Λέγεται Μολνουπιραβίρη. Είναι χάπι, η εταιρία του συνεργάζεται με την Merck και τα μήντια το χαιρετήσαν ως σωτήρα. Είχε αναπτυχθεί το 2014 για την γρίπη, και τώρα λέγεται ότι προστατεύει από Covid εκτός νοσοκομείων κατά 50% (repurposed drug). Το έξυπνο χαρακτηριστικό του είναι πως στοχεύει στην RNA εξαρτώμενη RNA μεταγραφάση που χρησιμοποιεί αποκλειστικά ο ιός κι όχι ο άνθρωπος για την αντιγραφή του, αντικαθιστώντας την φωσφάτη σε κάποιο νουκλεοτίδιο του, κάτι που οδηγεί σε αλυσίδα λαθών στην αντιγραφή του.
Στην ουσία, είναι σαν να βάζουμε ένα λάθος σε ένα πρόγραμμα που το καθιστά ελλαττωματικό και κάθε επόμενο αντίγραφό του δεν δουλεύει όπως θα έπρεπε ή απλά σταματάει να δουλεύει.
Σίγουρα φαίνεται πιο αποτελεσματικό από την εξουσιοδοτημένη ρεμπτεσιβίρη, η οποία, παρότι στοχεύει κι αυτήν στην πολυμεράση του ιού, αποδείχθηκε σχεδόν άχρηστη.
ΟΜΩΣ
Εδώ τελειώνουν τα καλά νέα. Και ξεκινάν τα πολύ κακά, ή έστω τρομερά ανησυχητικά δεδομένα.
