Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014
Η επόμενη κρίση πλησιάζει…
Του James Meadway
Μετάφραση: Ελεάννα Ροζάκη
Το ερώτημα δεν είναι το αν, αλλά το πότε
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των τελευταίων εβδομάδων η παγκόσμια οικονομία βαδίζει προς μία ακόμα χρηματοοικονομική κρίση. Τα επίπεδα δανεισμού σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκονται σε υψηλότερα σημεία από το 2008, με τις φτωχές χώρες να κατέχουν τα πρωτεία. Ασφαλής δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον ούτε η Βρετανία όντας πλέον εκτεθειμένη σε επικίνδυνο βαθμό στις κρίσεις που σοβούν στον υπόλοιπο κόσμο. Παράλληλα, τα δικά της εσωτερικά προβλήματα παραμένουν άλυτα.
Στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ με τον τίτλο World Economic Outlook, σκιαγραφείται μία ζοφερή εικόνα επιβράδυνσης της παγκόσμιας ανάπτυξης. Ακόμα και οικονομολόγοι που θεωρούνται εκπρόσωποι του κατεστημένου όπως ο πρώην Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Λάρι Σάμερς, μιλούν σοβαρά για μία κατάσταση «secular stagnation», μία προσέγγιση που πρεσβεύει ότι οι αναπτυγμένες οικονομίες τελούν σήμερα σε καθεστώς μόνιμης ύφεσης.
Τι είναι τελικά το ΚΚΕ;
Καμία εντύπωση δεν μου έκανε η ανακοίνωση του ΜΑΣ με αφορμή τα γεγονότα με τον πρύτανη του ΕΚΠΑ, Θεόδωρο Φορτσάκη, και τη συνεδρίαση της Συγκλήτου την οποία διέκοψαν φοιτητές όταν ενημερώθηκαν πως δεν είχαν την άδεια να παραστούν.
Η ιστορία του πανεπιστημίου –για όσους δεν τη γνωρίζουν ή δεν έχουν ενημερωθεί πλήρως- δεν έχει καμία διαφορά από όλα όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα: επιβολή ιδιωτικών υπηρεσιών σεκιούριτι από εργολάβους ελαστικής εργασίας, συνεργεία καθαριότητας με ανθρώπους χωρίς εργασιακά δικαιώματα, πλήρης απαξίωση των υποδομών και της λειτουργίας των πανεπιστημίων με σκοπό την αντικατάστασή τους από ιδιωτικά, αποψίλωση των διοικητικών υπαλλήλων με αποτέλεσμα την αδυναμία της διοικητικής λειτουργίας τους, ελλιπής σίτιση των φοιτητών, ανοργάνωτες και ανύπαρκτες σε πολλές περιπτώσεις φοιτητικές εστίες, έλλειψη βοηθών καθηγητών και διδακτικού προσωπικού, και πολλά, πολλά ακόμη.
Όλα αυτά είναι «παράνομα». Όπως «παράνομη» είναι για τον πρύτανη Θεόδωρο Φορτσάκη, τα κανάλια και τις εφημερίδες των μεγάλων μιντιακών ομίλων, το ΜΑΣ, το ΚΚΕ και τους ανθρώπους του, η είσοδος των φοιτητών στη συνεδρίαση της συγκλήτου του ΕΚΠΑ.
Για τον χαρακτήρα της σημερινής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης
Του Lucas Zeise
Μετάφραση – Επιμέλεια: Παναγιώτης Γαβάνας
[Το άρθρο που ακολουθεί, όπως δηλώνει και ο τίτλος του, αναφέρεται στο πιο επίκαιρο ίσως θέμα σήμερα: στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο συντάκτης του, ένας από τους πιο γνωστούς γερμανούς κομμουνιστές οικονομολόγους, αναφέρεται σε κάποια ζητήματα, που κατά την άποψή μας δεν έχει δοθεί μέχρι σήμερα η απαιτούμενη προσοχή. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήραμε την απόφαση για την μετάφραση αυτού του κειμένου, παρά του ότι σε ένα δυό ζητήματα έχουμε κάποιες επιφυλάξεις. Σημειώνουμε ακόμη, ότι το άρθρο αυτό έχει αναδημοσιευτεί σε πολλές ιστοσελίδες του γερμανόγλωσσου χώρου]
Το καλοκαίρι του 2013 η παγκόσμια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση συμπληρώνει έξη χρόνια. Και δεν φαίνεται κανένα τέλος στον ορίζοντα. Από μόνη της αυτή η χρονική διάρκεια αποτελεί μια ιστορική τομή στην ανάπτυξη του καπιταλισμού. Σ΄ αυτή την παγκόσμια οικονομική κρίση έχουν ενσωματωθεί επεισόδια της ανάκαμψης και της εκ νέου ύφεσης. Σε ό,τι αφορά τον τύπο, πρόκειται και για αυτή την παγκόσμια οικονομική κρίση, για μια κανονική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής. Μόνο που είναι πολύ πιο ριζοσπαστική απ΄ ό,τι η κοινή συγκυριακή κρίση υπερπαραγωγής, η οποία ονομάζεται και συγκυριακός οικονομικός κύκλος. Η ριζοσπαστικότητα αυτής της κρίσης φαίνεται κατ΄ αρχή στην εμμονή της. Δεν μπορεί να λυθεί με τον τυπικό τρόπο των συγκυριακών κρίσεων, σύμφωνα με τον οποίο η απαξίωση του πλεονάζοντος κεφαλαίου κάνει δυνατό ένα νέο κύκλο συσσώρευσης.
Θέατρο Σκιών: Μακάρι το πρόβλημα των πανεπιστημίων να ήταν οι 40 φοιτητές...
Toυ Γιάννη Μυλόπουλου
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο κ. Φορτσάκης πρύτανης του ΕΚΠΑ, "έδειξε" ως αιτία όλων των δεινών στο πανεπιστήμιο τους 40 φοιτητές των ΕΑΑΚ που "μπουκάρουν" συνήθως στην πρυτανεία και διαλύουν τις συνεδριάσεις. Μίλησε για κατάντια των ιδρυμάτων, μίλησε για ανομία και καταράστηκε αυτούς που επέτρεψαν αυτή την ιεροσυλία στο παρελθόν.
Το νήμα πήραν αμέσως από τον πρύτανη, υποςτηρίζοντάς τον ευθέως ο υπουργός Παιδείας, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με τις δηλώσεις του στη συνάντηση της ΟΝΝΕΔ, και τα κυβερνητικά ΜΜΕ. Κι άρχισε, στο όνομα των 40 φοιτητών των ΕΑΑΚ, ο εξορκισμός αυτών που εμποδίζουν τα πανεπιστήμια να αναπτυχθούν και τα κρατούν καθηλωμένα στο παρελθόν κλπ κλπ.
Ωραία ανάλυση. Εύπεπτη και άκρως βολική. Γιατί από εκεί που το πρόβλημα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ήταν ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, οι οποίες μη πιστεύοντας στη συμβολή της στην ανάπτυξη και την ευημερία, αντί να επενδύσουν σε αυτήν την καταρράκωσαν, ξαφνικά, ως μείζον πρόβλημα εμφανίστηκαν οι 40 φοιτητές που μπούκαραν στο γραφείο του κ. Πρύτανη.
Tο ψέμα είναι η εξέδρα των καθεστώτων
Του Καρτέσιου
Η είδηση έλεγε: «Από το 2010 μέχρι και το τέλος του περασμένου έτους 5.260 δημόσιοι υπάλληλοι έβγαλαν με εμβάσματα στο εξωτερικό συνολικά 1,5 δισ. ευρώ». Αυτή η είδηση μέσα σε αυτές τις συνθήκες που ζούμε κατάφερε να κυριαρχήσει επί 3 ημέρες και να λειτουργήσει ως ένα ακόμη «επιχείρημα» εναντίον των «τεμπελχανάδων και διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων» που ως γνωστόν είναι όλοι όσοι εργάζονται στο Δημόσιο.
Επίσης, λειτούργησε και ως ένα ακόμη μέσο αγιοποίησης του Ιδιωτικού Τομέα καθώς εμφανίστηκαν διάφοροι αγνοί επιχειρηματίες να δηλώνουν με την ιδιότητα των opinion makers την αγανάκτησή τους λέγοντας «ως πότε θα πληρώνουμε φόρους για να πηγαίνουν σε αυτά τα λαμόγια!».
Ας ξεκινήσουμε με στοιχεία και αποδείξεις που είναι και τα αγαπημένα των νεοφιλελεύθερων αγανακτισμένων. Το 2013 η δαπάνη μισθοδοσίας όλου το Δημοσίου ανήλθε στα 24 δισ. ευρώ. Από αυτό το ποσό πληρώθηκαν όλοι, από τον τελευταίο νεοπροσλαμβανόμενο με 6μηνη σύμβαση μέχρι και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Όταν ο Π. Κανελλόπουλος ζητούσε την αναγνώριση του ΕΑΜ
Του Δημήτρη Καζάκη
Κάποτε υπήρχαν δεξιοί που αντιλαμβάνονταν ότι δεν ήταν το ΕΑΜ που οδήγησε σε εθνικό διχασμό και εμφύλιο, αλλά ο διαρκής διωγμός του. Κάποτε υπήρχαν επιφανείς δεξιοί που ήξεραν να ξεχωρίζουν τις ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στους πατριώτες και σέβονταν τον πατριωτισμό του ΕΑΜ και των κομμουνιστών που προτωστάτησαν σ' αυτό.
Ένας από αυτούς ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος (1902-1986), λόγιος με εξαίρετο έργο, αλλά ταγμένος στην κυβέρνηση του Καίρου κατά την διάρκεια του πολέμου. Το γεγονός αυτό τον έφερε σε σύγκρουση με το ΕΑΜ, ιδίως μετά την απελευθέρωση. Έγινε πρωθυπουργός δυο φορές. Τη πρώτη φορά το 1945 καθώς η χώρα σφάδαζε κάτω από την αρβύλα των Εγγλέζων, οι οποίοι την οδηγούσαν ολοταχώς προς τον εμφύλιο. Και την άλλη το 1967 ως αρχηγός της ΕΡΕ, λίγο πριν επιβληθεί η αμερικανοκίνητη χούντα. Μεταπολιτευτικά εξελέγη δύο φορές ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας το 1977 και 1981.
Να πώς αυτός ο παραδοσιακός δεξιός και επιφανής λόγιος μίλησε στη Βουλή το 1981 με κυβέρνηση ΝΔ κατά τη διάρκεια συζήτησης πρότασης νόμου του ΚΚΕ για την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης:
Το σοκ της έκλειψης του μέλλοντος
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Στο λυκαυγές του εικοστού πρώτου αιώνα, κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο της ιστορίας του πολιτισμού, θα διαπιστώσουμε ότι... «εν αρχή ην η περιέργεια», όπως θάλεγε ο Ισαάκ Ασίμωφ. Η ακατανίκητη περιέργεια να γνωρίσουμε τον «απαγορευμένο καρπό», κάτι που δεν χαρακτηρίζει την άψυχη ύλη και άλλες μορφές ζώντων οργανισμών. Πρόκειται για το μοναδικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης που επέτρεψε στον βιβλικό όφι να έχει την πιο εύκολη αποστολή του από καταβολής κόσμου, όταν παραπλάνησε την Εύα.
Ο άνθρωπος ποθούσε πάντα να σηκωθεί ψηλότερα για «να φθάσει τ’ αστέρια», ένα πάθος που κορυφώθηκε ιδιαίτερα μετά την Αναγεννησιακή περίοδο και τους αιώνες της αδιάκοπης αναζήτησης και αμφισβήτησης που ακολούθησαν.
Στην πρώτη σκηνή του περίφημου έργου του Μάρλοου, «Δόκτωρ Φάουστους», ο ήρωας εμφανίζεται να λέει: «Διάλεξε, Φάουστους, ένα συγκεκριμένο πεδίο σπουδών και αρχίνα. Να ερευνάς τα βάθη αυτών που θα διδάξεις και θα διαπρέψεις».
Σήμερα γνωρίζουμε όλοι ότι εμείς, η Γή, το Σύμπαν υπάρχουμε χάρη σ’ έναν άλλο κόσμο, τον μικρόκοσμο, τα σωματίδια του οποίου κατάφεραν να δαμάσουν μέσα στις τεράστιες αίθουσες «βασανιστηρίων» της ύλης οι «ζογκλέρ» της Φυσικής του Ψυχρού Πολέμου. Όλα μοιάζουν πάλι με το περιβάλλον του σπουδαστηρίου του Φάουστους καθώς «αυθάδεις» και φιλόδοξοι πυρηνικοί επιστήμονες, γενετιστές βιολόγοι, αστρονόμοι και προγραμματιστές αφιερώνουν την ζωή τους στην έρευνα για τα συμφέροντα των εταιρικών κολοσσών του είδους, με τον κίνδυνο πάντα ενός ολοκαυτώματος. Οι σημερινοί αυτο-αποκαλούμενοι Τεχνομάγοι (η ελίτ της τεχνολογίας) υποδουλώνουν την ανθρωπότητα με ένα συνδυαστικό δόγμα επιστήμης, κέρδους και εξουσίας.
Περιμένοντας το επόμενο ΚΡΑΧ
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Με πρόκληση στη λογική ισοδυναμούσαν οι ερμηνείες, εντός κι εκτός Ελλάδας, που επιστρατεύτηκαν προ δεκαπενθημέρου για να εξηγήσουν την απότομη πτώση των τιμών των μετοχών στις διεθνείς αγορές και το βραχύβιο ράλι στα επιτόκια των ομολόγων, που ως κοινό παρονομαστή είχαν -για μια ακόμη φορά-τις ελληνικές ευθύνες. Εν ολίγοις, η αιτία που το τριήμερο 14-16 Οκτωβρίου δοκιμάστηκαν οι αντοχές του διεθνούς συστήματος βρίσκεται στην Ελλάδα, η οποία με την απρόβλεπτη και παρακινδυνευμένη συμπεριφορά της, όταν μιλούσε για διακοπή της χρηματοδότησης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και πρόωρη έξοδο από το Μνημόνιο, έθεσε σε κίνδυνο μια ομαλά λειτουργούσα αγορά...
Στον αντίποδα αυτών των επιφανειακών, αν όχι φαιδρών, ερμηνειών, οι αιτίες της αναστάτωσης στο εξωτερικό και του μίνι κραχ στο εσωτερικό πρέπει να αναζητηθούν σε ένα εκρηκτικό μείγμα υπερτιμημένων μετοχών στον μαγικό κόσμο της χρηματο-οικονομίας και παρατεταμένης στασιμότητας στον καταθλιπτικό κόσμο της πραγματικής οικονομίας. Η Ελλάδα που απείλησε αυτή την εύθραυστη ισορροπία δεν ήταν παρά η θρυαλλίδα, όπως ήταν η Lehman Brothers προ εξαετίας. Το εκρηκτικό υλικό προϋπήρχε και, το χειρότερο, συνεχίζει να συσσωρεύεται, περιμένοντας την επόμενη αφορμή που, με μαθηματική βεβαιότητα, θα προκαλέσει μια κρίση μεγαλύτερη ακόμη κι από του 2008 λόγω των οξύτερων ανισορροπιών που έχουν πια συσσωρευτεί.
Ο Μεσαίωνας αναβιώνει στην Βρετανία
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:
Γιάννης Μακριδάκης
Ομάδες πολιτών, κυνηγημένες από την αστυνομία και τους δικαστικούς κλητήρες, κάνουν κατάληψη σε εγκαταλελειμμένες φάρμες που ανήκουν στην Βασίλισσα, γύρω από το κάστρο του Ουΐνδσορ.
του George Monbiot
Το να είσαι νέος στην εποχή της χρεοκρατίας σημαίνει να είσαι αποκλεισμένος από παντού. Αποκλεισμένος από τα προνόμια που απολάμβαναν οι προηγούμενες γενηές, αποκλεισμένος από την εργασία, αποκλεισμένος από την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο, αποκλεισμένος από το δικαίωμα να ορίζεις τον εαυτό σου.
Η σημερινή κατάσταση στην Βρετανία θυμίζει Μεσαίωνα, την εποχή της Μάγκνα Κάρτα που υποχρέωσε τον βασιλιά Ιωάννη να παραχωρήσει μερικές από τις εξουσίες του.
Ομάδες πολιτών, κυνηγημένες από την αστυνομία και τους δικαστικούς κλητήρες, κάνουν κατάληψη σε εγκαταλελειμμένες φάρμες που ανήκουν στην Βασίλισσα, γύρω από το κάστρο του Ουΐνδσορ.
Στην αρχή, η ομάδα αυτή, αποτελούμενη κυρίως από νέους, απόβλητους ανθρώπους, οι οποίοι (όπως οι επαναστάτες του 17ου αιώνα) αυτοαποκαλούνται Diggers 2012, κατασκήνωσε σε ένα παλιό γήπεδο ράγκμπυ στην πανεπιστημιούπολη του πανεπιστημίου Brunel στο Ρουνιμέντε του Ουΐνδσορ, στις όχθες του Τάμεση. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα παλιών μεγάλων κτιρίων και σύγχρονων κατοικιών πνιγμένων στα αγριόχορτα, εγκαταλελειμμένο στο σύνολό του μυστηριωδώς σαν να το κτύπησε πανούκλα ή βόμβα νετρονίου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)