Του Σταύρου Λυγερού
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Χατζηστεφάνου-Γεροτζιάφας και τωρα ο...κυρ Σταύρος ο...ορθολογιστής!!!ΚΑΤΑΝΤΙΑ!!!
Είναι σαφές ότι όσοι αρνούνται επιμόνως να εμβολιαστούν θα περιέρχονται σε ολοένα και πιο δυσχερή (οικονομικά και κοινωνικά) θέση, λόγω των μέτρων που έχουν ήδη ληφθεί και όσων θα ληφθούν προσεχώς. Και πολύ σωστά κινείται προς αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση. Η πρωθυπουργική αναφορά στην “τζάμπα ανοσία” απευθύνεται όχι τόσο στους πεπεισμένους αρνητές του εμβολίου, αλλά σε όσους είναι καχύποπτοι με το εμβόλιο και κυρίως στους “παρτάκηδες”, οι οποίοι πορεύονται –όπως σωστά επεσήμανε ο Μητσοτάκης– με το “δόγμα” «να το κάνουν οι άλλοι να ξεπεραστεί η πανδημία, ώστε να μην χρειαστεί να το κάνω εγώ». Πρόκειται για κραυγαλέα αντικοινωνική συμπεριφορά
Πολλοί οχυρώνονται πίσω από τον ισχυρισμό ότι είναι δικαίωμα του πολίτη να αποφασίσει εάν θα εμβολιαστεί ή όχι. Το εμφανίζουν, δηλαδή, σαν ατομικό δικαίωμα, το οποίο δεν μπορεί να παραβιαστεί από τη βούληση της συντεταγμένης Πολιτείας. Είναι, ωστόσο, έτσι; Εάν επρόκειτο για κάποιον ερημίτη δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Για τον πολίτη, όμως, που ζει μέσα στην κοινωνία, υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Γιατί είναι δικαίωμα ενός πολίτη να κυκλοφορεί παντού ανεμβολίαστος, με αποτέλεσμα να θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, δηλαδή την υγεία συμπολιτών του;
Πριν απαντήσουμε, ας εξετάσουμε τον ισχυρισμό που προβάλλουν πολλοί από όσους αρνούνται τον εμβολιασμό. Ισχυρίζονται, λοιπόν, ότι ο αρνητής το κάνει για να προστατεύσει τη δική του υγεία, επειδή είναι πεπεισμένος πως το εμβόλιο πιθανώς να της επιφέρει βλάβη. Επικαλούνται, μάλιστα, τους ελάχιστους θανάτους και τις λίγες παρενέργειες που έχουν καταγραφεί μετά από εμβολιασμό.
Δεν είμαι ειδικός για να κρίνω επιστημονικά τα εμβόλια, την αποτελεσματικότητα και την όποια επικινδυνότητά τους. Γνωρίζουμε, όμως, από τη στατιστική –δεν λέει ψέματα ειδικά όταν το δείγμα είναι εκατοντάδες εκατομμύρια– δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι οι πλήρως εμβολιασθέντες έχουν αποκτήσει αν όχι πλήρη ανοσία, τουλάχιστον ένα βαθμό ανοσίας που τους επιτρέπει να μην βρεθούν στην εντατική ή στον τάφο. Αυτό από μόνο του είναι πολύτιμο. Σε άλλες εποχές, μέχρι να προκύψει η φυσική ανοσία της αγέλης, μία τέτοια πανδημία πιθανότατα θα είχε προκαλέσει τον θάνατο δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το ενδεχόμενο να προκύψει μία μετάλλαξη που θα ακυρώσει την αποτελεσματικότητα των εμβολίων δεν μπορεί θεωρητικά να αποκλειστεί, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να μην χρησιμοποιούμε τα όπλα που διαθέτει η επιστήμη αυτή την εποχή. Κάθε νέα απειλή που ενδεχομένως θα προκύπτει, η επιστήμη θα προσπαθεί να την αντιμετωπίσει.
Εμβολιασμός και παρενεργειες
Δεύτερον, οι προς το παρόν παρενέργειες του εμβολιασμού (από τις μοιραίες μέχρι τις προσωρινές) είναι σπανιότατες. Στη ζωή πάντα οφείλουμε να κάνουμε ορθολογικές επιλογές με βάση όσα γνωρίζουμε τη δεδομένη στιγμή. Αυτό ισχύει και για την πανδημία. Για τον άτυχο που ο εμβολιασμός τού προκάλεσε θανάσιμη παρενέργεια η στατιστική δεν έχει καμία σημασία.
Τι προσφέρει η Πολιτεία στους νέους ως κίνητρο για εμβολιασμό
Για την Πολιτεία, όμως, η οποία οφείλει να βλέπει το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, η στατιστική πρέπει να είναι το αποκλειστικό κριτήριο. Εάν το εμβόλιο για κάθε θάνατο που προκαλεί σώζει χιλιάδες ζωές, τότε πρέπει να είναι αποδεκτό. Τόσο απλά, τόσο καθαρά. Κάποια από τα εμβόλια που για πολλές δεκαετίες κάνουν όλα τα παιδιά, έχουν κατηγορηθεί ότι προκαλούν αυτισμό. Ακόμα κι αν είναι έτσι, τα αμελητέα σε αριθμό κρούσματα αυτισμού δεν μπορούν να βαραίνουν περισσότερο από το γεγονός ότι αυτά τα εμβόλια έχουν σχεδόν εξαφανίσει την παιδική θνησιμότητα.
Υπάρχει, βεβαίως, και το ερώτημα για το μέλλον. Μήπως τα εμβόλια κατά του Covid-19, που παρήχθησαν με διαδικασίες fast track, αποδειχθεί μετά την πάροδο κάποιων ετών ότι προκαλούν σημαντικές βλάβες; Οι αρμόδιοι επιστήμονες διαβεβαιώνουν πως όχι. Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, το ενδεχόμενο αυτό δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Η επιστήμη αποφαίνεται με αυτά που γνωρίζει σε μία δεδομένη χρονική στιγμή.
Επανειλημμένως στο παρελθόν η βεβαιότητα του σήμερα αναθεωρήθηκε μετά από ένα διάστημα, λόγω νέων δεδομένων. Μεταπολεμικά, π.χ. ο αμίαντος ήταν οικοδομικό υλικό που εθεωρείτο εύχρηστο και ασφαλές. Μετά από δεκαετίες χρήσης αποδείχθηκε πως είναι καρκινογόνο. Τέτοια παραδείγματα έχουμε και με φάρμακα, που μετά από πολυετή χρήση αποσύρθηκαν ως βλαπτικά. Αυτό σημαίνει ότι ούτε για τα εμβόλια υπάρχει απόλυτη εγγύηση.
Ο ρόλος του ορθολογισμού
Πού μας οδηγεί, όμως, αυτή η παραδοχή; Πρέπει να μείνουμε ανεμβολίαστοι από τον φόβο ενός ενδεχόμενου κινδύνου, ο οποίος δεν γνωρίζουμε ούτε αν υφίσταται, αλλά κι αν υφίσταται ούτε πόσο σημαντικός είναι; Ο ανεμβολίαστος, όμως, δεν είναι μόνο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Είναι και για τον εαυτό του. Και ο Covid-19 δεν είναι για να τον υποτιμάμε. Έχει στείλει παγκοσμίως εκατομμύρια στον τάφο.
Εάν δεν έχουμε πάρει διαζύγιο από τον ορθολογισμό, ακόμα κι αν έχουμε αμφιβολίες και επιφυλάξεις γι’ αυτά που μπορεί να συμβούν στο μέλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε το συντριπτικά μικρότερο (ενδεχόμενο) κακό. Αυτό κάνει ο λογικός άνθρωπος σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.
Όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, όμως, υπάρχει παγκοσμίως ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό που –για διάφορους λόγους– αρνείται τον εμβολιασμό, ακόμα και την ύπαρξη του Covid-19. Κανένα επιχείρημα και καμία ενημέρωση δεν πρόκειται να τους αλλάξει αυτή την πεποίθηση. Η ενημέρωση και τα επιχειρήματα απευθύνονται σε όσους έχουν κάποιες αμφιβολίες.
ΠΗΓΗ:
https://slpress.gr/koinonia/giati-o-emvoliasmos-i-ochi-den-einai-atomiko-dikaioma/
ΣΧΕΤΙΚΟ: http://monaxeros.blogspot.com/2021/07/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.