Σενάρια Σόιμπλε για διχοτόμηση της Ευρωζώνης

Της Μαρίας Αδαμίδου

Το γερμανικό όραμα όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά πλέον μιας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, με τις «πρόθυμες» για συνεργασία εντός του πυρήνα και τις λιγότερο «συνεργάσιμες» να παραμένουν στην περιφέρεια επαναφέρει στο τραπέζι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον προσανατολισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Το Βερολίνο υπεραμύνεται της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει τα τελευταία χρόνια και δείχνει τα «δόντια» του σε όσους το αμφισβητούν και επιδιώκουν τη χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Πριν προλάβει καλά καλά να καταλαγιάσει ο... κουρνιαχτός που σήκωσε η συντονισμένη επίθεση από πλευράς Σόιμπλε και Μέρκελ στον Μάριο Ντράγκι για την «προσχώρησή» του στο στρατόπεδο υπέρ της αναπτυξιακής πολιτικής, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επανέρχεται με άρθρο στους Financial Times.

Στο άρθρο, το οποίο συνυπογράφει με τον πρώην αρμόδιο για θέματα εξωτερικής πολιτικής του CDU, Καρλ Λάμερς, ο Σόιμπλε υποστηρίζει πως πρέπει να δημιουργηθούν εντός της ΕΕ «πυρήνες συνεργασίας», που θα δώσουν τη δυνατότητα σε μικρότερες ομάδες «πρόθυμων» κρατών-μελών να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις που σχετίζονται με την εξασφάλιση υγιών δημοσιονομικών, την περαιτέρω ρύθμιση των χρηματαγορών, τη μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας, την εμβάθυνση της εσωτερικής αγοράς, την ολοκλήρωση των διατλαντικών συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου, τον περιορισμό του επιβλαβούς φορολογικού ανταγωνισμού, την οικοδόμηση μιας ενεργειακής ένωσης και τη δημιουργία μιας ψηφιακής ένωσης στην ΕΕ. Ολα όσα, δηλαδή, αποτελούν τη βάση, την ουσία, της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι δύο υπογράφοντες παραδέχονται ότι η πρώτη κίνηση προς την κατεύθυνση των δύο ταχυτήτων έγινε με την ίδρυση της νομισματικής ένωσης το 1999 και τώρα επί της ουσίας προτείνουν το επόμενο βήμα, που δεν είναι άλλο από τη διάσπαση της Ευρωζώνης σε ακόμη μικρότερους πυρήνες. «Δυστυχώς, η Γερμανία και η Γαλλία υπονόμευσαν το Σύμφωνο το 2003, δίνοντας κακό παράδειγμα σε όλους τους άλλους. Ολοι γνωρίζουμε τι έγινε στη συνέχεια» αναφέρει το άρθρο, και επανέρχεται με την πρόταση που είχε καταθέσει για πρώτη φορά το 1994, επιμένοντας ιδιαίτερα στην ανάγκη διασφάλισης «υγιών δημοσιονομικών» ως προϋπόθεση για την τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο Β. Σόιμπλε με τον Ισπανό υπ. Οικονομικών Λουίς ντε Γκουίντος. Ο Γερμανός υπ. Οικονομικών προτείνει να υπάρξει επίτροπος προϋπολογισμού που θα ελέγχει τους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών και την εναρμόνισή τους με τους κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας

«Καθήκον μας είναι να συνεχίσουμε να προχωρούμε σε αυτόν τον δρόμο. Αυτό περιλαμβάνει την επικέντρωση στον ''πυρήνα'' της Ευρώπης - με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε σε αναθεώρηση των βασικών κανόνων της Ευρώπης και να διανείμουμε αρμοδιότητες σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπου η εξουσία ανατίθεται σε εθνικό επίπεδο όπου είναι εφικτό. Σε αυτό το θέμα αναμένουμε συγκεκριμένες προτάσεις και από τη Βρετανία».

Κλείνει ξανά το μάτι στον Ντέιβιντ Κάμερον, δε, κάνοντας λόγο για ανάγκη αποτροπής του «τουρισμού επιδομάτων» και το κύμα μετανάστευσης που καθοδηγείται από τη φτώχεια, κάτι που αποδεικνύει ότι το Βερολίνο αναζητά και εκείνο τους συμμάχους του, κόντρα στο Παρίσι και τη Ρώμη που ηγούνται του μετώπου υπέρ της χαλάρωσης της ασφυκτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Εξάλλου, με νέες δηλώσεις του απέρριψε την ατζέντα του Φρανσουά Ολάντ και του Ματέο Ρέντσι, επαναλαμβάνοντας ότι η ανάπτυξη που επιτυγχάνεται με τη διόγκωση του ελλείμματος, οδηγεί στην οικονομική αποτυχία.

Οι δύο προτάσεις

Υπερεπίτροπος προϋπολογισμού και Κοινοβούλιο Ευρωζώνης

Η κατηγορηματική άρνηση του Βερολίνου να παρεκκλίνει στο ελάχιστο από τους αυστηρούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας φαίνεται και από τις δύο προτάσεις που καταθέτει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο άρθρο του στους «Financial Times». «Γιατί να μην έχουμε έναν Ευρωπαίο επίτροπο προϋπολογισμού που θα έχει την εξουσία να απορρίπτει τους εθνικούς προϋπολογισμούς, εάν δεν ανταποκρίνονται στους κανόνες που συμφωνήσαμε από κοινού; Επίσης, υποστηρίζουμε ένα ''Κοινοβούλιο Ευρωζώνης'', που θα απαρτίζεται από τους βουλευτές των μελών της Ευρωζώνης, ώστε να ενισχυθεί η δημοκρατική νομιμοποίηση των αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζώνη του ενιαίου νομίσματος» γράφουν οι δύο υπογράφοντες το άρθρο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εκφράζει αυτή την επιθυμία.

Από την άλλη, δεν είναι διόλου τυχαία η χρονική συγκυρία κατά την οποία την επαναφέρει. Ενας Ευρωπαίος υπερεπίτροπος, που θα λειτουργεί σαν «χωροφύλακας» εντός της Ευρωζώνης, ουσιαστικά θα είναι επιφορτισμένος με το καθήκον να διαχωρίζει τους «πρόθυμους» από τους «μη συνεργάσιμους», με άμεσες και απτές συνέπειες, όπως η απόρριψη του εθνικού τους προϋπολογισμού.

Αυστηροί όροι

Ούτε λόγος, φυσικά, ο επίτροπος αυτός να ερμηνεύει πιο «ελαστικά» τους όρους των ευρωπαϊκών συμφωνιών προς όφελος των χωρών που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, όπως ζητούν ο Ολάντ και ο Ρέντσι, γύρω από τους οποίους έχει αρχίσει να συστήνεται ένα «μπλοκ υπέρ της χαλάρωσης» της λιτότητας. Επιπλέον, ένα Κοινοβούλιο της Ευρωζώνης θα μειώσει αισθητά την επιρροή του Ευρωκοινοβουλίου, του αντιπροσωπευτικού οργάνου της ΕΕ, το οποίο το τελευταίο διάστημα θέλει και επιχειρεί να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής στην ΕΕ.

Ενα Κοινοβούλιο που δεν θα σχετίζεται με την πολιτική διάσταση της ευρωπαϊκής ιδέας, αλλά θα αφορά καθαρά το οικονομικό και νομισματικό κομμάτι, αφενός θα εντείνει την αίσθηση απόσπασης των χωρών της Ευρωζώνης από την υπόλοιπη ΕΕ και αφετέρου θα βρίσκεται ακόμη περισσότερο υπό την επιρροή της οικονομικής «ατμομηχανής» της Ευρώπης.

Η «αναθεώρηση των θεμελιωδών θεσμών και των διαδικασιών της ΕΕ» που προτείνει ο Σόιμπλε δεν είναι παρά ένα ακόμη εργαλείο, για να διασφαλιστεί ότι η οικονομική πολιτική θα διευθύνεται από το Βερολίνο.

Πηγή:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=64057609