...και εμείς τρέχουμε πίσω τους.
Του Θέμη Τζήμα
Εδώ και τρεις ημέρες, η Τουρκία επιτίθεται εναντίον της Συρίας, διαπράττοντας ίσως το σοβαρότερο έγκλημα διεθνώς, αυτό της ένοπλης επίθεσης εναντίον κυρίαρχου κράτους.
Δεν επιτίθεται εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, ούτε απαντά σε κάποια επιθετική ενέργεια που στρέφεται εναντίον της.
Χτυπά το συριακό στρατό, προκαλεί τη Ρωσία και βομβαρδίζει τους Κούρδους μαχητές που δρουν εντός της Συρίας και εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, διότι θεωρεί ότι συνιστούν απειλή για την ίδια. Το καθεστώς Ερντογάν ανάγει το δόγμα Μπους περί προληπτικής άμυνας σε ένα ολότελα νέο επίπεδο, βάσει του οποίου μπορεί να επιτίθεται σε οποιοδήποτε άλλο κράτος κατά το δοκούν, εάν το ίδιο κρίνει ότι εντός του τελευταίου δραστηριοποιούνται δυνάμεις, που κάποια στιγμή, οποτεδήποτε στο μέλλον ίσως αποτελέσουν απειλή.
Επεκτείνει δηλαδή την εθνική της ασφάλεια στο χώρο και στο χρόνο αυθαίρετα, στο πλαίσιο μιας επιθετικότητας που δε γνωρίζει κανένα όριο παρά μόνο εκείνο που η ισχύς της ίδιας της Τουρκίας ή των αντιπάλων της θέτει. Πρόκειται για ομολογημένο δόγμα, που ο κόσμος δεν είχε ξανασυναντήσει σε τέτοια έκταση και προφάνεια, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.