Φίλοι και συναγωνιστές,
Το 6ο συνέδριο του ΕΠΑΜ, επισφράγισε και τυπικά το οριστικό διαζύγιο αυτού του μορφώματος από την ιστορική ανάγκη που το γέννησε, και η οποία δρομολόγησε το πρώτο εκείνο κάλεσμα του 2011 για την «συγκρότηση ενός πραγματικά ενιαίου παλλαϊκού μετώπου αγωνιστικής συνεύρεσης για την πολιτική ανατροπή, στην βάση ορισμένων άμεσων κοινών στόχων και ανοίγματος του δρόμου για μια ριζικά διαφορετική πορεία του τόπου». Οριστικό διαζύγιο πήρε επίσης και από κάθε έννοια δημοκρατίας, ισηγορίας και ισονομίας στις εσωτερικές του διαδικασίες, αφού αυτές κυριαρχήθηκαν από τον ρεβανσισμό, τον ηθικό εκβιασμό και τον πρωτοφανή διασυρμό όλων των αξιών πάνω στις οποίες συγκροτήθηκε και προσπάθησε να οργανώσει την πάλη του όλα αυτά τα χρόνια.
Στο Συνέδριο, μας διαλύθηκε πλέον κάθε αμφιβολία, εφόσον αντικρίσαμε το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού, διότι όχι μόνο επικυρώθηκε με διαδικασία fast track και χωρίς την παραμικρή συζήτηση, η προηγηθείσα εκπαραθύρωση ατόμων ψηφισμένων από τα όργανα εντελώς αντικαταστατικά. Όχι μόνο επικυρώθηκε η διάλυση οργάνου όπως το Ελεγκτικό Συμβούλιο ετσιθελικά και πλήρως αντικαταστατικά, διότι αρνήθηκε να συμμορφωθεί σε «άνωθεν» εντολές. Όχι μόνο διεγράφησαν μέλη εν μια νυκτί από τους «προστάτες της δημοκρατίας» αυθαίρετα χωρίς απόφαση των Τοπικών τους Οργανώσεων, μόλις άρθρωσαν διαφορετικό λόγο. Αλλά συκοφαντήθηκαν και εξυβρίσθηκαν με χυδαίο τρόπο, από τον παντογνώστη «ηγέτη» Δημήτρη Καζάκη, όσοι είχαν ενστάσεις για τον κατήφορο που έπαιρνε το Μέτωπο καταπατώντας τις αρχές πάνω στις οποίες γεννήθηκε.
