Χαρτονόμισμα στον κήπο

Του Γιάννη Μακριδάκη

Σήμερα καθώς έκανα μικρές δουλειές στο χωράφι, βρήκα ανάμεσα στα ανθισμένα μαϊντανά ένα διπλωμένο στα τρία δεκάευρο.

Στην αρχή δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό το παράταιρο με την τριγύρω φύση, εμφανώς τεχνητό χρώμα και υλικό. Το έπιασα όμως και κατάλαβα παρότι ήταν κοκαλιασμένο όπως είναι τα τελείως ξεραμένα φύλλα και διάτρητο προφανώς από έντομα που το βρήκαν νόστιμο, ποιος ξέρει.

Το ξεδίπλωσα με προσοχή διότι γρήγορα διαπίστωσα ότι με κάθε μου κίνηση που ξεπερνούσε κάποιο πολύ χαμηλό όριο σκληρότητας απέναντί του, αυτό σκιζόταν και τα απειράριθμα εντομοφαγώματα ενώνονταν σε μια ευρεία και ακανόνιστη μεγαλοπρεπή οπή στην επιφάνειά του. Μια οπή, η οποία δεν θα μπορούσε να επουλωθεί με κανέναν τρόπο για να το καταστήσει χρήσιμο ή ανταλλάξιμο σε κάποια τράπεζα του συστήματος διότι δεν ήταν ένα απλό σκίσιμο για να κολληθεί, αλλά η ένωση πολλών μικρών σκοροφαγωμάτων που απουσίαζαν και είχαν σίγουρα ήδη χωνευτεί και επιστρέψει ολόγυρα ως κόπρανα ζωιφίων.

Ο εν υπνώσει πλέον αλλά απολύτως υπαρκτός καταναλωτικός μου εαυτός μόλις αναγνώρισε το χαρτονόμισμα διήλθε αστραπιαία μια σειρά συναισθημάτων, η οποία εκκίνησε από την έκπληξη, ανήλθε αστραπιαία και ενστικτωδώς στην ικανοποίηση για το ευρεθέν ποσό του συστημικού του πλούτου, πέρασε κατόπιν δύσπιστα στη στενάχωρη διαπίστωση ότι το βρεθίκι του είναι κατεστραμμένο εντελώς και άρα άνευ ουδεμίας αξίας, συνεπώς δεν υπάρχει κέρδος και κατέληξε στη λίαν δυσάρεστη θέση να αποδεχτεί ότι όχι μόνον κέρδος δεν είχε αλλά είχε και ζημία της τάξης των 10 ευρώ αφού δεν υπήρχε ουδεμία περίπτωση το χαρτονόμισμα αυτό που βρήκε ανάμεσα στα μαϊντανά του να ήταν κανενός άλλου εκτός από του ιδίου, με άλλα λόγια κάποια μέρα μου έπεσε ή το πήρε ο αέρας από το τραπέζι, ποιος ξέρει, πήγε στον κήπο, έφαγε τις μπόρες, τους ήλιους, τις υγρασίες και το έφαγαν τα έντομα, ώσπου το ξαναβρήκα σήμερα το πρωί κοκαλωμένο και κατεστραμμένο. Παρόλο που δεν έχω σχεδόν ποτέ χρήματα πάνω μου παρά μόνο όποτε κατεβαίνω στην πόλη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το διάτρητο δεκάευρω δεν μπορεί να είναι κάποιου άλλου, εκεί κατέληξα και το έβαλα επί του τραπεζιού με σκέψη να το κορνιζώσω και ως απόδειξη του τι μπορεί να πάθει ο σύγχρονος καταναλωτής άμα τον πάρει ο αέρας μια μέρα και βρεθεί άξαφνα ελεύθερος στη φύση…

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=6721

Σχόλιο ιστολογίου: Στη φωτογραφία ένα δικό μου δεκάευρω που δυστυχώς πλύθηκε  και επίσης είναι ως βρεθίκι άχρηστο και χωρίς καμιάν αξία... 

Αλλά και τα σώα δεκάευρα που κυκλοφορούν μάλλον σε λίγο θα είναι και αυτά άνευ αξίας για μας , αφού απλούστατα δεν θα τα έχουμε στην τσέπη μας...

Να είσαι καλά Γιάννη...