Επειδή υπάρχουμε κι εμείς… -ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ!

Η πρωτοπόρος σε ενδοτικότητα κυβέρνηση των Σύριζα-ΑΝ.ΕΛ., συμφώνησε με τη σκοπιανή ηγεσία μια «λύση» του «ονοματολογικού», που αναγνωρίζει τη «μακεδονικότητα» του σλαβικού κρατικού μορφώματος. Το θέμα υπερβαίνει κάθε συναισθηματισμό, και συνδέεται άμεσα με το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα σε σχέση με την εθνική υπόσταση και αυτογνωσία.Δεδομένου ότι το νεότερο έθνος-κράτος είναι το κρατικοπολιτικό πλαίσιο του σύγχρονου κοινοβουλευτισμού, η σχέση έθνους και δημοκρατίας, στην ιστορική μας παράδοση και «θεωρία», είναι ακατάλυτη αν δεν επιθυμούμε μια κάποια μορφή μοντέρνου ολοκληρωτισμού.

Είναι περιττό κάθε ιδεολογικό και πολιτικό φίλτρο προκειμένου να γίνει κατανοητό ότι η «Βόρεια Μακεδονία» συνιστά:

–    παραίτηση από την ιστορική εθνική μας ταυτότητα,
–    ενδοτισμό στις γεωπολιτικές σκοπιμότητες του ευρωατλαντικού συστήματος,
–   μονιμοποίηση της πιο οργανικής προϋπόθεσης για μελλοντικούς επιθετικούς αλυτρωτισμούς.

Αυτοί που συνωμότησαν εις βάρος του ελληνικού λαού και του έθνους, επιδιώκουν τη γενική αποδόμηση-συρρίκνωση της ελληνικής ύπαρξης προς όφελος των πλανητικών σχεδίων των ελίτ. Και στην επιδίωξη αυτή, προφανώς περιφρονούν τη δημοκρατία και αγνοούν το λαό.

Σε κάθε περίπτωση, και ανεξάρτητα από τις επιμέρους ιδεολογικές και κομματικές οπτικές, είναι μια «λύση» που την επεξεργάστηκε και την προωθεί το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ερήμην της λαϊκής βούλησης. Δεν μας κάνει εντύπωση! Μόνο να σκεφτεί κανείς ότι το ίδιο πολιτικό σύστημα, έχει ήδη παραδώσει εθνική κυριαρχία μέσα από τις παράνομες δεσμεύσεις σχεδίων δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Όμως, αν αυτοί λειτουργούν με ποικίλα «κίνητρα – δέλεαρ», εμείς, «ρομαντικοί» και «συντηρητικοί» και «οπισθοδρομικοί», υποχρεωνόμαστε   να πρωτοπορήσουμε λειτουργώντας με αξίες, ιδανικά και αρχές…

Και ενώ δεν πρόκειται για ένα σύνηθες επεισόδιο της εθνικής πολιτικής ζωής, αλλά για μια κρίσιμη και οριακή στιγμή στο ιστορικό μας γίγνεσθαι, ο μόνος απών από τις διαμορφωτικές διαδικασίες είναι ο ελληνικός λαός. Από ένα λαό που υφίσταται με τραγικότητα τις «παρενέργειες» μιας καταστροφικής «στρατηγικής διάσωσης», απαιτούν επιπλέον να ενδυθεί το ατιμωτικό κουρέλι του «σιωπηλού θεατή» σε σχέση με την πολιτισμική του οντότητα. Μας θέλουν πεινασμένους και άστεγους, θλιβερούς νομάδες του κόσμου εν ονόματι των οικονομικών-επιχειρηματικών και γεωπολιτικών κερδών τους…

Η καταλήστευση της Ελλάδας τώρα αρχίζει να «τελειοποιείται» με την έναρξη «παραχωρήσεων» που γιγαντώνουν τους πέριξ κείμενους κατασκευασμένους και καθοδηγημένους εθνικισμούς, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν οι πλανητικές, ευρωατλαντικές στρατηγικές επιδιώξεις βαλκανοποίησης, και οικονομικές πολιτικές ρευστοποίησης της περιοχής, την ίδια ώρα που στο εσωτερικό όλη η εθνική περιουσία εκποιείται στους ξένους γύπες… και, βέβαια, για να το πετύχουν, πρώτα σκοτώνουν τη Δημοκρατία ακυρώνοντας τις ανθρώπινες ρίζες της, τον λαό…

Ζήτησαν τη γνώμη μας για μια («πολλαπλών αναγνώσεων»..) πρόταση του ευρωδιευθυντήριου (ασχέτως αν δεν τη σεβάστηκαν…) και όχι για τις ρίζες του εθνικού μας εαυτού! Ζούμε την αποθέωση του «τεχνοκρατικού δημοκρατισμού», μιας «δημοκρατίας» χωρίς λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή τη βία των υπάκουων διαχειριστών που ερμηνεύουν την «ανάθεση» ως θεόθεν προνόμιο να μας καταργούν όποτε θέλουν! Ουσιαστικά πρόκειται για κοινοβουλευτική απολυταρχία.

Δεν εξελέγησαν με εξουσιοδότηση να διαχειριστούν κατά το δοκούν τα εθνικά θέματα, λέξη δεν ειπώθηκε για αυτά. Με ποια δημοκρατική δέσμευση κάνουν τώρα διαβουλεύσεις; Δεδομένου μάλιστα ότι δεν είναι κάτι «απρόβλεπτο και επίκαιρο» αλλά μια πολύχρονη εθνική πληγή;

Με ποιο δικαίωμα τα «λύνουν», και μάλιστα όπως τους επιβάλλει ένα διεθνές στάτους άσχετο με την καρδιά και τον νου μας, ασύμβατο και εχθρικό προς οτιδήποτε εκφράζει το συμφέρον και την ιστορική ταυτότητα του παρόντος αλλά και του μέλλοντος χρόνου μας;

Ποιοι είναι, τέλος πάντων, 

αυτοί που δεν μας ρωτούν για το πρόσωπο και την ψυχή μας;

Πως τολμούν;

Το γεγονός ότι μιλάμε για εθνικό θέμα ύψιστης σημαντικότητας και ότι η μεθόδευση περιορίζεται στην τυπική «αρμοδιότητα» των θεσμών και λειτουργιών «αντιπροσώπευσης», θέτει αυτομάτως και αντικειμενικά ζήτημα περιεχομένου και υποκειμένου της λαϊκής κυριαρχίας σε ένα δημοκρατικό έθνος-κράτος.

Ακόμα και με βάση τη δική τους εθνομηδενιστική αντίληψη, η δημοκρατία είναι το κύτταρο του συλλογικού βίου, και, επομένως, η παράκαμψη των θεμελίων της είναι η τελική ακύρωση του νοήματός της. Γιατί να ανεχθούμε την ολική διαγραφή κατοχυρωμένων πολιτικών εκφράσεων της ιστορικής συνείδησής μας, που θεμελιώθηκαν από τους μακρινούς προγόνους μας ορίζοντας την έννοια πολιτισμός και τοποθετώντας τον ελληνικό λόγο στο κορυφαίο βάθρο της πανανθρώπινης «εφόδου στον ουρανό»;;;;;

Είναι μια οριακή ιστορικοπολιτική στιγμή, όπου ο Λαός ως συνείδηση και βίωμα ιστορικής εθνικής προσωπικότητας και ως θεμέλιο των δημοκρατικών διαδικασιών, είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει. Αλλιώς, με το λαό στο περιθώριο, και το έθνος γίνεται απλό θέμα μιας παρασκηνιακής ατζέντας, και η δημοκρατία εκπίπτει σε πρόσχημα.

Δεν πρόκειται για «ταξικό ζήτημα» ούτε για «γεωπολιτικές διαφωνίες» των κομματικών εκφράσεων του κοινοβουλευτισμού ούτε καν για σύγκρουση αντιλήψεων για το «μοντέλο ανάπτυξης»: Πρόκειται για την ακεραιότητα των εθνικών-πολιτισμικών προσδιορισμών μας και τους πραγματικούς όρους με τους οποίους θα ονομάζουμε τον εαυτό μας. Είναι θέμα υπερταξικό και υπερπολιτικό, και αυτό καθιστά τον λαό αντικειμενικό και υποχρεωτικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Οι κομματικές και κοσμοθεωρητικές σημαίες υποστέλλονται, και η απαίτηση να έχουμε εμείς τον έσχατο λόγο για την ύπαρξη, τους προσανατολισμούς και το πεπρωμένο μας γίνεται τώρα η απόλυτη προτεραιότητα.

Τέλος πάντων, ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!… Εμείς, ο λαός ενεργό ζωντανό υπόβαθρο της δημοκρατικής πολιτείας… Εμείς, Πολίτες, με ιστορική συνείδηση, δημοκρατικό φρόνημα, κοινωνική ευθύνη… Όχι περιστασιακοί χειραγωγημένοι ψηφοφόροι, αλλά ανά πάσα στιγμή διαθέσιμοι πρόμαχοι της εθνικής και δημοκρατικής μας ταυτότητας… Αν αυτοί καυχώνται για τον κοσμοπολιτισμό και τον πολιτικάντικο ρεαλισμό τους, ε δικαίωμά τους… αλλά ΟΧΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ….

Αν δεν εκφράσει τώρα τη βούλησή του ο λαός, πότε θα το κάνει; Και πώς, αν όχι με την ενεργοποίηση των συνταγματικών προβλέψεων για την λειτουργική του επιβεβαίωση ως υποκειμένου της κυριαρχίας που συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο του δημοκρατικού μας συστήματος; Κανείς, αιρετός είτε όχι, δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ερήμην μας για τους προσδιορισμούς του συλλογικού μας προσώπου. Ο «κυρίαρχος λαός», η πεμπτουσία της δημοκρατικής θέσμισης, πρέπει να είναι σήμερα… πιο κυρίαρχος από ποτέ!

Οι πρόγονοί μας, που δούλεψαν και ίδρωσαν σε αυτή την πατρίδα, που θεμελίωσαν πάσης φύσης δεσμούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς, ψυχικούς, με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα κάθε ομάδας ή προσώπου, διαμόρφωσαν μα κυρίως διαφύλαξαν την εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα έτσι όπως αυτή καθορίστηκε από την εξέλιξη αιώνων. Και έδωσαν επικές μάχες, ακόμα και με αίμα, για την κατάκτηση, την εμπέδωση και κατοχύρωση των δημοκρατικών θεσμών. Αυτοί οι αγώνες, πολύτιμη κληρονομιά στην άγρια και εκφυλιστική εποχή μας, είναι η καθοδηγητική μνήμη για την απαίτηση να γίνει σεβαστή η τελική λαϊκή κρίση. Αυτοί μπορεί να είναι αμνήμονες και κυνικοί, αλλά εμείς είμαστε συνεχιστές των εθνικών και δημοκρατικών παραδόσεων, και αδιαφορούμε για τον τεχνοκρατικό κυνισμό τους όπως τους υπαγορεύεται από την «εκσυγχρονισμένη» Ξενοκρατία.

Έχουμε όλο το δίκιο του κόσμου! Και έχουμε την απλή, φυσική, ιστορικά θεμελιωμένη αξίωση να ρωτηθούμε για τις εξελίξεις. Εξελίξεις χωρίς τη δική μας συλλογική απόφανση, δεν είναι εξελίξεις αλλά κατασκευές σε διεθνή εργαστήρια «ακύρωσης» των λαών. Και σαν τέτοιες, δεν τις αναγνωρίζουμε, δεν πρέπει να τις αναγνωρίσουμε, αν επιμένουμε στην πατριωτική και δημοκρατική επίκληση.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ!

Να εκκινήσουμε διαδικασίες αυτοοργάνωσης προωθώντας συντονισμένα και ενεργητικά τη ζωτική απαίτηση

ΝΑ ΔΙΕΞΑΧΘΕΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

για το αν ο ελληνικός λαός συναινεί ή όχι στο να εκχωρηθούν πάσης φύσεως στοιχεία ταυτότητας του είναι και της παράδοσής μας προκειμένου να ονομαστεί και να ταυτοποιηθεί μια αλλότρια εθνοκρατική οντότητα.

Αθήνα 14 Ιουνίου 2018

Οι υπογράφοντες αρχικά: (έχει ανοίξει «κατάλογος» εδώ: https://www.change.org/p/epeidi-yparxoume-ki-emeis-dimopsifisma-gia-ti-makedonia-tora)

Αξιώτης Ανδρόνικος
Βούλγαρη Αναστασία
Γρώπας Διονύσιος
Ευγενίδης Θεόδωρος
Καββαδίας Χαράλαμπος
Καζούρης Εμμανουήλ
Καλιαρέκου Ανθή
Κανέλλου Αρετή
Καντζής Αλέξης
Καρούσος Δημήτριος
Κόμη Χριστίνα
Κονταράς Γεώργιος
Κόντη Νένη
Κόντης Μιχάλης
Κουμαρέλλας Όθωνας
Κροντηρά Αργυρώ
Κροντηρά Μαρία
Κροντηράς Θεόδωρος
Κώτσιας Ιωάννης
Λαμπράκη Παρασκευή
Λαμπρινάκου Αρχοντία
Λιγνού Άννυ
Λιτσαρδόπουλος Αλέξανδρος
Λουκέρης Ιωσήφ
Μακρή Αικατερίνη
Μακρή Πανωραία
Μιωτέρη Άννα
Μπερδέκα Αθηνά
Μπρισίμη Σταυρούλα
Νικολαΐδου Μαρίνα
Νίτας Μιχαήλ
Olalla Pedro
Παπαγγελίδης Δημήτριος
Παπαγεωργίου Ματούλα
Παπαδούρη-Παπαγγελίδη Μαριλίζα
Παπαφιτσώρου Αγγελική
Παύλου Βιβή
Ροτσίδου Φιλιώ
Σπύρου Γεώργιος
Σταθόπουλος Ανδρέας
Σταθόπουλος Κωνσταντίνος
Σταθόπουλος Νικόλαος
Στάλιας Σπύρος
Σταματάκης Δημήτριος
Στούπη Μαρία
Συμβουλόπουλος Ανδρέας
Συμβουλόπουλος Θεμιστοκλής
Ταραβίρας Σπυρίδων
Τζανέτος Γεώργιος
Τζαφάρης Μάκης
Τσακίρης Παναγιώτης
Τσαπέπας Μάνθος
Φούκας Ευάγγελος
Χαγιάννης Ιωάννης
Χαραλαμπίδης Γιώργος
Χαρτάλος Χρυσόστομος
Χρυσανθόπουλος Λεωνίδας

Πηγή:http://www.hereticalideas.gr/2018/06/epeidi-yparxhoume-ki-emeis-dimopsifisma-tora.html