Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος στα Βαλκάνια

Επιμέλεια: Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης*

Από τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το τέλος του 2ου αιώνα, η περιοχή των νοτίων Βαλκανίων υπήρξε χώρος πολεμικών συγκρούσεων, δυναστικών πολέμων, αλυτρωτικών και εδαφικών βλέψεων. Ιστορικά, ο όρος “Μακεδονία” αναφέρεται στο Ελληνικό έθνος μέσω του πολιτισμού των αρχαίων Μακεδόνων, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας κληρονομιάς. Γεωγραφικά, στη νεώτερη εποχή, ο όρος καλύπτει μια ευρύτερη περιοχή που εκτείνεται στο έδαφος διαφόρων βαλκανικών χωρών, με το μεγαλύτερο τμήμα της (50,5%) να βρίσκεται στην Ελλάδα, βάσει της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (1913), που ήταν το επισφράγισμα των βαλκανικών πολέμων.

Η ονομασία “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, που εισήχθη υπούλως το 1945 από τον Τίτο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, έγινε αποδεκτή αδιαμαρτύρητα τόσο από το τότε σοβιετικό μπλοκ όσο και από το μεταπολεμικό “εθνικόφρον” ελληνικό καθεστώς. Το 1992, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας, η Δύση κατασκεύασε μεθοδικά έναν “Δούρειο Ίππο” στα Βαλκάνια, αναγνωρίζοντας το κράτος με το όνομα FYROM (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), στην προσπάθεια να δημιουργήσει κράτη-δορυφόρους των ΗΠΑ και να περιορίσει την ρωσική επιρροή στην περιοχή που είχε ιστορικές ρίζες.

Η επέμβαση της Ουάσιγκτων και της Ε.Ε. στα Βαλκάνια την δεκαετία του ’90 ήταν το ξεκίνημα για τους μελλοντικούς “ανθρωπιστικούς” πολέμους στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και την Συρία για την ενίσχυση της αμερικανόπνευστης μονοπολικής νέας παγκόσμιας τάξης.

Μια αμερικανική παρουσία στα Βαλκάνια θα επέτρεπε επίσης στους διαμορφωτές της ηγεμονικής νεοταξικής πολιτικής να επεκτείνουν την ισχύ τους πέραν της περιοχής, όπως η Βάση Bondsteel (Camp Bondsteel), στο Κόσοβο, τους βοηθά να το κάνουν εδώ και είκοσι χρόνια. Συμπτωματικά, είναι μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις (εκτός ΗΠΑ) στον κόσμο, που φιλοξενεί μέχρι και 7.000 στρατιώτες και εξελιγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό.

Σήμερα, η Κροατία, η Βοσνία και το Κόσοβο είναι φιλο-νατοϊκά κράτη-δορυφόροι. Αλλά η διαδικασία αποικισμού των Βαλκανίων από την Ουάσιγκτων δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Τα εμπόδια στον δρόμο των ΗΠΑ για την επίτευξη πλήρους κυριαρχίας στην περιοχή είναι η Σερβία και η Ρωσία.

Ενώ η FYROM είναι ανεξάρτητη εδώ και 26 χρόνια, παραμένει μια ασταθής χώρα και αυτό οφείλεται σε μεγάλο μέρος στην “ανήσυχη” αλβανική κοινότητα, που αποτελεί το ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας. Εδώ υπεισέρχεται ο παράγων Αμερική.

Κρατήστε υποταγμένη την Σερβία

Σε ολόκληρη την ιστορία της, η Σερβία αντιστάθηκε στους ξένους κατακτητές, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, την Γερμανική Αυτοκρατορία και το Τρίτο Ράϊχ. Όμως, από την ανατροπή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, το 2000, στο εκλογικό πραξικόπημα όπου οι Αμερικανοί έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο, η Σερβία άρχισε να αποικίζεται από τις ΗΠΑ. Σήμερα, υπάρχουν γραφεία ΝΑΤΟϊκής εποπτείας σε σερβικούς οργανισμούς-κλειδιά, από το υπουργείο Άμυνας μέχρι το υπουργείο Εξωτερικών και από την δικαστική μέχρι την πολιτική υπηρεσία. Το τελευταίο είναι το πιο ειρωνικό και ταπεινωτικό για τους Σέρβους δεδομένου ότι οι εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ είναι εγκατεστημένοι στο ίδιο ακριβώς κτίριο που το ΝΑΤΟ κατέστρεψε σχεδόν κατά τους βομβαρδισμούς στην Σερβία το 1999.

Επιπλέον, για να αποδυναμώσουν την Σερβία και να εξασφαλίσουν ότι δεν θα αντισταθεί στις εντολές της Ουάσιγκτων, οι ΗΠΑ ενθάρρυναν και αναγνώρισαν την μονομερή ανακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσόβου το 2008, ενώ υποκίνησαν και αποδέχθηκαν το αποτέλεσμα του ψευδοδημοψηφίσματος στο Μαυροβούνιο το 2006. Συνέπεια αυτών των δύο παράνομων ενεργειών ήταν να χάσει το Βελιγράδι τον έλεγχο του Κοσόβου και του Μαυροβουνίου, με αποτέλεσμα την εδαφική και κυριαρχική συρρίκνωση της Σερβίας.

Αλλά, παρά την διείσδυση της Ουάσιγκτων στα Βαλκάνια, που βοηθήθηκε από την Ε.Ε. αλλά και από τον σημερινό Σέρβο πρωθυπουργό Αλεξάντερ Βούτσιτς, όλο και περισσότεροι Σέρβοι πολίτες συνειδητοποιούν τα τρομερά καταστροφικά αποτελέσματα της αμερικανικής επιρροής στην χώρα τους -πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά και κοινωνικά- με συνέπεια να εξαπλώνεται το αντιδυτικό αίσθημα σε όλη την Σερβία.

Από τότε που οι ΗΠΑ βομβάρδισαν την Συρία για να υποστηρίξουν τον Απελευθερωτικό Στρατό του Κοσόβου (Kosovo Liberation Army), μια εθνικιστική αλβανική τρομοκρατική οργάνωση με ισχυρούς δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα, η Ουάσιγκτων καλλιέργησε μια υπερβολικά ισχυρή σχέση με τους Αλβανούς στα Βαλκάνια -στην Αλβανία, στο Κόσοβο και στην FYROM. Η υπεροχή των ΗΠΑ στην περιοχή διατηρείται τόσο ισχυρή λόγω της ένθερμης υποστήριξης που δέχεται από τους Αλβανούς, που είναι από τους πιο σταθερούς υποστηρικτές της Αμερικής στον κόσμο. Είναι μια αμοιβαία επωφελής σχέση, επίσης, καθώς ο στόχος των Αλβανών να αποσπάσουν το Κοσσυφοπέδιο από την Σερβία έχει επιτευχθεί, λόγω των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ και της απόσυρσης που ακολούθησε του σερβικού στρατού και της αστυνομίας από την (σερβική μέχρι τότε) περιοχή, κατόπιν εντολής του Βελιγραδίου, ενώ η μεγάλη πολιτική πίεση που ασκούν οι εθνικιστές Αλβανοί στην FYROM σήμερα οφείλεται στην Συμφωνία της Οχρίδας, την οποία επέβαλε το ΝΑΤΟ στα Σκόπια το 2001, μετά από μια σειρά τρομοκρατικών ενεργειών των Αλβανών στην χώρα.

Όπως αναφέρει σε μια πρόσφατη ανάλυσή του στο Russia Today, ο Dr Marcus Papadopoulos, ειδικός στην ιστορία της Ρωσίας αλλά και της περιοχής των Βαλκανίων, στόχος των Αμερικανών είναι “να κρατήσουν κάτω την Σερβία και έξω την Ρωσία από τα Βαλκάνια”!

Τα Σκόπια σε τροχιά διάλυσης

Με τους ιστορικούς δεσμούς μεταξύ Σερβίας και FYROM (πανσλαβισμός, Ορθόδοξη πίστη και  κοινή ανησυχία για τις αλβανικές διεκδικήσεις) και τις αναπτυσσόμενες σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και FYROM, με το αντιδυτικό αίσθημα να φουντώνει στην Σερβία και με την ρωσική επανάκαμψη στην διεθνή σκηνή, οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να κινούνται προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στα Βαλκάνια χρησιμοποιώντας το μεγάλο ατού τους: τους Αλβανούς.

Υπό την προστασία των Αμερικανών έχουν αρχίσει να ρίχνονται τα θεμέλια για μια Μεγάλη Αλβανία. Και στις περιοχές που περιέρχονται σ’ αυτήν περιλαμβάνονται το Κόσοβο, μέρη της FYROM, όπως το Τέτοβο, η Κοιλάδα του Πρέσεβο στην Σερβία και μέρη του Μαυροβουνίου, όπως η Μαλέζια.

Η Ουάσιγκτων επιδιώκει ενεργά να γίνει η FYROM μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πολιτικές, οικονομικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και FYROM αναπτύσσονται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Η ανέγερση της Ρωσο-Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αγίας Τριάδος στα Σκόπια, το 2015, είναι μια απόδειξη γι’ αυτό.

Με την Ουάσιγκτων να παίζει το αλβανικό χαρτί της στην FYROM, υπάρχει κίνδυνος το κρατίδιο των Σκοπίων να πάψει να υφίσταται ή να μειωθεί το μέγεθός της σημαντικά, περιορίζοντας έτσι οποιαδήποτε ρωσική παρουσία εκεί. Τα κυριαρχούμενα από τους Αλβανούς κόμματα της FYROM μπορεί να ενωθούν και να επαναλάβουν αυτό που έκανε το Κόσοβο: να γίνουν ντε φάκτο ανεξάρτητα και, στην συνέχεια, να κηρύξουν μονομερώς την ανεξαρτησία τους, στέλνοντας έτσι και μια προειδοποίηση στην Σερβία. Δηλαδή, αν οι Σέρβοι επιμείνουν στα σημερινά αντιδυτικά αισθήματά τους, τότε η Μεγάλη Αλβανία μπορεί να επεκταθεί και μέσα στην Σερβία, με τους Αμερικανούς να υποκινούν και να εξοπλίζουν τους αποσχιστές στην Κοιλάδα του Πρέσεβο, πράγμα που θα συρρίκνωνε εδαφικά ακόμη περισσότερο την χώρα.

Σήμερα, στην FYROM υπάρχει εσωτερική κρίση που οφείλεται στις δύο αντίπαλες πλευρές, που εκπροσωπούν ο πρόεδρος Γιόργκε Ιβάνοφ (Gjorge Ivanov) και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Ζόραν Ζάεφ (Zoran Zaev), που στηρίζεται από τα πολιτικά κόμματα της αλβανικής μειονότητας. Ο Ιβάνοφ δεν δίνει εντολή στον Σοσιαλδημοκράτη Ζάεφ να σχηματίσει κυβέρνηση, παρ’ ότι έχει την στήριξη των 67 από τα 120 μέλη της Βουλής, ακριβώς επειδή φοβάται πως οι Αλβανοί αποσχιστές στην FYROM θα επωφεληθούν από αυτό και θα διακόψουν τους δεσμούς τους με τα Σκόπια, επιδιώκοντας την Μεγάλη Αλβανία.

Ο Ζάεφ έχει δεσμευθεί προς την αλβανική κοινότητα, ότι η κυβέρνησή του θα εφαρμόσει την λεγόμενη “πλατφόρμα των Τιράνων” για να λάβει την στήριξη των 18 αλβανικής καταγωγής βουλευτών του σκοπιανού κοινοβουλίου.

Η πλατφόρμα αυτή προβλέπει την αλλαγή των εθνικών συμβόλων, το δικαίωμα αρνησικυρίας των Αλβανών στις δημόσιες δαπάνες και την καθιέρωση της αλβανικής γλώσσας ως επίσημης στην χώρα.

Οι Αλβανοί των Σκοπίων απαιτούν, επίσης, την αναγνώριση τής εναντίον τους γενοκτονίας με έκφραση δημόσιας συγγνώμης.

Ο πρόεδρος Ιβάνοφ, με επιστολή του προς τον Λευκό Οίκο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση της Τουρκίας, αποδίδει την στάση του κυρίως στην πρόθεση του Ζάεφ “να αλλάξει το όνομα” της FYROM.

Η επιστροφή της Ρωσίας

Η FYROM είναι η χώρα απ’ όπου αρχίζει να υλοποιείται η σταθερή απόφαση της Ουάσιγκτων να παραμείνει κυρίαρχη στα Βαλκάνια. Η αμερικανο-αλβανική συμμαχία μπορεί να αποβεί θανατηφόρα για την ασφάλεια και την σταθερότητα αυτής της ιστορικά ευαίσθητης περιοχής. Όμως, ο στόχος των Αλβανών για Μεγάλη Αλβανία, με την βοήθεια των Αμερικανών, θα προχωρήσει μερικά βήματα ακόμα.

Πράγματι, ο Τραμπ απέδειξε την πλήρη υποστήριξή του στο Κόσοβο φέτος τον Φεβρουάριο, όταν έστειλε μήνυμα στον αυτο-ανακηρυχθέντα Κοσοβάρο πρόεδρο Θάτσι (ένα άτομο με σταθερούς δεσμούς από παλιά με το οργανωμένο έγκλημα), συγχαίροντας το Κόσοβο για την “ανεξαρτησία” του.

Στην επιστολή, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος έγραφε ότι: “Εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών, είμαι στην ευχάριστη θέση να συγχαρώ τον λαό του Κοσόβου για την ημέρα ανεξαρτησίας σας στις 17 Φεβρουαρίου. Η συνεργασία μεταξύ των χωρών μας βασίζεται σε κοινές αξίες και κοινά συμφέροντα. Το μέλλον ενός κυρίαρχου, πολυεθνικού, δημοκρατικού Κοσόβου τοποθετείται στο πλαίσιο μιας σταθερής και ευημερούσας περιοχής των Βαλκανίων, που θα είναι πλήρως ενσωματωμένη στην διεθνή κοινότητα… Προσβλέπουμε στην συνέχιση της ευρείας και σε βάθος συνεργασίας μας”.

Η διαρκής αμερικανική κυριαρχία στην περιοχή βοηθά στην επίτευξη του στόχου, που είναι να διατηρηθεί η υπεροχή της Αμερικής ως παγκόσμιας δύναμης, αλλά και την υπόσχεση του Τραμπ να αυξήσει τον ήδη τεράστιο αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ και να κάνει το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο το μεγαλύτερο στον κόσμο.

Στην κρίση αυτή έχουν αποδεδειγμένα ανακατευθεί υποστηρικτές της Μεγάλης Αλβανίας στο εξωτερικό. Ο αυτο-ανακηρυχθείς πρόεδρος του Κοσόβου, Χακίμ Θάτσι, ζήτησε από την εθνική μειονότητα των Αλβανών στην FYROM “να πάρουν την μοίρα τους στα χέρια τους”.

Απαντώντας στην κρίση της FYROM, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών κατηγόρησε τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. για επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας και για υποστήριξη του “σχεδίου για Μεγάλη Αλβανία, το οποίο περιλαμβάνει τεράστιες περιοχές που ανήκουν σήμερα σε μια σειρά βαλκανικών κρατών”.

Στηριζόμενη στην εντυπωσιακή της επιστροφή στην διεθνή σκηνή και στις επιτυχίες τής εξωτερικής πολιτικής της στην Κριμαία και την Συρία, η Ρωσία άρχισε να δείχνει αυξανόμενο ενδιαφέρον στα Βαλκάνια. Η Μόσχα αντιλαμβάνεται την γεωστρατηγική σημασία των Βαλκανίων για την ρωσική εθνική ασφάλεια και, ως κληρονόμος της τσαρικής Ρωσίας, αρχίζει να επωφελείται από το φιλορωσικό αίσθημα που αναπτύσσεται σε Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και FYROM.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι πρόσφατη έρευνα που έγινε σε πολλές χώρες δείχνει πλειοψηφικό φιλορωσικό αίσθημα και σε χώρες του ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Βουλγαρία στα Βαλκάνια.

Τις απόψεις του Ιβάνοφ συμμερίστηκε πλήρως η Μόσχα, αλλά καταδίκασαν οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, όπως η Φεντερίκα Μογκερίνι, η οποία κάλεσε τον πρόεδρο της ακοπιανής Βουλής να επιτρέψει στην πλειοψηφία των βουλευτών να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Από την μια οι φιλοδυτικοί Αλβανοί, από την άλλη οι φιλορώσοι Σλάβοι, όλα δείχνουν ότι ο Ψυχρός Πόλεμος επανέρχεται στα Βαλκάνια. Μπορεί ο Όττο φον Μπίσμαρκ, ο θρυλικός πρώτος Καγκελλάριος της Γερμανίας, να χλεύαζε την ιδέα της επέμβασης στα Βαλκάνια, έχοντας πει ότι η περιοχή “δεν αξίζει τα κόκκαλα ούτε ενός Πομερανού γρεναδιέρου”, αλλά οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν μια εντελώς διαφορετική ματιά στο ζήτημα.

Το ερώτημα που μας αφορά είναι: η Ελλάδα θα παρακολουθεί αμέτοχη ή θα καταλάβει επιτέλους ότι το όλο σκηνικό μάς αφορά άμεσα;

[Πηγή: Global Research (09/03/2017) & RT News (07/03/2017), http://www.globalresearch.ca/the-us-nato-plan-for-macedonia-keep-serbia-down-and-russia-out/5578572]

*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.117, Απρίλιος 2017

Πηγή:https://seisaxthia.wordpress.com/