Όταν η Χώρα μας προσχώρησε στο ευρώ, πέραν των άλλων συμφώνησε ότι:
1) οποιαδήποτε οικονομική δυσπραγία ή κρίση, θεραπεύεται πάντα με την μείωση των μισθών, των συντάξεων, την μείωση των κρατικών δαπανών και την σχετική διάλυση του κράτους. Υποτίθεται ότι η άσκηση αυτής και μόνον της πολιτικής από την Κυβέρνηση, θα κάνει το Έθνος, μακροχρονίως πιο αποτελεσματικό. Η συμφωνία αυτή ονομάζεται εισοδηματική πολιτική προς τα κάτω ή πιο χαριτωμένα, ευέλικτη πολιτική μισθών και τιμών. Είναι δε η μόνη πολιτική για την οποία ως Λαός θα ψηφίζουμε. Με άλλα λόγια ψηφίζουμε με βάση ποιός θα κάνει την χώρα πιο ‘ανταγωνιστική', κόβοντας μισθούς και ξεπουλώντας το Κράτος. Δεν νομίζω ότι κάποιος πολιτικός μας είχε ενημερώσει ποτέ ότι μόνο για αυτό υπάρχουν οι εκλογές στην ευρωζώνη. Απόδειξη αυτού ένιαι ότι
2) Η Χώρα επίσης συμφώνησε ότι οι άλλες τέσσερες πολιτικές,που ασκεί κάθε επικυρίαρχη χώρα,η νομισματική πολιτική, η δημοσιονομική πολιτική, η συναλλαγματική πολιτική, και η εμπορική πολιτική να ασκούνται από την ΕΚΤ και την γραφειοκρατία των Βρυξελλών, που από την νομοθεσία της ΕΕ, δεν θα έχουν καμία, μα καμία, ευθύνη για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες των πολιτικών που ασκούν. Ούτε για αυτό μας είχαν ενημερώσει δηλαδή ότι είχαμε παραιτηθεί απο κάθε πολιτική που αποτελεί όπλο για κάθε σύγχρονο κράτος για να αντιμετωπίζει το αβέβαιο του οικονομικό γίγνεσθαι, εσωτερικό και εξωτερικό.
Αντίθετα πάσα αλλαγή από τις αρχές αυτές μας λένε, και έντονα τον τελευταίο καιρό, συνιστά χυδαίο ‘λαϊκισμό’!!!.
Εκτός από την εμπλοκή που έχει προκύψει στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, λόγω της διαφωνίας για το εδαφικό, τις τελευταίες ημέρες έχει προκληθεί και ένα ρήγμα στον άξονα Αθήνα-Λευκωσία. Αιτία είναι το ζήτημα των εγγυήσεων-ασφάλειας. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.
Οι διαπραγματεύσεις για τα τέσσερα κεφάλαια της εσωτερικής πτυχής το προηγούμενο 18μηνο έχουν οδηγήσει σε συγκλίσεις, γεγονός που τροφοδότησε την ελπίδα για λύσει και εντός του 2016. Το Κυπριακό, όμως, δεν είναι μόνο οι συζητούμενες διευθετήσεις για το συνταγματικό, το εδαφικό, τις περιουσίες, τους εποίκους κλπ. Είναι και η εξωτερική πτυχή, το ζήτημα των εγγυήσεων και της ασφάλειας.
Υπενθυμίζουμε ότι η συμφωνία της Ζυρίχης (1960), πρόβλεπε ότι η νεόδμητη Κυπριακή Δημοκρατία θα είχε τρεις εγγυήτριες δυνάμεις (Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία). Από την αρχή, η κυβέρνηση Τσίπρα απέφυγε επιμελώς να εμπλακεί στις διαπραγματεύσεις για την εσωτερική πτυχή. Θέση της είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως μέλος της ΕΕ-Ευρωζώνης, μπορεί να διαχειρισθεί τα προβλήματά της και δεν έχει ανάγκη από μητέρες-πατρίδες και εγγυήτριες δυνάμεις.
Η θέση αυτή δεν είναι αποστασιοποίηση από το Κυπριακό. Είναι θέση που στριμώχνει διπλωματικά την Άγκυρα. Χωρίς μία νέα συνθήκη εγγυήσεων δεν θα μπορούν να μείνουν στη Μεγαλόνησο τουρκικά στρατεύματα. Ούτε, βεβαίως, η Άγκυρα θα μπορεί να επικαλεσθεί επεμβατικά δικαιώματα, όπως είχε ισχυρισθεί 1974 για να εισβάλλει.
Κατά κανόνα οι άνθρωποι παίρνουν την πραγματικότητα ως δεδομένη. Σου λένε: «Ετσι είναι τα πράγματα, έτσι τα βρήκαμε και έτσι πάντοτε ήταν».
Και αφού λοιπόν τα πράγματα είναι ίδια και απαράλλαχτα, μήπως πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να προσαρμοστούμε, όσο γίνεται καλύτερα, και να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τη θέση μας, όσο γίνεται καλύτερα; Και αυτό σημαίνει, κατά κανόνα, κυνήγι χρημάτων, σπίτι, αυτοκίνητο, δάνειο και κατανάλωση μέχρις εσχάτων και πλήρης αδιαφορία για την κοινωνία και τον διπλανό μας.
Και δημιουργούνται ανεπαίσθητα τείχη γύρω μας για να μας προστατέψουν από τον ξένο και τον διαφορετικό, που δεν είναι σαν κι εμάς, άρα είναι μια εν δυνάμει απειλή, αφού η ύπαρξη του άλλου, με το «αλλιώτικο» που είναι, βάζει υπό αμφισβήτηση το κανονικό που είμαστε εμείς. Αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν και μια δικιά τους γλώσσα.
Είναι κατά κανόνα πομποί και καθόλου ή ελάχιστα δέκτες. Είναι σίγουροι πως ξέρουν, γι’ αυτό δεν κάνουν τον κόπο να ακούσουν τι λένε οι άλλοι, γιατί εκ των προτέρων είναι πεισμένοι πως οι άλλοι δεν ξέρουν ή, στην καλύτερη περίπτωση, είναι διαφορετικοί.
Αυτή η μεγάλη κατηγορία ανθρώπων έλκεται από τα κόμματα εξουσίας και ψηφίζει σαν να παίζει τις οικονομίες της -αλλά με κομπίνα- στο Χρηματιστήριο.
Και αυτοί οι άνθρωποι πόνταραν λάθος μια φορά, μπορεί να το διορθώσουν τζογάροντας στο επόμενο ή στο μεθεπόμενο κόμμα εξουσίας, πριν καταλήξουν στο συμπέρασμα πως όλοι είναι «ίδιοι» και αρχίσουν να προαλείφονται για ψήφο στη Χρυσή Αυγή.
Εχουν περάσει πάνω από 15 χρόνια από την ίδρυση της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του υπουργείου Εξωτερικών (με πρώτο επικεφαλής τον υπόδικο σήμερα και τότε πρέσβη εκ προσωπικοτήτων, Αλεξ Ρόντο) και έξι χρόνια από το «τέλος της μουσικής» (2010), οπότε και σταμάτησαν λόγω κρίσης να επιχορηγούνται απίθανες ΜΚΟ για εφευρετικά, πλην όμως χρυσοφόρα, προγράμματα και οι αρμόδιοι υπάλληλοι στο υπουργείο συνεχίζουν να ερευνούν και να ανακαλύπτουν «σκελετούς στις ντουλάπες».
Οταν, πριν από 20 μήνες, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, επανέφερε και τοποθέτησε επικεφαλής στην ΥΔΑΣ τον πρέσβη ε.τ. Νικόλαο Βαμβουνάκη, δεν περίμενε πως η εντολή του για πλήρη κάθαρση και διαφάνεια θα αναδείκνυε μέχρι σήμερα (και έπεται συνέχεια) 46 υποθέσεις διαφθοράς, που σχετίζονται με προγράμματα της ΥΔΑΣ της περιόδου 2000-2010 και διασπάθιση δεκάδων, αν όχι εκατοντάδων, εκατομμυρίων ευρώ, χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.
Ηταν η περίοδος που η Ελλάδα δαπανούσε το 0,2% του ΑΕΠ της σε αναπτυξιακή (σε ποσοστό 80%) και ανθρωπιστική (20%) βοήθεια προς τρίτες χώρες, την οποία καρπώθηκαν σε μεγάλο βαθμό κομματικοί και προσωπικοί φίλοι των κρατούντων. Την περίοδο 2000-2010 ιδρύθηκαν σχεδόν 10.000 ΜΚΟ, αν και δεν έτυχαν όλες της ίδιας εύνοιας για χρηματοδότηση.
Στρέφοντας το βλέμμα στο πρόσφατο παρελθόν, σ’ αυτήν την μακρά μεταπολιτευτική περίοδο, η οποία ψυχορραγεί εδώ και έξι-επτά χρόνια, παρατηρούμε δύο βασικές μεταλλάξεις που συνέβησαν στην Ελλάδα:
Η μία αφορούσε στον ανθρωπολογικό τύπο του Έλληνα, ο οποίος μεταμορφώθηκε σχεδόν ως τον πυρήνα του. Ο γενικά εργατικός, λιτοδίαιτος άνθρωπος, αντικαταστάθηκε από τον ατομιστή, αμοραλιστή κι άπληστο νεοέλληνα. Ο Έλληνας της μεταπολίτευσης εμφανίζεται περισσότερο μορφωμένος, πολύ πιο πλούσιος, πολυταξιδεμένος, αλλά, ταυτοχρόνως, «κενός περιεχόμενου». Κι αυτό γιατί επιδόθηκε στην πρόσληψη δάνειων στοιχείων εκ δυσμάς, τα οποία ουδέποτε αφομοίωσε, καθώς διαμόρφωσαν μόνον την εξωτερική του εικόνα, επιβάλλοντας τη βασιλεία του «δήθεν». Για να πετύχει τη μεταπήδησή του στην νέα εποχή, ο Έλληνας της μεταπολίτευσης «ξεφορτωνόταν» γοργά την περιττή πραμάτεια της βαριάς παράδοσης, με αντίτιμο το «πινάκιο φακής» μιας τυφλής προοδευτικότητας. Έτσι, έφτασε στην ώρα της κρίσης να χάσκει τον νέο άγριο κόσμο που ανατέλλει, περίτρομος, απαράσκευος και άστεγος, κλαυθμηρίζοντας ως νήπιο για τον παράδεισο που εχάθη δια παντός.
Παράλληλα, με την εσωτερική, ψυχοπνευματική του αλλαγή, και συνδεόμενη στενά με αυτήν, έλαβε χώρα και η μετάλλαξη της σχέσης του Έλληνα της μεταπολίτευσης προς την πατρίδα και το κράτος του.
Μετά το 1974, και ως αποτέλεσμα της επταετούς δικτατορίας, το πολιτικό και ιδεολογικό εκκρεμές κινήθηκε γοργά αριστερά. Οι ηττημένοι στο πολιτικό πεδίο κυριάρχησαν σταδιακά στο ιδεολογικό, και κατέλαβαν όλους σχεδόν τους μηχανισμούς παραγωγής σκέψης. Αυτό επηρέασε καταλυτικά την πρόσληψη του ιστορικού παρελθόντος, καθώς αμφισβήτησε την έως τότε παγιωμένη «εθνική αντίληψη» για τη συνέχεια του ελληνισμού.
Θύμα καιροσκόπων έχει πέσει η Ελληνική μειονότητα στη Βόρεια Ήπειρο. Η Μαίρη Τζώρα βρέθηκε στο χωριό Κώσταρι. Εκεί οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι Αλβανοί έχουν καταπατήσει τις περιουσίες τους με πλαστά έγγραφα. Έχουν πάρει, μάλιστα, στην ιδιοκτησία τους, ακόμα και ξωκλήσια
H καταπάτηση των εκτάσεων έγινε εν μια νυκτί κυρίως στο χωριό Κώσταρι ένα αμιγώς ελληνικό χωριό της Βορείου που απέχει μόνο 40 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που έχουν μείνει σήμερα στο χωριό. Οι περισσότεροι έχουν μετακομίσει στο κεφαλοχώρι το Μεσοποτάμιο. Κυρίαρχο στοιχείο η ορθοδοξία με πολλά ξωκλήσια όπως αυτά του Αι Βασίλη και του Προφήτη Ηλία που τώρα ανήκουν στους Αλβανούς.
Η υπόθεση της καταπάτησης των εκτάσεων στο χωριό Κώσταρι βρίσκεται στα δικαστήρια από το 2005. Μόνο που κάθε φορά που οι κάτοικοι πήγαιναν σε δίκη συναντούσαν εμπόδια. Όποιος δικηγόρος τους αναλάμβανε, παραιτούνταν. Το πρωτοδικείο Τυράννων δεν εκδίκαζε την υπόθεση, ενώ οι δικαστές δέχτηκαν έγγραφο από την οθωμανική αυτοκρατορία με το οποίο ένα στρέμμα ισούται με 1700 τετραγωνικά μετρά.
Η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα μιας σοσιαλιστικής Επανάστασης ΕΘΝΙΚΟ-απελευθερωτικής. Η κουβανέζικη Επανάσταση κατέγραψε και καταγράφει τη δυναμική του «εθνικού στοιχείου», αυτό δηλαδή που τρέμει και θέλει να καταργήσει σήμερα η Νέα Τάξη.
Στις σημερινές συνθήκες είναι αυτό το «εθνικό στοιχείο» που αποτελεί τον επαναστατικό καταλύτη, που συσπειρώνει και ενώνει τους λαούς, που αποτελεί τη χειμαρρώδη ενέργεια επαναστατικών ανατροπών και σοσιαλιστικών προοπτικών.
Αυτό τρέμουν και μισούν θανάσιμα και το συκοφαντούν αγρίως τα πλανητικά κέντρα εξουσίας, οι «αριστερές» ελίτ εκπόρνευσης των επαναστατικών ιδεών και τα ποικίλα παπαγαλάκια της παγκοσμιοποίησης… η ΑΛΩΣΗ των εθνών που επιδιώκουν, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ τις προϋποθέσεις της επαναστατικής ΕΝΟΤΗΤΑΣ των κοινωνιών.
Ο πρώην επικεφαλής των κουβανικών μυστικών υπηρεσιών Φαμπιάν Εσκαλάντε, σε ντοκιμαντέρ που ετοίμασε, επιβεβαιώνει τον εξωπραγματικό ομολογουμένως αριθμό των αποπείρων δολοφονίας.
Φαίνεται, αν αληθεύουν όσα μεταδίδονται από την Ελβετία την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και δεν ανατραπούν μέχρι το τέλος αυτών των απερίγραπτων “διαπραγματεύσεων”, ότι οφείλουμε ως λαός ευγνωμοσύνη στον Ταγίπ Ερντογάν, γιατί, με την αδιαλλαξία του, απέτρεψε προς στιγμή την κατάλυση του κυπριακού κράτους. Βεβαίως πρέπει να περιμένουμε μέχρι την τελευταία στιγμή για να δούμε αν όντως επέλθει διαφωνία στην Ελβετία, ή αν δεν πρόκειται για το τελικό φόρσινγκ ώστε να αποσπασθούν και άλλες παραχωρήσεις από τον κ. Αναστασιάδη.
Από την Κοζάνη στη Λωζάννη!
Είναι άλλωστε απολύτως ακατανόητο γιατί δύο άνθρωποι που βρίσκονται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ο ένας από τον άλλο πήγαν στη Γενεύη να λύσουν το κυπριακό. Ο κ. Αναστασιάδης δεν πήρε καν μαζί του το Εθνικό Συμβούλιο, όπως γινόταν πάντα μέχρι τώρα, ενώ απαγορεύτηκε στους δημοσιογράφους η είσοδος στο ξενοδοχείο. Δεν θέλουμε να κάνουμε εικασίες γιατί ο διεθνής παράγων θέλει απομονωμένο τον κ. Αναστασιάδη, ούτε να αναφερθούμε στις “γελτσινικού τύπου” συνήθειές του, ή στα δημοσιεύματα διεθνώς για τα μέσα που έχουν να τον πιέσουν. ‘Οχι γιατί αυτά δεν έχουν σημασία, ασφαλώς και έχουν, αλλά γιατί, σε τελικά ανάλυση, είναι η πολιτική φιλοσοφία και όχι τόσο η προσωπικότητα του Κυπρίου Προέδρου που απειλεί την επιβίωση του κράτους του.
Πήγαν εκεί, λένε, για να μη γίνονται διαρροές και χαλάσουν οι συνομιλίες. Μήπως δηλαδή πληροφορηθούν οι άμοιροι κάτοικοι του νησιού τι τους περιμένει! Η Κύπρος είναι το μόνο κράτος στον κόσμο του οποίου ο Πρόεδρος, που υποτίθεται έχει εκλεγεί για να κυβερνά το κράτος και όχι να το διαλύσει, έχει μόνος του οικειοποιηθεί καθήκοντα … Συντακτικής Συνέλευσης!
"Αν δεν δημιουργηθεί απέναντι στα εθελόδουλα κόμματα της μεταπολίτευσης ένα γνήσιο πατριωτικό κίνημα, που θα αλλάξει τα δεδομένα της εξάρτησης και της υποταγής, το μέλλον της Ελλάδας είναι πέρα από δυσοίωνο. Η σωτηρία της Ελλάδας εξαρτάται μόνο από εμάς τους Έλληνες. Η αναγνώριση αυτής της αλήθειας και η συνειδητοποίησή της είναι το πρώτο βήμα για την αντιστροφή της καταστροφικής πορείας. Κανένας ξένος δεν θα μας βοηθήσει, αν δεν βοηθήσουμε εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό..."
Του Δαμιανού Βασιλειάδη,
[εκπαιδευτικού, συγγραφέα]
Αθήνα, 23.11.2016
Τα πράγματα είναι τόσο απλά και αυτονόητα, ώστε να μην γίνονται αντιληπτά και κατανοητά από τους Έλληνες πολίτες. Δεν μιλούμε για τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, που είναι ανέκαθεν υπό εξάρτηση από τους συστημικούς εξωθεσμικούς παράγοντες, εντός και εκτός Ελλάδας και υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα.
Ποια είναι τα απλά και αυτονόητα που δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να συνειδητοποιήσει ο Έλληνας από τον φόβο και τον τρόμο, να δει την αλήθεια;
Πρώτον. Οι Άγγλοι ήταν ανέκαθεν, εκτός από την περίπτωση του Ελευθερίου Βενιζέλου για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, έως το 1947 εναντίον μας.
Δεύτερον. Την σκυτάλη ανέλαβαν από την χρονιά αυτή οι ΗΠΑ, αναδεικνύοντας κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΠΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ EUROCOMMERCIAL PAPERS H ΟΠΩΣ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΩΣ ΧΡΕΟΛΥΣΙΑ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΑΝΗΛΘΑΝΕ ΣΤΟ ΠΟΣΟ ΤΩΝ 540,9 ΔΙΣ ΕΥΡΩ
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΟΠΟΥ ΕΚΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΑ 520 ΔΙΣ ΕΥΡΩ
ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΠΕΚΟΥΛΑΡΕΙ ΜΕ ΤΑ ΕΝ ΛΟΓΩ ΑΞΙΟΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΕΚΤ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΕΧΕΤΕ ΔΩΣΕΙ ΤΑ ΕΝ ΛΟΓΩ ΕΓΓΡΑΦΑ;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Διαβάστε μία σειρά άρθρων που αφορούν το ζήτημα των Τσάμηδων και γενικώτερα τις τελευταίες εξελίξεις γύρω απο τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις Η ανάρτηση θα ενημερώνεται τακτικά ****
[20 Ιουλίου 2017] Επιστολή αφοσίωσης των Τσάμηδων προς τον Μουσολίνι
Μια κατάπτυστη επιστολή του ηγέτη των Τσάμηδων Νουρή Ντίνο Μπέη στον Μουσολίνι δείχνει τον προδοτικό ρόλο των Τσάμηδων εις βάρος της Ελλάδος και την αφοσίωση τους προς την Ιταλία.
Η επιστολή εστάλη τον Φεβρουάριο του 1943 , φυλάσσεται στα ιταλικά αρχεία και στην τελευταία της παράγραφο και άσχετα με τις μετέπειτα εξελίξεις ,ο Νορή Ντίνο Μπέης ζητά από τον Καβαλιέρε,όπως αποκαλεί τον Ντούτσε ,να περάσουν οι Τσάμηδες στην Αλβανία,προφανώς γιατί είχει αντιληφθεί τις ευθύνες τους για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει.
Ο Νουρή Ντίνο Μπέης γεννήθηκε στην Παραμυθιά και όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος κατά της Ελλάδος οργάνωσε ένοπλα τμήματα βοήθειας προς τους Ιταλούς και αργότερα προς τους Γερμανούς.
Η άλλη προσπάθεια των Ιταλών ήταν η υποδαύλιση αποσχιστικού κινήματος από τους μουσουλμάνους αλβανόφωνους τους λεγόμενους Τσάμηδες. Την πρωτοβουλία αυτήν την είδαν θετικά οι Γερμανοί όταν από το 1943 ανέλαβαν τον έλεγχο της ιταλοκρατούμενης ζώνης, γιατί οι Τσάμηδες διέκειντο φιλικά και προς τους Γερμανούς. Έτσι προσπαθώντας να ενδυναμώσουν τους Τσάμηδες δημιούργησαν την «Σκιπετάρικη Χωροφυλακή» η οποία καταδυνάστευε τον εγχώριο πληθυσμό στη Νότια Αλβανία, που ουσιαστικά ήταν Έλληνες Βορειοηπειρώτες, αλλά και στην Θεσπρωτία.
Οι Βρετανοί που δρούσαν στην κατεχόμενη Ελλάδα, επιχείρησαν να συνεννοηθούν με τους Τσάμηδες, ώστε να τους στρέψουν εναντίον των Γερμανών. Η αποτυχία τους ήταν πλήρης. Οι βιαιότητες εναντίον των Ελληνικών πληθυσμών ήταν πρωτοφανείς.
Έτσι την άνοιξη του 1944, όταν οι σύμμαχοι άρχισαν επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών ζήτησαν από τις δυνάμεις του Ναπολέοντα Ζέρβα (ΕΔΕΣ) να καταλάβει τις ακτές της Ηπείρου στην περιοχή της Πάργας για να προσορμίζονται συμμαχικά υποβρύχια, που μετέφεραν πολεμοφόδια. Στις μάχες που ακολούθησαν (Πάργα, Παραμυθιά, Ηγουμενίτσα κ.λπ.) πήραν μέρος μαζί με τους Γερμανούς και οι Τσάμηδες της περιοχής με ένοπλα τμήματα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η συμμαχική αποστολή έδωσε εντολή στις δυνάμεις του Ζέρβα να διαλύσει αυτά τα ένοπλα εχθρικά τμήματα. Έτσι όταν άρχισαν τον Οκτώβριο του 1994 να υποχωρούν προς τα Αλβανικά εδάφη οι Γερμανοί, τους ακολούθησαν και οι Τσάμηδες με τις οικογένειές τους περίπου 16 έως 18.000 άτομα, για να αποφύγουν τις επιθέσεις των ανταρτών του ΕΔΕΣ. Και έκτοτε παρέμειναν στην Αλβανία οριστικά..
Η επιστολή του Νουρή Ντίνο Μπέη προς τον Μουσολίνι
«Η αφοσίωσή μου και οι από πλέον των 40 ετών παρασχεθείσες υπηρεσίες στην Ιταλία με υποχρεώνουν να σας αναφέρω όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Τσαμουριά, Ελλάδα και Νότια Αλβανία όπου έτυχα μάρτυς και θύμα μιας ύπουλης επίθεσης, που κόστισε την ζωή και αρκετών Ιταλών στρατιωτών.
Στη Νότια Αλβανία η κατάσταση έχει καταντήσει ανησυχητική. Η έλλειψη συνετών οδηγιών και η αδυναμία των αρχών επέτρεψε την διείσδυση της εχθρικής προπαγάνδας με την δημιουργία ανταρτικών ομάδων, οι οποίες καλυμμένες με τη μάσκα υποθετικών εθνικιστικών σκοπών είναι αναρχικά όργανα παρακινούμενα από πράκτορες και οδηγίες, που έχουν διεισδύσει από την Ελλάδα.
Όλοι οι καλοί Αλβανοί πατριώτες είναι σύμφωνοι στο συμπέρασμα, ότι αυτοί οι αναρχικοί είναι προδότες της πατρίδας τους, και η ενδεχόμενη αδιαφορία της Ιταλίας θα άφηνε την Αλβανία έρμαιο των Ελληνικών και Σλαβικών βαρβαροτήτων, που θα κατέστρεφαν την Αλβανία και θα κατέσφαζαν τους Αλβανούς επειδή ασπάσθηκαν την Ιταλική υπόθεση.
Η εμπειρία μου και η γνώση μου των μερών και των ατόμων, μου επιτρέπουν να διαβεβαιώσω ότι υπάρχει ακόμη (δυνατότητα) επανορθώσεως της παρούσης καταστάσεως υπό την προϋπόθεση της δραστηριοποιήσεως αμέσως και με αποφασιστικότητα και του κατακερματισμού στις ρίζες της αρχής αυτού του επικίνδυνου κινήματος, πριν αυτό μπορέσει να πάρει έκταση καταστροφική. Δεν είναι αυτές οι στιγμές για να αναζητήσουμε τις ευθύνες των διαπραχθέντων σφαλμάτων, ούτε να φανούμε αδύναμοι ανεχόμενοι την αναρχία και την εξέγερση, κι αυτό για να μην ξαναδούμε να επαναλαμβάνονται τα γεγονότα της Vallona (Σ.Σ Αυλώνα) του 1920 όταν χρειάστηκε να επιμείνω πολύ στον κόμη Storza (τότε υπουργό Eξωτερικών) για να τον πείσω ότι εάν δεν μπορούσε να αποφύγει την εκκένωση της Αλβανίας, να μην αποσυρθεί πριν καταστείλει την εξέγερση.
Αυτοί που τον τελευταίο καιρό είχαν την εξουσία στην Αλβανία αποδείχθηκαν αδύναμοι και συμβιβαστικοί προς τους αντάρτες προς μεγάλη ζημιά της Ιταλίας και της Αλβανίας. Σήμερα θα χρειαζόταν να διαλέξουμε κατάλληλα άτομα που μπορούν να αναλάβουν την αποστολή και την ευθύνη της απόλυτης καταστολής αυτών των σκοτεινών κινημάτων. Αυτά τα άτομα πρέπει να είναι πιστοί και δοκιμασμένοι φίλοι της Ιταλίας, από πατριωτισμό και όχι από χρηματισμό, να κατέχουν όλη την απαραίτητη ενεργητικότητα και αποφασιστικότητα, χωρίς φόβο να εμπλακούν με σκοπό να διεξαγάγουν ένα ανηλεές κυνηγητό στους αντάρτες και τους φίλους των και εν ανάγκη να καταστρέψουν τις εστίες τους και τα χωριά που τους βοηθούν αρχίζοντας από το Curvelesi.
Εάν δεν θεωρηθεί σκόπιμο να γίνει αυτό από μέρους των Ιταλικών δυνάμεων, δεν θα είναι δύσκολο να πετύχουμε τον σκοπό με τον σχηματισμό των 6.000 εθελοντών Τσαμουριωτών και Κοσοβάρων που είναι πραγματικοί φίλοι της Ιταλίας επειδή γνωρίζουν τι τους περιμένει εάν αυτή τους εγκαταλείψει.
Όσον αφορά την Τσαμουριά, πρέπει να σας αναφέρω Εξοχώτατε, ότι η αφοσίωση από εμάς τους Τσαμουριώτες στην Ιταλία, μας επέσυρε όλες τις διώξεις που η πονηριά των ελληνικών κυβερνήσεων μπόρεσε να σχεδιάσει. Για την συνεργασία μας με τα Ιταλικά στρατεύματα το 1917 και κατά την διάρκεια αυτού του πολέμου, δεν υπάρχει οικογένεια που να μην πλήρωσε με το αίμα την καταστροφή του σπιτιού και την αφαίρεση της ιδιοκτησίας. Σήμερα η παρουσία των Ιταλικών στρατευμάτων μας επέτρεψε να επιστρέψουμε στη χώρας μας, αλλά το μαρτύριο μας συνεχίζεται ακόμα σ' αυτή την άτυχη περιοχή, παρά την υπόσχεση που μας έδωσε η Εξοχότητά σας.
Εμείς ελπίζαμε να ελευθερωθούμε από την Ελλάδα αλλά δυστυχώς μας κόβεται η ανάσα, βλέποντας ότι εμείς και η χώρα μας είμαστε εγκαταλελειμμένοι στα χέρια των διωκτών μας της Αθήνας, όταν στα νησιά του Ιονίου οι Έλληνες που δεν έκαναν τίποτα, για να το αξίζουν από την Ιταλία χαίρουν μιας απόλυτης δικαιοσύνης και ασφάλειας με μια τέλεια πολιτική και οικονομική Ιταλική διοίκηση, κάτω από τη συνετή διεύθυνση ενός ανθρώπου έξυπνου σωστού και τιμημένου.
Όλοι οι Έλληνες είναι οπλισμένοι, και μέρα με τη μέρα περιμένουν την πολυπόθητη άφιξη των Άγγλων, απευθύνοντας μας συχνά απειλητικά υπονοούμενα. Οι Τσαμουριώτες εν τω μεταξύ μου έχουν συχνά απευθύνει την ερώτηση: «Η Ιταλία πολέμησε την Ελλάδα για την Τσαμουριά, γιατί τώρα δεν υπολογίζει την πίστη μας και μας αφήνει στο έλεος των κοινών μας εχθρών;».
Όλοι φοβούνται ότι η Ιταλία θα αποσυρθεί αφήνοντάς τους σε μια κατάσταση πολύ χειρότερη από εκείνη του 1917 και παρακαλούν οι οικογένειές τους να επιτραπεί να μπουν στην Αλβανία, και στους άνδρες να επιστραφούν τα όπλα που παρέδωσαν στις στρατιωτικές αρχές.
Αυτός ο κόσμος οπλισμένος δυνατός και γενναιόδωρος θα μπορούσε να υπερασπιστεί τη γη του, και να πεθάνει για την αφοσίωσή του στην Ιταλία.
Ντίνο
Ρώμη, 26 Φεβρουαρίου 1943»
Άσχετα με τις κατοπινές εξελίξεις, στην τελευταία παράγραφο της επιστολής του ο Νουρή Ντίνο Μπέης, ζητούσε από το 1943 από τον Μουσολίνι, να φύγουν οι Τσάμηδες και να περάσουν στην Αλβανία!!! Προφανώς είχε αντιληφθεί τις ευθύνες πολλών για εγκλήματα που είχαν διαπράξει.
Οι αδελφοί Ντίνο στηρίζουν Φασισμό και Ναζισμό
Ο Νουρή Ντίνο Μπέης γεννήθηκε στην Παραμυθιά. Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος από την φασιστική Ιταλία εναντίον της Ελλάδος, οργάνωσε ένοπλα τμήματα, βοηθώντας τους Ιταλούς και αργότερα τους Γερμανούς. Στο βιβλίο του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» ο γνωστός αριστερός διανοούμενος Δημήτριος Γληνός, (σελ. 22-23) γράφει: «Και κατέβηκαν ακόμα, πίσω από τους Γερμανοϊταλούς στην Ελληνική Ήπειρο οι γενναίοι Αρβανίτες, για το πατροπαράδοτο πλιάτσικο».
Αμέσως μετά την συνθηκολόγηση και της κατάληψη της Ελλάδας οι Ιταλοί έσπευσαν να ανταμείψουν το Νουρή Ντίνο Μπέη. Με διάταγμα της ιταλικής κυβέρνησης διορίστηκε «Ύπατος Αρμοστής Θεσπρωτίας». Ο αδελφός του Ναζάρ Ντίνο διορίσθηκε συνταγματάρχης της «Μιλίτσια», δηλαδή της Πολιτοφυλακής. Το ίδιο διάταγμα διόριζε τον πρώην υπουργό Φεϊζή Αζότι «Πολιτικό Αρμοστή» της Αλβανικής Κυβέρνησης στα εδάφη Κοσσόβου, της Δίβρης και της Στρούγκας.
Αργότερα, τα δύο αδέρφια με επίνευση των Ιταλών, δημιούργησαν την οργάνωση «Κσίλι Νασιονάλ Σκιπετάρ» (Εθνική Αλβανική Επιτροπή), ένα είδος τοπικής κυβερνήσεως, που για λόγους συντομίας λεγόταν «Ξίλια» (K.S.I.L.I.A) . Η οργάνωση αυτή δημιούργησε 14 τάγματα που έκαναν φοβερά εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής. Ειδικότερα οι ηγέτες των Τσάμηδων, μπέηδες μεγαλοτσιφλικάδες από την εποχή της Τουρκοκρατίας, συνεργάστηκαν με τις κατοχικές αρχές και συμμετείχαν σε διώξεις, καταστροφές, και μαζικές εκτελέσεις. Γνωστότερη είναι η εκτέλεση 49 προκρίτων της Παραμυθιάς, τον Σεπτέμβριο 1943, που έκαναν οι Γερμανοί με υπόδειξη των Τσάμηδων.
Μετά την απελευθέρωση, το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων της Ελλάδας, καταδίκασε με την υπ. αριθμ. 344 απόφαση της 29 Μαΐου 1945, σε θάνατο 1.930 Μουσουλμάνους Τσάμηδες. Όμως ουδεμία απόφαση εκτελέστηκε, γιατί οι Τσάμηδες είχαν ήδη εκδιωχθεί από τα ελληνικά εδάφη.
Αυτοί με λίγα λόγια ήταν οι Τσάμηδες και ο ηγέτης τους Νουρή Ντίνο Μπέης.
Πρώην μέλη των δυνάμεων ασφαλείας της Αλβανίας πίσω από την καταπάτηση εκκλησιαστικής περιουσίας στην Χιμάρα
16 Ιαν. 2016 Νέα στοιχεία προκύπτουν για την υπόθεση καταπάτησης κτήματος και παράνομης ανέγερσης κτιρίου στο κτήμα της Ιεράς Μονής των Αγίων Θεοδώρων στο χωριό Δρυμάδες που αποκαλύψαμε στις 10 Ιανουαρίου με δημοσίευση στο Himara.gr. Όπως συμβαίνει συχνά τελευταία στις υποθέσεις καταπάτησης περιουσιών που ανήκουν στα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και στην Ορθόδοξη εκκλησία έτσι και σ'αυτήν εμπλέκονται άνθρωποι οι οποίοι έχουν θέσεις και διασυνδέσεις στην Αλβανική κυβέρνηση.
Τα πράγματα περιπλέκονται καθώς στην συγκεκριμένη υπόθεση εμπλέκονται πρώην μέλη των δυνάμεων ασφαλείας της Αλβανίας και ένας πρώην αρχηγός της Αλβανικής αστυνομίας και παλιός γνώριμος για την Ελλάδα.
Η καταπάτηση, που ξεκινά στις αρχές του έτους 2003, εμπλέκει πολλούς και διάφορους πρώην και νυν μέλη της αλβανικής κρατικής αστυνομικής και της στρατιωτικής διοίκησης. Όλοι τους έχουν ένα κοινό: την θητεία τους ως υψηλόβαθμοι αξιωματικοί στο Αλβανικό στρατό.
Στις αρχές του 2003, με την έγκριση του τότε δημάρχου της Χιμάρας Βίκτωρα Μάτου (επίσης πρώην υπαξιωματικός του Αλβανικού στρατού) και την υπογραφή του εντολοδόχου μηχανικού Ε. Τζουβέλη (και αυτός πρώην αξιωματικός του αλβανικού στρατού) έγινε η ιδιωτικοποίηση ενός (ανύπαρκτου) κτιρίου, για λογαριασμό του Λέοναρντ Ελεζάι που είναι πρώην αξιωματικός του Αλβανικού στρατού. Η συναλλαγή αυτή κρίθηκε παράνομη από το Ανώτατο Συμβούλιο Ελέγχου του Αλβανικού κράτους και με παρέμβαση του δημάρχου Βασίλη Μπολάνου σταμάτησαν οι εργασίες ανέγερσης του παράνομου κτιρίου σταμάτησαν ενώ το κτίσμα κρίθηκε κατεδαφιστέο.
Από το 2004 και μέχρι τώρα οι υπηρεσίες πολεοδομίας (που είναι μέρος της Αλβανικής αστυνομίας), αν και έχουν κατεδαφίσει δεκάδες σπίτια και επιχειρήσεις που ανήκουν σε μέλη της ΕΕΜ στην Χιμάρα και μια εκκλησία στις Δρυμάδες, με την δικαιολογία ότι ήταν παράνομα κτίσματα, φρόντιζαν να εξαιρούν από τις κατεδαφίσεις το συγκεκριμένο κτίσμα. Επίσης, η τοπική υπηρεσία κτηματολογίου της Αυλώνας, δεν διέγραψε την εγγραφή της ιδιωτικοποίησης ως όφειλε με βάση την εντολή του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελέγχου του κράτους και του Δήμου Χιμάρας το 2004.
Τελευταία, η υπόθεση εμπλέκει έναν γνώριμο για τα Ελληνικά δεδομένα πρώην Αρχηγό της Αλβανικής αστυνομίας ο όποιος έχει πάρει την κυριότητα του παράνομου κτιρίου και έχει αρχίσει τις εργασίες ολοκλήρωσης του με την κάλυψη του τωρινού δημάρχου Χιμάρας, ο όποιος είναι και αυτός πρώην αξιωματικός του Αλβανικού στρατού και έχει υπηρετήσει και ως διευθυντής της Αλβανικής Ακαδημίας στρατού.
Σύμφωνα με δημοσίευση της ιστοσελίδας tachydromos.org, προκύπτει όπως ο καταπατητής και επενδυτής στην κατασκευή του παράνομου κτιρίου εντός του κτήματος της μονής είναι ο πρώην αρχηγός της Αλβανικής αστυνομίας Artan Didi (πρώην αξιωματικός του αλβανικού στρατού). Για όσους δεν τον θυμούνται, είναι ο αστυνομικός που στις 30 Μαΐου 1999 πυροβόλησε και σκότωσε κατά την διάρκεια επιχείρησης αναστολής μιας λεωφορειοπειρατείας τον Έλληνα όμηρο Γιώργο Κουλούρη κοντά στην πόλη Ελμπασάν.
Είναι πολλά τα πρώην μέλη τον Αλβανικών δυνάμεων ασφαλείας και πολλές οι περιπτώσεις που εμπλέκονται σε υποθέσεις καταπάτησης της περιουσίας Ελλήνων και της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Βόρειο Ήπειρο τα τελευταία 26 χρόνια με διασυνδέσεις και άλλες μεθόδους που θυμίζουν αυτές που εφαρμόζονταν στα χρόνια της δικτατορίας του Χότζα. Σαν να μην άλλαξε μια μέρα.
17 Ιαν. 2016 Ποιοι είναι οι δυο βουλευτές του Ράμα που υπέγραψαν το αίτημα των Τσάμηδων
Όπως γράφτηκε και στον αλβανικό τύπο, εκτός από τους πέντε βουλευτές του τσάμικου κόμματος PDIU , υπέγραψαν το αίτημα για συγκρότηση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για να ρίξει φως στην αποκαλούμενη «τραγωδία των τσάμηδων» και δυο βουλευτές του κυβερνώντος Σ.Κ του Ράμα. Ο ένας είναι ο Artan Gaci και η άλλη είναι η Ledi Shamku. Καθόλου τυχαία και τα δυο ονόματα.
Ο μεν Αρτάν Γκάτσι, γλύπτης στο επάγγελμα όπως το αφεντικό του ο Ράμα, για πολλά χρόνια ασχολείτο με επιχειρήσεις και εμπόριο. Πολιτικά στο κυβερνών Σ.Κ., είναι στο στενό κύκλο του Έντι Ράμα. Μάλιστα ουκ ολίγες φορές, ότι δεν θέλει να πει ο Ράμα, βγαίνει αυτός και τα λέει. Σε σχετικές δηλώσεις για την υπόθεση αυτή ο Γκάτσι δηλώνει ( για να προλάβει να μην τον κατηγορήσουν πως το κάνει έπειτα από εντολή του Ράμα) πως «έγινε μέρος αυτής της πρωτοβουλίας και για προσωπικούς λόγους, γιατί δέκα χρόνια τώρα επισκέπτεται τακτικά (όπως ακριβώς λέει) τα εδάφη της κάποτε Τσαμουριάς. Η Τσαμερία είναι αλβανική περιοχή… Πηγαίνω και στο φημισμένο Σούλι που έγινε η τελευταία αντίσταση κατά της Τουρκίας. Δεν είναι σωστό, συνεχίζει ο Γκάτσι, οι ήρωες αυτής της αντίστασης…ο Μάρκο Μπότσαρης κι άλλοι να οικιοποιούνται από την Ελλάδα. Η περιοχή αυτή έχει ιστορικές αξίες όπως και η Κρούγια…»
Αυτός λοιπόν είναι ο ένας εκ των υπογραφόντων που εδώ και δέκα χρόνια αλωνίζει «τουριστικά» τη Θεσπρωτία. Η άλλη, η κυρία Λέντι Σάμκου, φιλόλογος, μελετητής της αλβανικής γλώσσας. Είναι αυτή που «απάντησε» στον Υπεξ Κοτζιά όταν τον περασμένο Οκτώβριο «απείλησε» την Αλβανία. Η κυρία Λέντι ανέλαβε να του απαντήσει, μάλιστα προτρέποντας τον πατέρα του να του μιλήσει «τσάμικα» , μήπως και καταλάβει καλύτερα;;!!
Και οι δυο προβεβλημένα άτομα του ίδιου του Ράμα. Και ο νοών νοήτω…
http://www.deropoli.com/
*** Η συνέντευξη του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα στον Αλέξη Παπαχελά ΙΣΤΟΡΙΕΣ του ΣΚΑΪ 22.11.16 *** Μείζον ζήτημα από τις δηλώσεις του Johanes Hahn περί Τσάμηδων...
(Φωτ. Στιγμιότυπο από πορεία που οργάνωσε το 2012 στα ελληνοαλβανικά σύνορα το "Τσάμικο Κόμμα" της Αλβανίας. Πηγή: Eurokinissi)
Μείζον ζήτημα που επιβεβαιώνει τους λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν από το ΥΠΕΞ στο θέμα των Τσάμηδων, δημιουργεί η δήλωση του Ευρωπαίου Επιτόπου Αρμόδιου για την Διεύρυνση Γ. Χαν στο ευρωκοινοβούλιο, με την οποία χαιρέτισε την συμπερίληψη στην ελληνοαλβανική ατζέντα που συμφώνησαν οι κ. Κοτζιάς και Μπουσατι και του θέματος των Τσάμηδων.
Με την δήλωση του ευρωπαίου επιτρόπου, για την οποία ήδη πανηγυρίζουν οι εθνικιστικοί κύκλοι στα Τίρανα και οι οργανώσεις των Τσάμηδων, ουσιαστικά επιχειρείται η κατοχύρωση του θέματος των Τσαμηδων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ισότιμο μάλιστα με εκείνα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία αλλά και της γνωστής εκκρεμότητας της Συμφωνίας οριοθέτησης Θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Ο κ. Χαν σε διαδικασία ακρόασης από τους Ευρωβουλευτές ρωτήθηκε από την Ευρωβουλευτή της ΝΔ Μαρία Σπυράκη για τις αλυτρωτικές αξιώσεις της Αλβανίας με ειδικές αναφορές στα όσα συνέβησαν στην επίσκεψη του κ. Κοτζιά στα Τίρανα.
Ο κ. Χαν απάντησε ότι η Κομισιόν εκτίμα θετικά την αύξηση της συχνότητας των επισκέψεων υψηλού επιπέδου μεταξύ των δυο χωρών και χαιρετίζει την σύσταση κοινού μηχανισμού (που συμφώνησαν οι κ. Κοτζιάς και Μπουσατι) που θα συνεδριάζει για την επίλυση των εκκρεμών θεμάτων. Και ο κ. Χαν διευκρίνισε ότι σε αυτά τα θέματα «συμπεριλαμβάνονται η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών Αλβανίας και Ελλάδας, τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν στην μειονότητα και το Τσάμικο ζήτημα».
Ο αρχηγός του κόμματος των Τσάμηδων Σπεντιμ Ιντρίζι έσπευσε να χαιρετίσει την δήλωση αυτή του κ. Χαν και να δηλώσει δικαιωμένος καθώς, όπως είπε η, «συστηματική δουλειά, και οι θυσίες για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας ενός λαού που μαρτύρησε, είχαν σαν αποτέλεσμα την ένταξη του ζητήματος στην ατζέντα της Ε.Ε…».
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 131, Οκτώβριος 2013
(Τρεις διανοούμενοι εξηγούν πόσο κακό είναι το να μένετε στο δικό σας σπίτι στον τόπο που γεννηθήκατε)
Αφορμή για το παρακάτω κείμενο στάθηκε, η εξής ειδησούλα:
«Το πρώτο ακίνητο στην Αττική με βάση τον νέο νόμο 4146/2013 πουλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε Κινέζο. Βάσει του νόμου αυτού ο αγοραστής έλαβε άδεια παραμονής, παρ’ ότι πρόκειται για πολίτη εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως ανακοίνωσε η εταιρεία ακινήτων BuildUp, το συμβόλαιο υπογράφηκε στο πλαίσιο της αποκλειστικής συνεργασίας της ελληνικής εταιρείας με την κινέζικη CSDH με σκοπό την προώθηση ελληνικών ακινήτων στο κοινό της Κίνας.» Ο Αντώνης ο Τρομερός έχει κάνει θρησκεία του την προώθηση τέτοιου είδους συμφωνιών που επιτρέπουν σε ευυπόληπτους κινέζους μαφιόζους των Triads και Κολομβιανούς εισαγωγείς (ξέρετε τι…) να ξεπλένουν τα δολλάριά τους και από πάνω να κερδίζουν άδειες παραμονής και στασίδι στην τοπική ενορία.
Την ίδια χρονική στιγμή στην Αμυγδαλέζα το κράτος επιχειρούσε να καταστείλει τις ταραχές που ξέσπασαν στο κέντρο «κλειστής φιλοξενίας»(!) αλλοδαπών της Αμυγδαλέζας –ακόμα ένα προχώρημα των κατασταλτικών σχεδιασμών η επ’ αόριστον κράτηση ανθρώπων σε στρατόπεδα χωρίς να κατηγορούνται για κάτι, έστω για να τηρούνται κάποια προσχήματα–. Και την ίδια ώρα διοχετεύονταν στον τύπο στοχευμένες «διαρροές» για το πως θα γίνει η σαλαμοποίηση των ιδιοκτητών ακινήτων που πρόκειται να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες «για να μην καταρρεύσουν», όπως είπε ο υστερικός Στουρνάρας. Και ποιός θέλει να καταρρεύσουν οι τράπεζες;
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να συστήσουμε τον πρώτο καλεσμένο μας, τον λογοτέχνη, καθηγητή οικονομικών στην Ecole Polytechnique, μυστικοσύμβουλο του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν και διατελέσαντα διοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, τον αξιότιμο κύριο Ζακ Ατταλί. Μια από τις όχι και τόσο γνωστές πτυχές του είναι η αφανής αλλά σημαντική συμβολή του στο «όραμα» της Ενωμένης (σε ένα κράτος) Ευρώπης και στο «κοινό νόμισμα».
Όποιος έχει δημόσιο αξίωμα ή δημόσιο λόγο πρέπει να είναι προετοιμασμένος να δεχθεί την κριτική ή τον αντίλογο. Αλλιώτικα δεν κάνει γι' αυτήν τη δουλειά.
Στη θεωρία βέβαια. Στην ουσία είναι ένας δικτάτορας που, ανάλογα με την εξουσία του, επιβάλλει όχι μονάχα την άποψή του, αλλά και την ποινή στον βλάσφημο που αμφισβήτησε την αυθεντία της εξουσίας του. Είτε πολιτικής είτε θρησκευτικής είτε και τα δύο μαζί.
Πότε όμως η εξουσία δέχθηκε κριτική ή αντίλογο και απάντησε με επιχειρήματα, στοιχεία, ντοκουμέντα, έτσι που να δημιουργηθεί ένας διάλογος, να προκύψει μια νέα σκέψη και να δούμε την υπάρχουσα πραγματικότητα όπως είναι, με τα σωστά της και τα λάθη της και, από κει και πέρα ο καθένας να πάρει τις ευθύνες του; Σχεδόν ποτέ. Η εξουσία, εξ ορισμού, είναι ένα μεταφυσικό φαινόμενο, άσχετα αν δρα στην πραγματικότητα. Θέλει γύρω της πραίτορες, να υποστηρίζεται από πιστούς που δεν έχουν δική τους σκέψη. Αυτό είναι αποκλειστικόπρονόμιο της εξουσίας. Μόνο αυτή την παράγει.
Η εξουσία ως κοινωνικό φαινόμενο είναι η ίδια παντού, πέρα από την όποια ιδεολογική, πολιτική, θρησκευτική ή άλλη αναφορά. Ακόμα και στους αντιεξουσιαστικούς κύκλους, υπάρχουν εξουσιαστικέςσυμπεριφορές. Εξ ου και οι πολλές διασπάσεις, στο όνομα πάντα της αντιεξουσίας, άσχετα αν δημιουργείται μια νέα, έστω και μίνι εξουσία. Γιατί η εξουσία δεν είναι μόνο ιδιότητα των αυτοκρατόρων, των δικτατόρων, των πρωθυπουργών ή των προέδρων της όποιας δημοκρατίας. Είναι μια καθημερινή συμπεριφορά σχεδόν σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Από την οικογένεια μέχρι το μικρομάγαζο που έχει δύο υπαλλήλους ή την καφετέρια που έχει τρεις Ουκρανέζες και το αφεντικό είναι πεπεισμένο πως είναι μέσα στη δικαιοδοσία του να τις γαμήσει και τις τρεις, χωρίς ποτέ να περάσει από το μυαλό του πως είναι βιαστής.
ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Τρόικα, τράπεζες και κυβέρνηση έχουν πανικοβληθεί από το γεγονός ότι το κίνημα κατά των πλειστηριασμών στα Ειρηνοδικεία της χώρας, το οποίο συνεχώς εξαπλώνεται και διευρύνεταιέχει μπλοκάρει απολύτως του πλειστηριασμούς σπιτιών και λαϊκής περιουσίας.
Είναι η πρώτη φορά που ένα κίνημα, όπως αυτό των πλειστηριασμών, στο οποίο πρωτοστατούν πολιτικές δυνάμεις όπως η ΛΑ.Ε, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΕΠΑΜ, κινήματα όπως το ''ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ'', οργανώσεις, συλλογικότητες και πολίτες, επιδεικνύει νικηφόρα αποτελεσματικότητα και βρίσκει μεγάλη απήχηση στην κοινωνία, όπου νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένα και έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη (''κόκκινα δάνεια'').
Τρόικα, τράπεζες και κυβέρνηση έχουν ως πρώτη προτεραιότητα να προβούν σε δεκάδες χιλιάδες, τουλάχιστον, πλειστηριασμούς σε πρώτη φάση μέσα στο 2016 και στη συνέχεια το 2017 και γι' αυτό κινούνται πυρετωδώς να παρακάμψουν το κίνημα, προχωρώντας στη διαμόρφωση ηλεκτρονικής πλατφόρμας, ανάλογης με αυτήν του ΤΑΙΠΕΔ για τη δημοπράτηση ακινήτων ή του Τειρεσία, για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών.
Η αιφνίδια και ορμητική πορεία του Φρανσουά Φιγιόν, προς την νίκη στις προκριματικές εκλογές της γαλλικής δεξιάς, σημαίνει το οριστικό τέλος της φιλοευρωπαϊκής και φιλογερμανικής πολιτικής ελίτ της Γαλλίας.
Ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται μόλις ένα μικρό βήμα πριν από τις θέσεις της Μαρίν Λεπέν, η οποία προτείνει άμεσα δημοψήφισμα εξόδου της Γαλλίας από το ευρώ. Ο Φιγιόν το λέει κάπως διαφορετικά, με άλλα λόγια, αλλά πολύ κοντά στην ίδια ουσία: θα κάνω δημοψήφισμα για να δώσω «τέλος στον διοικητικό φεντεραλισμό», έγραψε με τρόπο αποφασιστικό στον Monde στις 27 Ιουνίου.
Τι σημαίνει αυτό; Το εξηγεί πολύ καθαρά και επιθετικά ο ίδιος, με τρόπο που δεν σηκώνει καμία παρερμηνεία. «Οι φίλοι μας οι άγγλοι…», λέει ο Φιγιόν, «…έστειλαν ένα σαφές μήνυμα. Είναι το μήνυμα όσων δεν θέλουν μια Ευρώπη – σουρωτήρι. Που αυξάνει τους ελέγχους και τις ρυθμίσεις. Άκουσα τους βρετανούς, που είναι περήφανοι για την εθνική τους καταγωγή, να φοβούνται πως θα χάσουν τον έλεγχο της μοίρας τους. Προτείνω να ακολουθήσουμε τους βρετανούς, λέξη προς λέξη»!
Λεπτές ισορροπίες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις επιχειρεί να κρατήσει η Αθήνα, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν όλο και πιο απρόβλεπτο Ερντογάν και μια Τουρκία η οποία ελάχιστα πλέον δείχνει να χαλιναγωγείται από το «καρότο» της προσέγγισης και της σχέσης της με την Ευρώπη.
Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε δύσκολες επιλογές που απαιτούν κινητοποίηση και υπευθύνους και λεπτούς χειρισμούς, καθώς διακυβεύονται πλέον κρίσιμα εθνικά συμφέροντα που θα σφραγίσουν το μέλλον και την επιβίωση του Ελληνισμού και δεν περιορίζονται απλώς στην διαχείριση των Μνημονίων που επιχειρεί να διεκπεραιώσει με επιτυχία ο κ. Τσίπρας αποδεχόμενος τις απαιτήσεις των δανειστών.
Η στροφή που σηματοδότησε στην πορεία της Τουρκίας η απόπειρα του πραξικοπήματος , δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστες τις ελληνοτουρκικές σχέσεις οι οποίες δοκιμάζονται και θα δοκιμαστούν ακόμη περισσότερο το αμέσως προσεχές διάστημα, στο Κυπριακό, στο προσφυγικό, αλλά και στην ηγεμονική και αναθεωρητική ατζέντα του Ταγίπ Ερντογάν, την στιγμή που η Τουρκία μπαίνει σε όλο και πιο φυγόκεντρη τροχιά από την Ε.Ε.
«Εάν αποτύχει η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας για τους πρόσφυγες, ως μοναδική εναλλακτική, υπάρχει αυτή στιγμή η λύση Αυστραλίας: οι πρόσφυγες οι οποίοι έρχονται στην Ευρώπη θα πρέπει να κρατούνται σε ένα νησί, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να υποβάλουν αίτημα ασύλου. Εάν η Ευρώπη το κάνει αυτό θα σήμαινε και το τέλος της Συνθήκης για τους πρόσφυγες, θα ήταν μια καταστροφή. Στην Ελλάδα θα δινόταν ο ρόλος που παίζει το νησί του Ειρηνικού, Ναούρου (σ.σ. παλιότερα γνωστό και ως ..."Νησί της Χαράς") για την Αυστραλία. Τα σύνορα στα Βαλκάνια θα στρατικοποιούνταν και μια ούτως ή άλλως εύθραυστη περιοχή θα αποσταθεροποιούνταν. Η αποτυχία της συμφωνίας (Ε.Ε.-Τουρκίας) θα έδινε μεγάλη ώθηση σε εξτρεμιστικά κόμματα σε ολόκληρη την Ερώπη. Αυτά τα κόμματα θα κέρδιζαν το 2017 τις εκλογές στη Γαλλία, την Αυστρία και την Ολλανδία»,
είπε ο Γκέραλντ Kνάους, ο Αυστριακός αρχιτέκτονας της πολιτικής Μέρκελ για το προσφυγικό και ιδρυτής της δεξαμενής σκέψης "Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Σταθερότητας (ESI)", σε συνέντευξή του στο Spiegel.
Υπογραμμίζει επίσης, ότι «τα κράτη μέλη της Ε.Ε. ελπίζουν πως η συμφωνία με την Τουρκία θα διατηρηθεί, αλλά δεν κάνουν αρκετά. Αυτό είναι ανεύθυνο και επικίνδυνο διότι διακινδυνεύονται πολλά. Ακόμα δεν υφίστανται αποστολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης με επαρκές εξειδικευμένο προσωπικό, οι οποίες να μπορούν να διεκπεραιώνουν τη διαδικασία του ασύλου όταν το ζητούν η Ελλάδα και η Ιταλία. Ο στρατηγικός στόχος πρέπει να είναι να μπορεί να αποφασίζεται η παροχή ή μη ασύλου εντός τεσσάρων εβδομάδων. Είναι θέμα αριθμού και εξειδίκευσης υπαλλήλων, μεταφραστών και νομικής βοήθειας».
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Χίου. Σε μια κοινωνία αστική, ιδιότυπα κλειστή ως νησιωτική, αλλά και στην πλειονότητά της κοσμογυρισμένη και με παγκόσμιες επιρροές ως ναυτική. Το νησί είχε το μεγαλύτερο ποσοστό από όλες τις πόλεις της Ελλάδας θανάτων από πείνα τον χειμώνα του 41 και το επίσης μεγαλύτερο ποσοστό προσφύγων πολέμου στη Μέση Ανατολή κατά την περίοδο 1941-46. Ο λόγος είναι ότι η κοινωνία της πόλης Χίου αποτελούνταν κατά μεγάλο ποσοστό της από οικογένειες αριστοκρατικής γενιάς και μιας ταχέως αναπτυσσόμενης, από τον μεσοπόλεμο ακόμη, αστικής τάξης, οι οποίοι είχαν μεγάλη σχέση με το χρήμα από το εμπόριο και την ναυτιλία, αλλά καμία σχέση με την πρωτογενή παραγωγή και τους φυσικούς πόρους, ώστε να μπορούν να τραφούν σε περιόδους οικονομικής ανέχειας. Ακόμη κυκλοφορούν στο νησί ιστορίες για κατσίκες στα χωριά δεμένες με γραβάτες καπεταναίων και για όρνιθες που γεννοβολάνε μέσα σε πιάνα τοποθετημένα στα κοτέτσια, λόγω του ότι οι πλούσιοι αστοί της πόλης αντήλλασσαν τα υπάρχοντά τους με τους χωρικούς για να πάρουν τρόφιμα.
Η Χίος όμως έχει επηρεαστεί καθοριστικά ως κοινωνία και από την ιστορική αλλά μη επίσημα αναγνωρισμένη γενοκτονία του 1822, όταν οι ορδές των Οθωμανών κατέσφαξαν και πούλησαν σε σκλαβοπάζαρα περί τις 60.000 ανθρώπους, ως πράξη εκδίκησης και παραδειγματισμού για το ότι ο ντόπιοι επιχείρησαν να επαναστατήσουν.
One of Donald Trump’s closest allies on Wall Street is a now-struggling German bank.
While many big banks have shunned him, Deutsche Bank AG has been a steadfast financial backer of the Republican presidential candidate’s business interests. Since 1998, the bank has led or participated in loans of at least $2.5 billion to companies affiliated with Mr. Trump, according to a Wall Street Journal analysis of public records and people familiar with the matter.
That doesn’t include at least another $1 billion in loan commitments that Deutsche Bank made to Trump-affiliated entities.
The long-standing connection makes Frankfurt-based Deutsche Bank, which has a large U.S. operation and has been grappling with reputational problems and an almost 50% stock-price decline, the financial institution with probably the strongest ties to the controversial New York businessman.
But the relations at times have been rocky. Deutsche Bank’s giant investment-banking unit stopped working with Mr. Trump after an acrimonious legal spat, even as another arm of the company continued to loan him money.
‘Υπάρχουν δυο θεωρίες για την ευημερία και την αξιοπρεπή ζωή:
Η πρώτη θεωρία είναι να κάνουμε τον πλούσιο πλουσιότερο και έτσι ένα μέρος του πλούτου του θα κατηφορίσει μετά και σε εμάς τους υπόλοιπους.
Η δεύτερη θεωρία – η οποία υποθέτω μας πάει πίσω την εποχή του Νώε- δεν θέλω να πω στον Αδάμ και την Εύα, γιατί ζούσαν σε λιγότερο περίπλοκη κατάσταση- αλλά, τουλάχιστον, πίσω στις μέρες του κατακλυσμού, η δεύτερη θεωρία λοιπόν μας λέει, ότι αν κάνουμε τον μέσο άνθρωπο να νοιώθει οικονομικά άνετος και ασφαλής, τότε ο πλούτος θα αυξηθεί, και θα περάσει και στις ανώτερες τάξεις όπως ακριβώς η μαγιά φουσκώνει το ψωμί...
Αλλά εύκολα ξεχνάμε...
Μόλις η κραυγή της λεγόμενης ευημερίας ηχήσει στη γη, όλους μας καταλαμβάνει ο πανικός, το πνεύμα του Μαμμωνά, που να μην μπορούμε να υπηρετούμε τις επιταγές της κοινωνικής συνείδησης.
Αλλά είμαστε εδώ για να καταλάβουμε ότι το οικονομικά συστήματα είναι ανθρώπινες κατασκευές και κατά συνέπεια δεν μπορούν να επικυριαρχούν απόψεις που δήθεν εκφράζουν απολύτως την δικαιοσύνη και τον Θεό.
«Ο έλεγχος της προόδου μας δεν είναι στο κατά πόσο προσθέτουμε πλούτο σε αυτούς που έχουν πολλά, αλλά στο κατά πόσο προσφέρουμε πολλά σε αυτούς που έχουν πολύ λίγα…»
Φράκλιν Ντελάνο Ρούζβελτ
42ος Πρόεδρος των ΗΠΑ
Αυτή ήταν η απάντηση του Ρούζβελτ στους νεοφιλελεύθερους που προκάλεσαν την μεγάλη κρίση του 1929.
Αυτά μας επανέλαβε και ο Μπάρακ Ομπάμα, απολογούμενος ουσιαστικά από την Αθήνα προς τους Αμερικάνους κυρίως, αλλά και σε όλους εμάς, αφού επί των ημερών του ο πλούτος αυξήθηκε μέν, αλλά πήγε προς τους πλούσιους, ενώ εμείς οι υπόλοιποι είμαστε στην αιώνια αναμονή, ένας μέρος του πλούτου να κατηφορίσει προς τα κάτω. Το κατάλαβε μόλις στο τέλος της θητείας του...
