Του Δημήτρη Καζάκη
Με την Κρήτη να έχει μετατραπεί σε επίκεντρο των προετοιμασιών υποστήριξης νέων πληγμάτων εκ μέρους των ΗΠΑ, του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσικής ζώνης αποκλεισμού A2/AD, δικαιώνεται ο επαγγελματισμός του μισθοφόρου που εδώ και χρόνια καλλιεργείται στις γραμμές των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Είναι τυχαίο το γεγονός ότι κανείς, καμιά πολιτική δύναμη της χώρας δεν ανέδειξε τους κινδύνους από την αναβαθμισμένη εμπλοκή της Κρήτης στο σχεδιασμό στρατιωτικών πληγμάτων εναντίον της Ρωσίας και της Συρίας;
Να τα πάρουμε από την αρχή. Οι ΗΠΑ δοκίμασαν να διεμβολίσουν το σύστημα A2/AD που έχει εγκαταστήσει η Ρωσία στη Συρία μετατρέποντας μια "φούσκα" με ακτίνα άνω των 400 χιλιομέτρων σε ζώνη αποκλεισμού για κάθε εχθρική κίνηση σε θάλασσα, αέρα και έδαφος. Η επίθεση των ΗΠΑ στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία, καθώς οι απώλειες των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν (τόμαχοκ) έφθασαν το 61%. Ενώ το πλήγμα του στόχου (αεροδρόμιο Σαϊράτ, Συρία) δεν ήταν τέτοιο ώστε να το θέσουν εκτός λειτουργίας. Εντός 12 ωρών το αεροδρόμιο ήταν ξανά σε επιχειρησιακή λειτουργία.
Οι Αμερικανοί θέλουν να πιστέψουμε ότι όλα συνέβησαν όπως τα είχαν σχεδιάσει. Όμως, τα δεδομένα και οι πληροφορίες λένε άλλα. Οι Αμερικανοί τρέμουν τις δυνατότητες των συστημάτων A2/AD της Ρωσίας. Γιατί; Διότι όσο υπάρχει αυτό το Ρωσικό σύστημα κάθε πλοίο, αεροσκάφος, βλήμα, όχημα, ή οποιοδήποτε άλλο στρατιωτικό μέσο μπορεί να θεωρηθεί εχθρικός στόχος εντός της ζώνης αποκλεισμού και να καταστραφεί. Πριν καν υπάρξουν αντίμετρα.
Η ζώνη αυτή αποκλεισμού, ή "φούσκα" όπως αποκαλείται, έχει εντός του βεληνεκούς της σχεδόν ολόκληρη τη νότια Τουρκία (συμπεριλαμβανομένης της βάσης Ιντσιρλίκ, η οποία ουσιαστικά έχει σταματήσει τις εκτεταμένες επιχειρήσεις της λόγω ακριβώς αυτού του λόγου, αλλά και του δικτύου ηλεκτρονικού πολέμου του ΝΑΤΟ στα νότια της Τουρκίας), τα 2/3 του εδάφους του Ισραήλ, τα 4/5 της Συρίας, καθώς και την θαλάσσια περιοχή που περιλαμβάνει ολόκληρη την Κύπρο (εξουδετερώνοντας ουσιαστικά τις Βρετανικές βάσεις και τις εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ στα κατεχόμενα, αλλά και την οποιαδήποτε εχθρική κίνηση πολεμικών σκαφών στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου).
Η ζώνη αυτή αποκλεισμού των Ρώσων έχει επίσης τη δυνατότητα να συνδυαστεί με καταδρομικά και φρεγάτες κατευθυνόμενων βλημάτων του Ρωσικού στόλου. Ο συνδυασμός αυτός προσθέτει δραστικό βεληνεκές στο σύστημα A2/AD με επιπλέον ζώνη ακτίνας τουλάχιστον 200 χιλιομέτρων. Το σύστημα αυτό αν και έχει σχεδιαστεί ως σύστημα αποτροπής, έχει επίσης την δυνατότητα να πλήξει ακόμη και επίγειους στόχους.
Λόγω αυτού του συστήματος A2/AD οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί έχουν χάσει το στρατηγικό τους πλεονέκτημα στη Μέση Ανατολή. Το στρατηγικό πλεονέκτημα το κατέχουν οι Ρώσοι. Αυτό πρέπει πάση θυσία να ανατραπεί, αλλιώς η ίδια η θέση του Ισραήλ, αλλά και τα "ζωτικά συμφέροντα", που επικαλέστηκε ο Τραμπ, έχουν τεθεί σε κίνδυνο. Με το σύστημα αυτό της Ρωσίας, οποιαδήποτε μεταφορά στρατευμάτων, οποιαδήποτε απονήωση, ή απογείωση πολεμικού αεροσκάφους εντός της συγκεκριμένης ζώνης, δεν μπορεί να γίνει χωρίς την έστω σιωπηρή συγκατάθεση των Ρώσων.
Οι Αμερικανοί τρέμουν τόσο πολύ τη δυνατότητα πλήγματος των Ρώσων εντός της ζώνης, που χρειάστηκε να εξαπολύσουν την επίθεσή τους με τόμαχοκ από την θαλάσσια περιοχή της Κρήτης. Κοντά 2.000 χιλιόμετρα μακριά! Υπό την προστασία της Σούδας, των S-300 και των ισχυρών ραντάρ που βρίσκονται στο νησί και τα χειρίζονται Αμερικανοί και Ισραηλινοί.
Οι Αμερικανοί διάλεξαν έναν στόχο, που ήξεραν ότι επειδή δεν ήταν πρώτης γραμμής για την πολεμική αεροπορία της Συρίας, δεν διέθετε εξελιγμένα συστήματα αεράμυνας και προστασίας. Οι 36 τόμαχοκ που χάθηκαν στο δρόμο για το στόχο τους, οι πληροφορίες λένε ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς - αν όχι όλοι - αναχαιτίστηκαν από αυτοφερόμενα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου της Ρωσίας. Χωρίς ούτε καν να χρειαστούν οι συστοιχίες αεράμυνας. Τέτοια πανωλεθρία έπαθε το πεντάγωνο.
Οι Ρώσοι απάντησαν με την πύκνωση του συστήματος A2/AD στη Συρία για ακόμη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από το εντυπωσιακό 61% που πέτυχαν με τους τόμαχοκ. Όπως επίσης και με την ενίσχυση του στόλου τους στην ανατολική Μεσόγειο.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα χτυπήματα θα συνεχιστούν. Κι ότι όλα θα κριθούν από τη δυνατότητα της Ρωσίας να πλήξει τις βάσεις απ' όπου εφορμούν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι άλλοι σύμμαχοί τους.
Γι' αυτό και οι ΗΠΑ με το Ισραήλ έχουν διαλέξει ως ορμητήριο την Ελλάδα - κυρίως την Κρήτη - γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι για τους Ρώσους θα ήταν πολύ δύσκολη μια απόφαση πλήγματος στόχου στον ελλαδικό χώρο. Η Ελλάδα θα ήταν για τους Ρώσους η τελευταία χώρα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, που θα αποφάσιζαν να χτυπήσουν. Κι αυτό οι ΗΠΑ και το Ισραήλ το έχουν μετατρέψει σε στρατηγικό τους πλεονέκτημα στην στρατιωτική αναμέτρηση που έχει ήδη ξεκινήσει με τη Ρωσία.
Φυσικά με τη πλήρη συναίνεση της κατοχικής κυβέρνησης, του συνόλου - του συνόλου! - των κομμάτων της Βουλής που τηρούν σιγή ιχθύος για το όλο ζήτημα, καθώς και των Ευρωπαίων. Ντόπιοι και ξένοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μετατρέψουν μια χώρα κι έναν ολόκληρο λαό σε όμηρο του επερχόμενου πολέμου με τους Ρώσους. Τι τους νοιάζει; Το οικόπεδο θέλουν.
Πού βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι βάσεις εφόρμησης των δυνάμεων των ΗΠΑ; Πρώτα και κύρια στην Κρήτη. Να γιατί το Ισραήλ θέλησε να εγκατασταθεί στην Κρήτη. Να γιατί το πλήθος των ασκήσεων της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας με εκείνη του Ισραήλ και φυσικά των Αμερικανών.
Ακόμη και η τελευταία άσκηση "Ηνίοχος" βασίστηκε σε σενάριο που προέβλεπε την ελληνική πολεμική αεροπορία να διεξάγει τακτικές screening, δηλαδή επιχειρήσεις κάλυψης για τις μοίρες του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Και μάλιστα πάνω από την πόλη της Αθήνας, ώστε να εξοικειωθούν οι πιλότοι σε πλήγματα εναντίον πυκνοκατοικημένων αστικών περιοχών. Ιδανική άσκηση για πλήγμα εναντίον πόλεων, όπως π.χ. είναι η Δαμασκός.
Να γιατί τελείως ξαφνικά πριν τρία χρόνια, το ΓΕΕΘΑ θυμήθηκε τους αποθηκευμένους S-300. Τους έβγαλε από τα κουτιά τους, τους συναρμολόγησε και τους έθεσε εν λειτουργία. Γιατί; Τέτοια καούρα για την αεράμυνα της Ελλάδας; Ούτε κατά διάνοια...
Το Reuters δημοσίευσε πληροφορίες τον Δεκέμβριο του 2015 με βάση τις οποίες η λειτουργία των S-300 στην Κρήτη έγινε με βασικό σκοπό να εξοικειωθούν οι Ισραηλινοί πιλότοι με το σύστημα αυτό. Σύμφωνα με το διεθνές πρακτορείο κατά την περίοδο των κοινών αεροπορικών ασκήσεων Ελλάδας και Ισραήλ που έγιναν την περίοδο Απριλίου-Μαΐου του 2015, το ΓΕΑ ενεργοποίησε το αντιαεροπορικό σύστημα ρωσικής κατασκευής S-300 που βρίσκεται στην Κρήτη, με αποτέλεσμα οι ισραηλινοί πιλότοι να αποκτήσουν γνώση της λειτουργίας του. Γιατί άραγε;
Ωστόσο, το ΓΕΑ έτρεξε με ανακοίνωση του (4/12/2015) να επισημάνει ότι: [1]
«Τα δημοσιεύματα σε μερίδα ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης, που αποδίδονται σε τηλεγράφημα του πρακτορείου Reuters και αφορούν σε εκπαίδευση μαχητικών αεροσκαφών ξένης χώρας στην αντιμετώπιση του ελληνικού αντιαεροπορικού συστήματος S-300, κρίνονται παντελώς ανυπόστατα. Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας διευκρινίζει ότι: •Ουδέποτε πραγματοποιήθηκε τέτοιου είδους εκπαίδευση με οποιαδήποτε τρίτη χώρα. •Πάγια και συνεχής πρακτική της Πολεμικής Αεροπορίας είναι να μην αποκαλύπτει ευαίσθητες επιχειρησιακές δυνατότητες και δεδομένα.»
Όποιος θέλει ας πιστέψει το ΓΕΑ. Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Κι αυτό αποκαλύφθηκε στο τωρινό πλήγμα εναντίον της Συρίας, όπου τα S-300 έπαιξαν το ρόλο τους για την προετοιμασία και την εκτέλεση της όλης επιχείρησης.
Το επόμενο βήμα - κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι Ρώσοι και ο Άσαντ - είναι μια συνδυασμένη επιχείρηση των ΗΠΑ με το Ισραήλ εναντίον της ζώνης αποκλεισμού A2/AD της Ρωσίας στη Συρία. Σ' αυτήν κατά πάσα πιθανότητα θα συνδυαστούν πλήγματα από θαλάσσης και αέρος. Ίσως και από το έδαφος, αφού πρώτα εμπλακεί και το Ισραήλ με άλλοθι τους τρομοκράτες της ISIS.
Αιχμή του δόρατος, ώστε να δεχθεί και τις περισσότερες απώλειες, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η ελληνική πολεμική αεροπορία, μαζί με αεροσκάφη από τα Εμιράτα, την Αίγυπτο κ.α.. H χούντα της Αιγύπτου ήδη ανακοίνωσε παράταση της έκτακτης κατάστασης για άλλους 6 μήνες, ενώ εξοπλίζει τα F-16, που έχουν προμηθεύσει οι ΗΠΑ με συστήματα νυχτερινής όρασης για πλήγματα στο έδαφος.
Όλοι αυτοί είναι Ιδανικοί αυτόχειρες, προκειμένου τα επόμενα κύματα από Αμερικανικές και Ισραηλινές μοίρες να καταφέρουν καίρια πλήγματα ώστε να καταρρεύσει το σύστημα A2/AD.
Ήδη τα σχέδια έχουν εκπονηθεί και οι ΗΠΑ με το Ισραήλ περιμένουν την κατάλληλη πολιτικά στιγμή να εξαπολύσουν την επιχείρησή τους. H κατοχική κυβέρνηση της Ελλάδας έχει ήδη αποδεχθεί το ρόλο της σ' αυτά τα σχέδια. Και μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει δώσει ήδη εντολή στα επιτελεία να φροντίσουν για τη συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και κυρίως της αεροπορίας.
Σ' αυτά τα σχέδια περιλαμβανόταν και η τουρκική αεροπορία, αλλά ο Ερντογκάν αρνήθηκε. Για πόσο θα συνεχίσει να αρνείται δεν ξέρουμε. Ιδίως όταν στεφθεί αυτοκράτωρ μετά το επικείμενο δημοψήφισμα. Το μεγάλο ζητούμενο γι' αυτόν και το καθεστώς του δεν είναι η φιλία με τη Ρωσία, αλλά ο αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία του Κουρδιστάν στη Συρία και το Ιράκ.
Όταν θα εξαπολυθεί αυτή η συνδυασμένη επίθεση εναντίον Ρωσίας και Συρίας από ΗΠΑ και Ισραήλ, το Ρωσικό επιτελείο γνωρίζει πολύ καλά ότι η μοναδική επιλογή αποτροπής που διαθέτει είναι να χτυπήσει τις βάσεις εφόρμησης του εχθρού. Με πρώτη και κύρια την Κρήτη. Γι' αυτό ενισχύει τον στόλο του στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όσο για τους Έλληνες, τι να πούμε; Υπάρχει περίπτωση η πολιτική ηγεσία να πει όχι στις ΗΠΑ; Πότε είπε όχι για να πει τώρα; Μήπως θα πει όχι η στρατιωτική ηγεσία; Ούτε κατά διάνοια. Όταν επιλέγεις ως αρχηγός επιτελείου να εξευτελίζεσαι ως σφουγγοκωλάριος, ή παρατρεχάμενος του υπουργού, δεν έχεις τα προσόντα για πατριωτική στάση. Κι έτσι μοιραία η τύχη της Κρήτης έχει προγραφεί.
Όταν επιλέγεις να ηγηθείς ενός στρατεύματος, το οποίο με διαταγές έξωθεν και άνωθεν διαλύεται εξ ων συνετέθη προκειμένου να αντικατασταθεί από μισθοφορικές δυνάμεις υπό ξένη (Νατοϊκή και Ευρωπαϊκή) διοίκηση, γιατί να αντιταχθείς σε τέτοιους τυχοδιωκτισμούς που εκτός όλων των άλλων θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την πατρίδα σου; Ιδίως όταν βλέπεις το σύνολο των κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς, να μην θέτουν καν θέμα.
Ο αγώνας των κομμάτων για τον έλεγχο του στρατεύματος τώρα δικαιώνεται. Ο αγώνας όλων αυτών που χρόνια τώρα υποστήριζαν τη συμμαχία με το Ισραήλ, τώρα δικαιώνεται. Κι έτσι το μόνο πού απομένει είναι η θέση που θα πάρει το κάθε στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων. Όχι "κατά μόνας", αλλά με όλο τον πατριωτισμό που απαιτούν οι συνθήκες. Τώρα θα δούμε αν ο όρκος στην πατρίδα και το εθνόσημο σημαίνουν κάτι, έναντι της πίστης στο κόμμα και της νοοτροπίας τoυ άβουλου εκτελεστικού οργάνου.
Πηγή:http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_12.html
[1]-Δημοσίευση 4 Δεκ. 2015:
Reuters: Η Ελλάδα αποκάλυψε στο Ισραήλ τα μυστικά του S-300 - Διαψεύδει το ΓΕΑ
Μυστική δοκιμή με τη βοήθεια της Ελλάδας πραγματοποίησε το Ισραήλ, προκειμένου να αντιμετωπίσει το προηγμένο αντιπυραυλικό σύστημα S-300 που έχει αναπτύξει η Ρωσία στη Μέση Ανατολή, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα του Reuters, που επικαλείται στρατιωτικές και διπλωματικές πηγές.
Ενδιαφέρον έχει ότι το δημοσίευμα υποστηρίζει πως η Ελλάδα ενεργοποίησε το αντιπυραυλικό της σύστημα έπειτα από αίτημα των ΗΠΑ, τουλάχιστον μία φορά το περασμένο έτος.
«Μέρος των ασκήσεων περιλάμβανε ελιγμούς των ισραηλινών αεροσκαφών ενάντια στα αντιαεροπορικά συστήματα της Ελλάδας», ανέφερε πηγή, ενώ δύο ακόμα πηγές δήλωσαν ότι πραγματοποιήθηκε ενεργοποίηση του συστήματος S-300 στην Κρήτη.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα η ενεργοποίηση του συστήματος επέτρεψε στην πολεμική αεροπορία του Ισραήλ να ελέγξει πώς λειτουργεί το S-300, να συγκεντρώσει στοιχεία από τα ραντάρ του και να ελέγξουν πώς μπορεί να αχρηστευτεί.
Οι πηγές που μίλησαν στο πρακτορείο Reuters ζήτησαν να μην κατονομαστούν και να μην προσδιοριστεί η εθνικότητά τους. Πάντως οι ελληνικές και ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις αρνήθηκαν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τα περί ενεργοποίησης των S-300 κατά τη διάρκεια των ασκήσεων που διεξήχθησαν στην ανατολική Μεσόγειο εκείνο το διάστημα, καθώς και στις αντίστοιχες ασκήσεις το 2012 και το 2010.
Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, με ανακοίνωση του διαψεύδει κατηγορηματικά ως «παντελώς ανυπόστατα» τα σχετικά δημοσιεύματα και τονίζει ότι «ουδέποτε πραγματοποιήθηκε τέτοιου είδους εκπαίδευση με οποιαδήποτε τρίτη χώρα».
«Πάγια και συνεχής πρακτική της Πολεμικής Αεροπορίας, είναι να μην αποκαλύπτει ευαίσθητες επιχειρησιακές δυνατότητες και δεδομένα», επισημαίνεται ακόμα.
Έλληνας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του υπουργείου Εθνικής Αμύνης, ερωτώμενος σχετικά με το αν το σύστημα λειτούργησε κατά τις κοινές ασκήσεις Ελλάδας - Ισραήλ, δήλωσε: «Αυτή τη στιγμή το σύστημα S-300 δεν βρίσκεται σε λειτουργία».
Πρόσθεσε ακόμα ότι η γενική πολιτική της Αθήνας είναι να μην επιτρέπει σε άλλες χώρες να δοκιμάζουν τις δυνατότητες των συστημάτων της.
Πηγή:http://newpost.gr/politiki/502444/reuters-h-ellada-apokalypse-sto-israhl-ta-mystika-toy-s-300-diapseydei-to-gea
***
Ρωσία: Μόνο 23 από τους 59 αμερικανικούς Τόμαχοκ στη Συρία βρήκαν το στόχο τους…
Απρίλιος 12, 2017. 08:07
Η Ρωσία έχει αμφισβητήσει την ακρίβεια και τη σχέση κόστους- αποτελεσματικότητας της αμερικανικής πυραυλικής επίθεσης στην αεροπορική βάση αλ Σάιρατ στη Συρία.
Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, το Πεντάγωνο προσπάθησε να εντυπωσιάσει το αμερικανικό κοινό με το κόστος της αξιοπιστίας μπροστά στα μάτια των επαγγελματιών του στρατού.
«Τα στοιχεία που αναφέρθηκαν από το Πεντάγωνο για δήθεν υψηλή απόδοση της μαζικής ρίψης πυραύλων Τόμαχοκ στην αεροπορική βάση Σάιρατ έγιναν για το αμερικανικό κοινό και όχι για τους επαγγελματίες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, υποστράτηγος Ιγκόρ Κονασένκοφ .
Την περασμένη Παρασκευή οι ΗΠΑ εκτόξευσαν 59 πυραύλους Κρουζ Τόμαχοκ (Tomahawk) από τα ύδατα της Μεσογείου κατά της αεροπορικής βάσης Σάιρατ που ελέγχεται από την κυβέρνηση της Συρίας. Η επίθεση είχε διαταχθεί από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ως δήθεν αντίποινα στην χημική επίθεση στο Χαν Σαϊχούν που συνέβη στις 4 Απριλίου.
Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, μόνο 23 από τους 59 Τόμαχοκ που εκτοξεύθηκαν από το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ κατάφεραν να καταστρέψουν το στόχο τους. Ένα τέτοιο ποσοστό χαμηλής απόδοσης, όμως, δεν σταμάτησε τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Τζέιμς Ματίς να χαρακτηρίσει την αποστολή των ΗΠΑ ως επιτυχία.
«Η αξιολόγηση του Υπουργείου Άμυνας είναι ότι η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τη βλάβη ή την καταστροφή των τόπων καυσίμων και πυρομαχικών, τις δυνατότητες αεράμυνας και 20 τοις εκατό των επιχειρησιακών αεροσκαφών της Συρίας», δήλωσε ο Ματίς τη Δευτέρα.
«Η συριακή κυβέρνηση έχει χάσει την ικανότητά της να εφοδιάζεται με καύσιμα ή να λειτουργήσει το αεροδρόμιο Σάιρατ, η χρήση του διαδρόμου παύει να έχει στρατιωτικό ενδιαφέρον», πρόσθεσε ο επικεφαλής του Πενταγώνου.
Σχολιάζοντας την αξιολόγηση του Ματίς, το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας αμφισβήτησε την ακρίβεια των αμερικανικών χτυπημάτων και την αποτελεσματικότητα του κόστους τους.
Οι ομοβροντίες των πυραύλων Κρουζ είναι καλή για τις τηλεοπτικές εικόνες, αλλά σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας, δεν έχει νόημα η εκτόξευση όλων αυτών των πυραύλων για μια σχετικά μικρή περιοχή - στόχο, από μία συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Ο Κονασένκοφ σημείωσε ότι όλοι οι στόχοι βρίσκονταν πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον και οι Αμερικανοί θα μπορούσαν εξίσου να έχουν απόδοση με τη ρίψη των ακριβών πυραύλων Τόμαχοκ από μπαλόνια αέρος.
«Εάν οι 59 πύραυλοι Τόμαχοκ δεν είχαν ριφθεί από εκατοντάδες μίλια μακριά, αλλά αντίθετα έπεφταν στη Σάιρατ από μπαλόνια αέρος, η αποτελεσματικότητα μια τέτοιας επίθεσης θα είχε το ίδιο κόστος (πάνω από $ 100 εκατομμύρια) και με ακρίβεια χτυπήματος», είπε ο υποστράτηγος.
Η πλειοψηφία των θυμάτων της αμερικανικής επίθεσης ήταν άμαχοι που ζούσαν σε ένα χωριό κοντά στο αεροδρόμιο, σύμφωνα με τον κυβερνήτη της Χομς, Ταλάλ αλ Μπαράζι, ο οποίος δήλωσε ότι συνολικά 14 άτομα μεταξύ των οποίων εννέα αθώοι πολίτες σκοτώθηκαν από την πυραυλική επίθεση.
Εν τω μεταξύ, η αεροπορική βάση έχει παραμείνει σχεδόν άθικτη και επαναλαμβάνει τις δραστηριότητές της, σύμφωνα με έναν άλλο αυτόπτη μάρτυρα που είπε ότι «οι ζημιές στο σταθμό και το αεροδρόμιο της αεροπορικής βάσης έχουν αποκατασταθεί την ίδια ημέρα και συνεχίζονται οι δραστηριότητες από την ίδια ημέρα».
Πηγή:ΡΤcom-μέσω http://www.echedoros-a.gr/2017/04/23-59.html
***
Bubble Trouble: Russia’s A2/AD Capabilities
The information and views set out in this article are those of the author and do not necessarily reflect the official opinion of the NATO Parliamentary Assembly.
In response to NATO’s unmatched ability to conduct large-scale airspace operations, Russia has established large anti-access/area-denial (A2/AD) exclusion zones or “bubbles” around the Baltic states, the Black Sea, the Eastern Mediterranean and the Arctic. These A2/AD bubbles allow Moscow to deny the use of the airspace in these areas and dramatically constraint the movement of ships and land forces in case of a crisis.
In the Warsaw communiqué, NATO expressed its concerns over these developments, declaring that it would not accept having the freedom of movement of Allied forces constrained by any potential adversary. Russia’s A2/AD exclusion zones can be geographically broken down as such:
The Baltics
The Baltic region is where Russia poses the greatest challenge to NATO, particularly to Lithuania, Latvia, Estonia, and Poland. NATO’s small footprint in the region and the geographic isolation of the Baltic States accentuate this threat. The Suwalki gap, located along the Polish-Lithuanian border, is vulnerable to Russian shelling or invasion from Kaliningrad and Belarus in the event of a conflict—making overland reinforcement difficult. Because NATO lacks significant pre-positioned stocks and forward deployed forces east of Germany, the Russian build-up of A2/AD capabilities in its Western Military District, Kaliningrad, Belarus, and the Baltic Sea presents a challenge to reinforcing the Baltic States quickly enough to prevent a rapid Russian victory.
The missing piece in Russia A2/AD bubble in the Baltic region is the Swedish island of Gotland. If anti-access capabilities were deployed on the island, they would severely constraint Moscow’s ability to impose an area denial bubble over the region. In turn, this would prevent Russia from closing off the Baltic countries from the rest of the Alliance—a crucial reason for NATO to further its partnership with Sweden.
While relatively vulnerable itself, Kaliningrad is heavily militarized. As for A2/AD capabilities, the exclave hosts coastal radars that can connect to K-300P Bastion-P shore-based mobile anti-ship missile batteries, which launch Mach 2.5+ supersonic sea-skimming P-800 Oniks missiles. Additionally, Kaliningrad hosts the S-400 Triumf and the SA-21 Growler, which has an operational range of 400km. Further defended with Pantsir-S gun-missiles, Kaliningrad’s offensive weapons effectively render large amounts of the Lithuanian and Polish airspace de facto no-fly zones for conventional non-stealthy aircraft.
Although Russia has, in two previous occasions, temporarily placed the 500km-range, nuclear-capable Iskander missile in Kaliningrad, officials now say the missile will be deployed there permanently by 2019. They argue this decision is in response to the U.S.-supplied NATO Ballistic Missile Defense (BMD) capability under development in Romania and Poland. Should NATO wish to build up its capacity to more quickly overcome this A2/AD bubble, the Alliance would require additional forward deployments of forces and equipment.
The Black Sea
In the Black Sea Region, Russia deployed a shore-based Bastion-P anti-ship missile system on the Crimean peninsula, equipped with P-800 Oniks missiles and S-300 PMU anti-aircraft missile systems, all connected to coastal radars. Soon afterward, Moscow announced the deployment of Tu-22M3 Backfire bombers, Tupolev Tu-142 and Ilyushin Il-38 maritime patrol and anti-submarine aircraft. The Tu-22M3 uses as many as 10 Raduga Kh-15 missiles or up to three Raduga Kh-22 missiles, which are designed to defeat advanced air defense systems and may carry nuclear warheads. Deployment has ostensibly begun, but not all sites are prepared for these installations. In addition, on August 2016, Russia deployed S-400 missile systems to Crimea, furthering the militarization of the peninsula. Reinforcing its hold, Russia also has S-300 missile systems deployed at its 102nd military base in Armenia, extending A2/AD capabilities over the eastern Black Sea, Georgia, and eastern Turkey.
How the S-400 Air Defense System Works
Russia plans on spending $2.3 billion on the Black Sea Fleet by 2020, and 80 new vessels should join the fleet in that time. Despite delays, the current fleet maintains a strong A2/AD capacity through simple contact sea mines and land-based, air-launched, and submarine-based anti-ship cruise missiles. By 2018, the fleet should receive six new Admiral Grigorovich class and six new Vershavyanka class submarines. Meanwhile, the U.S. 6th Fleet based in Spain has just a single command ship and four destroyers as of 2015.
On the one hand, although the A2/AD bubble overlaps with Allied territory in Turkey, Bulgaria, and Romania, it would not prevent NATO from reinforcing these countries in an open conflict, as all three could be supplied by alternative routes. Thus, Russia’s Black Sea A2/AD has strong defensive capabilities and may politically intimidate Black Sea nations, but it does not threaten to eliminate regional NATO defenses.
On the other hand, there have been reports that Russia has placed, or intends to place, nuclear-capable Iskander missiles in Crimea. This is allegedly in response to the declaration of initial operational capability of NATO’s BMD facility in Deveselu, Romania—although the base is outside the official 500km range of the Iskander, if placed in Crimea. Should Russia choose to enhance the missile’s range to compensate, it would be in direct violation of the 1987 Intermediate Range Nuclear Forces (INF) Treaty, banning all land-based ballistic and cruise missiles with ranges between 500 and 5,500km.
The Eastern Mediterranean
In the Eastern Mediterranean, the Yakhont anti-ship cruise missiles (ASCMs) deployed in Syria create a surface naval A2/AD bubble in the region. Moreover, the Khmeimim Air Base acquired S-400 missile systems after the 24 November downing of a Russian jet. There are also reports that Russia deployed at least one Iskander missile to Khmeimim in 2016, though it is unknown whether it is the ballistic or cruise missile version. In October 2016, S-300 air defense systems were delivered to the Tartus naval facility, allowing Russia to control most of the Eastern Mediterranean airspace.
Russia advances its Integrated Air Defense System (IADS) in Syria. (Institute for the Study of War).
Since the Black Sea Fleet has relatively easy access to Tartus during peacetime and Russia has already used its submarine-launched missiles against anti-Assad forces, the A2/AD bubble in Syria has demonstrated to be quite capable, particularly when compared to the minimal NATO maritime presence in the Mediterranean. However, in the event of a conflict, the zone would remain fairly vulnerable to Turkey, which could cut off supplies by closing the Straits. This makes Ankara’s relationship with NATO and Moscow particularly important for the future significance of Russia’s presence in the region.
The Arctic
Russia’s development of A2/AD capabilities in the Arctic is part of the larger initiative to restore its military capacity in the “High North.” In December 2015, Russian news reported the deployment of two S-400 long-range surface-to-air missile systems to Novaya Zemlya archipelago and to the Yakutian port of Tiksi, and additional reports indicate the presence of S-300 missiles on at Franz Joseph Land, New Siberian Islands, Novaya Zemlya, and Severnaya Zemlya. These sites are protected by Pantsir-S1 short-range mobile air defense systems, which are armed with Igla-S surface-to-air missile launchers and Djigit cannons. Additionally, Novaya Zemlya is equipped with Bastion-P complexes armed with P-800 Yakhont anti-ship cruise missiles.
Furthermore, new forward military bases helped reestablish radar coverage for the entire northern coast, a capability lost in the 1990s. As the Northern Fleet comprises approximately two-thirds of the Russian Navy, the Arctic theatre also contains permanent deployments of submarines and other maritime vessels with anti-ship and anti-aircraft capabilities, such as the Severodvinsk nuclear attack submarine.
For now, developments in this region are of secondary importance to the Alliance compared to similar force buildups in the Baltic region. But Allied countries assess the threat differently: Norway takes a stronger view and desires more NATO involvement, whereas Canada, while sharing Norway’s concern, would prefer to approach Arctic security outside of the NATO framework. Regardless, Russian forces in the region dwarf those of NATO members, including the United States, and neither the Wales nor Warsaw Summit communiqués named the Arctic as a priority.
Πηγή:http://foreignpolicyblogs.com/2016/10/25/bubble-trouble-russia-a2-ad/
ΔΙΑΒΑΣΕ EΠΙΣΗΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.