Ολοταχώς προς τέταρτο μνημόνιο...

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

Πέρα από τις κορώνες ένθεν κακείθεν, πέρα από την επίκληση επιμέρους διαφορών ως προς την διαχείριση της αέναης λιτότητας, πέρα από την πολιτική παράδοση του καθενός, η ουσιαστική σύγκλιση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων επί της ανάγκης εμβάθυνσης των μνημονιακών πολιτικών πλέον «βγάζει μάτι». Σε περιπτώσεις μάλιστα που η πίεση των δανειστών αυξάνεται (όπως καλή ώρα την περίοδο που διανύουμε), ακόμη κι η ρητορεία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών δυνάμεων του «ευρωπαϊκού μπλοκ» μοιάζει να ταυτίζεται σε βαθμό ανατριχιαστικό.

Σε κάθε περίπτωση όμως, κάποιος καλόπιστος θα μπορούσε ακόμη να πιστεύει πως όλοι όσοι ζητούν δημοσίως «πλήρη συμμόρφωση» στις απαιτήσεις των δανειστών θα ήταν οι συνήθεις ύποπτοι. Άλλωστε, δε νομίζω να έπεσε κανείς από τα σύννεφα ακούγοντας την Ντόρα Μπακογιάννη να προτείνει να ποινικοποιηθεί το «χάσιμο χρόνου στην διαπραγμάτευση». Κι αυτό γιατί η ίδια, από το Μάιο κιόλας του 2010 και κόντρα στην τότε επίσημη γραμμή του κόμματός της, δεν είχε κρύψει ποτέ την προτίμησή της στην εφαρμογή ακόμη και των πιο σκληρών μνημονιακών πολιτικών.

Από την άλλη βέβαια, δεν μπορεί, ο ίδιος καλόπιστος ακροατής, να μην παρατηρήσει πως και η πρόσφατη δήλωση του Γιώργου Χουλιαράκη πως «είναι προτιμότερη μια λίγο χειρότερη συμφωνία τώρα από μια ενδεχόμενη καλύτερη σε πέντε μήνες», αποπνέει ακριβώς την ίδια λογική. Δε χρειάζεται νομίζω να αναρωτηθεί κανείς κατά πόσο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών αντιλαμβάνεται πώς θα επιδράσει μια ακόμη «λίγο χειρότερη συμφωνία» σε εκείνα τα κοινωνικά στρώματα, που επτά χρόνια τώρα βυθίζονται σε όλο βαθύτερο τέλμα εξαιτίας τέτοιων «πολιτικών συναινέσεων».

Πάνω-κάτω τα ίδια είπε βέβαια χθες ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων κι ο Γιάννης Στουρνάρας (οι «συναινέσεις» που λέγαμε), φροντίζοντας όμως παράλληλα να είναι πιο γλαφυρός στην ανάλυσή του. Αφού λοιπόν προέβλεψε πως «θα μας συλλαμβάνουν στα σύνορα, εφόσον βγούμε από το ευρώ», δήλωσε «ανοιχτός» στην περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου, τη νέα περικοπή των συντάξεων αλλά και των κοινωνικών δαπανών.

Κάπως έτσι λοιπόν βλέπουμε να σχηματοποιείται εκ νέου το λεγόμενο «μέτωπο λογικής». Κι αν κάνει κάποιος τον κόπο να ανατρέξει σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις που ένα τέτοιο μέτωπο έκανε την εμφάνισή του, προκειμένου να σώσει τη χώρα από την «επικείμενη καταστροφή» ενός Grexit, θα διαπιστώσει ότι η κατάληξη ήταν η ίδια κάθε φορά: η επιβολή ενός νέου μνημονίου. Κι όλα δείχνουν πως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκεί οδηγείται η χώρα.

Ας μην έχουμε βέβαια αμφιβολίες, σωτήρες θα κάνουν της εμφάνιση τους και αυτή τη φορά. Αύριο για παράδειγμα αναμένεται στην Αθήνα ο Πιερ Μοσκοβισί κομίζοντας, όπως ισχυρίζονται πολλοί, «μια νέα ευκαιρία για εξεύρεση λύσης». Αλλά με βάση όσα έχουμε βιώσει σε όλες τις ανάλογες περιστάσεις στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, είναι αυτές ακριβώς οι «ευκαιρίες» από τις οποίες θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να προφυλαχθούμε...

Πηγή:http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/olotaxos-pros-tetarto-mnimonio