Το τέλος των αυταπατών, η επέλαση των «ρεαλιστών» κι ένα ανέκδοτο

Του Διονύση Ελευθεράτου

Τύφλα να ’χει ο «συμπονετικός καπιταλισμός» του Μπους... Τώρα «τα σπάει» (μυαλά και νεύρα) ο «συμπονετικός ευρωπαϊσμός» του Μάρτιν Σουλτς. Καρδιές ράγισε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προ ολίγων ημερών, όταν μίλησε στην Bild για τα πάθη ημών των Ελλήνων. Σημαντική η μεγαλοψυχία του, δεδομένου ότι δεν μας κυβερνά καν το Ποτάμι...

Είπε ο λάτρης του Σταύρου που δεν αντέχει να βλέπει τον ελληνικό λαό να σταυρώνεται: «Οι άνθρωποι στην Ελλάδα, που υποφέρουν από την κρίση εδώ και χρόνια, χρειάζονται επειγόντως μια λογική προοπτική. Οι πιο φτωχοί στην Ελλάδα δεν έχουν αέρα να αναπνεύσουν. Τα προηγούμενα χρόνια ο ελληνικός λαός επωμίστηκε πολλές επώδυνες μεταρρυθμίσεις και μέτρα λιτότητας. Δεν μπορεί κανείς να μειώνει συνεχώς τις συντάξεις, έως ότου οι άνθρωποι γονατίσουν».

Αυτά τα λόγια μαζεύτηκαν στον ένα πόλο της ζυγαριάς του «ακριβοδίκαιου» Μάρτιν. Στην άλλη, η «κλασική» απαίτηση των δανειστών διατυπωμένη εν προκειμένω από τον ίδιο: «Μεταρρυθμίσεις»...

Δεν χρειάζεται να εξηγήσει κανείς (ειδικά στους αναγνώστες του Πριν) πώς και γιατί οι «γενναίες τομές», τις οποίες επιζητούν Βερολίνο, Βρυξέλλες και ΔΝΤ, απολήγουν στην «τρόικα» λιτότητα - ύφεση -εκποιήσεις και την επιτείνουν.

Αλλά, τέλος πάντων, σε εποχές ψυχωτικής προβολής της ιδέας ότι είναι «ρεαλισμός» να τοποθετείσαι υπευθύνως στο δίλημμα «μετά σιέλου ή άνευ», με την κρυφή ελπίδα ότι αν η ΕΚΤ αυξήσει το όριο του ELA μπορεί να περισσέψει κανένα ευρώ για αγορά βαζελίνης, τα δάκρυα του Σουλτς για τις κομμένες συντάξεις στην Ελλάδα «μετρούν». Κι ας τα συνοδεύει η προειδοποίηση πως «εξαντλείται η υπομονή» των (νταβραντισμένων) τοκογλύφων.

Σου λένε λοιπόν (ή το σκέφτονται) τόσοι και τόσοι άνθρωποι, που φοβούνται το χειρότερο: «Να εξασφαλίσουμε λοιπόν ότι δεν θα κουτσουρευτούν άλλο οι συντάξεις και βλέπουμε». Και τελικά τι βλέπουμε; Τον Γιουνκέρ να ζητά μέσα σ’ όλα (μα όλα!) περικοπές και στις συντάξεις, καθώς και «θάνατο» του ΕΚΑΣ. Πότε; Προτού καλά καλά προλάβει να τελειώσει η συνέντευξη αυτής της σοσιαλδημοκρατικής «ψυχούλας», του Σουλτς...

Συμπέρασμα; Βγάλτε όποιο θέλετε... Εμείς σημειώνουμε ότι σε αυτό το ιερατείο-λησταρχείο που ονομάζεται Ευρωπαϊκή 'Ενωση καταντά προβληματικό κι απελπιστικά προβλέψιμο ακόμη και το κλασικό παιχνίδι «του καλού και του κακού» (μπάτσου ή γκάνγκστερ, κι αυτό δική σας επιλογή είναι). Διότι τελικά πρώτον οι «καλοί» ίσα που προλαβαίνουν να παίξουν το ρόλο τους όσο διαρκεί μια βιαστική πρόβα και, δεύτερον, στο τέλος η γραμμή των «κακών» επικρατεί, ενίοτε προβαλλόμενη κι από στόματα «καλών» (τρομάρα τους...).

Να λοιπόν που η γραμμή, την οποία ανακοίνωσε στον Τσίπρα ο Γιουνκέρ, ήταν «Σόιμπλε στο τετράγωνο» με καθόλου από συμπόνια Σουλτς αλλά ούτε κι από «μετριοπάθεια» Μέρκελ... Ω, φαίνεται πως ο υφιστάμενος Σόιμπλε... καπέλωσε την πολιτική του προϊστάμενο Άνγκελα! Τόσο αποτελεσματικά, μάλιστα, ώστε ήταν εκείνη κι ο μέγας σοσιαλιστής  Ολάντ που ανέλαβαν να εξηγήσουν -βράδυ Πέμπτης- στον Τσίπρα την... ορθότητα του «πακέτου Γιουνκέρ» και να προβάλουν μια ακόμη αξίωση των δανειστών, «ηθική» αυτή: Να εκτιμήσει δεόντως η Αθήνα ότι οι πιστωτές έκαναν ήδη φοβερή υποχώρηση στο θέμα των πρωτογενών πλεονασμάτων, ο πήχης των οποίων πάντως «πρέπει» να «πιάσει» πάλι το 3%, το 2017...

Παρακολουθούμε την πλήρη διάψευση των ευρωαυταπατών αλλά και την παρέλαση των ψευδεπίγραφων στερεότυπων: Η απουσία σχεδίου για ρήξη (έστω κι αν θα επρόκειτο για Σχέδιο 2, Σχέδιο 3 ή Σχέδιο 23), αν και απόρροια πολιτικής απροθυμίας, βαφτίζεται τέκνο... σωφροσύνης. Σε ελεύθερη απόδοση: «Δεν το εκπονήσαμε, άρα δεν είναι εφικτό...». Το δε ανέφικτο «τεκμαίρεται» με τη ρίψη της μπάλας στην κερκίδα: «Ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για ρήξη» λένε όσοι ξεχνούν την έννοια «αμφίδρομο», όταν πραγματεύονται τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής - και ειδικότερα αριστερής. Μόνο που αυτό θυμίζει ένα παλιό ανέκδοτο...

Ο αρχηγός μιας ορεινής φυλής ερυθρόδερμων της Β. Αμερικής δίνει εντολή στο μάγο: «Να βρεις και να μου πεις, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, πόσο βαρύς θα είναι ο χειμώνας που έρχεται. Διέταξα ήδη τους άνδρες να κόβουν ξύλα, αλλά δεν πρέπει να πληγώσουμε τη Μητέρα Φύση παραπάνω από όσο χρειάζεται. Περιμένω να μου πεις».

Δυστυχώς ο μάγος δεν βρίσκεται σε... καλή φόρμα. Αδυνατεί να βγάλει πόρισμα κι οι ημέρες περνούν... Ελπίδα του δίνει μια ιδέα. «Θα πάω στα χλωμά πρόσωπα, αυτά κάτι θα ξέρουν». Ντύνεται καουμπόι, βάφει λευκό το πρόσωπό του και κατηφορίζει στην πλησιέστερη κωμόπολη. Μπαίνει στο σαλούν, παραγγέλνει μπίρα και ρωτά τον μπάρμαν. «Ακούς τίποτα για το πόσο βαρύ χειμώνα θα κάνει φέτος;». Κατηγορηματικός ο μπάρμαν: «Θα έχουμε σίγουρα άγριο χειμώνα...». «Πώς είσαι τόσο βέβαιος;» ρωτά εντυπωσιασμένος ο μάγος της φυλής κι ακούει την απάντηση: «Τυφλός είσαι, ρε φίλε; Δεν βλέπεις τους Ινδιάνους που έχουν κουρέψει τη μισή πλαγιά του βουνού;».

Η διαφορά είναι ότι τότε κόβονταν ξύλα, σε ένα ανέκδοτο. Τώρα κόβονται ζωές στην πραγματικότητα...

[Πριν]

Πηγή:http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2015/06/blog-post_54.html