Η προσοχή των περισσοτέρων έχει στραφεί στο, ενδεχομένως κωμικοτραγικό, «γαλλικό δράμα», το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά από τις ευρωεκλογές - όπου το κυβερνών κόμμα «ηττήθηκε κατά κράτος», με ορισμένους Γάλλους να απαιτούν τη σύσταση μίας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας (πηγή).
Η ξαφνική παραίτηση όμως της γαλλικής κυβέρνησης, δύο ημέρες μετά την τοποθέτηση του ιταλού διοικητή της ΕΚΤ εναντίον της πολιτικής λιτότητας της ΕΚΤ, καθώς επίσης μία ημέρα μετά τις επιθέσεις των νομπελιστών οικονομολόγων εναντίον της καγκελαρίου για το ίδιο θέμα, τεκμηριώνει πιθανότατα πως, πίσω από το «γαλλικό θέατρο» με ευρωπαϊκές διαστάσεις που παρατηρούμε να εξελίσσεται, κρύβονται πολλές σκοπιμότητες.
Πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται ουσιαστικά για την πτώση μίας κυβέρνησης, αλλά για έναν ευρύτερο ανασχηματισμό - αφού δόθηκε απλά η εντολή στον πρωθυπουργό, από τον αποτυχημένο πρόεδρο, να σχηματίσει μία νέα κυβέρνηση.
Η βασική αιτία βέβαια ήταν η ραγδαία άνοδος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, το οποίο επιθυμεί την εγκαθίδρυση ενός άλλου πολιτικού συστήματος στη Γαλλία, αντίπαλου των καθιερωμένων - με κεντρικά χαρακτηριστικά τον εθνικοσοσιαλισμό (ανάλυση), καθώς επίσης την έξοδο από το ευρώ.
