τα δημοσιονομικά και οικονομικά μέτωπα, από το εργασιακό και το ασφαλιστικό μέχρι το θέμα της διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους.

Η Ε.Ε. αποφάσισε να επιτίθεται στρατιωτικά στα κράτη - μέλη της, εάν...

Το Δ' Ράιχ αποκαλύπτεται και απειλεί...

Εθνική ακεραιότητα τέλος, με νόμο της Ε.Ε. 

Του Μάρκου Παναγιωτίδη

Με απόφαση - νόμο των Βρυξελλών η Ε.Ε. έχει δικαίωμα εισβολής και καταστολής, σε περίπτωση που διαπιστώσει η ίδια (δηλαδή το "διευθυντήριο" των ανωνύμων συμφερόντων πολυεθνικών) πως απειλούνται τα συμφέροντά της.

Πού θα εισβάλει η Ε.Ε. στρατιωτικά και θα καταστέλλει κινητοποιήσεις πολιτών; Μα, στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των οποίων τη γνώμη δεν θα λαμβάνει υπόψιν, αφού θα έχει τη δυνατότητα εισβολής και επιβολής στρατιωτικών μέσων (δηλαδή πολέμου και θανάτου πολιτών) χωρίς να αιτηθεί κάτι τέτοιο η κυβέρνηση της χώρας που "αποσταθεροποιείται"...! (ενδεχομένως η συγκεκριμένη απόφαση να είναι και η κύρια αιτία ασκήσεων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για μάχες πόλεων και καταστολή εξεγέρσεων πολιτών...).

Η Δημοκρατία μέσα στην Ευρώπη έχασε και την έσχατη άμυνά της και το προσωπείο της ευρωχούντας με νόμο των Βρυξελλών αποφασίζει και διατάσσει...

Στο σημείο αυτό, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο συμπτωματική μπορεί να είναι η βούληση του Βερολίνου να λειτουργεί ο γερμανικός στρατός και πέραν των ορίων της Γερμανίας, αλλά και πέραν των ορίων δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ...

Κοριοί στα σωθικά της δημοκρατίας

Η υπόθεση Έντουαρντ Σνόουντεν ως πολιτικό ζήτημα με ηθική διάσταση 

Του Νίκου Κουρμουλή

Ένας από τους κύριους μυθοπλαστικούς ιμάντες, που ακουμπά σε τεκμηριωμένα γεγονότα, των υπηρεσιών ασφαλείας των Η.Π.Α είναι η ωμή παρέμβασή τους στις διεργασίες των εκάστοτε κυβερνήσεων. Εσωτερικών και εξωτερικών. Σε πλείστες όσες ιστορικές περιόδους μάλιστα φαίνεται να συνδιαμορφώνουν τους διαχειριστικούς φακέλους των κύριων υπουργείων, καθώς και κομβικές αποφάσεις του Κογκρέσου. Πριν από έναν χρόνο όμως, οι αποκαλύψεις του 29χρονου Έντουαρντ Σνόουντεν έφεραν στο φως τις τρομακτικές διαστάσεις της διείσδυσης των μυστικών υπηρεσιών στο καθημερινό γίγνεσθαι των απλών ανθρώπων και όχι μόνο στους θώκους των υψηλά ιστάμενων πολιτικοοικονομικών κλιμακίων. Ο μύθος τελικά είναι η ίδια η ζωή.

Το καρφί, ή αλλιώς «The whistleblower», Έντουαρντ Σνόουντεν δικαίωσε τόσο τις κραυγές των απανταχού συνωμοσιολόγων όσο και τις συντεταγμένες καταγγελίες αριστερών ακτιβιστών, τελείως διαφορετικού πολιτικού μεγέθους φυσικά. Άναψε τη συζήτηση για τα κεκτημένα της δημοκρατίας, τους προστατευτικούς θεσμούς του κοινωνικού κράτους, τη συνθήκη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη βαλλόμενη ιδιωτικότητα, τους μηχανισμούς εθνικής ασφαλείας. Κι όλα αυτά από έναν νεαρό άνδρα, χωρίς πτυχίο Λυκείου καν. Ένας πραγματικά αόρατος άνθρωπος στην παγκόσμια κλίμακα των πολυπτυχιούχων μεσαζόντων. Έβγαλε στη δημοσιότητα εκατομμύρια απόρρητα data, που αποκάλυπταν επτασφράγιστα μυστικά του Πενταγώνου, της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (N.S.A.), καθώς και της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (C.I.A.). Κατηγορείται για υποκλοπή κυβερνητικής περιουσίας, διαρροή εθνικού αμυντικού υλικού και ηθελημένη παράδοση μυστικών πληροφοριών σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα. Κατηγορίες που επιφέρουν βαρύτατες ποινές.

" Πώς με έμαθαν να τρομοκρατώ τον κόσμο σε μία εισπρακτική εταιρεία "

Της Δάφνης Πασσίση-Κοκότ
 

Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ή τουλάχιστον αυτό λέμε στον εαυτό μας όταν βρισκόμαστε στη θέση να κάνουμε κάτι που ενδεχομένως να μη μας αρέσει, να μην έχει καμία σχέση με τον τομέα μας και ακόμα περισσότερο κάτι που μπορεί να διακυβεύει την ηθική μας. Πριν λίγα χρόνια λοιπόν και αρκετό καιρό πριν αρχίσει η συζήτηση για τις εισπρακτικές εταιρείες και την κομπίνα των τραπεζών που τις χρησιμοποιούν, όντας φοιτήτρια ακόμα, πήγα να δουλέψω σε μία από αυτές. Μία φίλη-φίλου πρότεινε σε εμένα και τη κολητή μου να πάμε να εργαστούμε στην εταιρεία, με μια ατάκα τύπου «Ελάτε, ελάτε. Δεν είναι δύσκολη δουλειά. Θα παίρνετε τηλέφωνα και θα ενημερώνετε τον κόσμο. Θα έχετε και μπόνους!. Πάμε, παίρνουμε (εννοείται) τη δουλειά και ξεκινάμε.

Η Μιμή σε τμήμα με κάρτες γνωστής τράπεζας και εγώ σε τμήμα δανείων κάποιας άλλης γνωστής τράπεζας. Για να μπω όμως στο δια ταύτα, ακολουθούν τα τέσσερα στάδια της εκπαίδευσής μου.

1. ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ
Προφανώς και μας είχε δοθεί σενάριο. Κανονικότατο σενάριο, που σου εξηγούσε step by step πώς μιλάς στον Χ και πώς προσπαθείς να τον πείσεις να πάει να καταθέσει χρήματα. Στην αρχή μιλάς γλυκά, πιο γλυκά και από το γλυκό κουταλιού. Οσο περνάει η ώρα και οι μέρες, αρχίζεις να γίνεσαι πιο αυστηρή και βάζεις και μία δόση από Βίρνα Δράκου μέσα.

Η CIA συντονίζει Ναζί και Τζιχαντιστές

Ο Ντμύτρο Γιάρος, επικεφαλής του ουκρανικού ακροδεξιού «Πράβι Σέκτορ» σε ομιλία του στο Μαϊντάν τον Φεβρουάριο του 2014.

Του Thierry Meyssan

Η αντιπαράθεση μεταξύ των πραξικοπηματιών του Κιέβου, που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ, και των Ουκρανών Φεντεραλιστών, που υποστηρίζονται από τη Ρωσία, έχει φθάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή.

Στις 8 Μαΐου του 2007 στο Τερνοπόλ (δυτική Ουκρανία), μικρές ομάδες Ναζί και ισλαμιστών δημιουργούν το λεγόμενο αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο προκειμένου να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας. Συμμετέχουν σ’ αυτό οργανώσεις από τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Ουκρανία και τη Ρωσία. Ανάμεσά τους, ισλαμιστές αυτονομιστές από την Κριμαία, την Δημοκρατία της Αντιγκέα στους πρόποδες του Καυκάσου, το Νταγκεστάν, την Ινγκουσετία, την Δημοκρατία της Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία (στα σύνορα με την Γεωργία), από την Καρατσάϊ-Τσερκεσία, την Οσετία και από την Τσετσενία. Στο Μέτωπο προεδρεύει ο Ντμύτρο Γιάρος, επικεφαλής του ουκρανικού ακροδεξιού «Πράβι Σέκτορ», ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2014, μετά το πραξικόπημα στο Κίεβο, έγινε Αναπληρωτής Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Ουκρανίας.

Στις 2 Μαΐου, ο μεταβατικός πρόεδρος της Ουκρανίας Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ και ο Ουκρανο-Εβραίος ολιγάρχης Ίγκορ Κολομόισκι οργάνωσαν την πυρπόληση στο «Σπίτι των Συνδικάτων» στην Οδησσό, όπου βρήκαν τον θάνατο δεκάδες ρωσόφωνοι κάτοικοι της πόλης που είχαν καταφύγει εκεί. Ο δυτικός τύπος ελαχιστοποίησε το μέγεθος αυτής της άγριας πράξης και, στη συνέχεια, τήρησε απόλυτη σιωπή όταν άρχισαν να συσσωρεύονται μαρτυρίες και αποδεικτικά στοιχεία. Μετά από αυτές τις φρικαλεότητες, δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν να ζουν μαζί οι δύο λαοί.

Χουντικοί προδότες οδηγούν την Κύπρο σε τουρκική κατοχή

Του Γιώργου Δελαστίκ 

Τη Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974, έκαναν οι δικτάτορες το πραξικόπημα, το Σάββατο, 20 Ιουλίου, η Αγκυρα άρχισε την εισβολή στο νησί.

Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974, κάνει η αμερικανοκίνητη χούντα της Αθήνας το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο. Την ίδια κιόλας νύχτα το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας συνεδριάζει στην Αγκυρα και αποφασίζει εισβολή στην Κύπρο τη νύχτα της Παρασκευής 19 προς Σάββατο 20 Ιουλίου. Την Τετάρτη, 17 Ιουλίου, η Βρετανία -ως εγγυήτρια δύναμη βάσει της προδοτικής συνθήκης της Ζυρίχης- καλεί σε κατεπείγουσες διαβουλεύσεις την Ελλάδα και την Τουρκία. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβίτ βρίσκεται ήδη στο Λονδίνο. Εισηγείται στον Βρετανό πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον της κυβέρνησης των Εργατικών η Βρετανία και η Τουρκία να εισβάλουν από κοινού στην Κύπρο για να αποκαταστήσουν τη συνταγματική τάξη που έχει ανατραπεί από το πραξικόπημα των χουντικών προδοτών, χρησιμοποιώντας μάλιστα τις βρετανικές βάσεις του Ακρωτηρίου και της Δεκελείας στη Mεγαλόνησο! 

Στις 19 Ιουλίου 1974 συνέρχεται εκτάκτως στη Νέα Υόρκη το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να εξετάσει το Κυπριακό. Στις 3.30 το μεσημέρι εμφανίζεται ενώπιόν του μέσα σε θύελλα χειροκροτημάτων ο νόμιμος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Aρχιεπίσκοπος Μακάριος. Στην ομιλία του είναι καταπέλτης: «Το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος παρεβίασεν αναισθήτως την ανεξαρτησίαν της Κύπρου... Ητο εισβολή κατά παράβασιν της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας» καταγγέλλει χωρίς περιστροφές. Η Σοβιετική Ενωση προτείνει να καταδικαστεί το πραξικόπημα από το Συμβούλιο Ασφαλείας ώστε να τεθεί φραγμός στην τουρκική εισβολή. Οι Αμερικανοί όμως προβάλλουν βέτο! Τόσο το πραξικόπημα στην Κύπρο, που πραγματοποίησαν οι πράκτορές τους της ελληνικής χούντας των συνταγματαρχών όσο και η άμεσα αναμενόμενη να εκδηλωθεί τουρκική εισβολή στο νησί κινούνται στο πλαίσιο δικού τους σχεδίου!

Παραπολιτικά σε ήχο πλάγιο

Γράφει Ο «ΑΤΑΞΙΚΟΣ»

(Σχόλια επικαιρότητας)

√ Σαράντα χρόνια κλείνουν από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία ακολούθησε το χουντικό αμερικανοκατευθυνόμενο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. «Δεν ξεχνώ» συνηθίζουμε να λέμε σε τέτοιες θλιβερές επετείους. Και όμως ξεχνούμε πολλοί και πολλά και κυρίως ότι το πρόβλημα της Κύπρου είναι πρώτα απ’ όλα πρόβλημα εισβολής, κατοχής, παρουσίας ξένων κυρίαρχων βάσεων και αντιϊμπεριαλιστικής πάλης! Ο μόνος που σίγουρα δεν έχει ξεχάσει και επιβεβαιώνει την ακλόνητη συνέχεια της Τουρκικής πολιτικής, είναι ο Αμπντουλάχ Γκιούλ, Πρόεδρος της Τουρκίας, ο οποίος προκλητικότατα βρίσκεται αυτήν τη μέρα στα κατεχόμενα, προκειμένου να συμμετάσχει στις «πανηγυρικές» εκδηλώσεις για τα 40 χρόνια της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο και προέβη σε ακόμα πιο προκλητικές δηλώσεις.

* * *

√ Δύο συγκεκριμένες κινητοποιήσεις κλάδων εργαζομένων σημείωσαν σημαντικές νίκες τις τελευταίες μέρες. Εξαιρετικά σημαντική και γενικότερης σημασίας η πρώτη νίκη που σημείωσαν με τον αυθόρμητο αλλά εντυπωσιακό σε φρόνημα, αλληλεγγύη, μαχητική διάθεση και συγκρουσιακό πνεύμα, απεργιακό αγώνα τους οι εργαζόμενοι στην Cosco στο λιμάνι του Πειραιά. Αξιοσημείωτη επίσης η νίκη των εκατοντάδων "συνεργατών" και "συνεργατριών" που εργάζονται στην Εθνική Ασφαλιστική, οι οποίοι/ες με τον ενωμένο αγώνα τους εμπόδισαν τη μεταφορά τους σε εταιρεία επινοικίασης, όπως σχεδίαζε η διοίκηση της εταιρείας. Κάτι αλλάζει γενικότερα στο πολιτικό κλίμα και ενισχύει την αποτελεσματικότητα των αγώνων; Ή όταν οι αγώνες ξεσπούν για τον σωστό λόγο, με ενωτικό τρόπο, τη σωστή στιγμή και έχουν την σωστή πολιτική στήριξη, σημειώνουν θετική έκβαση; Ίσως και τα δυο μαζί και άλλα παίξαν το ρόλο τους. Αξίζει να το μελετήσουμε!

* * *

Ποιος μας παίρνει τον χρυσοφόρο πυρίτη;

Του Πέτρου Τζεφέρη*

Με λένε χρυσοφόρο πυρίτη και στα 2013-2014 οδεύω προς την Κίνα... Ευελπιστώ κάποτε να μένω στον τόπο μου την Ελλάδα και να παράγω ουγγιές... Ουγγιές από χρυσάφι!

Σύμφωνα με τα στατιστικά για τον Ορυκτό Πλούτο που τηρεί σε ετήσια βάση το ΥΠΕΚΑ, εντός του 2013 η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ κατεργάστηκε 552,6 χιλ. τον. παλαιού τέλματος της περιοχής Ολυμπιάδας, από την οποία προήλθαν περίπου 64.837 τον. συμπυκνώματος χρυσοφόρου αρσενοπυρίτη, με μέση σύσταση Ag= 40,52 gr/τον. και Au=22,50 gr/τον. Η κατεργασία αυτή έγινε στο πλαίσιο αποκατάστασης του περιβάλλοντος της περιοχής Ολυμπιάδας στη Χαλκιδική από τις παλαιές μεταλλευτικές εκμεταλλεύσεις. Από το συμπύκνωμα αυτό διατέθηκαν στην Κίνα 49.832 τον. αξίας 21,3 εκατ. ευρώ. Οι Κινέζοι κατεργάζονται το συμπύκνωμα αυτό και παράγουν χρυσό.

Αν η κατεργασία του αρσενοπυρίτη γινόταν στον τόπο μας θα μπορούσαν να παραχθούν πάνω από 50 χιλ. ουγγιές χρυσού, μόνο για το 2013. Η ιδιαίτερη σημειολογία είναι ότι η χώρα μας θα μπορούσε -για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια- να καταστεί παραγωγός χρυσού, και μάλιστα από εργασίες αποκατάστασης περιβάλλοντος οι οποίες λαμβάνουν χώρα στα 265 στρέμματα των τελμάτων της παλαιάς εκμετάλλευσης στην Ολυμπιάδα, όπου περιέχονται συνολικά πάνω από 2,4 Mt χρυσοφόρου πυρίτη. Δηλαδή, θα επιτυγχάναμε ταυτόχρονα και αποκατάσταση περιβάλλοντος και παραγωγή χρυσού!

Γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα

Η γεωργία,τα τρόφιμα γενικά, και το μέλλον τους, βρίσκονται πάλι στο προσκήνιο. Το ερώτημα του τι τρώμε και τι ταΐζουμε τα παιδιά μας γίνεται για μια ακόμη φορά επίκαιρο. Έχουμε κουραστεί να ακούμε τα ίδια και τα ίδια.

Μετά τις τρελές αγελάδες, τις διοξίνες και τα διάφορα  διατροφικά σκάνδαλα που ξεσπούν το ένα μετά το άλλο τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, έφτασε η στιγμή όπου η ΕΕ, δείχνει καθαρά τις επιδιώξεις της.
Τα αρμόδια όργανα και οι  κυβερνήσεις, όταν δεν είναι ικανές να χαράξουν βιώσιμες  πολιτικές ή να κάνουν σωστούς ελέγχους στα τρόφιμα, ενώ οι τιμές των βασικών προϊόντων διαμορφώνονται έξω από κάθε λογική σε διεθνή χρηματιστήρια, την ίδια στιγμή μπορούν να προσφέρουν νέες ευκαιρίες  στις πολυεθνικές που παράγουν τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα.

 Με τον έλεγχο του «γενετικού υλικού» και του βασικού όγκου παραγωγής και εμπορίας ειδών διατροφής, μια χούφτα εταιρείες  κρατούν σε ομηρία  παραγωγούς και καταναλωτές και τελικά ολόκληρες χώρες.

Τα τρόφιμα και το περιβάλλον 
Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν με την απελευθέρωση  µεταλλαγµένων οργανισμών στη φύση, γεννούν ερωτήματα που οι εταιρείες που τους παράγουν δεν μπαίνουν καν στον κόπο να απαντήσουν. Τι  συμβαίνει τότε; Τι είδη  προκύπτουν; Ποιο είναι το χρονικό διάστημα που χρειάζεται να περάσει για να δούμε αυτές τις αλλαγές;