Άλλη μια περίλαμπρη νίκη στο Eurogroup!

Toυ Δημήτρη Καζάκη

Ευτυχείτε! Η κυβέρνηση κατόρθωσε – με μεγάλη προσπάθεια, ομολογουμένως – να εξασφαλίσει τη δόση της εξυπηρέτησης των χρεών της. Κι όχι μόνο αυτό. Η δόση θα είναι ολίγον αυξημένη. Προς ανταμοιβή – φυσικά – των προσπαθειών της κυβέρνησης. Κι όχι μόνο αυτό. Η αξιολόγηση θα κλείσει. Κι έτσι ο ήλιος της ανάπτυξης θα λάμψει επιτέλους πάνω από την Ελλάδα.

Οι αγορές ησύχασαν με τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά να σημειώνουν πτώση σχεδόν κατά 1%. Είμαστε πια σαν χώρα έτοιμοι να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε μόνοι μας, μόλις το επιτόκιο πέσει κάτω από το «ψυχολογικό φράγμα» του 5%. Η δε εγχώρια αγορά θα ξεπαγώσει και οι συντελεστές της είναι έτοιμοι πια να υποδεχθούν την αθρόα έλευση των επενδύσεων από το εξωτερικό.

Χαρές να δείτε στην ποινική αποικία των ηλιθίων, εδώ στο Griechenland, που εξακολουθεί να πιστεύει τα ΜΜΕ και τους Ευρωπαίους δυνάστες. Ειλικρινά, υπάρχουν ακόμη ηλίθιοι – αν και αποτελούν ντροπή ακόμη και για τους ηλίθιους μετά από τόσα χρόνια μνημονίων – που πιστεύουν ότι τώρα θα πάμε καλύτερα.

Για όσους όμως επιμένουν να σκέφτονται παρά και ενάντια στον βομβαρδισμό ηλιθιότητας, τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Η Ελλάδα και οι πιστωτές της κατόρθωσαν, την Πέμπτη (15 Ιουνίου), να διατηρήσουν το πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρας, αναβάλλοντας τις αποφάσεις για την ελάφρυνση του χρέους. Σε συνεδρίαση του Eurogroup στο Λουξεμβούργο, οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης συμφώνησαν για την εκταμίευση δανείου ύψους 8,5 δις ευρώ, αφού η Ελλάδα ολοκλήρωσε όλες τις απαιτήσεις για να κλείσει η δεύτερη αναθεώρηση του προγράμματος που συμφωνήθηκε το 2015.

Αυτή είναι η είδηση εν συντομία όπως μεταδίδεται. Επίσης η κ. Christine Lagarde, υποσχέθηκε ένα νέο δάνειο ύψους 2 δις δολαρίων, το οποίο θα εκταμιευθεί όταν καθοριστούν τα ειδικά μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Πότε θα γίνει αυτό; Μετά την ολοκλήρωση του παρόντος προγράμματος στα τέλη του 2018.

Τι σημαίνει αυτό; Α, κάτι πολύ απλό. Τέτοια εποχή του χρόνου θα έχουμε ένα ανάλογο δράμα «σκληρών διαπραγματεύσεων», προκειμένου η Ελλάδα να τεθεί υπό το καθεστώς ενός νέου μνημονίου, που θα συνοδεύσει τα λεγόμενα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Πού το ξέρουμε; Το δήλωσε η κ. Lagarde. Το ΔΝΤ δεν μπορεί να εκταμιεύσει νέο δάνειο, αν η Ελλάδα δεν αιτηθεί εκ νέου ένα νέο πρόγραμμα, σαν αυτά που εφαρμόζονται στην χώρα επί μια οκταετία.

Όταν ακούτε νέο δανεισμό από το ΔΝΤ, σημαίνει νέο πρόγραμμα με προαπαιτούμενα και conditionalities, δηλαδή προϋποθέσεις κηδεμονίας. Αρκεί να υπάρξουν τα λεγόμενα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Τι θα είναι αυτά; 

Ο περιορισμός της δόσης τοκοχρεολυσίων που θα πρέπει να καταβάλει η Ελλάδα από το 2020 και μετά, μέσα από την επιμήκυνση των δανείων του EFSF από 0 έως 15 έτη.

Αυτό σημαίνει ότι θα μικρύνει η δόση τοκοχρεολυσίων σε σύγκριση με τη σημερινή; Όχι! Σήμερα πληρώνουμε κατ’ έτος 6 δις ευρώ μόνο σε τόκους, εξυπηρετώντας μόλις το 25% του δημοσίου χρέους. Το 2020 θα ξεκινήσει η εξυπηρέτηση των 53 δις ευρώ των διακυβερνητικών δανείων του πρώτου μνημονίου. Μόνο αυτό το χρέος προς τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης θα προσθέσει περί τα 1,3 δις ευρώ επιπλέον τόκους εξυπηρέτησης κατ’ έτος.

Με άλλα λόγια μετά το 2020 οι τόκοι που θα κληθεί η Ελλάδα να πληρώνει κατ’ έτος θα υπερβαίνουν τα 7,3 δις ευρώ. Αύξηση κατά 22%! Και δεν υπολογίζουμε πόσο θα έχουν εκτιναχθεί οι τόκοι από τον βραχυχρόνιο δανεισμό, που ήδη έχει ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως. Ούτε φυσικά υπολογίζουμε την πιθανότητα, να επιχειρήσουν έξοδο στις αγορές, οπότε η εκτίναξη της εξυπηρέτησης των τόκων ετήσια θα φτάσει αισίως σε ύψη ρεκόρ. Ψηλότερα κι από εκείνα που μας οδήγησαν στο πρώτο μνημόνιο.

Κι έπεται συνέχεια: Από το 2021 θα προστεθεί και η εξυπηρέτηση των δανείων από τον EFSF, συνολικού ύψους 130,9 δις ευρώ. Ξέρετε πόση θα είναι η ετήσια επιβάρυνση μόνο σε τόκους; Άνω των 2,6 δις ευρώ. Κάθε χρόνο για μια μεσοσταθμική διάρκεια 32-45 ετών.

Το συνολικό ύψος μόνο των τόκων εξυπηρέτησης μετά το 2021 θα ανέρχεται κοντά στα 10 δις ευρώ ετήσια. Πού θα τα βρει η χώρα; Οι δανειστές μας λένε ότι θα πρέπει να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα τέτοιο ώστε να εξυπηρετεί τους ετήσιους τόκους. Αν πράγματι το κράτος πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% επί του ΑΕΠ – με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο σε συρρίκνωση του εισοδήματος των νοικοκυριών και της οικονομίας εν γένει – είναι ζήτημα αν μπορεί να καλυφθεί το 60% των ετήσιων τόκων.

Τους υπόλοιπους τόκους θα πρέπει να τους δανειστούμε εκ νέου προκειμένου να τους εξυπηρετούμε. Από πού θα δανειστούμε; Είτε από τις αγορές, είτε από τους «θεσμούς». Από τις αγορές θα σημάνει μια γεωμετρική εκτίναξη του χρέους και της εξυπηρέτησής του, ακόμη κι αν πετύχει η Ελλάδα επιτόκια επιπέδου του 4%, με τα οποία δανειζόταν τις καλές εποχές του ευρώ.

Δανεισμός από τους «θεσμούς», ξέρουμε τι σημαίνει. Το ζούμε.

Οπότε τι μέτρα ελάφρυνσης του χρέους υπόσχονται οι δανειστές δια της επιμήκυνσης; Να επιμηκύνουν κι άλλο τα δάνεια του EFSF έως 15 έτη επιπλέον, ώστε στην καλύτερη περίπτωση να μειωθεί η ετήσια εξυπηρέτηση τοκοχρεολυσίων, δηλαδή η ετήσια δόση. Ακόμη κι ολόκληρη να εξανεμιστεί, πάλι παραμένει η εξυπηρέτηση των 7,3 δις ευρώ. Πάλι θα χρειαστεί να δανειστούμε για να εξυπηρετήσουμε την ετήσια δόση.

Υπάρχει πάτος στο βαρέλι; Υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας; Μόνο ηλίθιοι, ή απατεώνες κοινού ποινικού δικαίου μπορούν ισχυριστούν κάτι τέτοιο.

Πάμε λοιπόν πίσω στο Eurogroup. Τι μας λέει το ανακοινωθέν του; Ξεκινά με κάτι που όλοι θέλουν να παραβλέπουν: 

«Η Ευρωομάδα εκφράζει την ικανοποίησή της για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμικών οργάνων σχετικά με ένα πακέτο πολιτικών διαρθρωτικών μέτρων που στοχεύει στην ενίσχυση της ανάπτυξης και στην αντιμετώπιση των διαρθρωτικών ανισορροπιών στα δημόσια οικονομικά και ανοίγει το δρόμο για την επιτυχή ολοκλήρωση της δεύτερης επανεξέτασης Πρόγραμμα ESM.»

Τι μας λένε; Ότι η κυβέρνηση έχει υπογράψει συμφωνία με τους «θεσμούς» για ένα πακέτο διαθρωτικών μέτρων, την οποία γνωρίζουν οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης, αλλά αγνοεί παντελώς ο ελληνικός λαός. Πού είναι η συμφωνία; Πού δημοσιεύτηκε; Μήπως δόθηκε – έστω προς ενημέρωση – στη Βουλή;

Πώς είναι δυνατόν να μας λένε ότι έχει υπογραφεί συμφωνία, ερήμην και εν αγνοία του ελληνικού λαού κι εμείς όλοι να το καταπίνουμε; Μην ρωτάτε την αριστερά του κ. Κουτσούμπα, διότι έχει έτοιμη την απάντηση: Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Καθάρσιο και κλύσμα δια πάσαν νόσον και μαλακίαν, όπως συνταγογραφούσε ο γνωστός κομπογιαννίτης γιατρός στα έργα του Τολστόι.

Για τη Βουλή δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε. Σιγά μην ενδιαφερθεί έστω κι ένας από τους βουλευτές να ζητήσει την κατάθεση της συμφωνίας. Έτσι ή αλλιώς η σημερινή βουλή έχει λιγότερες εξουσίες και αρμοδιότητες από τα κοινοβούλια των αποικιών. Δεν υπάρχει, παρά μόνο για το θεαθήναι. Για την αποβλάκωση όσων πιστεύουν ακόμη ότι υπάρχει έστω ίχνος κοινοβουλευτισμός στη χώρα.

Και μην τρέξετε να πείτε ότι το ανακοινωθέν αναφέρεται στα ψηφισμένα προσφάτως προαπαιτούμενα, γιατί – ως συνήθως – θα πέσετε έξω. Το ανακοινωθέν στην αμέσως επόμενη παράγραφο αναφέρει: 

«Η Ευρωομάδα εκφράζει επίσης την ικανοποίησή της για την έγκριση από το ελληνικό κοινοβούλιο των συμφωνημένων προγενέστερων δράσεων για τη δεύτερη αναθεώρηση, και συγκεκριμένα της φιλόδοξης δημοσιονομικής δέσμης μετά το πρόγραμμα, η οποία αποτελείται από μια μεταρρύθμιση του φόρου εισοδήματος που διευρύνει τη φορολογική βάση και τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Μαζί παρέχουν καθαρή εξοικονόμηση πόρων ύψους 2% του ΑΕΠ, η οποία θα στηρίξει τους δημοσιονομικούς στόχους μετά το 2018.»

Με άλλα λόγια, οι «συμφωνημένες προγενέστερες δράσεις» είναι μέρος της συμφωνίας, αλλά όχι το σύνολό της. Το μέρος αυτό ήταν αναγκαίο για να «κλείσει» η λεγόμενη δεύτερη αξιολόγηση και έπεται συνέχεια.

Πάντως με το χέρι στην καρδιά. Πίστευε κανείς ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα έδιναν τη δόση εγκαίρως για να πληρωθούν τα χρέη της Ελλάδας προς αυτούς; Όποιος το πίστευε τότε πρέπει επειγόντως να επισκεφθεί γιατρό. Και δη ψυχίατρο.

Τι θα γινόταν έτσι και δεν έδιναν τη δόση; 

Κάτι πολύ απλό. Η κυβέρνηση θα αδυνατούσε να εξυπηρετήσει ομόλογα που βρίσκονται στα δικά τους χέρια. Ας δούμε τα στοιχεία. Από 9 Ιουνίου έως 14 Ιουλίου 2017 η κυβέρνηση έχει να αναχρηματοδοτίσει 8,2 δις σε έντοκα γραμμάτια. Στις 17, 19 και 20 Ιουλίου έχει να πληρώσει 2,1 δις ευρώ σε ομόλογα που εξέδωσε ο Σαμαράς το 2014, σχεδόν 4 δις ευρώ σε διακρατούμενα ομόλογα από την ΕΚΤ και άλλα 300 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ. Σύνολο 6,4 δις ευρώ.

Θα μου πείτε, μα αν έχουμε να εξυπηρετήσουμε 6,4 δις ευρώ, γιατί μας δίνουν 2 δις επιπλέον; Ξεχνάτε, προφανώς, ότι η Ελλάδα τρέχει με βραχυχρόνιο δανεισμό που έχει πιάσει ετησίως τα 600-700 δις ευρώ σε αναχρηματοδότηση. Κάπως πρέπει να περιοριστεί, να μπει έστω μια προσωρινή τάπα για να βγει ταμειακά το 2017.

Μην ξεχνάτε επίσης ότι η κυβέρνηση έχει αναλάβει έξτρα υποχρεώσεις έναντι των αρπακτικών που λυμαίνονται έργα και περιουσία του πάλαι ποτέ ελληνικού δημοσίου. Πώς θα πληρωθούν οι μεγαλοεργολάβοι των ΣΔΙΤ και o νέος μεγάλος νταβατζής της Ελλάδας επ' ονόματι Fraport;

Στο υπόλοιπο του 2017 η κυβέρνηση έχει να αναχρηματοδοτίσει περί τα 7 δις ευρώ σε έντοκα γραμμάτια και να πληρώσει μια δόση στο ΔΝΤ ύψους 301,4 εκατ. ευρώ.

Τι θα συνέβαινε έτσι και δεν τα πλήρωνε η κυβέρνηση; Απολύτως τίποτε:

Τα ομόλογα του 2014 που πούλησε ο Σαμαράς ήταν κοινοπρακτική έκδοση κι όχι ελεύθερη δημοπρασία. Αυτοί που τα αγόρασαν είχαν κάνει προηγουμένως συνάψει παρασκηνιακή συμφωνία με την κυβέρνηση, παραβιάζοντας κάθε έννοια υγιούς πρακτικής. Η τωρινή κυβέρνηση προκειμένου να μην φορτωθεί το συνολικό όγκο αποπληρωμής τους, που ξεπερνά τα 6,2 δις ευρώ, φρόντισε και ήρθε σε συμφωνία μαζί τους – μέσω της Rothchild Freres – προκειμένου να μεταφερθεί η αποπληρωμή των 4,3 δις ευρώ για τον Απρίλιο του 2019. Ουδείς γνωρίζει με τι ανταλλάγματα και με τι πρόσθετο κόστος για την Ελλάδα.

Αν λοιπόν η κυβέρνηση αρνιόταν να τους πληρώσει, τότε θα έβγαινε στην επιφάνεια όλο το παρασκήνιο. Θα έβγαινε στην επιφάνεια όλο το δούναι-λαβείν ανάμεσα σε αρπακτικά, τραπεζίτες και πολιτικούς. Ποιος στ’ αλήθεια, θα το ήθελε αυτό απ’ όσους μας κυβερνάνε; Να γιατί κόπτονται να πληρώσουν με το δικό μας πορτοφόλι. Να γιατί μας παραμυθιάζουν ότι τα χρέη πληρώνονται πάντα. Ακόμη κι αν υποφέρει ένας ολόκληρος λαός. Έστω κι αν καταρρέει μια ολόκληρη χώρα υπό καθεστώς κατοχής των δανειστών και των «θεσμών» τους.

Όσο για τα διακρατούμενα ομόλογα της ΕΚΤ και τις δόσεις του ΔΝΤ, έτσι και δεν πληρώναμε δεν θα συνέβαινε τίποτε απολύτως. Το γεγονός αυτό το έχουν διαβεβαιώσει ακόμη και οι οίκοι αξιολόγησης Moody’s, Fitch και S&P το πρώτο εξάμηνο του 2015, όταν τελικά η Ελλάδα δεν πλήρωσε τη δόση της στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ ένα μήνα πριν το περίφημο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.

Αν πραγματικά ήθελε η κυβέρνηση να διαπραγματευθεί έστω κάποια αληθινή ελάφρυνση, τότε τι το καλύτερο από το να αρνηθεί να πληρώσει τα ομόλογα προς τους «θεσμούς»; Τι θα γινόταν; Τίποτε απολύτως. Απλά θα αποδεικνυόταν περίτρανα ότι σε περίπτωση άρνησης πληρωμής από την Ελλάδα, οι επιπτώσεις δεν θα αφορούσαν στην ίδια, αλλά τους δανειστές της.

Ακόμη και οι γνωστές μας αγορές, θα εύρισκαν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν άγρια όχι με την Ελλάδα, αλλά με την Γερμανία, την Ολλανδία και τη Γαλλία, στέλνοντας το ευρώ στα κατάβαθα της παγκόσμιας αγοράς νομισμάτων. Και την ΕΚΤ σε μια αγωνιώδη και ίσως απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης του ευρώ.

Οι εξελίξεις αυτές θα ήταν ιδανικές για το ομαλό πέρασμα της Ελλάδας στο δικό της νόμισμα, σ’ ένα αληθινά εθνικό κρατικό νόμισμα έξω από την ευρωζώνη και την ΕΕ, προκειμένου να χρηματοδοτήσει το εισόδημα των νοικοκυριών και να εξαλείψει τα ιδιωτικά χρέη. Και τότε θα διαπίστωνε ακόμη κι ο τελευταίος ηλίθιος της ποινικής μας αποικίας, πόσο εντυπωσιακά γρήγορα ανακάμπτει μια οικονομία σαν την Ελλάδα.

Πηγή:http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2017/06/eurogroup.html

...//...

Η στημένη διαπραγμάτευση

Όπως πολύ σωστά είπε ο πρωθυπουργός, σε σχέση με έναν ακόμη δημόσιο εξευτελισμό της Ελλάδας, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οπότε αυτό που τελικά μετράει είναι οι πράξεις – από τις οποίες η χώρα έχει χορτάσει την τελευταία επταετία της διεθνούς επαιτείας και της εθνικής ντροπής (ηχητικό).

«Το άκρον άωτο της ανοησίας είναι να περιμένει κανείς από το ίδιο πείραμα διαφορετικά αποτελέσματα – ή από κάποιον που έσκυψε πολλές φορές δουλικά το κεφάλι, να τολμήσει τη ρήξη«.

Άρθρο

Επειδή δεν είναι σωστό να φαινόμαστε αχάριστοι, ασφαλώς είναι εξαιρετικά εντυπωσιακή η ανθεκτικότητα αυτής της κυβέρνησης απέναντι στους εξευτελισμούς των επιτηρητών, στις προσβολές, στην ειρωνεία και στη θυμηδία τους – εν πρώτοις του κ. Σόιμπλε, ο οποίος δεν δίστασε καθόλου να αποκαλύψει δημοσίως το ότι, όλα όσα βιώσαμε χθες είχαν ήδη προσυμφωνηθεί το Μάιο! Απλά ο πρωθυπουργός ζήτησε προθεσμία τριών εβδομάδων για να τα επικοινωνήσει σωστά στο ανόητο ακροατήριο του – το οποίο δεν έχει δυστυχώς τη διανοητική επάρκεια για να κατανοήσει τα επιτεύγματα του.

Κατά δεύτερο λόγο του Ολλανδού επικεφαλής του Euro Group, ο οποίος με δυσκολία συγκρατούσε τα γέλια του, καθώς επίσης της διευθύντριας του ΔΝΤ – η οποία, ενώ μείωσε κατακόρυφα το ποσόν με το οποίο θα δανειοδοτήσει την Ελλάδα κάτω από τα 2 δις $, υπό προϋποθέσεις φυσικά που δεν πρόκειται να υπάρξουν, φάνηκε πρόθυμη να συμμετέχει στη «διάσωση» της χώρας μας. Εύλογα βέβαια, αφού έχει κερδίσει ήδη πάνω από 4 δις € σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Ταμείου – ενώ, όσον αφορά τις επιτυχίες του ΔΝΤ, οι επανειλημμένες δηλώσεις των τρομακτικών λαθών του στο παρελθόν καθιστούν περιττά τα λόγια.

Περαιτέρω, η διαστρέβλωση της αλήθειας εκ μέρους της κυβέρνησης διευρύνεται, με τη σημερινή της δήλωση πως το 2018 θα τελειώσουν τα μνημόνια – όταν όλοι γνωρίζουν πως το 2018 απλά θα λήξει η τρίτη σύμβαση δανεισμού της χώρας, ενώ τα μνημόνια θα συνεχιστούν έως ότου η Ελλάδα εξοφλήσει το 75% των χρεών της προς τους επιτηρητές.

Επομένως στο διηνεκές, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο εάν οι αγορές, οι ιδιώτες επενδυτές δηλαδή, αντικαθιστούσαν τα δάνεια των Ευρωπαίων – κάτι που θεωρούμε σχεδόν απίθανο, εκτός εάν η ΕΚΤ και η Ευρωζώνη εγγυηθούν τα ομόλογα που θα έπρεπε τότε να εκδώσει η Ελλάδα.

Σε μία τέτοια περίπτωση όμως το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν να δανειζόμαστε με 4-5% αντί κάτω του 1% από τον ESM, με τριτεγγυητή την ΕΚΤ ή/και τον ESM – οπότε αφενός μεν θα συνεχίζαμε να είμαστε εξαρτημένοι, αφετέρου θα πληρώναμε πολύ περισσότερα. Φυσικά είμαστε επαρκώς ανόητοι για να το κάνουμε – οπότε δεν πρέπει να αποκλείσουμε την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές.

Η επόμενη δήθεν επιτυχία της διαπραγμάτευσης είναι η σύνδεση της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους με ρήτρα ανάπτυξης – κάτι για το οποίο ο υπουργός οικονομικών ένοιωσε την ανάγκη να ευχαριστήσει τη Γαλλία, η οποία το επέβαλλε. Εάν υποθέσουμε πως πράγματι θα συμβεί, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη συμφωνία που πέτυχε η Γερμανία το 1953 – η οποία, εκτός από την ονομαστική διαγραφή άνω του 50% των χρεών της (από τα 30 δις μάρκα στα 14 δις), συνέδεσε την εξυπηρέτηση των υπολοίπων με ρήτρα εξαγωγών.

Εν προκειμένω, η ρήτρα ανάπτυξης σημαίνει πως μία χώρα εξυπηρετεί τα χρέη της με χρήματα που η ίδια παράγει – ενώ η ρήτρα εξαγωγών δηλώνει πως η εξόφληση επιτυγχάνεται με χρήματα των εμπορικών της εταίρων. Με απλά λόγια, η Γερμανία τότε επέβαλλε την αγορά των προϊόντων της από τους δανειστές της, για να πληρώνει τα χρέη της – γεγονός το οποίο συνέβαλλε σε μεγάλο βαθμό στις έκτοτε εξαγωγικές της επιτυχίες.

Η τελευταία χθεσινή «επιτυχία» είναι η υπόσχεση ίδρυσης μίας αναπτυξιακής τράπεζας στην Ελλάδα – όπου, με δεδομένη την ανύπαρκτη πιστοληπτική ικανότητα των περισσοτέρων ελληνικών επιχειρήσεων, υποθέτουμε πως το μόνο που θα συμβεί θα είναι η χρηματοδότηση των ξένων για να εξαγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές τα περιουσιακά μας στοιχεία, όπως στην περίπτωση της FRAPORT με την ALPHA BANK.

Όσον αφορά τώρα την ίδια τη δόση, αντί των 10,3 δις € που δικαιούμασταν με βάση τη σύμβαση, μας εγκρίθηκαν 8,5 δις € αφού προηγουμένως η Βουλή ψήφισε νέα θηριώδη μέτρα – από τα οποία θα εκταμιευθούν εν πρώτοις μόνο τα 7,7 δις € για να πληρωθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μας προς τους επιτηρητές ύψους 6,9 δις € και θα μείνουν 800 εκ. € για την οικονομία μας. Τεράστια επιτυχία!

Τέλος, σε σχέση με την ανάπτυξη της οικονομίας μας που προβλέπει ο πρωθυπουργός, με εξαίρεση τον τουρισμό όπου ευτυχώς μας ευνοούν οι διεθνείς συγκυρίες (Τουρκία, Συρία, τρομοκρατικές επιθέσεις κοκ.), εμείς τουλάχιστον αδυνατούμε να διακρίνουμε από πού θα προέλθει, όταν όλοι ανεξαιρέτως οι συντελεστές του ΑΕΠ είναι αρνητικοί:

η κατανάλωση λόγω της πτώσης των εισοδημάτων και της ανόδου των φόρων/εισφορών, οι ιδιωτικές επενδύσεις εξαιτίας της αδυναμίας χρηματοδότησης και της πτωτικής ζήτησης, οι δημόσιες αφού απαγορεύεται από τους δανειστές και το εμπορικό πλεόνασμα λόγω της κατάρρευσης της ανταγωνιστικότητας μας.

Με απλά λόγια, τέσσερα «πλην» είναι φύσει αδύνατον να κάνουν ένα «συν» – εκτός εάν η κυβέρνηση έχει μαγικές ικανότητες. Πόσο μάλλον όταν οι επιχειρήσεις στραγγαλίζονται φορολογικά, χρεοκοπούν ή αποδημούν μαζικά από τη χώρα μας – καθώς επίσης όταν από τη μετανάστευση των Ελλήνων χάνεται συνεχώς ΑΕΠ (50.000 € ετησίως ανά άτομο).

Σωστά λοιπόν είπε ο πρωθυπουργός πως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια – ενώ το μόνο που μπορούμε να νοιώσουμε για τη χθεσινή τραγωδία είναι ντροπή, μεγάλη ντροπή! Φυσικά πρόκειται για την υποκειμενική μας άποψη, η οποία μπορεί να είναι λανθασμένη. Ακολουθεί η σημερινή συζήτηση του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο.

Πηγή:http://www.analyst.gr/2017/06/16/i-stimeni-diapragmatevsi/

...//...

Η ανακοίνωση-σοκ του ΔΝΤ μετά το Εurogroup -Πώς και γιατί συνδέει την Ελλάδα με το Σουδάν, τη Ζάμπια, τη Σομαλία, το Κογκό...

Σοκ προκαλεί η ανακοίνωση του ΔΝΤ για την Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup, καθώς το Ταμείο, ξεκάθαρα, συνδέει την Ελλάδα με χώρες όπως η Ζάμπια, το Κογκό και η Σομαλία. 

Η ελληνική πλευρά πανηγύριζε, υποστηρίζοντας ότι μεταξύ των κερδών της συμφωνίας είναι πως το ΔΝΤ δεν θεωρεί, πλέον, μη βιώσιμο το χρέος, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι το Ταμείο εξακολουθεί να θεωρεί μη βιώσιμο το χρέος και γι’ αυτό καταφεύγει στην ξεχασμένη πρακτική της χορήγησης τριτοκοσμικού πακέτου βοήθειας, χωρίς δηλαδή άμεση εκταμίευση. 

Στη σοκαριστική ανακοίνωσή του το Ταμείο συνδέει την Ελλάδα με 18 χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, αλλά και την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία, οι οποίες υπέγραψαν αντίστοιχο πρόγραμμα υπό τον τίτλο «Κατ' Αρχήν Έγκριση» (ΚΑΕ) τη δεκαετία του 1980. Η επικεφαλής του Ταμείου ξεκαθάρισε, μάλιστα, ότι τέτοιου τύπου πρόγραμμα έχει καιρό να χρησιμοποιηθεί, ενώ στην ανακοίνωση-ενημερωτικό σημείωμα που εκδόθηκε μετά το Eurogroup σημειώνεται ότι αυτό το πρόγραμμα «περιήλθε σε αχρησία γιατί δεν χρειαζόταν πλέον»!

Αναφέρει χαρακτηριστικά το ΔΝΤ στο ενημερωτικό του σημείωμα που εκδόθηκε μετά το Eurogroup, απαντώντας στην ερώτηση γιατί επαναφέρει την «Κατ’ Αρχήν Έγκριση» (συμμετοχή στο πρόγραμμα χωρίς εκταμίευση) που δεν έχει χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα: «Συνολικά (σ.σ.: η "Κατ' Αρχήν Έγκριση") χρησιμοποιήθηκε 19 φορές κατά τη διάρκεια της πιστωτικής κρίσης στη δεκαετία του 1980 σαν καταλύτης για τη χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους στο πλαίσιο προγραμμάτων που υποστηρίζονταν από το ΔΝΤ στις ακόλουθες χώρες: στο Σουδάν, στο Εκουαδόρ, στο Ζαΐρ, στη Μαδαγασκάρη, στην Τζαμάικα, στη Ζάμπια, στην Ακτή Ελεφαντοστού, στην Κένυα, στη Σομαλία, στη Χιλή, στη Δημοκρατία του Κογκό, στο Μεξικό, στη Νιγηρία, στην Αργεντινή, στη Γιουγκοσλαβία και στη Βραζιλία (στο Σουδάν, στο Ζαΐρ και στην Ακτή Ελεφαντοστού η διαδικασία της ΚΑΕ χρησιμοποιήθηκε δύο φορές σε καθεμία χώρα). Με την πάροδο του χρόνου, η ΚΑΕ περιήλθε σε αχρησία γιατί δεν χρειαζόταν πλέον». 

Διαβάστε ολόκληρο το ενημερωτικό σημείωμα του ΔΝΤ με τις ερωταπαντήσεις για το πώς θα συμμετέχει το Ταμείο στο πρόγραμμα εδώ σε PDF και παρακάτω αναλυτικά: 

«Ερωταπαντήσεις σχετικά με την Κατ’ Αρχήν Έγκριση και την Ελλάδα

15 Ιουνίου 2015»

• Τι είναι η Κατ’ Αρχήν Έγκριση;

Η Κατ’ Αρχήν Έγκριση (ΚΑΕ) είναι μια διαδικασία που επιτρέπει το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ να εγκρίνει μια ρύθμιση χρηματοδότησης για μια χώρας-μέλος βάσει μιας συμφωνίας οικονομικών πολιτικών που έχει επιτευχθεί με τη χώρα, με την προϋπόθεση ότι θα επιτευχθεί μια συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους ή νέας χρηματοδότησης μεταξύ της χώρας και των πιστωτών της. Η ΚΑΕ παρέχει πρόσθετο χρόνο για την επίτευξης μιας τέτοιας συμφωνίας. Όταν επιτευχθεί αυτή η συμφωνία, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ λαμβάνει μια δεύτερη απόφαση (συνήθως χωρίς να συνεδριάσει), οπότε και η χώρα-μέλος μπορεί να αντλήσει πόρους βάσει της ρύθμισης.

• Γιατί δημιουργήθηκε η διαδικασία της ΚΑΕ;

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, το ΔΝΤ χρησιμοποίησε τη διαδικασία της ΚΑΕ σε πολλές περιπτώσεις ως καταλύτη για την επίτευξη συμφωνιών μεταξύ χωρών-μελών του ΔΝΤ και των πιστωτών τους. Χρησιμοποιούνταν σε περιπτώσεις όπου υπήρχε μια συμφωνία για τις πολιτικές που διέπουν μια ρύθμιση του ΔΝΤ, όπου όμως δεν είχε επιτευχθεί πλήρης συμφωνία μεταξύ της χώρας-μέλους και την πιστωτών της για θέματα χρηματοδότησης ή ελάφρυνσης του χρέους.

Χωρίς συμφωνία χρηματοδότησης ή ελάφρυνσης του χρέους, το ΔΝΤ δεν μπορούσε να εγκρίνει μια ρύθμιση παροχής πόρων, γιατί το Ταμείο δεν μπορεί να χορηγεί δάνεια σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν επαρκείς εξασφαλίσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους ή για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων. Αυτό δημιουργούσε μια δυνητική αντίθεση: οι πιστωτές καθυστερούσαν εν αναμονή της συμφωνίας του ΔΝΤ, όμως το ΔΝΤ δεν μπορούσε να εγκρίνει τη συμφωνία χωρίς επαρκείς δεσμεύσεις των πιστωτών.

Η ΚΑΕ αντιμετώπισε το πρόβλημα αυτό επιτρέποντας στο ΔΝΤ να εγκρίνει επίσημα το πρόγραμμα πολιτικής της χώρας-μέλους, διευκρινίζοντας όμως ότι η αποδέσμευση των πόρων από το ΔΝΤ θα πραγματοποιείτο υπό την προϋπόθεση της επίτευξης συμφωνίας μεταξύ της χώρας-μέλους και των πιστωτών της για την ελάφρυνση του χρέους ή για νέα χρηματοδότηση.

• Τι κερδίζει μια χώρα-μέλος από την Κατ’ Αρχήν Έγκριση;

Η ΚΑΕ επιτρέπει στο ΔΝΤ να υποστηρίξει την πρόοδο που έχει σημειώσει μια χώρα στον τομέα των πολιτικών, όμως η αποδέσμευση των πόρων του ΔΝΤ γίνεται υπό τον όρο ότι θα εξασφαλιστεί χρηματοδότηση ή ελάφρυνση του χρέους. Η ΚΑΕ έχει αποδείξει την αξία της λειτουργώντας ως καταλύτης σε θέματα χρηματοδότησης και ελάφρυνσης του χρέους σε περιπτώσεις που οι πιστωτές αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην επίτευξη συμφωνίας στα θέματα αυτά.

• Πώς βοηθάει η ΚΑΕ την Ελλάδα;

Η ΚΑΕ θα επέτρεπε το ΔΝΤ να στηρίξει την πρόοδο που έχει σημειώσει η Ελλάδα σε θέματα πολιτικών, ακόμη κι αν η αποδέσμευση των πόρων του ΔΝΤ θα προϋπέθετε την παροχή δεσμεύσεων από τους Ευρωπαίους πιστωτές της Ελλάδας για μια ελάφρυνση του χρέους που θα ήταν επαρκής ώστε να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, και με την επιφύλαξη της συνέχισης της εφαρμογής από την Ελλάδα του προγράμματος που υποστηρίζεται από το ΔΝΤ.

Η χρήση της διαδικασίας της ΚΑΕ θα παράσχει την πεποίθηση στους πιστωτές να κάνουν εκταμιεύσεις στην Ελλάδα τον Ιούλιο βάσει του προγράμματος του ESM, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό πιθανές σοβαρές πιέσεις στην ελληνική οικονομία και στο συνολικό χρηματοοικονομικό σύστημα. Θα δημιουργήσει επίσης εμπιστοσύνη στους επενδυτές σχετικά με τις προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και της ευημερίας του ελληνικού λαού.

• Η ρύθμιση της Κατ’ Αρχήν Έγκρισης διατηρεί την αιρεσιμότητα, τις αξιολογήσεις και την Ανάλυση Βιωσιμότητας του Χρέους (ΑΒΧ);

Μια ρύθμιση που εγκρίνεται κατ’ αρχήν έχει τα ίδια τυπικά στοιχεία και τις ίδιες τυπικές απαιτήσεις με τις άλλες ρυθμίσεις του ΔΝΤ. Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν διατίθενται πόροι μέχρι να υπάρξουν ικανοποιητικές εξασφαλίσεις από τους πιστωτές για χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους.

• Υπαναχωρεί το ΔΝΤ από την έμφαση που δίνει στην ελάφρυνση του χρέους;

Για χώρες με θέματα βιωσιμότητας του χρέους, το ΔΝΤ διατηρεί την έμφαση που δίνει στην ελάφρυνση του χρέους, είτε παρέχεται έγκριση της οικονομικής ρύθμισης χωρίς προϋποθέσεις, είτε παρέχεται μια κατ’ αρχήν έγκριση. Και στις δύο περιπτώσεις, η αποδέσμευση των πόρων του ΔΝΤ γίνεται με την προϋπόθεση ότι έχουν γίνει δεσμεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους -με άλλα λόγια, αν είναι βιώσιμο το χρέος.

• Έχει χρονικές προθεσμίες η ΚΑΕ;

Εξαρτάται από τη χώρα και τις περιστάσεις. Όταν η ΚΑΕ χρησιμοποιείτο στη δεκαετία του 1980, υπήρχε συχνά μια προθεσμία 30 ημερών για την ενεργοποίηση της ρύθμισης. Όμως, υπήρξε ένας αριθμός περιπτώσεων που δεν υπήρχαν προθεσμίες, ή που η προθεσμία ήταν μεγαλύτερη από 30 ημέρες, ή που η προθεσμία παρατάθηκε. Στην περίπτωση της προτεινόμενης ΚΑΕ για την Ελλάδα, η προθεσμία θα είναι ένα θέμα που θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ.

• Υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές του ΔΝΤ που διέπουν την ΚΑΕ;

Η διαδικασία της ΚΑΕ αρχικά χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές περιπτώσεις χωρίς κατευθυντήριες γραμμές. Ακόλουθα, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ υιοθέτησε κατευθυντήριες γραμμές το 1984, οι οποίες θέτουν τις γενικές αρχές χρήσης της ΚΑΕ. Όμως, αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές δεν ισχύουν πλέον, γιατί ήταν σχεδιασμένες για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου πλαισίου της πιστωτικής κρίσης της δεκαετίας του 1980, που διαφέρει από τις τρέχουσες συνθήκες σε αρκετά σημαντικά ζητήματα. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ θα συζητήσει και θα αποφασίσει τις ακριβείς λεπτομέρειες της Κατ’ Αρχήν Έγκρισης για την Ελλάδα.

• Η Κατ’ Αρχήν Έγκριση δεν έχει χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γιατί την επαναφέρει τώρα το ΔΝΤ;

Η ΚΑΕ είναι μια διαδικασία που έχει χρησιμοποιήσει το ΔΝΤ στο παρελθόν, σε περιπτώσεις που υπήρχε συμφωνία σχετικά με τις πολιτικές στις οποίες θα βασίζονταν ένα πρόγραμμα που υποστηριζόταν από το ΔΝΤ, αλλά που δεν είχε επιτευχθεί πλήρης συμφωνία μεταξύ της χώρας και των πιστωτών της για χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους. Συνολικά, χρησιμοποιήθηκε 19 φορές κατά τη διάρκεια της πιστωτικής κρίσης στη δεκαετία του 1980 ως καταλύτης για τη χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους στο πλαίσιο προγραμμάτων που υποστηρίζονταν από το ΔΝΤ στις ακόλουθες χώρες: στο Σουδάν, στο Εκουαδόρ, στο Ζαΐρ, στη Μαδαγασκάρη, στη Τζαμάικα, στη Ζάμπια, στην Ακτή Ελεφαντοστού, στην Κένυα, στη Σομαλία, στη Χιλή, στη Δημοκρατία του Κογκό, στο Μεξικό, στη Νιγηρία, στην Αργεντινή, στη Γιουγκοσλαβία και στη Βραζιλία (στο Σουδάν, στο Ζαΐρ και στην Ακτή Ελεφαντοστού η διαδικασία της ΚΑΕ χρησιμοποιήθηκε δύο φορές σε καθεμία χώρα).

Με την πάροδο του χρόνου η ΚΑΕ περιήλθε σε αχρησία γιατί δεν χρειαζόταν πλέον. Αυτό αντανακλούσε κατά πολύ τη νέα απροθυμία των επίσημων πιστωτών της Λέσχης του Παρισιού να παράσχουν δεσμεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους πριν από ρυθμίσεις του ΔΝΤ. Επίσης, για ιδιώτες πιστωτές η ΚΑΕ δεν χρειαζόταν πλέον όταν το ΔΝΤ απέκτησε τη δυνατότητα να «δανείζει για ληξιπρόθεσμες οφειλές».

Αν και η διαδικασία δεν έχει χρησιμοποιηθεί πρόσφατα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις όπως κι αυτή, όπου υπάρχει συμφωνία σχετικά με τις πολιτικές στις οποίες θα βασίζονταν μια συμφωνία του ΔΝΤ, αλλά όπου δεν έχει επιτευχθεί πλήρης συμφωνία μεταξύ της χώρας και των πιστωτών της για χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους. Και ο ρόλος του ΔΝΤ μπορεί να βοηθήσει δρώντας ως καταλύτης για τη χρηματοδότηση και την ελάφρυνση του χρέους εκ μέρους των πιστωτών.

Πηγή: Η ανακοίνωση-σοκ του ΔΝΤ μετά το Εurogroup -Πώς και γιατί συνδέει την Ελλάδα με το Σουδάν, τη Ζάμπια, τη Σομαλία, το Κογκό... | iefimerida.gr 

ΣΧΕΤΙΚΟ:

Λευκός καπνός, ροζ πουτσάκια