Έκκληση για πoλιτική ανυπακοή

Tου Ραούλ Βενεγκέμ

Για την αλληλεγγύη στους «χωρίς χαρτιά»

Όταν ένα κράτος προωθεί νόμους που έρχονται σε αντίθεση με την ανθρώπινη λογική, αφαιρεί από τον εαυτό του το δικαίωμα να τους εφαρμόσει. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να υπακούσει ένα νόμο που υπονομεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στο αίσχος του δωσιλογισμού και στο κυνήγι των «χωρίς χαρτιά», μια απάντηση απομένει: πολιτική ανυπακοή στο όνομα της ανθρώπινης αλληλεγγύης. Αν δεν προσέξουμε τώρα, σύντομα τα εξιλαστήρια θύματα της κρίσης των κυβερνήσεων θα είναι οι απεργοί και οι εργάτες που καταλαμβάνουν εργοστάσια.

Έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο όπου η αισχροκέρδεια, αφού σχεδίασε την ίδια της τη χρεωκοπία, τώρα θέλει να σχεδιάσει και τη χρεωκοπία της ύπαρξής μας. Όπως αναφέρουν στο μανιφέστο τους ο Glissant, o Chamoiseasu και οι φίλοι τους, δεν είναι μόνο το καλάθι της νοικοκυράς, είναι η ποίηση της ζωής που το σύστημα συνεχίζει να μας στερεί [1]. Η απέχθεια και ο κυνισμός των πολυεθνικών πάνε πακέτο με την ασπόνδυλη και πελατειακή πολιτική που ξελασπώνει τους τραπεζικούς για τις κομπίνες τους με τα χρήματα των πολιτών.

Ποιός θα μας πείσει όμως ότι οι φόροι και τα πρόστιμα που επέβαλαν χθες στο όνομα του κοινού καλού θα πάνε στα νοσοκομεία, που αντιμετωπίζονται πλέον ως «προβληματικές επιχειρήσεις», ότι θα πάνε στη δημόσια συγκοινωνία, στα ταχυδρομεία, στα σχολεία, τους ερευνητές, τη μεταλλουργία, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, σε κοινωνικά χρήσιμες πρωτοβουλίες;

Όταν οι εργάτες τίθενται μαζικά σε διαθεσιμότητα και το δημόσιο χρήμα αποζημιώνει τους διευθυντές και τους γλυτώνει από βέβαιη κατάρρευση, πώς θα συνεχίσουν οι πολίτες να ανέχονται αναντίρρητα να τους κοροϊδεύουν εκείνοι που δεν εκπροσωπούν τόσο τον λαό, όσο μια πολιτική εξουσία και μια οικονομία εγκληματική; Αυτό που πρέπει να φοβάται κανείς τώρα είναι η τυφλή βία της απελπισίας, η βία που γεννούν παντού οι ανόητες προκλήσεις του Κράτους – το οποίο επιστρατεύει αυτές τις προκλήσεις για να αποκαταστήσουν την εξουσία που δεν διαθέτει πια.

Αυτήν τη στιγμή, η αλληλεγγύη στους «χωρίς χαρτιά» αποκτά μια σπουδαιότητα πρωταρχική: καταδεικνύει ότι οι κατασταλτικοί νόμοι ενός Κράτους στην υπηρεσία του καπιταλισμού που καταστρέφει τη γη, είναι άκυροι και ανίσχυροι, αφού αυτό που διακυβεύεται είναι, όχι η επιβίωση κάποιων κυνηγημένων ζώων, αλλά η ζωή η ίδια. Η ζωή του ατόμου και η ζωή της κοινωνίας, η ζωή που καταστρέφεται από την καπιταλιστική απληστία. Η αλληλεγγύη στους «χωρίς χαρτιά» εκφράζει τη βούληση για μια αλληλεγγύη ευρύτερη, για ένα κίνημα που ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις πελατειακές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια συνταγματική δημοκρατία διεφθαρμένη την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας.

Αργά αλλά σταθερά αναδύεται σήμερα η ιδέα ότι το ανθρώπινο θα υπερισχύει της βαρβαρότητας και της αδικίας. Αν δεν εγκαταλείψουμε την οικονομική πραγματικότητα για να δημιουργήσουμε μια πραγματικότητα ανθρώπινη, θα επιστρέψουμε γι’ άλλη μια φορά τη διαιώνιση της εμπορευματικής βαρβαρότητας. Δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση παρά μόνο μέσα από την εξάπλωση στην πράξη της παρακάτω γενικής αρχής: το ανθρώπινο προηγείται της οικονομίας. Μπρος στην υπεράσπιση του άντρα, της γυναίκας, του παιδιού και της φύσης ανακαλούνται και ακυρώνονται οι νόμοι του εμπορίου.

...

[1] ΣτΜ. Αναφέρεται στη φράση «[Π]έρα από το πεζό στοιχείο της «αγοραστικής δύναμης» ή του «καλαθιού της νοικοκυράς», (…) το ουσιαστικό που στερούμαστε και που δίνει νόημα στην ύπαρξη, στη γνώση είναι (…) το ποιητικό στοιχείο» από το Μανιφέστο για τα «προϊόντα» πρώτης ανάγκης, ένα ποιητικό πολιτικό κείμενο υπέρ της αναγέννησης των ουτοπιών που έγραψαν δύο μαυριτανοί συγγραφείς στη Γαλλία, ο Patrick Chamoiseau και Edouard Glissant για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους απεργούς εξεγερμένους της Γουαδελούπης. Το κείμενο φέρει τις εννέα συνολικά υπογραφές του Συντονιστικού της Εναλλακτικής Αριστεράς του Hainnault και δημοσιεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2009.

Πηγή:http://www.artversion.eu/index.php?article139/raoul-vaneigem-anypakoh