Το αδιέξοδο της μεσαίας τάξης

Του Ιάκωβου Ιωάννου

Όταν είναι κανείς φιλελεύθερος χωρίς να τάσσεται υπέρ των μνημονίων, θεωρεί θνησιγενές το ευρώ και πιστεύει πως εάν δεν φύγουν οι «Θεσμοί» από την Ελλάδα δεν υπάρχει μέλλον, δεν έχει κανένα σοβαρό κόμμα να τον εκπροσωπεί.  

«Κανένας από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων δεν κάνει για πρωθυπουργός, σύμφωνα με το 41,6% των Πολιτών – ενώ κανένα κόμμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα, λέει το 39,5% στην πρόσφατη δημοσκόπηση» (πηγή).

Άποψη

Ξεκινάω από το ότι είμαι μεν φιλελεύθερος, όπως η πλειοψηφία της ελληνικής μεσαίας τάξης, αλλά όχι νεοφιλελεύθερος – με την έννοια πως δεν υποστηρίζω ότι, τα πάντα πρέπει να ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα. Πως είμαι ταυτόχρονα υπέρ του κοινωνικού κράτους προνοίας και της δίκαιης (όχι ίσης) αναδιανομής των εισοδημάτων, αλλά δεν πιστεύω στον αριστερό κρατισμό – όπου όλα ανήκουν στο κράτος που δεν φροντίζει μόνο για την ψήφιση και την εφαρμογή των κανόνων, αλλά κατευθύνει κεντρικά την οικονομία.

Ως φιλελεύθερος τώρα, δεν είμαι υπέρ των μνημονίων, θεωρώντας πως καταστρέφουν τη χώρα – ενώ ο πραγματικός στόχος τους είναι να τη μετατρέψουν σε προτεκτοράτο των δανειστών της. Θεωρώ επίσης πως όσο οι «Θεσμοί» κυβερνούν από το παρασκήνιο, δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα – οπότε πρέπει να εκδιωχθούν με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία.

Για Το Σχέδιο Μεταναστευτικού Εποικισμού της ΕΕ

Του Γρ. Σουλτάνη

Το μεταναστευτικό, εκτός από μια αρκετά προσοδοφόρα και πολλά υποσχόμενη αγορά, είναι η πρώτη ύλη για την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Οι μεταναστευτικές ροές καθοδηγούνται με βάση ένα σχέδιο εποικισμού της ΕΕ, από σκλάβους που υπόσχονται την εκμηδένιση σχεδόν του εργασιακού κόστους. Βέβαια, το ευρωπαϊκό «κεκτημένο», δεν επιτρέπει τη χρήση σκλάβων και συνεπώς, ούτε την αιχμαλωσία ιθαγενών· αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Είναι γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει ιδιαίτερη σχέση με τη διαστροφή της γλώσσας: αλλάζοντας το όνομα σε ένα φαινόμενο, μεταβάλλει και τη φύση του.

Έτσι, ο δούλος, στις μέρες μας είναι αυτός που εξαναγκάζεται σε μετανάστευση ή προσφυγιά, αφού η πατρίδα του διαλύεται, ή από «μετριοπαθείς ισλαμιστές» και έξυπνες βόμβες, ή απλά βυθίζεται στη φτώχεια από την επέλαση των πολυεθνικών που πάνε χέρι-χέρι με τη «δημοκρατία».