Γκιουλέν, γιατί ο κεμαλιστής ιμάμης είναι εχθρός του Ερντογάν

Στις 16 Ιουλίου, μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος, από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, ο Ερντογάν κατήγγειλε την «συνωμοσία» που απέδωσε στην νεο-αδελφότητα του Γκιουλέν, την οποία αποκάλεσε χωρίς να την κατονομάσει «κράτος μέσα στο κράτος».

Πώς ένα κοινωνικό και θρησκευτικό κίνημα, σίγουρα με επιρροή και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς, το οποίο λατρεύει τον Φετουλάχ Γκιουλέν, έναν ιμάμη 75 ετών, άρρωστο, εξόριστο στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ, μπορεί να κάνει την ισχυρή κυβέρνηση της Τουρκίας να τρέμει;

Αυτός ο πραγματικός πολιτικός σεισμός, η δήλωση ανοιχτού πολέμου μεταξύ δύο πρώην συμμάχων, του κινήματος Γκιουλέν και της κυβέρνησης του ΑΚΠ (Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης, ισλαμο-συντηρητικό) μπορούσε να είχε προβλεφθεί; Και πώς μπορεί να τον ερμηνεύσει κανείς;

Η συμμαχία μεταξύ Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν και Φετουλάχ Γκιουλέν δεν ήταν αυτονόητη. Ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι πνευματικό τέκνο του αντι-ευρωπαίου Νετσμεντίν Ερμπακάν. Ηταν επικεφαλής της κυβέρνησης και αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά από πίεση του στρατού το 1997.

Ο Φετουλάχ Γκιουλέν εγγράφεται στην παράδοση του κινήματος Nurcu, που φλερτάρει με τον σουφισμό αλλά αποκλείει την πολιτική δέσμευση. Ως νέος ιμάμης στη Σμύρνη, το 1970, χαρισματικός, άρχισε να χτίζει την θεολογική του άποψη πιστεύοντας «στην ακομπλεξάριστη σχέση των μουσουλμάνων με τον σύγχρονο κόσμο, ως τον καλύτερο τρόπο να θριαμβεύσει ένα ισχυρό Ισλάμ».

Το αποτυχημένο πραξικόπημα θα ζημιώσει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της Τουρκίας...

...αφού οι επενδυτές θα αποσύρουν τα κεφάλαια τους, λόγω της αυξημένης πολιτικής αβεβαιότητας

Έχουν γραφτεί πολλά σε σχέση με το τουρκικό πραξικόπημα – για τις αιτίες και για τους πιθανούς υποκινητές του. Αυτό που όμως έκανε σε εμάς μεγάλη εντύπωση δεν ήταν το πραξικόπημα, αλλά η δραστηριοποίηση των Πολιτών – οι οποίοι κατέβηκαν αμέσως στους δρόμους, για να προστατεύσουν την πολιτική από το στρατό. Σκόπιμα δεν γράφουμε Δημοκρατία, επειδή είναι προφανώς ανύπαρκτη στη χώρα – η οποία κυβερνάται δικτατορικά, με τον κατάλληλο πολιτικό μανδύα.

Σε κάθε περίπτωση, στην Ελλάδα που θεωρεί πως έχει Δημοκρατία, τα πραξικοπήματα που έχουν προηγηθεί εκ μέρους των διαδοχικών κυβερνήσεων δεν εμποδίστηκαν σχεδόν ποτέ από τους Πολίτες – οι οποίοι συνεχίζουν να σιωπούν όπως τα πρόβατα, παρά το ότι ευρίσκονται υπό καθεστώς κατοχής, ενώ λεηλατούνται τόσο οι ίδιοι, όσο και η πατρίδα τους. Είναι λογικό λοιπόν να νοιώθουμε ντροπή, διαπιστώνοντας τις αντιδράσεις των Τούρκων – πόσο μάλλον όταν δεν δίστασαν να σταθούν απέναντι στο στρατό, χωρίς να φοβηθούν τα όπλα και τα τανκς.Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, το αποτυχημένο πραξικόπημα θα ζημιώσει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της χώρας – αφού οι περισσότεροι επενδυτές θα αποσύρουν τα κεφάλαια τους, λόγω της αυξημένης πολιτικής αβεβαιότητας.

Το πραξικόπημα των Αμερικανών απέτυχε...

Του Γιώργου Δελαστίκ

Απέτυχε παταγωδώς η απόπειρα των Αμερικάνων να ανατρέψουν με πραξικόπημα τον Τούρκο πρόεδρο Ρεντζέπ Ταγίπ Ερτνογάν χρησιμοποιώντας τον Γκιουλέν. Ο Ερντογάν συνέτριψε τους επίδοξους πραξικοπηματίες. Αυτό που όμως παραμένει άγνωστο μέχρι στιγμής είναι, αν ο Τούρκος πρόεδρος ήρθε σε συμβιβασμό με τους Αμερικανούς για να παραμείνει στην εξουσία. Σίγουρα για την ώρα δεν μπορεί να αποκλειστεί κάτι τέτοιο, με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ, επειδή είχαν από τα μέσα πληροφόρηση σε σχέση με το πραξικόπημα, άλλαξαν γρήγορα τη γραμμή τους και τάχθηκαν υπέρ της ''συνταγματικής νομιμότητας''. Θα φανεί σύντομα. 

[Σημ. ιστολογίου: Θυμίζουμε τη αμφίσημη δήλωση του Τζον Κάρυ τις πρώτες ώρες της εκδήλωσης του πραξικοπήματος: "...ελπίζω πως θα υπάρξει ειρήνη, σταθερότητα και πολιτική συνέχεια στην Τουρκία..."]

Μπούρδες αποδείχθηκαν, φυσικά, οι ανοησίες του Ρόιτερς και του ιταλικού πρακτορείου ειδήσεων περί δήθεν υποβολής αιτήματος χορήγησης πολιτικού ασύλου εκ μέρους του Ερντογάν στο γερμανικό και στο ιταλικό κράτος και της υποτιθέμενης απόρριψης του αιτήματος αυτού από το Βερολίνο. 

Ο Ερντογάν διαπίστωσε ότι το παιχνίδι της ενίσχυσης από το τουρκικό κράτος των τζιχαντιστών του ISIS όχι μόνο δεν του βγήκε από τη στιγμή που οι Αμερικανοί άλλαξαν τη στάση τους απέναντι στους τζιχαντιστές, αλλά επιπροσθέτως έβλαψε καίρια τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία στον πολιτικό όσο και, πρωτίστως, στον οικονομικό τομέα.

Εσωτερική έκθεση ερευνητών καταγράφει τα 7 λάθη του ΔΝΤ στην Ελλάδα

Εσωτερική έκθεση ερευνητών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,  που αξιολογεί το πρώτο πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα αλλά και σε Πορτογαλία και Ιρλανδία προχωρά σε πολύ αυστηρή κριτική ως προς τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν.

Η εσωτερική έκθεση, που δημοσιεύει η εφημερίδα Καθημερινή, και αποτελεί αποτέλεσμα της δουλειάς ομάδας ανεξάρτητων από το Ταμείο, οικονομολόγων και ειδικών που μελέτησαν σε βάθος το πρόγραμμα μέσα από σειρά συνεντεύξεων και εσωτερικών εγγράφων, καταγράφει τις λανθασμένες από την πλευρά του ΔΝΤ πρακτικές, ως εξής:

1.Η χαλαρή αφετηρία

Το ΔΝΤ δεν παρακολουθούσε εκ του σύνεγγυς την κατάσταση στην Ελλάδα πριν ξεσπάσει η κρίση αλλά και μετά τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα, το Ταμείο χρειάστηκε μήνες για να συνειδητοποιήσει ότι η διοικητική ικανότητα της χώρας ήταν πολύ αδύναμη και ότι τα συμφέροντα του κατεστημένου δημιουργούσαν σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

2.Η αναδιάρθρωση του χρέους

Η άρνηση για αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας στην αρχή του προγράμματος, παρά τη μεγάλη πιθανότητα το χρέος να μην αποδειχεθεί βιώσιμο, αποτελεί αντικείμενο κριτικής. Στην περίποτωση της Ελλάδας, όπου το Ταμείο αποφάσισε  το 2010 να τη χρηματοδοτήσει με ποσό μεγαλύτερο από αυτό που της αντιστοιχούσε θα έπρεπε να έχει προηγηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους.

Η «ανατομία» του Τουρκικού πραξικοπήματος και η στάση του Τουρκικού λαού.

Του Δημήτρη Κυπριώτη*

Το πραξικόπημα «οπερέτα» ή «σκηνοθετημένο» ή όπως αλλιώς και αν χαρακτηρίζεται αυτό που επιχειρήθηκε από μέρος των ΕΔ της Τουρκίας, είναι φυσικό να έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Ακόμη είναι πολύ φυσικό οι υπηρεσίες πληροφοριών και τα επιτελεία (πολιτικά – στρατιωτικά)πολλών χωρών, να προσπαθούν δια της  συλλογής όσο το δυνατόν περισσοτέρων πληροφοριών,  να ερμηνεύσουν το πραξικόπημα αυτό με κάθε τρόπο, εξ ου και οι συνεχόμενες αντιφατικές πληροφορίες, που έρχονται συνεχώς στο προσκήνιο.

Το σίγουρο είναι ότι θα περάσει πολύς καιρός για να επαληθευθούν ή να διαψευσθούν, όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά που ακούγονται και γράφονται από χθες που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα.

Για να υπάρξει μια λογική προσέγγιση, όσο γίνεται, αλλά και για να δούμε τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό το πραξικόπημα, τόσο στην ίδια την Τουρκία, όσο και στους γείτονές της, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, χρειάζεται ψυχραιμία, αναζήτηση πραγματικών γεγονότων και δεδομένων, ανάλυση αυτών, μέχρι να υπάρξει μία σχετική εκτίμηση, ώστε να μπορούν να παρθούν και αντίστοιχα μέτρα, για την αντιμετώπιση κάθε πιθανής επίπτωσης.

John Coltrane:23/9/1926 Χάμλετ/Νορθ Καρολάινα, † 17/7/1967 Νέα Υόρκη

John Coltrane "Body And Soul"

Coltrane recorded only a few standards when he was with Atlantic Records, and "Body and Soul", a warhorse for tenor players had to be among them. 

Musicians:

John Coltrane (tenor sax), McCoy Tyner (piano), Steve Davis (bass), Elvin Jones (drums).

Composed by Johnny Green, Edward Heyman, Robert Sour & Frank Eyton

Recorded: New York, October 24, 1960

Το πραξικόπημα στην Τουρκία ήταν πραγματικό !!!

Του Γιώργου Ιεροδιάκονου*

Παραείναι επιφανειακή μια προσέγγιση που θέλει να αντιλαμβάνεται την απόπειρα πραξικοπήματος ως «οπερέτα». Πληροφορίες που έρχονται από Τούρκους αξιωματούχους, λένε πως το πραξικόπημα ήταν προγραμματισμένο να γίνει στις 3.00 το πρωί της σήμερον, ώστε να συλλάβουν και τον Ερντογάν, που θα επέστρεφε στην Αγκυρα στις 2.00. Επειδή όμως διέρρευσε το σχέδιο, επισπεύθηκε αναγκαστικά για νωρίς το βράδυ, με αποτέλεσμα να διαφύγει την σύλληψη ο Ερντογάν.

Το ότι διέρρευσε και υποχρέωσε τους στασιαστές να επισπεύσουν την επιχείρηση, παίζοντάς τα όλα για όλα, δεκτόν. Το ότι επίσης έχασαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, επίσης δεκτόν. Όμως δεν είναι δυνατόν να διαψεύδουμε την όραση και την ακοή μας, με όλα αυτά που βλέπαμε και ακούγαμε στην απευθείας μετάδοση μέχρι το πρωί.

Διότι ο κόσμος πράγματι βγήκε στους δρόμους. Το βλέπαμε όλο το βράδυ με τα ματάκια μας. Ειδικά μετά το διάγγελμα του Ερντογάν, αλλά και πριν απ’ αυτό, του δημάρχου της Κωσταντινούπολης, του πρωθυπουργού, ακόμα και του γενικού εισαγγελέα που καλούσε τους αστυνομικούς να προβούν σε συλλήψεις των στρατιωτικών, λογικό ήταν να ενθαρρύνουν τους οπαδούς του κυβερνώντος κόμματος να ξεχυθούν στους δρόμους. Και δεν είναι λίγοι οι οπαδοί του Ερντογάν. Κοντά στο 50% πήρε στις πρόσφατες εκλογές.

Τώρα, γιατί ήταν υποτονική η αντίδραση των φαντάρων στις δύο γέφυρες και στο αεροδρόμιο, λογικό δεν είναι;