Ανακυκλωμένα Χριστούγεννα!

Του Γιάννη Μακριδάκη

Έτσι ονομάζονται οι εκδηλώσεις στολισμού που κάνει με τα σχολεία ο Δήμος μας, φέτος που ανακάλυψε κι αυτός την ανακύκλωση. Και θα στολίσουν σήμερα το απόγευμα στην κεντρική πλατεία οι μαθητές των σχολείων χριστουγεννιάτικα δέντρα από υλικά ανακυκλώσιμα, από απορρίμματα δηλαδή που παρήγαγαν οι ίδιοι.

Ο Δήμος μας, σημειωτέον, διοικείται από τη νέα φουρνιά πολιτικών προσώπων, των σπουδαγμένων, των πολιτισμένων σαραντάρηδων της εποχής μας, είναι δηλαδή άνθρωποι που όταν τους δεις και τους μιλήσεις, δεν λες ότι είναι οπισθοδρομικοί και παλαιάς κοπής, όπως οι μέχρι πρότινος, αλλά δυστυχώς είναι κι αυτοί ολίγιστοι, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές ως τώρα, δεν έχουν ικανότητα να δουν ούτε τόσο δα μπροστά από την εποχή.

Τα σχολιάζω αυτά διότι συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο εδώ.

Απορώ ειλικρινά σε πόσες σπουδές και σε πόσο πολιτισμό πρέπει να επενδύσει μια κοινωνία για να προχωρήσει ένα βηματάκι μπροστά η σκέψη της και η πολιτική της δράση. Απορώ ειλικρινά πότε θα κατανοήσει ο σύγχρονος καταναλωτής ότι το θέμα δεν είναι τι τα κάνεις τα απορρίμματα που παράγεις, αλλά το να μην παράγεις απορρίμματα.

Απορώ ειλικρινά πότε θα καταλάβουν και πότε θα δράσουν πολιτικά οι αιρετοί επί του απολύτως υπεύθυνου για όλα τα κακά της προσωπικής και συλλογικής μας μοίρας ζητήματος, της αλλαγής δηλαδή της καταναλωτικής μας συνείδησης και νοοτροπίας, για να εκλείψουν πρώτα απ’ όλα τα απορρίμματα, υλικά, πνευματικά και ψυχικά από την κοινωνία μας.

Προσωπικά, και για να προλάβω κάποιους που με εγκαλούν για κριτική και όχι προτάσεις και πράξεις, θα υπενθυμίσω ότι από καιρό και με πολλές ευκαιρίες δήλωσα στον τοπικό Δήμο την διάθεσή μου να οργανώσω εθελοντικά βιωματικά σεμινάρια υπό την αιγίδα τους, με σκοπό την γνωριμία των δημοτών κάθε ηλικίας αλλά κυρίως των παιδιών με την φυσική διατροφή, τη φυσική ζωή, τη φυσική καλλιέργεια, τους φυσικούς πόρους, την φυσική ανάπτυξη και με στόχο μια μεσοπρόθεσμη αλλαγή νοοτροπίας και υιοθέτηση πορείας προς την συνειδητότητα του ανθρώπου, όχι πια ως καταναλωτή αλλά ως πλάσμα φυσικό που έχει σημαίνουσα και σπουδαία θέση ανάμεσα στα άλλα πλάσματα και τους φυσικούς πόρους, τα οποία και τους οποίους έχει χρέος και συμφέρον να διαφυλάττει και να προστατεύει, να μη μολύνει, να μη ρυπαίνει αν θέλει να ζει και να ευημερεί ο ίδιος. Μία βασική παράμετρος αυτού του προγράμματος είναι η αλλαγή της καθημερινής μας καταναλωτικής συμπεριφοράς, η οποία σήμερα μας οδηγεί στην λεγόμενη σαβουροφαγία μέσα από συσκευασίες, μετατρέποντας έτσι τον εαυτό μας σε ασθενή και το περιβάλλον σε χωματερή. Η πρότασή μου δυστυχώς φαντάζει “πολυτέλεια” στα σύγχρονα πολιτικά ώτα και βλέμματα, έτσι μου έχουν πει, ευτυχώς που είναι νέοι κατά τα άλλα και σπουδαγμένοι οι δημοτικοί μας άρχοντες, ευτυχώς που γλυτώσαμε από τους παρωχημένους πολιτικάντηδες…

Τελειώνω εδώ για να μη σας κουράζω άλλο, ξαναδίνοντας στο ορισμό της Ανακύκλωσης (μαθηματικός ήμουν κάποτε και μου μεινε το κουσούρι να φτιάχνω ορισμούς): Ανακύκλωση είναι η κατασπατάληση ενέργειας και φυσικών πόρων για την μετατροπή άχρηστων αντικειμένων σε άλλα άχρηστα αντικείμενα.

Κάποτε οι σημερινοί μαθητές που στολίζουν τα “ανακυκλωμένα χριστούγεννα” του παρωχημένου αλλά με προβιά καλλιεργημένου νεανία Δήμου μας, θα διηγούνται τι τους έβαζαν να κάνουν τότε και θα γελάνε πικρά

ΥΓ

Ζούμε ακόμη δυστυχώς στην εποχή, κατά την οποία πχ οι κατά τόπους αντιδήμαρχοι παιδείας, πολιτισμού, καθαριότητας έχουν στο γραφείο ή στο χέρι κάθε πρωί ένα άλλο πλαστικό ποτήρι με καφέ, και αν τους επισημάνεις την απρέπεια σε λένε παράξενο, αν τολμήσεις δε να τους πεις ότι είναι λόγος παραίτησης αυτός από το αξίωμα που κατέχουν διότι είναι ολίγιστοι, ε, τότε σε στέλνουν και μια επίσκεψη στο δαφνί ως εν δυνάμει επικίνδυνο να κυκλοφορείς

ΥΓ 2

Εξαιτίας των πρόσφατων αναρτήσεών μου λαμβάνω διάφορα μηνύματα με ερωτήματα κάπως προσωπικά, στα οποία δεν έχω κανένα πρόβλημα να απαντήσω.

Ενημερώνω λοιπόν ότι ρεύμα έχω εδώ που ζω, αλλά το χρησιμοποιώ κατά 90% για μια λάμπα και έναν υπολογιστή.

Απορρίμματα δεν παράγω διότι αγοράζω κατά βάση μόνο αλεύρι κρίθινο, αβοκάντο, φακές, κάποιους ξηρούς καρπούς,βρώμη και ταχίνι ολικής άλεσης περίπου μια φορά το μήνα.

Βενζίνη και λοιπά καύσιμα εκτός από ξύλα για τη σόμπα, καίω μόνον λειτουργώντας το βενζινοπρίονο λίγες ώρες ετησίως και ένα αυτοκίνητο φίλου μια φορά στο τόσο που πάμε στην πόλη.

Σκουπίδια δεν βγάζω στον κάδο σχεδόν ποτέ διότι δεν έχω τι να βγάλω

Κουζίνα και ψυγείο δεν χρησιμοποιώ ή χρησιμοποιώ ελάχιστα διότι δεν τα έχω ανάγκη

Στο μπακάλικο του χωριού έχω να πάω πάνω από ένα μήνα, και σε σούπερ μάρκετ στην πόλη περίπου ένα εξάμηνο, διότι δεν υπάρχει τίποτε σε αυτά τα μέρη που να το έχω ανάγκη.

Χρήματα στα χέρια μου πιάνω μόνο όταν κατέβω στην πόλη, δυο φορές το μήνα κατά μέσο όρο, και συνήθως για να πληρώσω φόρους και λογαριασμούς.

Επαφή με το χρηματοοικονομικό σύστημα έχω μέσω του εκδότη μου, που μου αποδίδει διατραπεζικά τα πνευματικά δικαιώματα των έργων μου μια φορά το χρόνο.

Όλα αυτά τα γράφω εδώ για να μην απαντώ σε ένα-ένα μήνυμα και ερώτημα αλλά και για να δηλώσω ότι η μετακαταναλωτική εποχή της ανθρωπότητας είναι ήδη παρούσα, διότι προσωπικά δεν είμαι κάποιος παρανοϊκός ή αναχωρητής ή παράξενος τύπος αλλά ένας καθημερινός άνθρωπος με κοινωνικές επαφές και ζωή, ο οποίος, όπως και πολλοί άλλοι ακόμη, που τυγχάνει να τους γνωρίζω και άλλοι που δεν τους γνωρίζω, ζουν ήδη έτσι και παρόμοια, έχουν δηλαδή κάνει στην προσωπική τους πορεία ένα βηματάκι απομάκρυνσης από το καταναλωτικό καθεστώς που τους έμαθε η κοινωνία, η οικογένεια, το σχολείο, ένα βηματάκι αναζήτησης του διαφορετικού, του πιο αληθινού, του πιο υγιεινού, του πιο πολιτισμένου, του πιο συμβατού με τον φυσικό εαυτό τους και το οικοσύστημα τρόπου ζωής.

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=7342