ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (46) : Thelonious Monk & Gerry Mulligan - 'Round Midnight

Είναι ο Καπιταλισμός Ασθένεια;

Είναι ο Καπιταλισμός Ασθένεια; Μέρος Πρώτο

Των R. Lewontin & R. Levins (μετάφραση: Πέτρος Λυμπεράκης)

Πρόλογος του Πέτρου Λυμπεράκη:

Η μετάφραση ενός κειμένου που αφορά στη δημόσια υγεία στις ΗΠΑ, έγινε για δύο λόγους: 

Ο πρώτος είναι ότι οι Lewontin και Levins περιγράφουν μια εικόνα από το μέλλον της υγείας που μας ετοιμάζουν. Τα υποτιθέμενα καινοφανή που προτείνει η μνημονιακή κυβέρνηση δεν αποτελούν παρά κακές αντιγραφές πολιτικών που έχουν ήδη εφαρμοστεί σε χώρες αναπτυγμένου καπιταλισμού.  

Ο δεύτερος έχει να κάνει με τη σαφήνεια και την καθαρότητα που αναδεικνύουν τις ταξικές διαστάσεις που εμπεριέχονται σε κάθε θέμα που σχετίζεται με την υγεία. Οι προτεινόμενες πολιτικές κάθε άλλο παρά ουδέτερες τεχνικές λύσεις είναι. Αποτελούν, αντιθέτως, βαριά όπλα στο πεδίο της (εντονότερης λόγω κρίσης) ταξικής σύγκρουσης.

Είναι ο Καπιταλισμός Ασθένεια;

Η Κρίση στη Δημόσια Υγεία στις ΗΠΑ [1]

Των R. Lewontin & R. Levins

Η επιστημονική παράδοση της «Δύσης», της Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής, είχε τις μεγαλύτερές της επιτυχίες όταν ασχολήθηκε με αυτά που σκεφτόμαστε ως κεντρικά ερωτήματα της επιστημονικής αναζήτησης: «Από τι είναι φτιαγμένο;» και «Πώς δουλεύει;». Με την πάροδο των αιώνων αναπτύξαμε όλο και πιο εξελιγμένους τρόπους για να απαντάμε σε αυτά τα ερωτήματα. Ανατέμνομε πράγματα, τα κόβουμε σε λεπτές φέτες, τα βάφομε και απαντάμε στο από τι είναι φτιαγμένα. Έχομε πολλά επιτεύγματα σε αυτά τα σχετικά απλά πεδία, αλλά έχομε τραγικές αποτυχίες όταν ασχολούμαστε με πιο πολύπλοκα συστήματα. Αυτές είναι εμφανέστερες όταν θέτομε ερωτήματα σχετικά με την υγεία. Παρατηρώντας τις αλλαγές προτύπων στην υγεία κατά τον τελευταίο αιώνα, έχομε λόγους για πανηγυρισμούς και για απογοήτευση. Το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε περίπου κατά τριάντα έτη από την αρχή του εικοστού αιώνα και οι επιπτώσεις μερικών κλασσικών θανατηφόρων ασθενειών μειώθηκαν και σχεδόν εξαφανίστηκαν. 

Η ευλογιά θεωρείται ότι έχει εξαλειφθεί· η λέπρα είναι σπάνια· η πολιομυελίτιδα έχει σχεδόν εξαφανιστεί από πολλές περιοχές του κόσμου. Η τεχνολογία έχει προχωρήσει στο σημείο να μπορούμε να κάνομε πολύ εξελιγμένες διαγνώσεις, διακρίνοντας μεταξύ πολύ παρομοίων μεταξύ τους ειδών μικροβίων.

Να μην το βάζεις κάτω ποτέ και με τίποτα: Don’t give up

Του Αρη Δαβαράκη

Ο συνεχής αυτός αγώνας που κάνουμε οι άνθρωποι να διαχειριστούμε την καθημερινότητά μας χρησιμοποιώντας όποιες «δεξιότητες» διαθέτουμε ο καθένας, χωρίς να ενοχλούμε τους διπλανούς μας, διεκδικώντας όμως αυτό που νοιώθουμε ότι δικαιωματικά έχουμε κερδίσει, δεν σταματάει ποτέ. Είναι η καθημερινότητά μας. Η ιδιωτική οδός και το προσωπικό μας μονοπάτι. Όσοι από εμάς πιστεύουμε ότι έχουμε όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να το περπατήσουμε αυτό το ιδιωτικό μονοπάτι μέχρι το τέρμα του, όσο αντέχουμε βέβαια, δεν θα το βάλουμε κάτω όσο είμαστε ζωντανοί – και καθόλου δεν το αποκλείω να μην το βάλουμε κάτω και αφού πεθάνουμε.

Τότε βέβαια, μπροστά στο καινούργιο και εντελώς διαφορετικό τοπίο που θα δούμε να απλώνεται μπροστά μας, είναι πολύ πιθανόν οι «προτεραιότητές» μας στο τρισδιάστατο (ή και το τετραδιάστατο αν μετρήσουμε και τον Χρόνο) να μας φανούνε εντελώς αδιάφορες και να αντικατασταθούν από άλλα «ενδιαφέροντα», εντελώς άλλης τάξεως. Αλλά αφού δεν ξέρουμε τίποτα για το «μετά», ας περιοριστούμε στο «εδώ» και στο «τώρα». Σ’ αυτά που θέλουμε να εξασφαλίσουμε προχωρώντας στη ζωή ευδιάθετοι και με ένα φώς αληθινό στο βλέμμα, το φώς εκείνο που εκπορεύεται ποιος ξέρει από πόσα τρισεκατομμύρια έτη φωτός απόσταση και εμφανίζεται στο βλέμμα μας όταν αγαπάμε, δεν φοβόμαστε και έχουμε ειρήνη με τον εαυτό μας –και όχι πόλεμο.

Να μην συνηθίσουμε στην ύβρη

Συγγραφή: Μιχάλης Θεοδοσιάδης και Μίλτος

Σε αντίθεση με την έννοια που η νεότερη και μετα-αρχαϊκή ανθρωπότητα αποδίδει στην λέξη ύβρη, ως ασέβεια προς οτιδήποτε πρεσβεύει κάποια κοινή αξία ή ταύτιση με κάθε είδους ενέργεια που θίγει την τιμή, το αξίωμα και την αξιοπρέπεια κάποιου, για τον αρχαιοελληνικό κόσμο η ὕβρις έχει αυστηρά πολιτικό χαρακτήρα.

Η ὕβρις αποτελεί συστατικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος των Αθηνών και η σημασία της μεταφέρεται μέσα από έναν εξίσου πολιτικό θεσμό, την Τραγωδία. (Δεν  είναι τυχαίο άλλωστε ότι με την πτώση του δημοκρατικού πολιτεύματος το 401 π.Χ. αμέσως μετά δηλαδή το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, επήλθε και ο θάνατος της τραγωδίας, αλλά και της φιλοσοφίας. 

Έκτοτε οι πολιτικές ‘ύβρεις’ που διεπράχθησαν από τα Μακεδονικά βασίλεια και τις διάφορες πολιτικές ελίτ συνεχίζουν μέχρι σήμερα μέσω των φιλελεύθερων ολιγαρχιών να συμβάλλουν στην κοινωνική υποδούλωση και στον σφετερισμό κάθε προσπάθειας της ανθρώπινης χειραφέτησης). Η ὕβρις αναφέρεται στην λυσσαλέα επιθυμία της παράβασης (Καστοριάδης 2006, σ.177) αλλά πάνω απ’ όλα στην υπερβολή του δήμου και την παραφροσύνη (Καστοριάδης 2008, σ.111), στην παραβίαση των ορίων (Καστοριάδης 2008, σ.210) και στην αδυναμία του να αυτοπεριορίζεται, βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί η δημοκρατία, ως πολίτευμα και καθεστώς αυτονομίας. 

Νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Όλα για την λιτότητα!

Το τιτάνιο και υψηλού ρίσκου Jean έργο της περαιτέρω γερμανοποίησης της Ευρώπης και φτωχοποίησης των ευρωπαίων πολιτών έρχεται να φέρει ες πέρας η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο της Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ. Γι’ αυτό τον λόγο κι έχοντας κατά νου την αυξανόμενη αποστροφή των ευρωπαίων ψηφοφόρων προ τις Βρυξέλλες, για πρώτη φορά στη σύνθεσή της συμπεριλαμβάνονται τόσοι πολιτικοί (για την ακρίβεια 18 πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί) που μέχρι πρόσφατα συμμετείχαν ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας τους. Είναι κι αυτό ένα τρικ ώστε η νέα Επιτροπή να αποκτήσει ένα πιο «φιλικό προς τους χρήστες» προφίλ…

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η αλήθεια είναι πως η Γερμανία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να διασκεδάσει την ευρέως διαδεδομένη εντύπωση των Ευρωπαίων ότι πίσω από τις μεγαλοστομίες περί αλληλεγγύης και ισότητας των κρατών-μελών οικοδομείται μια γερμανική Ευρώπη, όπου τον πρώτο και τελευταίο λόγο για όλα τα σοβαρά ζητήματα έχει το Βερολίνο. Σε αυτή την κατεύθυνση, της ισχυροποίησης της θέσης της Γερμανίας, λειτουργεί η θεσμοθέτηση για πρώτη φορά μιας Ευρωπαϊκής Επιτροπής δύο ταχυτήτων. Η κατάργηση ακόμη και της τυπικής ισότητας όλων των κρατών μελών που στέλνουν αντιπροσώπους στην Επιτροπή, συντελέστηκε με έναν ομολογουμένως πρωτότυπο τρόπο: μέσω του διορισμού 6 αντιπροέδρων, οι οποίοι ντε φάκτο αποκόβονται από τα υπόλοιπα 20 μέλη της Επιτροπής που αυτομάτως καταδικάζονται σε ένα υποβαθμισμένο, δευτερεύοντα ρόλο. Ο ελιγμός της Γερμανίας με τον οποίο ακυρώνει πιθανές αντιδράσεις έγκειται στην διάσπαση της Επιτροπής με κριτήριο τις αρμοδιότητες, κι όχι πχ τα κράτη μέλη από τα οποία προέρχονται οι επίτροποι.

Κύριε Μητσοτάκη, αντέχετε την Αλήθεια;

Του Χρήστου Γιαννούλη

Μετατρέποντας την αδήριτη ανάγκη, οι επίορκοι και οι πλαστογράφοι να μην έχουν θέση στην δημόσια Διοίκηση, σε φτηνό πολιτικό – επικοινωνιακό τρικ, ο υπουργός Διοικητικής Απορρύθμισης και οι συν αυτώ, ρίχνουν στάχτη στα μάτια των πολιτών για το τι συνέβη πραγματικά το 2008 με τους συμβασιούχους οι συμβάσεις των οποίων μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου με το Προεδρικό διάταγμα 164, γνωστό ως διάταγμα Παυλόπουλου.

Το βασικό αξίωμα μας βρίσκει όλους απόλυτα σύμφωνους. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση ή συναλλαγή με όποιον προσπάθησε να παραβιάσει την νομιμότητα αλλά και αυτόν που τον βοήθησε καθοριστικά να το πετύχει.

Και εδώ βρίσκεται το μυστικό. Ποια ήταν τα δύο μέρη, οι δύο χορευτές του τανγκό, στις παράνομες μετατροπές συμβάσεων έργου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου; Ο εργαζόμενος από την μία και τα μέλη των διοικήσεων ή των υπηρεσιακών συμβουλίων που εξέτασαν τα δικαιολογητικά των αιτήσεων για να γνωμοδοτήσουν στην συνέχεια δεσμευτικά προς το ΑΣΕΠ που έβαλε την τελική σφραγίδα.

25/9/2014 - Δ. Καζάκης:Εναρκτήρια ομιλία στο 3ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ

Πηγή:http://ka8odon.blogspot.gr/2014/09/3-25-9-2014.html

Το μεγάλο ξεκαθάρισμα

Του Κώστα Τρακοσα

Πως η κρίση καταστρέφει τις μικρές επιχειρήσεις και ευνοεί

 τους πολυεθνικούς ομίλους

Την ώρα που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να δώσει την… ύστατη μάχη απέναντι σε τρόικα και δανειστές για να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια και την κρίση, η χώρα βουλιάζει.

Από τη λεγόμενη «ραχοκοκαλιά» της οικονομίας – τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που τόσα έχουν ειπωθεί από τα κυβερνητικά χείλη για τη «σωτηρία» τους – δεν έχει μείνει, κυριολεκτικά, ούτε κοκαλάκι. Το ένα λουκέτο διαδέχεται το άλλο και χιλιάδες εργαζόμενοι σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν απολυθεί, όταν, την ίδια στιγμή, οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες κάνουν «πάρτι».

Η έρευνα

Τα στοιχεία της έρευνας «Ανάπτυξη για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις στην Ελλάδα», που συνέταξαν η ΓΣΕΒΕΕ, η ΕΣΕΕ η ΚΕΕΕ (Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων), ο ΣΕΤΕ και η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα, αποκαλύπτουν την πορεία προς το γκρεμό εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στη διάρκεια της κρίσης.

Έκθεση-κόλαφος της Βουλής: Σχεδόν 6,5 εκατ. Έλληνες κάτω από τα όρια της φτώχειας ή απειλούνται από αυτή

Σοκάρουν τα στοιχεία που περιγράφουν την πραγματική κατάσταση της χώρας και περιλαμβάνονται στη νέα ενδιάμεση έκθεση του Γραφείου της Βουλής για την παρακολούθηση του κρατικού προϋπολογισμού, στην οποία αναφέρεται ότι 6.300.000 Έλληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας ή απειλούνται από αυτή, καταρρίπτοντας κάθε σχετικό μύθο περί «success story» που βιώνει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι επικεφαλής της και τα στελέχη τους…

Είναι η απτή πραγματικότητα των αριθμών που καταγράφεται από έναν από τους πλέον επίσημους φορείς της Πολιτείας, που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεων! Είναι η φρικτή πραγματικότητα και ο εφιάλτης του μέσου Έλληνα που δεν επιδέχεται φθηνής κυβερνητικής προπαγάνδας… Είναι, δε, ενδεικτικό ότι η παρατεταμένη οικονομική κρίση έχει οδηγήσει τη χώρα μας στην τέταρτη χειρότερη θέση μεταξύ των 35 χωρών με βάση τους δείκτες ευημερίας και ποιότητας ζωής, χειρότερα ακόμα και από την Τουρκία.

Οι συντάκτες της έκθεσης με τίτλο «Πολιτικές ελαχίστου εισοδήματος στην ΕΕ και στην Ελλάδα: Μια συγκριτική ανάλυση» επισημαίνουν ότι η βαθύτατη οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια, «έχει σε σημαντικό βαθμό αποδιαρθρώσει τον κοινωνικό ιστό της χώρας». Προσθέτουν όμως πως, αντίθετα με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες εφαρμόζουν προγράμματα αντιμετώπισης των κοινωνικών ανισοτήτων, η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει οξύτατα φαινόμενα ακραίας φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, βραδυπορεί.

Χρέος: η ανεύρετη συναίνεση

Του Στάθη Κουβελάκη

Στις 29 Αυγούστου 1950, ο τότε καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ) Κόνραντ Αντενάουερ στέλνει υπόμνημα στην Ανώτατη Συμμαχική Επιτροπή που είχε τον τελευταίο λόγο στα τεκταινόμενα του νεοσύστατου κράτους. Στρατηγικός στόχος του καγκελάριου ήταν η όσο το δυνατόν πληρέστερη και ταχύτερη αποκατάσταση της κρατικής κυριαρχίας της ΟΔΓ, κάτι που σήμαινε πρώτα απ’ όλα την άρση της πλήρους αποστρατιωτικοποίησης που της είχε επιβληθεί από τους νικητές του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, και είχε κατοχυρωθεί στο Σύνταγμά της. Οι Σύμμαχοι, ειδικότερα οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, προέβαλλαν αντιστάσεις παρά την πίεση που δημιουργούσε η όξυνση του Ψυχρού Πολέμου. Ο πόλεμος της Κορέας, που είχε ξεσπάσει από τον Ιούνη εκείνης της χρονιάς, επέτρεψε όμως να αρθούν οι όποιες αντιρρήσεις υπήρχαν ακόμη: σε περίπτωση γενικότερης ανάφλεξης ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, η Γερμανία θα βρισκόταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Ο Αντενάουερ κατάλαβε αμέσως τα οφέλη που μπορούσε να προσκομίσει από την δραματική τροπή των γεγονότων. Στο προαναφερθέν υπόμνημα ζητούσε την συμμετοχή της Γερμανίας σε μια ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη υπό νατοϊκή αιγίδα, κάτι που θα επέτρεπε τον επανεξοπλισμό της χωρίς αυτό να σημαίνει τη συγκρότηση ενός κλασικού εθνικού στρατού. Τόνιζε επίσης ότι τα ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας ήταν εξίσου σημαντικά με τα εξωτερικά. Τον ανησυχούσε ιδιαίτερα η δυναμική δραστηριότητα της νεολαίας του ΚΚ Γερμανίας FDJ κατά του επανεξοπλισμού, που δημιουργούσε ευρύτερα μέτωπα με δυνάμεις των σοσιαλδημοκρατών αλλά και μέρους των χριστιανικών οργανώσεων. Η FDJ δεν θα αργήσει να τεθεί εκτός νόμου και οι ειρηνιστικές διαδηλώσεις θα αντιμετωπιστούν με εξαιρετικά κατασταλτικό τρόπο.

«Προκαλούν αποσταθεροποίηση»

«Δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες αν πέσει η κυβέρνηση». «Θα αφήσω εγώ τα λεφτά μου να μου τα φάει ο Βερεμένος; Όχι μόλις βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόλις πέσει η κυβέρνηση, δεν θα μείνει φράγκο στις τράπεζες». Χθες στη Βουλή συμπλήρωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευθεί, θα αποτύχει και η χώρα θα βγει από το ευρώ, παίζοντας επικίνδυνα με το φάντασμα της «δραχμής».

Με αυτές τις χοντροκομμένες ανοησίες ο Άδωνις Γεωργιάδης, τέως υπουργός Υγείας και νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., μιλώντας στο Mega την Τρίτη το πρωί, βούτηξε στα βαθύτερα βαλτόνερα της κινδυνολογίας. Και όχι μόνο απειλούσε – και εμμέσως παρότρυνε – για άδειασμα των τραπεζών, αλλά, σε έναν απίστευτο... οίστρο, προκαλούσε τους συνομιλητές του στην εκπομπή να δηλώσουν αν και αυτοί θα πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες.

Κατά τον Σαίξπηρ, «από το σοβαρό στο γελοίο η απόσταση είναι μικρή, αλλά από το γελοίο στο σοβαρό η απόσταση είναι τεράστια». Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η κατάσταση στην οποία βρίσκονται η κυβέρνηση και η Ν.Δ., των οποίων ο Άδωνις ήταν και είναι εξέχον στέλεχος.

Το ρέκβιεμ της διαπλοκής

Του Κώστα Βαξεβάνη

Θυμάμαι μερικά από τα επίθετα που απέδωσαν στον Χρήστο Λαμπράκη μετά τον θάνατό του. Ευπατρίδης, δημοκράτης, σεμνός, κύριος. Κάποια από αυτά είχε τρέξει να αποδώσει και ο Σταύρος Θεοδωράκης, τότε που περηφανευόταν για τη σχέση του με το συγκρότημα και δεν επιχειρούσε να το πνίξει στο Ποτάμι. Αφού είχε γράψει για κρασιά που είχαν πιεί μαζί και χειρόγραφα που του αφιέρωσε κατέληγε πως ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν  «σαφής, ευγενής, σύντομος».

Δεν θέλω να αδικήσω ούτε τον Λαμπράκη, ούτε αυτούς που τον θαύμαζαν. Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω. Θα επαναλάβω όμως εντελώς ορθολογιστικά αυτό που είχα πει κάποτε σε κάποιον ο οποίος τον θαύμαζε και συνήθιζε να λέει πως ο Λαμπράκης ήταν τόσο σεμνός που κυκλοφορούσε με ένα σαραβαλάκι και παλιά παπούτσια: «αφού του έφτανε ένα παλιοαυτοκίνητο και ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσει, αφού είχε τέτοια αυτάρκεια, γιατί ήθελε τόσο πολύ να έχει μια οικονομική αυτοκρατορία η οποία μάλιστα μαζί με τον ίδιο να κυβερνούν την Ελλάδα;».

Η παλινόρθωση του success story

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου 

Η αισιοδοξία του υπουργού Οικονομικών, Γκίκα Χαρδούβελη, ότι το τρίτο τρίμηνο του έτους, που τρέχει ακόμη, θα δούμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης για πρώτη φορά μετά επτά χρόνια δεν είναι αθώα. Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά ύποπτη. Και η υποψία αφορά την ποιότητα των στοιχείων με τα οποία η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να σηματοδοτήσει το προ ενός έτους αναγγελθέν «τέλος της κρίσης». Το ίδιο ισχύει για μια πανσπερμία «θετικών εξελίξεων» που επιχειρείται να καταγραφούν, όπως η μείωση της ανεργίας το β’ τρίμηνο του χρόνου (κατά 1,2%), μείωση που αιτιολογείται εν μέρει από την πρωτοφανή αύξηση των τουριστικών αφίξεων (η Ελλάδα πια είναι ένας εξευτελιστικά φθηνός προορισμός για πολλούς Ευρωπαίους τουρίστες), αλλά δεν επαρκεί.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα έργα στους οδικούς άξονες, που ξεκίνησαν μετά πέντε χρόνια εκβιαστικής παύσης εργασιών και αφού οι «εθνικοί» εργολάβοι ενθυλάκωσαν 500 εκατ. ευρώ. Κατά τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Μ. Χρυσοχοΐδη (τον γνωστό, που δεν είχε διαβάσει το Mνημόνιο) στα οδικά έργα απασχολούνται ήδη 10.000 άτομα, πράγμα που αξίζει να ερευνηθεί και ως προς την αλήθεια του και ως προς την πραγματική επίδρασή του στην απασχόληση.

Παγκοσμιοποιημένοι πόλεμοι: Οποιοσδήποτε μπορεί να πολεμήσει εναντίον οποιουδήποτε

Το σχέδιο εξελίσσεται όπως θέλουν οι ελίτ καθώς τα έθνη-κράτη πλησιάζουν προς την οριστική τους διάλυση

Tου system failure

Από την Ουκρανία έως την Μέση Ανατολή, παρατηρούμε διαφόρων ειδών μαχητές, από πολλές εθνότητες, να πολεμούν στο πλευρό του κάθε αντιπάλου. Ιδιωτικοί στρατοί, μισθοφόροι και τυχοδιώκτες δίνουν το παρόν στα πεδία των μαχών, πολλοί από αυτούς έχοντας ως αποκλειστικό στόχο να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Οι παγκοσμιοποιημένοι πόλεμοι είναι ένα γεγονός και λειτουργούν υπέρ αυτών που στοχεύουν στην διάλυση των εθνών-κρατών.

Η εικόνα με τους ενόπλους της ISIS να "υμνούν" την διάλυση των συνόρων μεταξύ Ιράκ-Συρίας, είναι χαρακτηριστική. Οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από την τεχνητή κατασκευή πολλών εθνών-κρατών στη Μέση Ανατολή και αλλού, έχουν αποφασίσει ότι τώρα δεν εξυπηρετούν τα σχέδιά τους για ολοκληρωτική, παγκόσμια κυριαρχία.

Οι απειλές των ενόπλων της ISIS που αφορούν επιθέσεις εντός των Δυτικών κρατών, εξυπηρετούν τέλεια τον νέο σχεδιασμό, που είναι η μεταφορά των πολέμων και των διαφόρων συγκρούσεων, από τα σύνορα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πράγματι, από τη στιγμή που κάποιος πολίτης οποιασδήποτε χώρας της Δύσης, ο οποίος πρόσκειται στην ISIS ή σε κάποια άλλη εξτρεμιστική οργάνωση, είναι αποφασισμένος να πεθάνει σκορπώντας τον θάνατο μέσα σ'ένα λουτρό αίματος, στην καρδιά αυτής της χώρας, η προστασία των συνόρων φαίνεται ότι είναι μάταιη και οι πολίτες αρχίζουν να αναρωτιούνται για την δυνατότητα του έθνους-κράτους να τους προστατεύει.

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (45) : Fela Kuti - Beasts of No Nation

Αφήγηση ζωής στην κρίση… Ψάχνω για σπίτι. Ψάχνω για δουλειά.

“Αφήγηση ζωής στην κρίση…

Ψάχνω για σπίτι. Ψάχνω για δουλειά. Ψάχνω για μια νέα ζωή. Ψάχνω για ένα νέο ρόλο. Ψάχνω για έναν άλλον εαυτό. Ψάχνω την δύναμη να τα κάνω όλ’ αυτά. Ή μάλλον την Θέληση για Δύναμη, όπως θα με διόρθωνε το φάντασμα του Φρειδερίκου. Δεν υπάρχει δεν μπορώ υπάρχει δεν θέλω, συνεπικουρεί στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο πατέρας.

Πρέπει να θέλω λοιπόν.

Να θέλω να βρω σπίτι,

ένα υπόγειο αχούρι σε μια άθλια πόλη.

Να θέλω να βρω δουλειά,

ότι νά’ ναι, όσο νά ‘ναι ίσα να πληρώνω τ’ αχούρι, 2 σουβλάκια και μια τυρόπιτα.

Να θέλω να ζήσω μια νέα ζωή,

με νέους μη κοινούς φίλους, δωρεάν ασχολίες και πολλή μοναξιά.

Να θέλω ένα νέο ρόλο,

λούμπεν μεσήλικα, μοναχικού διανοούμενου, ….

Ε.Ο.Ζ.: Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο

Του Νέστορα Νεστορίδη*

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Τα θέματα που άνοιξε είναι πολλά, ωστόσο ένα είναι εκείνο το οποίο αποτελεί μία πραγματική τομή μέχρι σήμερα. Πρόκειται για την πρωθυπουργική εξαγγελία ίδρυσης Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) στην Ελλάδα, με τη Θεσσαλονίκη να έχει την «τύχη» να κόβει πρώτη το νήμα. Το ζήτημα των ΕΟΖ ακούγεται εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, ωστόσο πρώτη φορά από τόσο επίσημα χείλη. Αξίζει να σταθούμε σε αυτό το θέμα ώστε να αντιληφθούμε που θέλουν να μας οδηγήσουν.

Οι ΕΟΖ είναι γεωγραφικές ζώνες εντός της επικράτειας ενός Κράτους, υπό διαφορετικό καθεστώς σε διάφορους τομείς, όπως η φορολογία των επιχειρήσεων, οι εργασιακές σχέσεις κοκ. Αξίζει να δούμε σε ποιες χώρες έχουν γίνει ΕΟΖ: Κίνα, Μπαγκλαντές, Ινδονησία, Ουκρανία (μέχρι να τις καταργήσει ο -ανατραπείς από το φασιστικό, φιλο-ΕΕ πραξικόπημα- Γιανούκοβιτς) και άλλες. Να σημειωθεί πως καμία σοβαρή χώρα δυτικού τύπου δεν έχει στην επικράτεια της ΕΟΖ.

Ακόμα και οικονομολόγοι που κάθε άλλο παρά ανατρεπτικές θέσεις έχουν, διαφωνούν με τη δημιουργία ΕΟΖ στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Οικονομολογίας Ραλφ Βρόμπελ εξέφρασε την κάθετη διαφωνία του επί του θέματος στο «Βήμα», καθώς θεωρεί πως οι ΕΟΖ πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο από χώρες του Τρίτου Κόσμου, ή από τις πρώην σοσιαλιστικές, δηλαδή από υποανάπτυκτες ή υπό μετάβαση χώρες.