Σκιώδεις τράπεζες και... περί όνου σκιάς

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

"Η κατάσταση είναι χειρότερη απ' ό,τι ήταν το 2007. Τα μακροοικονομικά πυρομαχικά μας για την καταπολέμηση της ύφεσης έχουν όλα εξαντληθεί. Κατά την τελευταία οκταετία τα χρέη συνεχίζουν να συσσωρεύονται και έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα σε κάθε μέρος του κόσμου ώστε συνιστούν πλέον αιτία σοβαρής ανησυχίας. Αυτό θα γίνει φανερό στην επόμενη ύφεση, όταν πολλά απ' αυτά τα χρέη δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν ή να αποπληρωθούν κι αυτό θα είναι δυσάρεστο για πολλούς που νομίζουν ότι κατέχουν περιουσιακά στοιχεία κάποιας αξίας. Το μόνο ερώτημα είναι αν είμαστε ικανοί να κοιτάξουμε την πραγματικότητα στα μάτια και να αντιμετωπίσουμε αυτό που πλησιάζει με συντεταγμένο τρόπο ή αν θα το κάνουμε άτακτα. Τα ιωβηλαία χρέους κρατούν εδώ και 5.000 χρόνια, από την εποχή των σουμερίων..."

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις που έκανε τον Ιανουάριο στο διεθνές φόρουμ τού Νταβός ο Ουίλλιαμ Γουάιτ, πρόεδρος της επιτροπής αναθεωρήσεων του ΟΟΣΑ και πρώην επί κεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (*). Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Γουάιτ δεν ξέρει τι λέει (ας σημειώσουμε ότι είχε προβλέψει την κρίση του 2008 τρία χρόνια νωρίτερα) αλλά είναι σαφές ότι ο Γουάιτ δεν λέει όσα ξέρει, προφανώς λόγω της θέσης και του ρόλου του στο όλο σύστημα.

Σημερινό στιγμιότυπο οθόνης από το "ρολόι του παγκόσμιου χρέους" του Economist.

Όλος ο κόσμος στα κόκκινα, εκτός από τους υπανάπτυκτους της Αφρικής.

Το βασικό που δεν λέει ο Γουάιτ είναι πως συντεταγμένη αντιμετώπιση της παγκόσμιας διόγκωσης των χρεών δεν μπορεί να υπάρξει όσο βαθαίνει η κοινωνική ανισότητα στον πλανήτη. Όσο, δηλαδή, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιώτεροι. Κι επειδή αυτό το τελευταίο ακούγεται κάπως σαν τσιτάτο, ας το εξηγήσουμε εν συντομία:

Λίγο πριν το σφαγείο...

Toυ Γιάννη Αθανασιάδη*

Αυτό που δυστυχώς εισπράττω από τις μεθοδεύσεις και την κινητικότητα των διαφόρων εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας μας που διατείνονται κατά της ΕΕ αυτό το διάστημα, είναι η δυσκολία προσαρμογής τους στην νέα Οργουελική πραγματικότητα που βρισκόμαστε σαν λαός και σαν πατρίδα. 

Κινούνται σε ένα πλαίσιο ηγεσιών θεωρώντας ότι οι πολιτικές διαδικασίες θα λειτουργούν αενάως ως μια κατεστημένη και αναπότρεπτη κοινοβουλευτική διαδικασία. Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν είναι ίδιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. 

Αλήθεια φαντάζονται ότι δια του κοινοβουλίου θα κάνουν την ανατροπή ή απλά θέλουν να διασφαλίσουν μια θέση ξεκούραστης επαναστατικής ρητορείας; Δεν γνωρίζουν ότι ούτως η άλλως το κοινοβούλιο είναι αυτήν την ώρα ο καλύτερος τρόπος να νομιμοποιηθούν από ένα παράνομο καθεστώς;

Αυτή την ώρα η πατρίδα μας βρίσκεται στην είσοδο του σφαγείου και εμείς αναλωνόμαστε σε διαδικασίες κοινοβουλευτικού κρετινισμού.

Ας ρίξουμε μια συνοπτική μάτια με bullets (Ελληνιστί), πως φτάσαμε ως εδώ:

Η διαδρομή προς το σφαγείο. 

• Ουσιαστική κατάλυση του Συντάγματος. (Δανειακή σύμβαση).
• Αποσυντονισμός της καθημερινότητας του πολίτη, με νόμους υποτέλειας και περιορισμούς (μνημόνια).
• Αλλαγή του στάτους διαβίωσης.

Τουρκία: Προσωρινή άρση της ισχύος της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η Τουρκία θα άρει προσωρινά την ισχύ της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο πλαίσιο της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο NTV ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Νουμάν Κουρτουλμούς, σπεύδοντας να προσθέσει ότι αντίστοιχα έπραξε και η Γαλλία.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κήρυξε τρίμηνη κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη χώρα μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, λέγοντας ότι έτσι θα επιτραπεί στις αρχές να δράσουν αποτελεσματικότερα για την προσαγωγή των υπευθύνων στη δικαιοσύνη.

Η Γαλλία κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μετά τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι τον Νοέμβριο 2015.

Τουρκία: Η δημοκρατία είναι ισχυρότερη μετά το πραξικόπημα

Η δημοκρατία στην Τουρκία είναι ισχυρότερη από ποτέ μετά την αποτυχία του στρατιωτικού πραξικοπήματος, ενώνοντας τους Τούρκους από όλο το πολιτικό φάσμα, δήλωσε σήμερα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μεχμέτ Σιμσέκ.

"Το περιβάλλον για πολιτικό συμβιβασμό είναι ισχυρότερο από ποτέ", δήλωσε ο Σιμσέκ σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο NTV

Ο Σιμσέκ είπε ακόμη πως η τουρκική οικονομία της αγοράς θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά παρά τις πρόσφατες πολιτικές δονήσεις και την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης για περίοδο τριών μηνών.

Η Τουρκία σε καθεστώς διαρκούς πραξικοπήματος

Ανακοίνωση

Πέντε ημέρες μετά την εκδήλωση του στρα-τιωτικού πραξικοπήματος που εξελίχθηκε σε κακόγουστη οπερέτα στην Τουρκία, παρακο-λουθούμε ένα καινούργιο πραξικόπημα να εκδηλώνεται από άκρη σε άκρη σε όλη την γειτονική χώρα, αυτή την φορά από το ίδιο το καθεστώς που διατείνεται πως κινδύνεψε να καταλυθεί και φυσικά στο όνομα της δημοκρατίας. Κυριολεκτικά εν μία νυκτί, το θύμα μετατράπηκε σε θύτη.

Η τρίμηνη επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης, σύμφωνα με το άρθρο 120 του Συντάγματος της Τουρκίας που συνέταξε ο δικτάτορας Εβρέν για να νομιμοποιήσει το δικό του πραξικόπημα το 1980 και χρησιμοποιεί σήμερα ο Ερντογκάν έπειτα από αλλεπάλληλες συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας στην Άγκυρα, κατοχυρώνει θεσμικά ένα νέο πραξικόπημα, αφού έτσι θεμελιώνεται η κατάσταση πολιορκίας στην χώρα, προσφέροντας τη νομιμοποίηση και τον απαραίτητο χρόνο στο απολυταρχικό καθεστώς να προχωρήσει σε ευρείες εκκαθαρίσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της κρατικής δομής της Τουρκίας.

Ο Ερντογκάν προχωρά πλέον απρόσκοπτα στην κατάλυση κάθε έννοιας συνταγματικής τάξης, διαλύοντας επί της ουσίας το δικαστικό σύστημα, ενώ προετοιμάζει την επαναφορά της θανατικής ποινής και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, στοχεύοντας στην κατάκτηση της απόλυτης εξουσίας στην Τουρκία.

Could Different Borders Have Saved the Middle East?-[New York Times-14 Μαΐου 2016]

By NICK DANFORTH

THERE probably aren’t many things that the Islamic State, Jon Stewart and the president of Iraqi Kurdistan agree on, but there is one: the pernicious influence of the Sykes-Picot Agreement, a secret plan for dividing up the Middle East signed by France and Britain, 100 years ago this week. It has become conventional wisdom to argue, as Vice President Joseph R. Biden Jr. recently did, that the Middle East’s problems stem from “artificial lines, creating artificial states made up of totally distinct ethnic, religious, cultural groups.”

That Western imperialism had a malignant influence on the course of Middle Eastern history is without a doubt. But is Sykes-Picot the right target for this ire?

The borders that exist today — the ones the Islamic State claims to be erasing — actually emerged in 1920 and were modified over the following decades. They reflect not any one plan but a series of opportunistic proposals by competing strategists in Paris and London as well as local leaders in the Middle East. For whatever problems those schemes have caused, the alternative ideas for dividing up the region probably weren’t much better. Creating countries out of diverse territories is a violent, imperfect process.

***

Sykes and Picot Hatch Their Plan

In May 1916, Mark Sykes, a British diplomat, and François Georges-Picot, his French counterpart, drew up an agreement to ensure that once the Ottoman Empire was defeated in World War I, their countries would get a fair share of the spoils.