Tου Όθωνα Κουμαρέλλα
Όλοι μιλούν για το νόμισμα, αλλά ελάχιστοι για το χρέος. Μιλούν για μέτρα μιας κάποιας ελάφρυνσης μέσω επιμήκυνσης, ή μείωσης των επιτοκίων, αλλά ουδείς βάζει το δάκτυλον επί των τύπον των ήλων.
Η αλήθεια είναι ότι και τα δύο -το ευρώ και το χρέος- είναι τόσο πολύ δεμένα μεταξύ τους, που εάν δεν απαλλαγούμε και από τα δύο ταυτό-χρονα, η πορεία προς την τελική καταστροφή είναι προδιαγεγραμμένη και αναπόδραστη.
Ποια είναι η αιτία, που μας είπαν, ότι προκάλεσε τη συνεχιζόμενη για επτά χρόνια «κρίση»;
Η υπερχρέωση της χώρας, που οφείλονταν στη «σπάταλη» ζωή μας και την «άρνησή» μας να γίνουμε.... προοδευμένοι Ευρωπαίοι.
Μας είπαν -και εξακολουθούν να μας λένε- ότι η σωτηρία θα έρχονταν από την αλληλεγγύη των «εταίρων» μας, αφού βέβαια κι εμείς θα γινόμασταν λιτοδίαιτοι και «νοικοκύρηδες». Εμείς όμως εκεί… πεισματάρηδες ανατολίτες αρνούμαστε να μεταρρυθμιστούμε….
Η αλήθεια όμως είναι λίγο διαφορετική και «κρύβεται» μέσα στον παραπάνω Πίνακα:
Η σημαδιακή ημερομηνία ορόσημο είναι η 31η Δεκεμβρίου 2001. Είναι η βραδιά προς το....
ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς του 2002 που η Ελλάδα με πολλές φαμφάρες και αντίστοιχες προσμονές, εγκαταλείπει το εθνικό της νόμισμα -τη δραχμή- και υιοθετεί ένα κοινό με άλλες χώρες της Ε.Ε. -το ευρώ-, παραδίδοντας τη νομισματική της κυριαρχία σε υπερεθνικά κέντρα, τις αποφάσεις των οποίων πολύ λίγο, έως καθόλου, θα μπορούσε να επηρεάζει στο εξής.
ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς του 2002 που η Ελλάδα με πολλές φαμφάρες και αντίστοιχες προσμονές, εγκαταλείπει το εθνικό της νόμισμα -τη δραχμή- και υιοθετεί ένα κοινό με άλλες χώρες της Ε.Ε. -το ευρώ-, παραδίδοντας τη νομισματική της κυριαρχία σε υπερεθνικά κέντρα, τις αποφάσεις των οποίων πολύ λίγο, έως καθόλου, θα μπορούσε να επηρεάζει στο εξής.