Του Αλέξη Ζακυνθινού
Η προμήθεια που εισπράττουν οι τράπεζες μέσω των POS, μοιάζει πράγματι με μία ακόμη πλάγια και κρυφή φορολόγηση των Ελλήνων – των μικρομεσαίων εταιριών ουσιαστικά, καθώς επίσης των ελευθέρων επαγγελματιών που έχουν επωμισθεί το μεγαλύτερο βάρος της πολιτικής των μνημονίων.
Άποψη
Η είδηση σχετικά με το εξώδικο που απέστειλε ένας ελεύθερος επαγγελματίας της Καλαμάτας στην εφορία της περιοχής του (πηγή: Θάρρος News), μη αποδεχόμενος να εγκαταστήσει μηχάνημα POS στην επιχείρηση του, έχει ασφαλώς ιδιαίτερο ενδιαφέρον ακόμη και αν δεν είναι αληθινή – αφού στηρίζεται στα δικαιώματα του που απορρέουν από το Σύνταγμα, το οποίο ελάχιστοι Πολίτες της χώρας γνωρίζουν. Δυστυχώς παρά το ότι πρόκειται ουσιαστικά για το κοινωνικό συμβόλαιο που έχει συναφθεί μεταξύ αυτών και του κράτους – το οποίο ασφαλώς οφείλει να τηρείται απαρέγκλιτα. Το εξώδικο αυτό αναφέρει τα εξής:
«Με την παρούσα δήλωση σας κάνω γνωστό ότι στην επιχείρησή μου δεν πρόκειται να τοποθετήσω μηχάνημα ΡΟS για τους κάτωθι λόγους:
(1) Με την τοποθέτηση του μηχανήματος ΡΟS αυτόματα γίνεται συνέταιρος και δικαιούχος στις εισπράξεις μου ένα τρίτο πρόσωπο, η τράπεζα, η οποία αρπάζει μέρος του τζίρου μου, δηλαδή με απλά λόγια μέρος της εργασίας και των κόπων μου, χωρίς να έχει συμβάλει καθόλου στα έξοδα λειτουργίας της επιχειρήσεώς μου.
