Όταν το δουλεμπόριο ανθεί ως φιλανθρωπική επιχείρηση

Του Δημήτρη Καζάκη

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Ακούστε την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση περί σύγχρονης δουλείας,  απο τον Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρη Καζάκη   [εκπομπή 26ης Νοεμρίου 2015, στο e-roi.gr]

Θέλεις να γίνεις δουλέμπορος; Θέλεις να κάνεις καριέρα στο εμπόριο ανθρώπινων ψυχών, αλλά και οργάνων; Ε, δεν έχεις παρά να στήσεις μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση και να βγεις στο σαφάρι για πρόσφυγες, ή λαθραίους μετανάστες. Μη φοβάσαι δεν πρόκειται να υπάρξει κανένας έλεγχος. Θυμήσου ότι ο ίδιος ο Καμμένος εκ μέρους της κυβέρνησης ζήτησε τη συνδρομή σου στη διαχείριση του προβλήματος. Υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για έναν δουλέμπορο;

Κι έτσι δεν έχεις παρά να έρθεις ως "εθελοντής" σε ένα από τα ελληνικά νησιά και να στήσεις τη δική σου επιχείρηση διάσωσης από την θάλασσα. Με το πρώτο, αρχίζεις τη φασαρία. Βγαίνεις στο διαδίκτυο και καταγγέλλεις τις ελληνικές αρχές, το λιμενικό, τις συνθήκες. Έτσι κι αλλιώς το ελληνικό κράτος είναι ανύπαρκτο. Κανένας έλεγχος, κανένας συντονισμός, καμιά λογοδοσία, κανένα σχέδιο. Τα πάντα χύμα στο κύμα. Αληθινό σαφάρι.

Με την φασαρία πετυχαίνεις, πρώτο, να γίνεις υπολογίσιμη ΜΚΟ και υποψήφια χρηματοδότησης. Δεύτερο, να μαζέψεις χρήμα μέσω crowd funding και εισφορών από αφελείς. Τρίτο, να βρεις αρκετούς ανύποπτους εθελοντές για να λειτουργήσουν ως βιτρίνα. Άλλωστε η ανοησία περισσεύει, η ιδεοληψία το ίδιο, όπως και η φιλανθρωπία, που για τους πλείστους είναι ταυτόσημη με τη ζωοφιλία.

Άμα φωνάζεις και "κάτω τα σύνορα", θα σε βρουν αμέσως από την Open Society του Σόρος για να τεθείς υπό την προστασία της. Θα υπάρξουν δεκάδες αργυρώνητοι επώνυμοι δήθεν προοδευτικοί διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί, που θα υπερασπίζονται τους ανώτερους σκοπούς που υπηρετείς. Στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο θα κάνουν αφιερώματα σε σένα, το τεράστιο εθελοντικό σου έργο και τα ευγενικά σου κίνητρα. Ενώ κάθε λογής αριστερό απολειφάδι, που έχει υιοθετήσει τα συμφέροντα του Σόρος και της συμμορίας του ως ταξικό πρόταγμα, θα δουλεύει για σένα.

Από κει και πέρα ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τα δίκτυα ΜΚΟ θα σε βοηθήσουν για το πώς και προς τα πού θα προωθήσεις τους δύσμοιρους που ξεβράζει το Αιγαίο. Πολύ γρήγορα θα συνδεθείς με το κύκλωμα, υπό επίσημη κρατική προστασία, του δουλεμπορίου στην Τουρκία. Καραβιές θα έρχονται για να τους προωθήσεις. Το χρήμα θα ρέει άφθονο και οι "συστημικές" τράπεζες είναι πάντα πρόθυμες να το ξεπλύνουν.

Πρώτος σταθμός η Αθήνα. Κέντρο διαλογής για την επαναπροώθηση με βάση τη ζήτηση. Μην ανησυχείς για τις αστυνομικές αρχές. Ποιός θα πειράξει μια ΜΚΟ υπό την προστασία του Σόρος, ή της Ευρώπης; Μην ανησυχείς για τους δύσμοιρους. Ποιός θα τολμήσει να σε καταγγείλει όταν θα αναλάβει να τους τρομοκρατεί ο υπόκοσμος της Χρυσής Αυγής;

Προνομιακό πεδίο τα ασυνόδευτα παιδιά. Δεκάδες χιλιάδες πέφτουν στα χέρια της μαφίας, που τα προωθεί προς τις τουρκικές ακτές του Αιγαίου με προορισμό την Ευρώπη. Η βιομηχανία παιδοφιλίας στη Γερμανία και αλλού στην ΕΕ, ποτέ δεν ανθούσε όσο σήμερα. Ενώ οι ανάγκες για ανθρώπινα όργανα έχουν πια ισοφαριστεί από την τεράστια προσφορά ασυνόδευτων παιδιών.

Δεν είναι ανάγκη να απαγάγεις παιδιά από τα φανάρια. Έρχονται μόνα τους σε σένα από τις κατεστραμμένες χώρες τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι, αφενός, να στήσεις χιλιάδες λογαριασμούς στο FB και το twitter, για να τα προσκαλείς στον παράδεισο της Ευρώπης και, αφετέρου, να είσαι εκεί όταν θα καταφθάσουν.

 Πρόσφατα η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων (International Consortium of Investigative Journalists) αποκάλυψε ότι 

"κατά την τελευταία δεκαετία, τα έργα που χρηματοδοτούνται από την Παγκόσμια Τράπεζα έχουν φυσικά ή οικονομικά εκτοπίσει πάνω από 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, παίρνοντας τη γη τους ή καταστρέφοντας τα προς το ζην τους." 

Από τους εκτοπισμένους, εκατοντάδες χιλιάδες είναι ανήλικα παιδιά, που από την ίδια την Παγκόσμια Τράπεζα και τις συνεργαζόμενες ΜΚΟ, προωθούνται προς τις ανεπτυγμένες χώρες.

Άλλωστε η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα θεωρεί ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παγκόσμια φτώχεια είναι η απελευθέρωση της μετανάστευσης. Γιατί; Διότι δεν μπορούν να υπάρξουν παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου, χωρίς νομάδες της απόλυτης εξαθλίωσης να μετακινούνται από χώρα σε χώρα. Χωρίς δηλαδή εκατοντάδες εκατομμύρια εν δυνάμει δούλους. [***]

Η παγκόσμια αγορά γεννήθηκε μέσα από μια πρωτοφανή έξαρση του δουλεμπορίου. Χωρίς τις τεράστιες μάζες, τα εκατομμύρια των δούλων, που μεταφέρθηκαν στις φυτείες των "νέων χωρών", η γηραιά ήπειρος δεν θα γνώριζε ποτέ τη βιομηχανική επανάσταση.

Σήμερα, ζούμε μια πρωτοφανή αναβίωση του δουλεμπορίου. Με τον δουλέμπορο, αυτό το αρχαίο επάγγελμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας - πιο αρχαίο ίσως και από την πορνεία - να φοράει τα καλά του, να ντύνεται με τις ρόμπες όχι του ιεραπόστολου όπως παλιά, αλλά του φιλάνθρωπου. Αποκτά αριστερό πρόσημο και διεκδικεί θέση στα πιο επιφανή επαγγέλματα του πλανήτη.

Πηγή:http://www.epamhellas.gr/

[***] ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

Παγκόσμια Τράπεζα: Στο φως αμφιλεγόμενα αναπτυξιακά προγράμματα

Πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι εκδιώχθηκαν την περασμένη δεκαετία από τα σπίτια τους στο πλαίσιο αναπτυξιακών προγραμμάτων της Παγκόσμιας Τράπεζας, σύμφωνα με στοιχεία δημοσιογραφικής έρευνας τα οποία επικαλείται η Deutsche Welle.

Φράγματα, μονάδες παραγωγής ενέργειας και άλλα αναπτυξιακά προγράμματα της Παγκόσμιας Τράπεζας στέρησαν από περίπου 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους σημαντικά ιδιοκτησιακά στοιχεία, όπως σπίτια και χωράφια, αποκαλύπτει η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), στην οποία συμμετέχουν μεταξύ άλλων και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης Δυτικογερμανική Ραδιοφωνία (WDR) και Süddeutsche Zeitung.

Στη Νιγηρία, για παράδειγμα, η κυβέρνηση εκτόπισε κατοίκους της φτωχής συνοικίας Badia East στο Λάγος, τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Και μάλιστα χωρίς να τους προειδοποιήσει ή να τους αποζημιώσει, υποστηρίζουν οι δημοσιογράφοι. Στην Κένυα χιλιάδες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στο πλαίσιο προγράμματος της Παγκόσμιας Τράπεζας για την προστασία δασικών περιοχών.

Οι περίπου 50 δημοσιογράφοι της Διεθνούς Σύμπραξης κατέγραψαν παρόμοιες ιστορίες και σε άλλες υπό ανάπτυξη χώρες. Εδώ και καιρό οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επικρίνουν την Παγκόσμια Τράπεζα ότι δεν εξετάζει προσεκτικά τις επιπτώσεις των προγραμμάτων που χρηματοδοτεί.

«Σοβαρές παραλείψεις»

Μετά από εσωτερικό έλεγχο η Παγκόσμια Τράπεζα παραδέχθηκε σοβαρές παραλείψεις στην αναγκαστική επανεγκατάσταση. Ο πρόεδρος του οργανισμού Γιμ Γιονγκ Κιμ δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι είναι «αποφασισμένος να διδαχθεί από το παρελθόν».

Όμως, η παραδοχή και οι υποσχέσεις δεν αρκούν, δηλώνει στην DW η Τζέσικα Έβανς, ακτιβίστρια από την οργάνωση Human Rights Watch: «Η Παγκόσμια Τράπεζα δεν μπορεί να υπόσχεται μόνο ότι δεν θα επαναλάβει τα λάθη. Είναι υποχρεωμένη να εντοπίσει τα θύματα και να τα αποζημιώσει».

Από την πλευρά της η Αλεσάντρα Μάσκι από τη Διεθνή Αμνηστία δηλώνει στην DW: «Η Παγκόσμια Τράπεζα στηρίζεται μόνο σε πληροφορίες των δημόσιων υπηρεσιών των δανειοληπτριών χωρών. Και προφανώς εκείνες έχουν συμφέρον να μην αποκαλύψουν τις επιπτώσεις που θα έχει το πρόγραμμα στον πληθυσμό, επειδή θέλουν διακαώς να λάβουν το δάνειο».

Οι αμφιβολίες παραμένουν

Η Γερμανία που είναι ο τέταρτος κατά σειρά χρηματοδότης της Παγκόσμιας Τράπεζας ζητά τώρα να δοθεί προτεραιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα. «Η Γερμανία έχει σημαντικό λόγο και ρόλο ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου, λέει η Τζέσικα Έβανς από την Human Rights Watch. Θα πρέπει να συνεργαστεί με όλες τις χώρες που εκπροσωπούνται στο συμβούλιο για να διασφαλιστεί ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε συνδυασμό με το καταστατικό της Παγκόσμιας Τράπεζας», δηλώνει.

Πηγή: Deutsche Welle

Πηγή:http://www.naftemporiki.gr/finance/story/942327/pagkosmia-trapeza-sto-fos-amfilegomena-anaptuksiaka-programmata

...//...

«Η Παγκόσμια Τράπεζα μας έδιωξε από τη γη μας»

Του Χάρη Καρανίκα

Ο Οργανισμός που υποτίθεται ότι χρηματοδοτεί επενδύσεις εναντίον της φτώχειας στηρίζει έργα που ευθύνονται για τις εκτοπίσεις εκατομμυρίων ανθρώπων.

«Kλαίτε τώρα, αλλά μην ανησυχείτε, σύντομα θα τρώτε με χρυσά κουτάλια. Αυτό είναι μέρος ενός μεγάλου σχεδίου της Παγκόσμιας Τράπεζας, θα επενδύσουν εδώ και θα φροντίσουν για εσάς».

Οι ξεσπιτωμένοι έλληνες ομογενείς στο Γυάλι, μόλις λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Χειμάρρας, ακούν άφωνοι τον αξιωματούχο της πολεοδομίας που είχε δώσει την εντολή να ισοπεδωθούν τα σπίτια τους.

Από τις 4 τα ξημερώματα της 17ης Απριλίου έως και τις 21 Απριλίου 2007 η παραλία στο Γυάλι, μία από τις ομορφότερες στην Αλβανία, σταδιακά μετατρεπόταν σε πολεμικό τοπίο - χωρίς να λείψουν μάλιστα και κάποια θύματα: παράδειγμα η κυρία Κλημεντίνη, η οποία τραυματίστηκε από τούβλα που έπεσαν πάνω της την ώρα που γκρέμιζαν το σπίτι της.

Στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής της Χειμάρρας υπάρχουν κτίσματα που δεν έχουν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα. Κατά την επιχείρηση εκείνη δεν πειράχθηκαν άλλα κτίρια που επίσης δεν είχαν άδεια, όπως ένα κυβερνητικό παραθεριστικό κατάλυμα σε απόσταση αναπνοής.

Ανάμεσα στις οικογένειες που έχασαν τα σπίτια τους ήταν και αυτή του Αντώνη, της Κλημεντίνης και του γιου τους, του Στέφανου Κόκα. Η παρουσία των Κόκα στην περιοχή διαρκεί πάνω από τρεις αιώνες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Στέφανος και άλλα μέλη της οικογένειας βρέθηκαν στην Ελλάδα, δούλεψαν σκληρά και επέστρεψαν στο Γυάλι για να επενδύσουν και να ανακατασκευάσουν τα σπίτια που τους είχαν αφήσει οι παππούδες τους.

Οπως στην Ελλάδα, το φαινόμενο της άναρχης, χωρίς τις απαραίτητες άδειες, δόμησης γίνεται και στην Αλβανία ιδιαίτερα αισθητό στην παραλιακή ζώνη. Στις προσπάθειές της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα η αλβανική κυβέρνηση πέρασε το 2006 νομοθεσία για τη νομιμοποίηση των κτισμάτων χωρίς άδειες. Τέτοιες αιτήσεις «τακτοποίησης» έκανε ανάμεσα σε άλλους και η οικογένεια Κόκα.

Και ενώ σύντομα θα ξεκινούσε το δεύτερο στάδιο της διαδικασίας για τη νομιμοποίηση των οικημάτων, στις 3 Απριλίου 2007 κοινοποιείται η απόφαση των κατεδαφίσεων. Λίγο καιρό αργότερα έγινε γνωστό ότι οι κατεδαφίσεις των σπιτιών ήταν αποτέλεσμα του Εργου Ολοκληρωμένης Διαχείρισης και Καθαρισμού της Παράκτιας Ζώνης της Αλβανίας, το οποίο χρηματοδοτούνταν από την Παγκόσμια Τράπεζα.

Βάσει των εσωτερικών κανονισμών του διεθνούς οργανισμού το έργο αυτό θα έπρεπε να εποπτεύεται από την ίδια την τράπεζα με αυστηρά κριτήρια. Σε περίπτωση δε που το έργο προκαλεί «αναγκαστική επανεγκατάσταση» κατοίκων η Παγκόσμια Τράπεζα θα έπρεπε να φροντίσει οι επηρεαζόμενοι πληθυσμοί να έχουν ίδιες ή καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Σε επιστολή που έστειλαν τον Ιούλιο του 2007 τα μέλη της οικογένειας Κόκα στην ανεξάρτητη επιτροπή επιθεώρησης και ελέγχου των έργων που χρηματοδοτούνται από την Παγκόσμια Τράπεζα ανέφεραν ότι 

«το αναπτυξιακό σχέδιο για τη νότια ακτογραμμή, που υλοποιείται σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Αλβανίας, παραβίασε το δικαίωμά μας στην προφύλαξη και στην κατάλληλη στέγαση αλλά και το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη».

Καταγγελίες που έρχονται σε αντιπαράθεση με τον πραγματικό σκοπό της Παγκόσμιας Τράπεζας: να καταπολεμά τη φτώχεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κατεδαφίσεις που ήρθαν ως αποτέλεσμα του μεγάλου αναπτυξιακού σχεδίου όχι μόνο δεν καταπολέμησαν την υπάρχουσα φτώχεια αλλά δημιούργησαν ακόμη μεγαλύτερη: κατέστρεψαν τις μόνιμες κατοικίες της οικογένειας Κόκα και άλλων και προκάλεσαν τον ξεριζωμό των κατοίκων.

Πολυτελή μπανγκαλόου, κλαμπ και τουριστικές υποδομές στο Γυάλι, με χρήματα της Παγκόσμιας Τράπεζας

Η αλβανική κυβέρνηση γκρέμισε σπίτια Βορειοηπειρωτών για να χτιστεί θέρετρο

Στρατιές προσφύγων στο όνομα της ανάπτυξης

Από το 2004 έως το 2013 η Παγκόσμια Τράπεζα και η θυγατρική της International Finance Corp. δεσμεύθηκαν να χορηγήσουν 455 δισεκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση 7.200 έργων σε αναπτυσσόμενες χώρες. Σκοπός του οργανισμού, όπως αναφέρεται στο καταστατικό του, είναι η καταπολέμηση της φτώχειας.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα η Παγκόσμια Τράπεζα έχει επανειλημμένα αθετήσει να επιβάλει τους κανόνες της σε έργα που χρηματοδοτεί. Με αποτέλεσμα να ξεριζώνονται άνθρωποι από τα σπίτια τους ώστε να προχωρήσουν τα πρότζεκτ.

Μια νέα έρευνα της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), στην οποία συμμετείχαν «ΤΑ ΝΕΑ» μαζί με τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης στον πλανήτη, αποκαλύπτει ότι περίπου 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους ή επηρεάστηκαν οικονομικά προς το χειρότερο εξαιτίας της ελλιπούς επίβλεψης των έργων από την Παγκόσμια Τράπεζα. Σε πολλές περιπτώσεις ο οργανισμός συνέχισε να συνεργάζεται με κυβερνήσεις που έχουν παραβιάσει δικαιώματα των πολιτώντους, στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι οι δανειοδοτούμενες χώρες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε εάν παραβιάζουν τους κανόνες.

Μια ομάδα 50 δημοσιογράφων από εφημερίδες όπως η βρετανική «Guardian», η γερμανική «Sueddeutsche Zeitung-, η ισπανική «ΕΙ Pais», το αμερικανικό ειδησεογραφικό σάιτ «Huffmgton Post» αλλά και τηλεοπτικά κανάλια όπως το γερμανικό NDR επί έναν χρόνο εξέταζαν μαζί με «ΤΑ ΝΕΑ» στοιχεία που τεκμηριώνουν την αποτυχία της τράπεζας να προστατέψει τους απροστάτευτους πληθυσμούς. Οι ερευνητές δημοσιογράφοι ανέλυσαν χιλιάδες αρχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και πραγματοποίησαν συνεντεύξεις με εκατοντάδες ανθρώπους που διώχθηκαν εξαιτίας των έργων από τα σπίτια τους και από τη γη τους στην Αλβανία, στη Βραζιλία, στην Αιθιοπία, στην Ονδούρα και σε αρκετές ακόμα χώρες.

«Τα όνειρα και ο ιδρώτας μας έγιναν μπάζα»

Η υπόθεση της οικογένειας Κόκα αφορά ένα μόνο από τα 972 αμαρτωλά πρότζεκτ που χρηματοδοτεί η Παγκόσμια Τράπεζα.

Τη χρονιά της κατεδάφισης ο Στέφανος Κόκας και η Μάρω Νεράντζη έκλειναν 6 χρόνια γάμου. Είχαν αποκτήσει έναν γιο και είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στα πατρικά τους εδάφη στο Γυάλι. Προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα δουλεύοντας ένα μικρό μεζεδοπωλείο το καλοκαίρι και σε ελιές και πορτοκάλια τον χειμώνα. Μην έχοντας πλέον σπίτι να μείνουν μετά τις κατεδαφίσεις αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν ξανά στην Ελλάδα.

«ΤΑ ΝΕΑ» εντόπισαν πριν από λίγες ημέρες τον Στέφανο και τη Μάρω στα περίχωρα της Χαλκίδας, στην Εύβοια, όπου μένουν τα τελευταία χρόνια. «Στο Γυαλί ήταν ωραία για εμάς. Ημασταν νέα παιδιά, με κέφι, με πολλή όρεξη για δουλειά. Οτιδήποτε φτιάξαμε το φτιάξαμε αποκλειστικά με τα χέρια μας. Θέλαμε να χτίσουμε, να επενδύσουμε, να κάνουμε κάτι για τη ζωή μας. Και έτσι φτιάξαμε έναν μικρό παράδεισο, που χρόνο με τον χρόνο γινόταν όλο και πιο ωραίος» θυμάται η Μάρω. «Θέλαμε να φτιάξουμε το πατρικό του πατέρα μου. Οι εργασίες γίνονταν συνέχεια από το 2000 και μετά, μέχρι που το κατεδάφισαν το 2007» συμπληρώνει ο Στέφανος.

Εκείνες τις ημέρες του Απριλίου του 2007 η μαγευτική παραλία στο Γυάλι θα γέμιζε μπάζα, ερείπια και απόγνωση. «Πώς νιώσαμε όταν είδαμε το σπίτι μας κατεδαφισμένο; Φρικτά.

Ηταν ο κόπος μας. Ολες οι οικονομίες μας, του πεθερού μου, της πεθεράς μου, όλα καταστράφηκαν μέσα σε δυο ώρες.

Το ψέμα της αλβανικής κυβέρνησης και ο ρόλος του γαμπρού του Μπερίσα στην υπόθεση

0ι κατεδαφίσεις «έστρωσαν τον δρόμο» για την Παγκόσμια Τράπεζα.

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ μετά τις κατεδαφίσεις στο Γυάλι και τις καταγγελίες των εκτοπισμένων κατοίκων, η ανεξάρτητη επιτροπή επιθεώρησης και ελέγχου έργων της Παγκόσμιας Τράπεζας ολοκλήρωσε το σχετικό πόρισμα.

Ηδη η διοίκηση της Τράπεζας που ήταν αρμόδια για το αναπτυξιακό σχέδιο της ακτογραμμής είχε διαβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι «δεν υπάρχει καμία άμεση ή έμμεση σύνδεση του πρότζεκτ με τις κατεδαφίσεις».

Στο πλαίσιο της έρευνας της ανεξάρτητης επιτροπής ελέγχου οι επιθεωρητές πραγματοποίησαν συνεντεύξεις με στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας, αξιωματούχους των αλβανικών κρατικών υπηρεσιών και με τους εκτοπισμένους κατοίκους. Επιπλέον, εξέτασαν διεξοδικά όλα τα σχετικά έγγραφα και πρακτικά για το συγκεκριμένο πρότζεκτ, αλλά και τις αντιδράσεις του τοπικού Τύπου σχετικά με τον ρόλο του συζύγου της κόρης του τότε πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα ως αρμόδιου συντονιστή.

Ανάμεσα σε άλλα, στο πόρισμα αναφερόταν ότι χωρίς την εφαρμογή της πολιτικής της Τράπεζας για τον αναγκαστικό εκτοπισμό, δηλαδή την κατάρτιση σχεδίου επανεγκατάστασης λόγω των κατεδαφίσεων, «η Διοίκηση απέτυχε να προστατέψει τους ανθρώπους που επλήγησαν» από τα έργα.

Κατά τις έρευνές τους οι επιθεωρητές εντόπισαν και την αλληλογραφία μεταξύ του «γαμπρού» του Μπερίσα και των πολεοδομικών Αρχών, η οποία έναν μήνα πριν από τις επιχειρήσεις στο Γυάλι συνέδεε τις κατεδαφίσεις με το έργο που χρηματοδοτείτο από την Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο «γαμπρός» ήταν αυτός που έδωσε στην Πολεοδομία τις αεροφωτογραφίες των σπιτιών, οι οποίες είχαν ληφθεί με τη χρηματοδότηση της Τράπεζας. Αλλά αυτές δεν ήταν το μόνο εργαλείο που διευκόλυνε το έργο των κατεδαφίσεων: στο πόρισμά τους οι επιθεωρητές αναφέρουν ότι «το πρότζεκτ παρείχε πόρους και υποστήριξη σχετικά με τις δραστηριότητες κατεδαφίσεων στην περιοχή». Μάλιστα, ο υπουργός Δημοσίων Εργων της Αλβανίας σε ομιλία του στη Βουλή είχε αναφέρει ότι αυτές οι κατεδαφίσεις «στρώνουν τον δρόμο» για τη χρηματοδότηση από την Παγκόσμια Τράπεζα.

«ΤΟ 2006 είχαμε στείλει όλα τα έγγραφα για να νομιμοποιηθεί το σπίτι» επισημαίνει ο Στέφανος Κόκας στη συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ». Εναν χρόνο μετά, λίγο πριν από την επιχείρηση της Πολεοδομίας στο Γυάλι τον Απρίλιο του 2007, οι αρμόδιοι δεν είχαν απαντήσει στο αίτημα του. «Οταν πήραν την απόφαση να κάνουν κατεδαφίσεις εμείς είχαμε προσπαθήσει ήδη να μπούμενα ζήσουμε. Ετσι αναγκαστήκαμε να φύγουμε» λέει η Μάρω.

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Η οικογένεια του Στέφανου δεν ήταν η μόνη που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον τόπο της εξαιτίας έργων που χρηματοδοτούνταν από την Παγκόσμια τράπεζα.

Από τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (IC1J) εκτιμάται ότι τουλάχιστον 3.4 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη κατά την περίοδο 2004-2013 εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους ή έχασαν τη γη τους ή επηρεάστηκαν οικονομικά επειδή έχασαν τις σοδειές τους και τις καλλιέργειές τους και άλλαξε η ζωή τους προς το χειρότερο από έργα που χρηματοδότησε η Παγκόσμια Τράπεζα. Για να καταλήξει το ICIJ σε αυτόν τον αριθμό επεξεργάστηκε τουλάχιστον 6.600 έγγραφα και εστίασε σε 972 επίμαχα πρότζεκ της τράπεζας, εκ των οποίων τα περισσότερα πραγματοποιήθηκαν στην Κίνα (112) και αμέσως μετά στη Βραζιλία (42) και στο Βιετνάμ (38).

Από αυτά τα 972 έργα τα 423 (43%) είναι επιβεβαιωμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες ο εκτοπισμός πληθυσμών αποδεικνύεται από τα ειδικά σχέδια δράσης που καταρτίστηκαν για την επανεγκατάστασή τους. Για 496 έργα (51%του συνόλου) υπάρχει σοβαρή πιθανότητα εκτοπισμών - σε αυτές τις περιπτώσεις υπήρξαν γενικά πλαίσια πολιτικής (policy framework) και όχι ειδικά σχέδια δράσης. Για 53 έργα (6%) η πρόσβαση σε έγγραφα ήταν ιδιαίτερα περιορισμένη και έτσι δεν μπορεί να εξαχθεί βέβαιο συμπέρασμα για το α ν υπήρξαν εκτοπισμοί πληθυσμών ή όχι.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που εκτοπίστηκαν ή επηρεάστηκαν οικονομικά από έργα χρηματοδοτούμενα από την Παγκόσμια Τράπεζα εντοπίζονται για την περίοδο 2004-2013 στο Βιετνάμ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του 1C1J ξεπέρασαν το 1,2 εκατομμύριο. Ακολουθεί η Κίνα με σχεδόν 1,1 εκατομμύριο και η Ινδία με περίπου 400.000. Στην Αλβανία ο αντίστοιχος αριθμός ανέρχεται σε 1.680 πληγέντες.

103 ΘΥΜΑΤΑ

Συγκεκριμένα, σε ολόκληρο το Εργο Ολοκληρωμένης Διαχείρισης και Καθαρισμού της Παράκτιας Ζώνης - όχι μόνο στο Γυαλί - επηρεάστηκαν προς το χειρότερο οι ζωές 103 ανθρώπων. Το έργο, με τον κωδικό Ρ086807, εκτός από τις περιοχές στο Γυάλι και στη Χειμάρρα αφορούσε και το Δυρράχιο, τους Αγίους Σαράντα, το Εθνικό Πάρκο Μπουτρίντ και άλλα μέρη της γειτονικής χώρας. Από στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας φαίνεται ότι σε αυτό συμμετείχαν τρεις εταιρείες ελληνικών συμφερόντων: η Rogan and Associates στους τομείς των μελετών και του σχεδιασμού, ενώ η Ionia SA και η Mesogeios SA συμμετείχαν σε κατασκευές. Τα συνολικά ποσά που συνδέονται με τις παραπάνοι κατασκευές και μελέτες ανήλθαν σε 7,44 εκατομμύρια δολάρια, ενώ οι συνολικές δαπάνες για ολόκληρο το Εργο Ολοκληρωμένης Διαχείρισης και Καθαρισμού της Παράκτιας Ζώνης έφθασαν τα 17,5 εκατομμύρια δολάρια.

Το ένοχο μυστικό των επενδύσεων τnς Παγκόσμιας Τράπεζας

Λίγο μετά την ολοκλήρωση του πορίσματος-καταπέλτη της ανεξάρτητης επιτροπής ελέγχου το 2009, ανακοινώθηκε από την πλευρά της Παγκόσμιας Τράπεζας το πάγωμα της χρηματοδότησης και η αναστολή των εργασιών στο κομμάτι του έργου που αφορούσε το Γυάλι.

«Από τη βασική διαχείριση του έργου έως τις αλληλεπιδράσεις με το Διοικητικό Συμβούλιο και την επιτροπή επιθεώρησης, οι επιδόσεις της Τράπεζας σε αυτό το πρότζεκτ είναι φρικτές. Λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από την επιτροπή επιθεώρησης και κινούμαστε άμεσα ώστε να ενισχυθούν οι μηχανισμοί εποπτείας, να βελτιωθούν οι διαδικασίες και να βοηθήσουμε τις οικογένειες των οποίων τα σπίτια κατεδαφίστηκαν. Η Τράπεζα δεν μπορεί να αφήσει να συμβεί αυτό πάλι» είχε δηλώσει τότε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ.

Παρά τις διαπιστώσεις αυτές, η Τράπεζα υποστήριξε ότι δεν είναι άμεσα υπεύθυνη για ζημιές που προκλήθηκαν από το έργο, το οποίο διεξήχθη από την αλβανική κυβέρνηση. Η οποία με τη σειρά της αρνήθηκε να αναγνωρίσει οποιαδήποτε ευθύνη, υπαινισσόμενη ότι η ανεξάρτητη επιτροπή ελέγχου της Παγκόσμιας Τράπεζας είχε αναπτύξει σχέσεις με ανώνυμα κυκλώματα από τη μαφία του real estate.

ΟΙ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη και η Παγκόσμια Τράπεζα εγγυάται ότι θα καλύψει μέρος των δικαστικών εξόδων τους καθώς και ότι θα μισθώσει ανεξάρτητο παρατηρητή για να εξετάσει νομικά την καθεμία υπόθεση κατεδάφισης ξεχωριστά. Τα επόμενα τρία χρόνια, από τις συνολικά εννέα υποθέσεις οικογενειών εκδικάστηκαν στο δικαστήριο των Τιράνων οι έξι, από τις οποίες μόνο σε μία περίπτωση δικαιώθηκε οικογένεια που έχασε το σπίτι της. Για τις λοιπές πέντε, ανάμεσά τους και αυτή των οικογενειών του Αντώνη και του Στέφανου Κόκα, το δικαστήριο έκρινε ότι η αλβανική κυβέρνηση έπραξε σωστά για τις κατεδαφίσεις.

Κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσής τους τον Μάιο του 2011 τα μέλη της οικογένειας Κόκα υποστήριξαν ότι η κατεδάφιση των σπιτιών τους ήταν εντελώς άδικη, επικαλούμενα τη γραφειοκρατία που είχαν αντιμετωπίσει όταν προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν οικοδομικές άδειες από τον Δήμο Χειμάρρας, οι οποίες θα μπορούσαν να προστατεύσουν τα σπίτια τους. Επίσης επικαλέστηκαν «Η Διοίκηση απέτυχε να προστατέψει τους ανθρώπους που επλήγησαν» αναφέρει το πόρισμα ανεξάρτητης επιτροπής την παντελή έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού στην περιοχή. Οι δικηγόροι της οικογένειας ανέφεραν ότι οι κατεδαφίσεις στο Γυάλι ήταν επιλεκτικές, δεδομένου ότι οι προσφεύγοντες είχαν υποβάλει αίτηση για την προστασία των περιουσιών τους σύμφωνα με τον νόμο του 2006 που προβλέπει τη νομιμοποίηση των κτισμάτων χωρίς άδειες. Από την πλευρά τους, οι δικηγόροι της αλβανικής κυβέρνησης ανταπάντησαν ότι χωρίς οικοδομικές άδειες η οικογένεια δεν έχει το δικαίωμα να αποζημιωθεί είτε για ηθική είτε για υλικές βλάβες που προκύπτουν από την κατεδάφιση. Η οικογένεια Κόκα όπως και οι λοιποί που δεν δικαιώθηκαν στο δικαστήριο των Τιράνων άσκησαν έφεση. Ακόμα και σήμερα οι υποθέσεις τους δεν έχουν τελεσιδικήσει. Εν τω μεταξύ, κατά τη διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν τον εκτοπισμό των οικογενειών στο Γυάλι ανέτειλε η τουριστική ανάπτυξη: ένα συγκρότημα μπανγκαλόου, εστιατόριο, ομπρέλες και ξαπλώστρες και ένα μπαρ με ξύλινο ντεκ, δυνατές μουσικές και πάρτι από το μεσημέρι έως τα ξημερώματα στη βόρεια παραλία.

«Οταν κατεδάφιζαν το σπίτι μάς είπαν ότι σε λίγο θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Μετά είπαν ότι θα μας αποζημιώσουν. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα» λέει η Μάρω. «Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα γυρίσω στο Γυάλι.

Και αν προλάβω θα ξαναχτίσω» καταλήγει ο Στέφανος.

http://www.tanea.gr/

Δείτε ακόμα:

To ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και οι οικονομικές γενοκτονίες