Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014
«Εικόνες Μουσικής σε Ηχοχρωμάτων Τόπους»
Μάνος Αβαράκης
Κωνσταντίνος Θεμελής
Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας
19-10-2014
Η μουσική παράσταση «Εικόνες Μουσικής σε Ηχοχρωμάτων Τόπους» του Μάνου Αβαράκη που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας ήταν μια εξαίσια εμπειρίαυψηλών αισθητικών και καλλιτεχνικών προδιαγραφών. Κυρολεκτικά αξίζουνθερμάσυγχαρητήρια στην“ΠειραματικήΣκηνή Καλαμάτας”, που ανέλαβε την πρωτοβουλίαδιοργάνωση και διεκπεραίωση αυτήςτηςεκδήλωσης. Οιτυχεροίθεατέςέζησαν μια τρίωρη (κιόμως,… ναί τρίωρη) μέθεξημουσικής και θεατρικώνδρώμενων.
Ο performer Κωνσταντίνος Θεμελής με αριστοτεχνικό τρόπο ανέδειξε τις εκπληκτικές ικανότητες του μουσικού φαινομένου που λέγεται Μάνος Αβαράκης (Οι Καλαματιανοί γνωρίζουν τη ιστορία που έγραψε στα μουσικά πράγματα της πόλης τους), έμεινα άναυδος διαπιστώνονταςότι οι φυσαρμόνικες, οι φλογέρες και τα φλάουτα που χρησιμοποίησε ήταν συμπληρωματικά μέλη του σώματός του, όπως είναι τα χέρια μας και τα πόδια μας... Επιπλέον ήταν μεγάλη έκπληξη οι τολμηρές συνθετικές προτάσεις του σε ποιήματα υψηλών προδιαγραφών της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
Πάλι με λεφτά δικά μας πάνε να σώσουν τράπεζες και χρηματιστήριο
Tου Δημήτρη Καζάκη
Με τα λεφτά των ελλήνων ασφαλισμένων και φορολογουμένων οι κυβερνώντες προσπαθούν να αναχαιτίσουν την κερδοσκοπία των επενδυτικών κεφαλαίων, που οδήγησε σε μίνι κραχ το ελληνικό χρηματιστήριο την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς και τη δευτερογενή αγορά των ελληνικών ομολόγων. Να θυμίσουμε ότι οι ίδιοι οι κυβερνώντες εμφάνισαν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τοποθετήσεις στα "ψόφια" ελληνικά ομόλογα και στο "ψόφιο" χρηματιστήριο από ξένα επενδυτικά κεφάλαια κυρίως υψηλού ρίσκου, που αναζητούν γρήγορες και υψηλές αποδόσεις, ως "αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών".
Αυτές ήταν οι πολυπόθητες "ξένες επενδύσεις" που σωρηδόν κατεύθυναν όλο το προηγούμενο διάστημα της "ανάκαμψης" της ελληνικής οικονομίας. Έτσι μας έλεγαν. Τώρα, καθώς το μίνι κραχ του ελληνικού χρηματιστηρίου και των ελληνικών ομολόγων επιδείνωσε τις συνθήκες και συνολικά στην χρηματαγορά της ευρωζώνης, ΕΚΤ και Τράπεζα της Ελλάδας προσπαθούν να αποκαταστήσουν την ζημιά στην κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου που υπερέβη το 10% του ΑΕΠ της χώρας σε ετήσια βάση. Με λεφτά βέβαια που θα επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα νομικά πρόσωπα του δημοσίου γενικά, αλλά και τους φορολογούμενους.
Μέτρον άχρηστον...
Αν υπάρχει μια εποχή που έχει καταρρίψει ΑΠΟΛΥΤΑ το περίφημο "μέτρον άριστον" είναι τούτη δω η παράνοια που έχουν μεταφράσει σαν καθημερινότητα οι άνθρωποι. Η υπερβολή σ΄ολο το μεγαλείο της. Υπερβολικές, βουλιμικές επιθυμίες για το οποιοδήποτε σκατό κυκλοφορεί. Κσι δεν μιλάω μόνο για τους εθισμένους αποχαυνωμένους καταναλωτές της ύλης, στο "όλοι" συμπεριλαμβάνεται και η λεγόμενη ελιτ του πνεύματος, της επιστήμης της τεχνολογίας. Που θέλουν να φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι επιτέλους? Τι θέλουν να αποκτήσουν? Υπάρχει ένα όριο, έστω και χαμένο κάπου στο βάθος του ορίζοντα, που να είναι ΤΟ ΟΡΙΟ ΙΚΑΝΟΠΌΙΗΣΗΣ αυτής της απύθμενης και αρρωστημένης απληστίας που έχει θερίσει κάθε έννοια λογικής στον ανθώπινο νου? Αναρωτιέμαι υπήρξε τελικά, ποτέ, ένα τέτοιο όριο?
Γιατί κάποιος θέλει να τα έχει όλα? Γιατί κάποιος θέλει να μάθει τα πάντα? Για να γίνει τι? ΘΕΟΣ? Και να κάνει τι όταν γίνει θεός του χρήματος ή θεός του πνεύματος? Να υποτάξει τους υπόλοιπους? Να τους κοιτάει από ψηλά? Να παίζει με τις μάζες? Να γίνει το μέγιστο οικοδόμημα ανάμεσα στα χαμόσπιτα? Μας τα έχουν πρήξει στη κυριολεξία οι κάθε είδους σωτήρες, μεσσίες, όσοι είδαν το φως το αληθινό, μας τα έχουν πρήξει στο ίδιο βαθμό κι ίσως χειρότερα ακόμα από εκείνους που ονειρεύονται τα ηλίθια μπιχλιμπιδια που θέλουν ν΄αποκτήσουν.
Ο πολιτισμός της βουλιμίας....
Γυρνάς το μάτι από τη μία και βλέπεις ανθρώπους που καταναλώνουν όλη τη ζωή τους να αγοράζουν... να αγοράζουν ασταμάτητα, να δουλεύουν σαν σκλάβοι, τρελλαμένοι, για να αγοράζουν. Οτιδήποτε τους πλασάρρουν εκείνοι που καταναλώνουν όλη τη ζωή τους για να πουλάνε. Κι από την άλλη υπάρχει ένας κόσμος υποτίθεται πνευματικός που κάνει τι ακριβώς? Ονειρεύεται σενάρια αθανασίας, ονειρεύεται να δημιουργήσει νέους Αδάμ? Δισεκατομμύρια πειραματατόζωα μιας παρανοϊκής κοινωνίας που έχει χάσει ΚΑΘΕ ΜΕΤΡΟ. Μια απίστευτη Βαβέλ που ΘΕΛΕΙ, ΘΕΛΕΙ, ΘΕΛΕΙ κι άλλα, κι άλλα... ΟΛΑ.
Αν περπατούσαμε ξυπόλητοι στο χώμα
Του Αρη Δαβαράκη
Έγραψε ο Μακριδάκης το πρωϊ της Τρίτης ένα κείμενο και μου το έστειλε από το τηλέφωνό του – γιατί δεν έχει wi-fi στο μούρκι βέβαια, μόνο να πιάσει κάνα σήμα 3G+ να στείλει και να λάβει mail. Μετακομίζουνε με την Στάθια, την σύντροφό του, από το «καλοκαιρινό» τους σπίτι που είναι αυτό το υπέροχο μικροσκοπικό καλυβόσπιτό τους στο χωράφι, (το οποίο απέχει πέντε λεπτά με τα πόδια από μια πανέμορφη αμμουδιά), στο κανονικό σπίτι του χωριού που έχει όλες σχεδόν τις βασικές απαραίτητες ανέσεις και εκεί ξεχειμωνιάζουν.
Ο Γιάννης βέβαια κατεβαίνει καθημερινά όλο τον χειμώνα στο μούρκι του και από κει μαζεύει το φαγητό της μέρας, ολόφρεσκο, αλκαλικό, γεμάτο βιταμίνες και υγεία. Όπως θα διαβάσετε λοιπόν (αν δεν το διαβάσατε ήδη), έτυχε να πέσει πάνω σε ένα λίνκ με θέμα «που τρώει ο πρωθυπουργός» και τι γεύσεις του αρέσουν κ.λπ. –και το κοίταξε γιατί τον ενδιαφέρει πολύ αυτή η πλευρά των ανθρώπων, η τροφή τους, η σχέση τους με τη φύση και το οικοσύστημα, αν χαίρονται να περπατούν ξυπόλητοι στο χώμα – και τελικά αν προσπαθούν να γίνουνε «αλκαλικοί» και να αποβάλλουν σιγά-σιγά (γιατί θέλει και χρόνο) την «όξινη πλευρά τους». Έβαλε τίτλο στο κείμενό του «Φανταστείτε…» και το έκλεισε με μια παράγραφο που τα λέει όλα :Φανταστείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν… Θα το διαβάσετε, μην σας τα πω και όλα.
Ήλθε η ώρα του λαού!
Του Όθωνα Κουμαρέλλα
Τις τελευταίες ημέρες ζούμε τις πρώτες πράξεις της εμπλοκής της χώρας μας σε ένα δράμα που εκτυλίσσεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς στη γειτονιά μας. Επειδή, ως συνήθως, περί άλλα τυρβάζουμε συστηματικά, αρνηθήκαμε να κατανοήσουμε ότι η φωτιά που έχει ξεσπάσει από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική και φτάνει μέχρι την καρδιά της Ευρώπης στην Ουκρανία, δεν θα μπορούσε ποτέ να μας αφήσει ανεπηρέαστους.
Η Ελλάδα και η Κύπρος δεμένες χειροπόδαρα στο καθεστώς δουλοπαροικίας χρέους που τους επέβαλαν, «φίλοι», «σύμμαχοι», «εταίροι» και δανειστές μας, αλλά πάντα «προστάτες» μας, παρατηρούν αμήχανα τις εξελίξεις και οι «ηγεσίες» τους, αν δεν χειροκροτούν επιδοκιμάζοντας κάθε προκλητική ενέργεια σε βάρος των εθνικών μας δικαίων, μένουν απλά σε βερμπαλισμούς και, όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε αλλού, σε νουθεσίες καλής συμπεριφοράς. Καμία απολύτως ουσιαστική ενέργεια αποτροπής των τετελεσμένων που ήδη συντελούνται.
Η Τουρκία και ο Ερντογάν, έχοντας πλήρη επίγνωση της πυρκαγιάς που απειλεί τη γείτονα από τις διαστάσεις που παίρνει ξανά το ανατολικό ζήτημα και ο πόλεμος για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της ευρύτερης περιοχής, αποφάσισαν να παίξουν πολύ σκληρά για να περισώσουν ό,τι γι’ αυτούς είναι δυνατό να περισωθεί και έχοντας απέναντί τους ραγιάδες και υποτακτικούς, να βγουν και ωφελημένοι από ‘πάνω!
Διαπλοκή και Γιακουμάτος καταργούν το ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ
Του Χρήστου Γιαννούλη
Αν ήταν σήριαλ, ή επική ταινία, θα ξεκινούσε με ένα κοντινό πλάνο στο γεμάτο αγωνία πρόσωπο του Ηλία Τσολακίδη (ιδρυτικού μέλους της Εθελοντικής ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας) μαθαίνοντας λίγα δευτερόλεπτα αφού προσγειώθηκε στην Ελλάδα, ότι η πρώτη παραγγελία πατάτας στο ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ, τον Φεβρουάριο του 2012, ξεπερνούσε με την «μία» τους 25 τόνους. Μέσα σε λίγες ώρες είχε κλείσει η πρώτη λίστα των διψασμένων καταναλωτών για «ελεύθερα» και καλά προϊόντα. Και το ταξίδι ξεκινούσε. Οι ταξιδιώτες πολλαπλασιάστηκαν, μέχρι του σημείου σε κάθε γωνιά σχεδόν της χώρας, να πωλούνται ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ, προϊόντα της ελληνικής γης, χωρίς καπέλο και σε τιμές πολύ πιο κάτω από τα Σούπερ Μάρκετ.
Αυτό που ακόμη δεν έχει καταφέρει, σχεδόν κανείς από τους ΓιακουματοΚουλούρηδες που δίνουν την μάχη της ακρίβειας μόνο μέσα από το πρωϊνό του Αντένα.
Η Ιστορία αυτού του κινήματος, που ξεκίνησε από την Κατερίνη, γνωστότερο ως κίνημα της Πατάτας, κινδυνεύει με αφανισμό εξαιτίας των προθύμων εξυπηρετητών των μεσαζόντων. Άργησαν, αλλά χτύπησαν.
.png)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)