Του Γιάννη Μακριδάκη
Χτύπησε το τηλέφωνο. Άκουσα γυναικεία φωνή να με ρωτάει αν είμαι εγώ και κατόπιν να μου συστήνεται. Ρηνιώ Μίσσιου.
Συμπληρώνονται 30 χρόνια, μου είπε, από τότε που εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο του Χρόνη, το “καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς”.
Θα ξαναβγεί λοιπόν το βιβλίο σε έκδοση επετειακή και θα περιέχει και τις κριτιικές που γράφτηκαν τότε γι’ αυτό. Η ίδια όμως θέλησε να υπάρχει εντός του και ένα σύγχρονο κείμενο για τον Χρόνη και μου ζήτησε να το γράψω διότι, είπε, είμαι ο πιο κατάλληλος ως απόλυτα συγγενικός με την κοσμοθεωρία του Χρόνη, έχουμε την ίδια ολιστική ματιά και αντίληψη για το οικοσύστημα και τη ζωή.
Πολύ με συγκίνησε η κυρία Ρηνιώ Μίσσιου, μεγάλη η τιμή αλλά και το βάρος που μου ανέθεσε, δε μπόρεσα να της το αρνηθώ και θα επιχειρήσω να γράψω κάτι, όχι βιωματικό μιας και δεν τον γνώρισα ως άνθρωπο τον Χρόνη, ούτε για τον λογοτέχνη, ούτε για τον αγωνιστή Χρόνη Μίσσιο θα γράψω, θα προσπαθήσω όμως να βάλω στο χαρτί μερικές σκέψεις μου με αφορμή την τελευταία, τη σύγχρονη φάση της ζωής του, κατά την οποίαν παρήγαγε την πιο σπουδαία κατά τη γνώμη μου, διαχρονική και οικουμενική σκέψη και φιλοσοφία του, μας την άφησε δε παρακαταθήκη πολύτιμη για να δούμε εμείς οι μεταγενέστεροι τη ζωή μας αλλιώς…
Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=6749
Σχόλιο ιστολογίου: Πότε θα καταλάβουμε???
Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται — Χρόνης Μίσσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.