Του Γιάννη Μακριδάκη
«Αντικρίζω τη ζωή στην πιο φρέσκια εκδήλωσή της. Η μεγάλη Φύση είναι ανώτερη από τις μικρότητες των ανθρώπων. Οι αγωνίες μας είναι μικροεπεισόδια μπροστά στη δική της ζωή. Εκείνη πρασινίζει κι ανθίζει όπως πάντα, μοσχοβολάει και ζεσταίνει εχθρούς και φίλους, χύνει άφθονα τα κρυονέρια της και ξεπλένει αμέσως κάθε σταγόνα αίματος που χύνεται στο γρασίδια της… Ξαπλώνω κάτω από μια ανθισμένη κερασιά. Ας μου συμβεί ό,τι θέλει. Είμαι μεθυσμένος από τον ήλιο, την ξεκούραση και τη μοσχοβολιά».
Από ημερολόγιο στρατιώτη που έζησε τον πόλεμο στο μέτωπο και επέστρεψε πεζός στο σπίτι του μετά την εισβολή των Γερμανών και την υποχώρηση
Έτσι, για να αντιλαμβανόμαστε το αυτονόητο, το φυσικό…
Διότι σήμερα ζούμε ακόμη τα πρελούδια ενός νέου πολέμου, δεν έχει κορυφωθεί δηλαδή ακόμη η τραγικότητα στις ζωές μας. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε πορεία προς το αληθινό μεγαλείο όσο είναι καιρός. Ο καθένας προς το μεγαλείο του, ο καθένας προς τον φυσικό εαυτό και την φυσική ζωή του, όλοι μαζί προς το μεγαλείο της ζωής, το σύστημα που φτιάξαμε από τις ενωμένες μας μικρότητες μπορεί να καταρρεύσει ενώνοντας απλά τα μεγαλεία μας.
Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=5136
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.