ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΟΥΜΕ...(Δείτε την ταινία (6′))

Του Γιάννη Μακριδάκη

Με την αλλαγή του έτους και με την πτώση της κυβέρνησης, με την έναρξη ακόμη μίας προεκλογικής περιόδου βασισμένης στον εκφοβισμό και με το κλείσιμο τεσσάρων ετών οικονομικής κατοχής και εκποίησης των ζωών μας και των φυσικών μας πόρων, έτσι σημαδιακά εντελώς, έρχεται στο διαδίκτυο η ταινία μικρού μήκους του Γιώργου Μπακόλα, η βασισμένη σε ένα μικρό αφήγημά μου με τίτλο “Δεν θα υποκύψουμε”.

Δείτε την και προωθείστε την για να την δουν και άλλοι, όσο το δυνατόν περισσότεροι. Να είναι η απάντησή μας στον καθεστωτικό εκβιασμό και τον εκφοβισμό καθ’ όλο αυτό διάστημα μέχρι την ώρα της κάλπης αλλά προφανώς και μετά, απέναντι σε κάθε καθεστώς της αναξιοπρέπειας…

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=5578

Δες σχετικά ΕΔΩ

Ορισμένα σενάρια για τις επερχόμενες εκλογές

Μια κρίσιμη καμπή για Ελλάδα και Ευρώπη

του system failure

Μετά την αποτυχία της κυβέρνησης να μαζέψει τους 180 για εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, η χώρα μπαίνει και πάλι σε μια σύντομη προεκλογική περίοδο. Κατά το επόμενο διάστημα και μέχρι τις 25 Ιανουαρίου, θα πρέπει να περιμένουμε μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα από τους γνωστούς μηχανισμούς της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής μαφίας εντός και εκτός Ελλάδας. Ήδη, έχει αρχίσει και πάλι ένας νέος γύρος της γνωστής προπαγάνδας της καταστροφής, με πρωτεργάτη τον ίδιο τον Σαμαρά, αλλά και με την αναμενόμενη πλέον "έξωθεν" βοήθεια, καθώς ο χρόνος μέχρι την ημέρα των εκλογών είναι σχετικά λίγος.

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν προβάδισμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, προς το παρόν, αλλά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ακολουθούν ορισμένα σενάρια:

Σενάριο 1:

ΒΙΝΤΕΟ – Παρουσίαση – Συζήτηση για τα αποτελέσματα της ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ 2010-2014

Κρυσταλία Πατούλη, Έρευνα για την Κρίση 2010-2014. Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ και τι πρέπει να κάνουμε; Απαντούν 180 πρόσωπα των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών, Εκδόσεις Κέδρος 2014.

—

[…] «Όταν ήρθε -τον 19ο αιώνα- η αστική τάξη πραγμάτων, η λεγόμενη νεωτερικότητα*, η ενιαία -μέχρι τότε- υπόσταση του ανθρώπου, άρχισε να διαχωρίζεται. Ο πρώτος διαχωρισμός, ήταν στο άτομο και στον πολίτη. Ο δεύτερος διαχωρισμός, ήταν ανάμεσα στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνία.» Karl Polanyi. 

Με βάση τον παραπάνω διαχωρισμό της υπόστασης του ανθρώπου της νεωτερικότητας, διαμορφώνεται η ενδεικτική σύνοψη των αποτελεσμάτωντης έρευνας για τις αιτίες και τις λύσεις της κρίσης που -εκτός των άλλων- θέτει το ερώτημα της επιβίωσης ή μη, του συγκεκριμένου σύγχρονου ανθρωπολογικού τύπου […]

Ζητείται επιτακτικά η χαμένη εθνική μας αξιοπρέπεια

Tης Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*

Μέσα σ’αυτά τα τελευταία έξη χρόνια η Ελλάδα υπέστη τα πάνδεινα, ως πειραματόζωο, από το οποίο οι φανατικοί νεοφιλελεύθεροι της υφηλίου ανέμεναν την ύστατη δικαίωσή τους.

Πίστευαν, δηλαδή, αφελώς, ότι το παντελώς και πανταχού αποτυχημένο μοντέλο τους της λιτότητας, θα είχε επιτέλους κάποια θετικά αποτελέσματα στην ελληνική περίπτωση.

Οι ελπίδες τους, όμως, όπως άλλωστε θα έπρεπε να θεωρείται εκ των προτέρων βέβαιο, αποδείχθηκαν και τη φορά αυτή φρούδες και αντί του θριάμβου, που προσδοκούσαν, η Ελλάδα κατέρρευσε και ο λαός της εξαθλιώθηκε.

Η καταστροφή σημαντικού τμήματος της παραγωγικής βάσης της οικονομίας φαίνεται ανεπανόρθωτη, με αποτέλεσμα να υποχωρήσει κατά 30% και πλέον το ΑΕΠ της, σε σύγκριση με το αντίστοιχο επίπεδο πριν από την κρίση, και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της να επιστρέψει σε αυτό του 1980.

Η επίσημη ανεργία έφθασε στο δυσθεώρητο ύψος του 27% ενώ η πραγματική υπερβαίνει ...

το 30% του ενεργού πληθυσμού, ένα στα τρία καταστήματα έχουν βάλει λουκέτο και ο λαός έχει πλήρως και από πολλές οπτικές γωνίες εξαθλιωθεί.

Γκράμσι:Μισώ τους αδιάφορους...

Ο Γκράμσι για τους αδιάφορους

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.

Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Επεσαν γιατί δεν τους βγήκαν οι μεθοδεύσεις τους ή ρίξαμε την κυβέρνηση με όρους λαϊκού κινήματος;

Του Γ.Γ.

Ας δούμε λίγο ψύχραιμα τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, απομακρυνόμενοι από το αίσθημα ευφορίας που προκαλεί η πτώση από την κυβερνητική εξουσία του μισητού διδύμου Σαμαρά-Βενιζέλου που πρωταγωνίστησε στην καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας.

Η επίσπευση της εκλογής νέου τελετάρχη δεν οφειλόταν στην «παρατεταμένη εκλογολογία», στην «πολιτική αβεβαιότητα» και σε όσα σχετικά ακούσαμε το τελευταίο διάστημα. Μια χαρά λειτουργούσε η συγκυβέρνηση και εκτελούσε με αφοσίωση όσα τις επέτασσαν ντόπιοι και ξένοι πλουτοκράτες. Το ότι οδηγούμαστε δηλαδή σε πρόωρες εκλογές δεν οφείλεται στην καθοριστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα που με δυναμικές μορφές πάλης ανάγκασε το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό των αστών να εγκαταλείψει την εξουσία και να επιδιώξει την αιματοδότηση του πολιτικού συστήματος με την προσφυγή στις κάλπες. Απλώς δεν βγήκαν οι πολιτικοί σχεδιασμοί Σαμαρά-Βενιζέλου και φτάσαμε στην σημερινή κατάληξη.

Όπως έχει δημοσιευτεί, σύμβουλοι του Σαμαρά –Δ. Σταμάτης, Χ. Λαζαρίδης- είχαν εισηγηθεί στον πρωθυπουργό να προχωρήσει στην άμεση εκλογή νέου προέδρου της δημοκρατίας, ώστε να μπορεί απερίσπαστος να συνεχίσει για ενάμιση ακόμα χρόνο του εγκληματικό του έργο σε βάρος του ελληνικού λαού.

Το παράνομο χρέος και η εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Του Πέτρου Μηλιαράκη

Σοβαρό ζήτημα εγείρεται ως προς τις ευθύνες των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δημιουργία του υπέρογκου ελληνικού χρέους καθόσον η υπέρβαση του χρέους συναρτάται ευθέως και με το «νόμιμο» του χρέους. Το μη νόμιμο δε του χρέους, αφορά και στην εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τούτα τα δεδομένα, ο γράφων υποστηρίζει τα εξής:

Από τις διατάξεις του άρθρου 126 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) συλλειτουργούν οι παρακάτω διαδικασίες και συνευθύνες:

1) Τα κράτη – μέλη έχουν υποχρέωση και ευθύνη να αποφεύγουν τα υπερβολικά δημοσιονομικά ελλείμματα.

2) Η Επιτροπή έχει τη ρητή υποχρέωση και ευθύνη: α) να παρακολουθεί την εξέλιξη της δημοσιονομικής κατάστασης και το ύψος του δημοσίου χρέους των κρατών – μελών, β) να εντοπίζει τις μεγάλες αποκλείσεις του χρέους, γ) να προβαίνει σε σχετικές εκθέσεις και δ) να ενημερώνει το Συμβούλιο.

3) Το Συμβούλιο έχει τη ρητή υποχρέωση και ευθύνη να αποφασίζει για το υπερβολικό έλλειμμα.

Αντιστρέφοντας την καταστροφή: Πως φθάσαμε και πως φεύγουμε απ’ εδώ;

Tου Πέτρου Αργυρίου

Πάνε πέντε χρόνια από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου μας κήρυξε τον πόλεμο. Έκτοτε βρέθηκαν ακόμη πιο φανατικοί διάδοχοί του στον πόλεμο των αγορών κατά των κοινωνιών με την κλίμακα γελοιότητας και απανθρωπιάς να κλιμακώνεται κατακόρυφα με κάθε επόμενη κυβέρνηση.

Ένας από τους πνευματικούς πατέρες αυτών των πειραματιστών που είχαν μητέρες τις ακόλαστες τράπεζες, δε θα μπορούσε παρά να είναι ο Μένγκελε

«Όσα περισσότερα σας κάνουμε, τόσο λιγότερο φαίνεται να πιστεύετε ότι μπορούμε να σας τα κάνουμε», έτσι περιέγραφε την ψυχολογική αντίδραση των θυμάτων του ο άγγελος του Θανάτου. Και μετά την συντριβή του κινήματος των πλατειών, έτσι ακριβώς αντιδράσαμε και εμείς όντας πειραματόζωα.

Ήταν αναμενόμενο πως οι πρόθυμοι βασανιστές θα βρισκόντουσαν εύκολα:

Από τη πτώση της Σοβιετίας και μετά, οι αμερικάνοι εξαπέλυσαν επίθεση διαφθοράς με χρηματοπιστωτικές φούσκες και η παραγόμενη χρηματοπιστωτική δραστηριότητα ήταν υπεραρκετή για να λαδώσει τα περισσότερα κόμματα και πολλούς δημοσιογράφους σε όσες περιοχές οι αμερικάνοι θέλαν υπό την πατρωνία τους.

Ιδιαίτερα στις χώρες της πρώην Σοβιετίας, οι αμερικάνοι για να ρεφάρουν βάζαν τις κυβερνήσεις να βγάζουν στο κλαρί το συσσωρευμένο δημόσιο πλούτο.

Αυτό είναι ο νεοφιλελευθερισμός και αυτή είναι η δουλειά του ΔΝΤ: Μια κομπίνα και τίποτε παραπάνω για να εξαπατώνται λαοί και να εκχωρούν ότι έχουν και δεν έχουν.

Θύματα εκμετάλλευσης οι νεομετανάστες

«Εψαχνα μια σανίδα σωτηρίας, όταν μου πρότεινε μια γνωστή να την ακολουθήσω στη Γερμανία», διηγείται η 53 χρονη Σία Βλάχου, η οποία, μολονότι είχε διαγνωστεί με ασθένεια που έχρηζε άμεσης επέμβασης, επέλεξε να μεταναστεύσει στη Γερμανία για να εργαστεί. «Πούλησα μέχρι και το τελευταίο χρυσαφικό της μάνας μου για να αγοράσω το εισιτήριο», ομολογεί. «Eυελπιστούσα ότι θα είχα Ελληνες γύρω μου, που θα με βοηθούσαν». Οι προσδοκίες της, όμως, διαψεύστηκαν, όταν στην πρώτη της δουλειά σε καθαριστήριο Ελληνα πληρωνόταν αρχικά με 5 ευρώ την ώρα και, κατόπιν «διαπραγματεύσεων», με 6 ευρώ (το κατώτατο ωρομίσθιο στη Γερμανία έχει ορισθεί στα 8,5 ευρώ). Οταν έξι μήνες αργότερα ανακοίνωσε ότι η ασθένεια «ξαναχτύπησε», ο εργοδότης της υπέγραψε αυθημερόν την απόλυσή της.

Μετά την ανάρρωση η επόμενη εργασιακή εμπειρία σε συνεργείο καθαρισμού, πάλι υπό ελληνική διεύθυνση, επίσης έληξε εξίσου άδοξα. «Πληρωνόμουν για δύο ώρες, δούλευα πέντε συν υπερωρίες. Οι Ελληνες εδώ μας βλέπουν με μισό μάτι, πιστεύουν ότι ήρθαμε να τους πάρουμε τα πρωτεία», σημειώνει από το Ratingen, όπου σήμερα κατοικεί και εργάζεται.

Συνάντηση αντιπροσωπείας του ΕΠΑΜ με Π. Καμμένο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σήμερα 30/12/2014 στα γραφεία του Κινήματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, συναντήθηκε αντιπροσωπεία της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ αποτελούμενη από τον Α’ Συντονιστή κ. Θ. Συμβουλόπουλο και Β’ Συντονιστή κ. Γ. Αθανασιάδη, με τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Π. Καμμένο. Η συζήτηση έγινε σε καλό κλίμα και αφορούσε την δυνατότητα συνεργασίας των δύο πολιτικών φορέων.

Αθήνα 30/12/2014

Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ

Το 2015 κατ' εμέ

Του Ροβήρου Μανθούλη,

σκηνοθέτη

Μου είναι πιο εύκολο να γράψω για τα χρόνια που έχω ζήσει παρά για ένα 2015 που θα ζήσω, αν ζήσω. Και δεν είμαι ο μόνος. Αυτή τη φορά η μελλοντολογία έχει καταστεί άθλος ηράκλειος. Είναι τόσα τα προβλήματα που μας περιβάλουν. Και ποιο θα είναι το "πέλαγος κακών" που μας περιμένει, ούτε ο Αισχύλος μπορεί να μας το πει, που έτσι το ονομάζει στους "Πέρσες" ούτε ο Σαίξπηρ που δανείστηκε τον στίχο αυτόν του Αισχύλου για να ονομάσει και ο Άμλετ "πέλαγος" το δικό του "κακό". Με λιγότερα λόγια, μόνο δεινά μας περιμένουν. Απ' ότι οσφραίνομαι. Και όχι μόνο για το 2015. Και δεν είμαι ο μόνος. Ρωτήστε και τον αστρολόγο σας.

Ποια είναι τα προβλήματα που μας περιβάλλουν; Που μας περιβάλλουν όχι μόνο από τα Εξάρχεια μέχρι τον Άγνωστο Στρατιώτη, αλλά από τη Βόρεια Κορέα και το ισλαμικό Ιράκ μέχρι την Παλαιστίνη και την Ουκρανία. Και κυρίως από τις Βρυξέλες μέχρι τον εναέριο χώρο μας πάνω από τη Λέσβο, τη Σάμο και την Κω. Ο οποίος χώρος, ειρήσθω εν παρόδω, είναι σε μόνιμο κίνδυνο. Περιέργως. Για είναι κι' αυτός ενωμένος με την Ενωμένη Ευρώπη. Αλλά, τέλος πάντων, δεν είναι το μόνο πρόβλημα αυτής της τελευταίας. Στην περιφέρεια λοιπόν αυτή τα πρώτα μαντάτα που περιμένουμε όλοι είναι μείωση του εισοδήματος και παράλληλη αύξηση των φόρων και της ανεργίας. Ψέματα;

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους!!!

Του Αντώνη Παπαντωνίου*

Επί τέλους η Μεγάλη Ημέρα έφτασε και είναι στο χέρι μας να μην γίνει η Μεγάλη Νύχτα. Η Συμμορία έπεσε!! Αρκεί όμως αυτό;

Πιστεύω να συμφωνούμε όλοι ότι απλώς είναι η Αρχή του Αγώνα από καλύτερες, όμως, θέσεις! Από τώρα θα πρέπει να απαιτήσουμε κάποια βασικά πράγματα, κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, όχι μόνον για επίλυση άμεσων και βασικών προβλημάτων, αλλά και για να δώσουμε το μήνυμα ότι δεν θα συμβιβαστούμε με απλές υποσχέσεις που θα παραπέμπουν στο αόριστο μέλλον. Ότι δηλαδή θα είμαστε εδώ παρόντες και αποφασισμένοι να πάρουμε πίσω τη Ζωή μας, την Αξιοπρέπειά μας, την Πατρίδα μας. Πρέπει λοιπόν να απαιτήσουμε τουλάχιστον:

1.-Να καλέσουν την Αστυνομία και ειδικότερα τούς Γενίτσαρους (ΜΑΤ) να εξαφανιστούν άμεσα και να τούς κάνουν γνωστή την απόφασή τους ότι θα λογοδοτήσουν όλοι τους και κυρίως οι επί κεφαλής τους για τις αθλιότητες τους κατά του Λαού.

2.- Να καλέσουν τον Λαό, όχι βέβαια τούς επιβήτορες, να παγώσουν τις όποιες ληστρικές...

επιβαρύνσεις προς Εφορίες, Τράπεζες, Ασφαλιστικά Ταμεία μέχρι να επανεξεταστούν με βάση, τουλάχιστον, τις διατάξεις του Συντάγματος.

Κυβέρνηση της Αριστεράς

Toυ Γιάννη Μακριδάκη

Επαναδημοσιεύω άρθρο μου γραμμένο προ μία εβδομάδα, σχετικό με την κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία επιβάλλεται όχι μόνο να έρθει αλλά και να επιτύχει. Διότι αν δεν έρθει, γνωρίζουμε πολύ καλά τι μας περιμένει και αν δεν επιτύχει, αυτό που θα μας περιμένει δεν μπορούμε να φανταστούμε τι θα είναι. Διότι απλώς εντός των νεοφιλελεύθερης αγοράς πολιτικών, το μέλλον είναι το αδιανόητο του παρόντος.

Κυβέρνηση της Αριστεράς

“Όποιος έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί όσο το δυνατόν από ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης και να επεξεργάζεται λογικά τα δεδομένα της συνθήκης, την οποίαν βιώνουμε αυτή την εποχή, τα βασικότερα των οποίων είναι η αδιάλλακτη στάση των δανειστών και η εμμονή τους σε νέα ισοπεδωτικά μέτρα, δεν μπορεί παρά να δει τα εξής ενδεχόμενα για το άμεσο μέλλον:

1. Οι δωσιλογικές κυβερνήσεις οι οποίες εγκλώβισαν τη χώρα στις δανειακές συμβάσεις, στα μνημόνια και στο αγγλικό δίκαιο, μετακυλίοντας το χρέος που δημιούργησαν οι πολιτικές τους στις πλάτες των πολιτών, οι οποίοι βεβαίως δεν είναι άμοιροι ευθυνών, θα συνεχίσουν να υφίστανται με υπερψήφιση ΠτΔ από τους απαραίτητους φιλοτομαριστές με δήθεν θεωρητικό υπόβαθρο, ώστε να ολοκληρώσει κατόπιν το έργο της.

2. Η Αριστερά θα έρθει στην κυβέρνηση κατόπιν εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ, οπότε θα βρεθεί εξαρχής αντιμέτωπη με την αδιαλλαξία και την σκληρή στάση των δανειστών και μάλιστα έχοντας πολύ λίγο χρόνο στην διάθεσή της ώστε να αλλάξει πλεύση.

Καλή αρχή..

Του Γιάννη Μακριδάκη

Με μία εξαιρετική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα άνοιξε η προεκλογική περίοδος. Τα είπε όλα. Για τις ευθύνες του παρελθόντος, οι οποίες θα αποδοθούν και για την συν-ευθύνη του μέλλοντός μας, την οποία θα αναλάβουν όλοι όσοι το θελήσουν. Για το χρέος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, η οποία θα κόψει οριστικά κάθε συνδιαλλαγή με τα γνωστά και κραταιά επί χρόνια διαπλεκόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα και με τους επαγγελματίες πολιτικάντηδες. Για την αξιοπρέπεια και το αίσθημα ευθύνης των Αριστερών.

Αν και έχω σταθεί πολλές φορές επικριτικός απέναντι στον Σύριζα τα τελευταία δύο χρόνια και ακόμη είμαι και θα είμαι φυσικά, απόψε άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα και ένιωσα να με διακατέχει ένα παράξενο αίσθημα ικανοποίησης και ελπίδας. Ένιωσα ότι επιτέλους μπορεί να ξημερώσει μια νέα περίοδος για τον πολιτικό μας βίο, για τις ζωές και για τη χώρα μας, μια περίοδος συμμετοχική, καθαρή, αξιοπρεπής και πάνω απ’ όλα δίκαιη.

Πηγή: http://yiannismakridakis.gr/?p=5558

ΔΕΣ ΚΑΙ:Κυβέρνηση της Αριστεράς

Hμερίδα του Ε.ΠΑ.Μ. για το χρέος και το εθνικό νόμισμα-Γαλάτσι 28 12 2014

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθές 28  12  2014 στο Δημαρχείο Γαλατσίου, ημερίδα που διοργάνωσε ο τοπικός  πυρήνας του Ε.ΠΑ.Μ., με θέμα την διαγραφή του χρέους και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Συμμετείχαν:

• Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία-Καθηγήτρια Οικονομικών, π. Πρύτανης Πανεπιστημίου Μακεδονίας
• Βατικιώτης Λεωνίδας-Οικονομολόγος (μέσω Skype)
• Ιγγλέσης Νίκος-Οικονομολόγος – Δημοσιογράφος
• (ο οποίος  είχε και ρόλο συντονιστή της Ημερίδας – ανοιχτής συζήτησης)
• Καζάκης Δημήτρης-Οικονομολόγος
• Λαβδιώτης Σπύρος-Οικονομολόγος

Αναγνώστηκε επίσης σύντομος χαιρετισμός του Καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Κώστα Λαπαβίτσα.

 Η ημερίδα έκλεισε όπως πάντα με τοποθετήσεις και με πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις εκ μέρους του κοινού.

Για να δείτε φωτογραφικό υλικό απο την εκδήλωση πατήστε ΕΔΩ

Ο Δημήτρης Καζάκης στο e-roi σχολιάζει τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις (29 Δεκεμβρίου 2014)

Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση!

Tου Όθωνα Κουμαρέλλα

Ο κύβος ερρίφθη.

Πάμε σε εκλογές στις 25 του Γενάρη. Η συγκυβέρνηση των δωσιλόγων δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ούτε ένα παραπάνω ψήφο βουλευτή από την προηγούμενη ψηφοφορία για τον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτής της ευτελούς ελληνικής δημοκρατίας υπό καθεστώς ξένης κατοχής και δουλοπαροικίας χρέους.

Έτσι, η σημερινή ημέρα 29 Δεκέμβρη 2014 μπορεί να καταγραφεί ως μια σημαδιακή, μοιραία ημέρα. Μια ιστορική πραγματικά ημέρα που η ελληνική σύγχρονη τραγωδία οδηγείται στην τελική της φάση, αυτή της πλήρους αποκάλυψης. Μια φάση, που είτε μπορεί να οδηγήσει στον τέλειο εξευτελισμό και την ολοκληρωτική καταστροφή, είτε να ανοίξει χαραμάδα ελπίδας για μια άλλη πορεία λαϊκής και εθνικής ανασυγκρότησης.

Γνωρίζουμε όλοι τι θα επακολουθήσει τις επόμενες ημέρες μέχρι τις 25 του Γενάρη που θα διεξαχθούν οι εκλογές. Το καθεστώς χάνοντας και τα τελευταία του ερείσματα στο πολιτικό σύστημα, θα οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα. Τρομοκρατία, εκφοβισμός, εκβιασμοί, σύγχυση και αποπροσανατολισμός, μέσω μιας χωρίς προηγούμενο πόλωσης.

Κάλιο αργά

Toυ Γιάννη Μακριδάκη

Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Αυτό που έπρεπε να έχει γίνει από την επομένη κιόλας των προηγούμενων εκλογών, όταν ο Σαμαράς έκανε την αθλιότερη κωλοτούμπα της πολιτικής ιστορίας του νεοελληνικού κράτους και από προεκλογικός επαναδιαπραγματευτής μετατράπηκε σε εθελόδουλο εκπορνευτή της χώρας, σε συνεργασία βεβαίως με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, έγινε τελικά σήμερα.

Έπεσε η τρικομματική και κατόπιν δικομματική κυβέρνηση της άμεσης μετεκλογικής εξαπάτησης, έχοντας όμως προλάβει ήδη εντός των δυόμιση αυτών ετών να φέρει εις πέρας κατά μεγάλο ποσοστό την αποστολή την οποίαν είχε λάβει από τους έξωθεν κυρίους της, ήτοι να πτωχεύσει και να εξαθλιώσει πολύ περισσότερους πολίτες, να εκποιήσει την δημόσια περιουσία και τους φυσικούς πόρους της χώρας, να εξευτελίσει προκλητικά το Σύνταγμα, την Δικαιοσύνη, την Αξιοπρέπεια, προωθώντας με γοργούς ρυθμούς έτσι τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Έπεσε λοιπόν σήμερα η κυβέρνηση, έγινε το πρώτο βήμα, έστω και καθυστερημένο, έστω και με το στανιό και πάμε τώρα σε εκλογές για να κάνουμε και το δεύτερο, να ολοκληρωθεί η αλλαγή πορείας.

TTIP, CETA, TiSA, TTP: ο καπιταλισμός του κοντινού μέλλοντος

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το τέρας, αόρατο και πανταχού παρόν

Ενώ οι ανυποψίαστοι ιθαγενείς της Γηραιάς Ηπείρου ασχολούνται με το αν ο Ντράγκι θα αποτολμήσει την «ποσοτική χαλάρωση» ή πώς η Ελλάδα θα αποφύγει το «εκλογικό ατύχημα», στα πιο απρόσιτα για την κοινή γνώμη κτήρια των Βρυξελλών, της Ουάσιγκτον κι άλλων μητροπόλεων σχεδιάζεται το απώτερο μέλλον του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ελάχιστοι υποψιάζονται ότι κάποια περίεργα αρχικά, που μπαίνουν στη δημόσια σφαίρα –TTIP, TiSA, CETA, TTP– στο μέλλον θα καθορίζουν απίστευτες λεπτομέρειες της καθημερινότητας των ανθρώπων: τι θα τρώνε, τι φάρμακα θα παίρνουν, πώς θα αμείβονται, αν θα κατοικούν σε κυρίαρχα κράτη ή σε «αποικίες» πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Τα αρχικά αυτά αντιστοιχούν σε τέσσερις διακρατικές συμφωνίες που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση, σε απόλυτη αδιαφάνεια, και περιλαμβάνουν περίπου 60 χώρες, ανάμεσά τους τις 28 της Ε.Ε., τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ιαπωνία. Οι χώρες αυτές ελέγχουν περίπου το 70% των παγκόσμιων οικονομικών συναλλαγών. Στην Ευρώπη κάποιος μικρός θόρυβος έχει προκληθεί για την TTIP, τη «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Επενδύσεων και Εμπορίου ΗΠΑ και Ε.Ε.». Αλλά δεν είναι μικρότερης σημασίας η TiSA (Συμφωνία για το Εμπόριο Υπηρεσιών), η CETA (Συνολική Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία Καναδά-Ε.Ε.) και η TPP (Εταιρική Σχέση Χωρών του Ειρηνικού), έναντι της οποίας η Ε.Ε. διάκειται φιλικά, αν και δεν είναι άμεσος εταίρος.

Η τελική φάση της ελληνικής τραγωδίας

Του Δημήτρη Καζάκη

Το ελληνικό χρηματιστήριο σημειώνει νέα πτώση ρεκόρ με πάνω από 8%. Το 3ετές ελληνικό ομόλογο παρουσιάζει επιτόκιο στη δευτερογενή πάνω από 11,0%. Το 5ετές έχει σκαρφαλώσει πάνω από 9,5%. Ενώ το 10ετές πάνω από 8,6%. Η κερδοσκοπική επίθεση στις ελληνικές χρηματαγορές, που επικεντρώθηκε στις τράπεζες οδήγησε σε ακόμη πιο βαθιά κρίση ρευστότητας. Δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά και οι τράπεζες αδυνατούν να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες συναλλαγής.

Το καινούργιο στοιχείο είναι το γεγονός ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τρέχουσας ρευστότητας των τραπεζών και της κεφαλαιαγοράς στην Ελλάδα. Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση προσέτρεξε αγοράζοντας eurocommercial paper αξίας 79,4 δις ευρώ! Ιστορικό ρεκόρ από την εποχή που η Ελλάδα εντάχθηκε στο ευρώ. Πρόκειται για εκδόσεις χρεογράφων των συστημικών τραπεζών χρονικής διάρκειας μικρότερης του έτους, τα οποία αγοράζει το κράτος για να ενισχύσει την ρευστότητα των τραπεζών. 

Ημερίδα για το χρέος 28 Δεκεμβρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΗΜΕΡΙΔΑ - ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

με θέμα:

 «ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ & ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ»

την Κυριακή  28/12, στις 18:00, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ  ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ - Αρχιμήδους 2 & Ιπποκράτους

  

Στην Ημερίδα θα συμμετάσχουν οι :

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Καθηγήτρια Οικονομικών, π. Πρύτανης

Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Βατικιώτης Λεωνίδας

Οικονομολόγος (μέσω Skype)

Ιγγλέσης Νίκος

Οικονομολόγος - Δημοσιογράφος

(ο οποίος θα έχει και ρόλο συντονιστή της Ημερίδας - ανοιχτής συζήτησης)

Καζάκης Δημήτρης

Οικονομολόγος

Λαβδιώτης Σπύρος

Οικονομολόγος

Θα αναγνωστεί επίσης σύντομος χαιρετισμός

του Καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Κώστα Λαπαβίτσα

Στην Ημερίδα - ανοιχτή συζήτηση οι εισηγητές θα παρουσιάσουν τις θέσεις τους για τη σωτηρία της χώρας από τα δεσμά του χρέους και την αναγκαιότητα επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, ώστε η Ελλάδα να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της.

Πρόκειται για ιδέες και προτάσεις που η συστημική προπαγάνδα δε θέλει να γνωρίζουμε και γι’ αυτό τις αποσιωπά και τις παραποιεί με κάθε τρόπο, σχετίζοντάς τις με ευφάνταστα καταστροφικά σενάρια.

Διοργάνωση

Ε.ΠΑ.Μ. Γαλατσίου - Λαμπρινής

Τηλ.: 210-2929668

Blog: galatsiepam.wordpress.com

Aκροδεξιός άνεμος

Όπου υπάρχει Μεσαίωνας ακολουθεί Διαφωτισμός

Του Περικλή Κοροβέση

Ζούμε σε έναν κόσμο που αν θέλουμε να τον συγκρίνουμε με άλλες εποχές, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών, θα πέσουμε στη Φεουδαρχία και στον Μεσαίωνα. Οι σύγχρονοι φεουδάρχες είναι οι πολυεθνικές και Μεσαίωνας είναι η τηλεόραση που εκπέμπει συνέχεια μαύρο σκοτάδι. Παράλληλα, οι Ανθρωπιστικές Σπουδές βρίσκονται υπό διωγμόν και η πνευματική ζωή συρρικνώνεται. Και αυτό, όχι μόνο στην Ελλάδα. Οι αρπακτικός καπιταλισμός δεν έχει ανάγκη από γράμματα και τέχνες. Θέλει τα πάντα να γίνουν εμπορεύματα που να φέρνουν κέρδη. Και ας κάνουμε μια ακραία υπόθεση. Αν η Εκκλησία έδινε το «μάνατζμεντ» σε ιδιώτες, τότε αυτοί θα έβαζαν εισιτήριο για την είσοδο στον ναό και θα πουλούσαν και τα αντίδωρα. Πάντως η Καθολική Εκκλησία έχει κάνει κάποια πειράματα. Στην Παναγία της Λούρδης, αν θέλεις να έχεις ένα ηλεκτρονικό καντήλι, το νοικιάζεις.

Και όπου υπάρχει Μεσαίωνας ακολουθεί Διαφωτισμός. Εχει ανάγκη η εποχή μας έναν νέο Διαφωτισμό; Σίγουρα ναι. Αλλά μήπως έχει ήδη αρχίσει και εμείς δεν τον έχουμε καταλάβει; Νομίζω πως η γνώση για το πώς θα χτίσουμε μια άλλη κοινωνία υπάρχει. Εχουν γραφτεί δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, βιβλία σ’ όλο τον κόσμο, και φυσικά και στην Ελλάδα.

Το ρεβεγιόν του τρόμου

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Στο πνεύμα των ημερών, η εταιρεία δημοσκοπήσεων RASS ρώτησε τους πολίτες με ποιον πολιτικό αρχηγό θα ήθελαν να κάνουν ρεβεγιόν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Πρώτος στις προτιμήσεις ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας, δεύτερος ο Σταύρος Θεοδωράκης και τρίτος ο Αντώνης Σαμαράς. Τον Σαμαρά, παρεμπιπτόντως, τον προτιμά το 28,6% όσων δηλώνουν ακροδεξιοί, σε αντίθεση με τον Μιχαλολιάκο, που τον θέλει μόνο το 6,7%. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και πετάει τα ψαροκόκαλα στην Πηγάδα του Μελιγαλά.

Τρίτος από το τέλος είναι ο Βενιζέλος, με τον οποίο θέλει να κάνει ρεβεγιόν μόλις το 1,7% του πληθυσμού. Λογικό το βρίσκω, διότι ρεβεγιόν με τον Βαγγέλη σημαίνει ότι ούτε θα φας ούτε θα μιλήσεις, θα κάθεσαι όλο το βράδυ σε μια γωνιά και θα τον βλέπεις να μιλάει και να τρώει ακαταπαύστως. Να μιλάει, να τρώει και να γράφει πάνω στο γιορτινό τραπέζι τροπολογίες φωτογραφικές, διότι ο Βαγγέλης δεν σταματάει ποτέ, έχει βγάλει πιο πολλές φωτογραφίες και από τον Ρόμπερτ Κάπα. Άσε που μόλις σημάνει το ρολόι μεσάνυχτα μπορεί να μπουκάρει ο ΓΑΠ και να αρπάξει τη βασιλόπιτα φωνάζοντας «ασ’ την κάτω, ρε κουφάλα, είναι του μπαμπά μου και του παππού μου».

Ντροπή και προσβολή

Του Γιάννη Μακριδάκη

Μόνο ντροπή και θλίψη για την απροκάλυπτη προσβολή της νοημοσύνης του ένιωσε ο κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος βλέποντας την “συνέντευξη” του πρωθυπουργού της χώρας στα δύο πλαδαρά γυαλιστερά υποπόδια της δημοσιογραφίας.

Συνέντευξη, κατά την οποία το ύφος του πρωθυπουργού της χώρας, οι ανερυθρίαστες γενικεύσεις, στο όνομα όλου του ελληνικού λαού, των  ευσεβών και ασεβών προσωπικών του πόθων, το συνεχές νευρικό κούνημα των ποδιών του κάτω από το γραφείο αλλά και οι θλιβερές γελοιότητες τις οποίες εκστόμισε και τις περισσότερες αυτών τις επαναλάμβανε συνεχώς σαν να απευθύνεται σε αμοιβάδες καθώς βέβαια και το ότι έκλεισε ο ίδιος την “συνέντευξη” αφήνοντας τα πλαδαρά θλιβερά αγοράκια έκθετα στην κατάντια της αναξιοπρέπειάς τους για ένα μεροκάματο δημοσιογράφου Βόρειας Κορέας, μαρτυράει δυστυχώς την απόλυτη παρακμή μας ως χώρα και ως κοινωνία, μαρτυράει απόλυτα και σαφέστατα ότι πιάσαμε πλέον πάτο, μαρτυράει τέλος, ότι επιβάλλεται να τους εντάξουμε όλους αυτούς τους παρωχημένους πολιτικάντηδες και τα φερέφωνά τους, όλους αυτούς που μας προσβάλουν τόσο προκλητικά και μας ξεπουλούν ταυτόχρονα την πατρίδα, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας με την ψήφο μας και με την απαξίωσή μας την προσωπική.

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=5543

O Δημήτρης Καζάκης για τον Ε.S.Μ. και το χρέος

Το παγκόσμιο σώου των Xmas!

Από τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη στα ρεβεγιόν της Παγκοσμιοποίησης

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο μεγάλος συγγραφέας της Βικτωριανής Αγγλίας, Κάρολος Ντίκενς, στην «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του (τον Δεκέμβριο του 1843), έδινε το νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων όπως ήταν ζωντανό ακόμα στον δυτικό πολιτισμό.

Πρόκειται για την ιστορία του άκαρδου και φιλοχρήματου Σκρουτζ ο οποίος, με την επέμβαση του πνεύματος των Χριστουγέννων, συγκλονίζεται και από φιλάργυρος μετατρέπεται σε άνθρωπο της συμπόνοιας και της γενναιοδωρίας.

Αυτό ήταν το μήνυμα της γιορτής των Χριστουγέννων που επιζούσε στην ψυχή των λαών μέχρι την εισβολή της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτισμού. Όλοι μεγαλώσαμε με την πασίγνωστη ιστορία του, γενηές και γενηές, μέχρι που ήρθε ο νεοεποχίτης Χάρρυ Πότερ να μονοπωλήσει τις παιδικές ψυχές.

Σήμερα γίνεται μια συντονισμένη κατεδάφιση του εορτασμού των Χριστουγέννων, τα οποία η βιομηχανία της διασκέδασης τα θέλει ένα ατελείωτο σώου από «ρεβεγιόν», καζίνο, βιτρίνες και εξωτικές εκδρομές…

Ο πόλεμος κατά του πνευματικού νοήματος της γιορτής των Χριστουγέννων είναι, μαζί με την μαζική προώθηση προς τις ευρωπαϊκές χώρες μουσουλμάνων μεταναστών, απαραίτητο στοιχείο της προσπάθειας να επιβληθεί η πολυπολιτισμικότητα ενάντια στην θέληση των περισσότερων ανθρώπων.

Το ρούβλι, το πετρέλαιο, το σχιστολιθικό αέριο, τα παράγωγα και η αμερικανική ηγεμονία

Του Federico Pieraccini

Δύο κεντρικά θέματα σχετικά με την υποτίμηση του ρουβλιού και την ανατίμηση του δολαρίου πρέπει να έχουμε στο νου μας: την επιδίωξη να διατηρηθεί η αμερικανική ηγεμονία και την κερδοσκοπική φούσκα των παραγώγων που συνδέονται με τον κλάδο του σχιστολιθικού αερίου. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, είναι αδύνατον να κατανοήσουμε ποιες είναι οι αιτίες και οι συνέπειες οικονομικών γεγονότων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τεχνητά.

Συνεπώς, η υπόθεση που περιγράφει ο τίτλος πρέπει να ιδωθεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες, από τη γεωπολιτική και από την καθαρά οικονομική.

Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου

Η υποτίμηση του πετρελαίου φαίνεται να αποτελεί μια στρατηγική που εφαρμόζεται κατόπιν συμφωνίας ανάμεσα στο αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τον βασιλικό Οίκο των Σαούντ 

(βλ.http://www.counterpunch.org/2014/12/16/the-oil-coup/ καιhttp://www.theguardian.com/business/economics-blog/2014/nov/09/us-iran-russia-oil-prices-shale). 

Μία τραπεζική χώρα

Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

Το σύστημα έχει πάρει τα μέτρα του…

Ο Κέννεθ Γκαλμπρέηθ, ένας από τους σπουδαιότερους οικονομολόγους του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, υποστήριζε πως κάθε κραχ, κάθε μεγάλη και βαθειά οικονομική κρίση οφείλεται σε δύο λόγους. Την άγνοια της οικονομικής ιστορίας και την ανθρώπινη απληστία. Την καρδιά του καπιταλισμού.

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην αγορά κατοικίας στις ΗΠΑ το 2008 με τα δάνεια υψηλού ρίσκου που έδιναν οι τράπεζες, συνέβη, γιατί οι τράπεζες, ο στυλοβάτης του συστήματος -καθοδηγητής και υποβολέας του, επίσης- βρήκαν τη μέθοδο να κερδοσκοπήσουν χοντρά. Η διασύνδεση των οικονομιών διασφάλισε τη μεταφορά της κρίσης, όταν έσκασε η φούσκα στις ΗΠΑ, σε όλο τον πλανήτη.

Αυτή η κρίση των δανείων υψηλού ρίσκου, για μία ακόμη φορά έδειξε πόσο εκτεθειμένο είναι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα -που αποτελεί έναν απροσπέλαστο δαίδαλο αδιαφάνειας- στις οργανωμένες κινήσεις κερδοσκοπίας. Κινήσεις, απέναντι στις οποίες τα κράτη δεν έχουν καμία άμυνα, εκτός αν θεωρήσουμε αυτή τη γελοιότητα των επιτοκίων, άμυνα. Ενα από τα σημαντικότερα στοιχεία αυτής της κρίσης έχει να κάνει με το ποιος, τέλος, φορτώνεται αυτή τη ζημιά που προκάλεσαν οι κερδοσκοπικές κινήσεις και η απληστία κάποιων καθαρμάτων. Μα, όλοι εμείς.

Αυτοί και το «χάος»

Του Όθωνα Κουμαρέλλα

Διαβάζουμε τις νέες δηλώσεις Σόιμπλε: «κάθε νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα πρέπει να σεβαστεί τις δεσμεύσεις των προκατόχων της», και ως μονότονη επανάληψη: «Οι νέες εκλογές δεν αλλάζουν το ελληνικό χρέος. Κάθε νέα κυβέρνηση πρέπει να σεβαστεί τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί από τους προκατόχους της», για να ολοκληρώσει: «Αλλά αν η Ελλάδα διαλέξει μια άλλη κατεύθυνση θα είναι μια δύσκολη κατάσταση»….

Ανησυχεί ο αρχιμαφιόζος νεοναζί και στέλνει απαράδεκτα τελεσίγραφα. Γι’ αυτό δεν αναφέρεται καθόλου για ποιον θα είναι δύσκολη η κατάσταση, αν η Ελλάδα διαλέξει -επιτέλους- διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που τα διεθνή αρπακτικά επέλεξαν και οι δωσιλογικές «ελληνικές» κυβερνήσεις ακολούθησαν πιστά μέχρι τώρα. Και απειλεί.

Γνωρίζει πολύ καλά, αυτό το προϊόν τερατογένεσης, ότι για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια, ο ελληνικός λαός έχει μια ευκαιρία, να τρίψει στα μούτρα αυτών των εξαμβλωμάτων του ανθρώπινου είδους τις μεθοδεύσεις τους και να στρέψει εναντίον τους τα φρικώδη εγκλήματα που διέπραξαν σε βάρος του.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι το «οικονομικό» ολοκαύτωμα που σχεδίασε, αυτός και οι όμοιοί του, σε βάρος του ελληνικού λαού και εκτέλεσαν με χειρουργική ακρίβεια οι προδότες των Αθηνών, δεν είναι τίποτε άλλο από μια πραγματική γενοκτονία.

Αργεντινή εναντίον κερδοσκοπίας

Επιμέλεια: Χάρης Λογοθέτης

Θα πρέπει, άραγε, να επιτραπεί σε μια χούφτα κερδοσκόπων να κρατούν όμηρους 40 εκατομμύρια Αργεντίνους; Στην ερώτηση αυτή, η αμερικανική Δικαιοσύνη απάντησε «ναι», προκαλώντας αναστάτωση ακόμη και μεταξύ των επενδυτών. Αποδυναμώνοντας τους μηχανισμούς που επιτρέπουν στα κράτη να μειώνουν το βάρος του χρέους τους, η δικαστική απόφαση απειλεί να αποσταθεροποιήσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Του Mark Weisbrot*

Η διαμάχη ανάμεσα στην Αργεντινή και τους «γύπες», τις εταιρείες επενδύσεων που ειδικεύονται στην κερδοσκοπία επί επισφαλών χρεών, θυμίζει ορισμένες αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές. Διαθέτει όλα τα συστατικά τους: μυστήριο, πολιτικές δολοπλοκίες, ανατροπές και απόλυτα μισητούς «κακούς». Μεταξύ τους, πλειάδα πρώην υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων, οι οποίοι έχουν πλέον φορέσει τις παντόφλες του λομπίστα και, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Μαρκ Λέιμποβιτς, «έχουν κολλήσει στην Ουάσινγκτον όπως τα μύδια στον βράχο«. [1]

Το τελευταίο επεισόδιο ξεκινά στις 21 Νοεμβρίου 2012, σε ομοσπονδιακό δικαστήριο της πολιτείας της Νέας Υόρκης, όταν ο δικαστής Τόμας Γκρίσα διατάζει την Αργεντινή να καταβάλει το ποσό των 1,33 δισεκατομμυρίων δολαρίων (πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ) σε διάφορα κερδοσκοπικά επενδυτικά ταμεία, μεταξύ των οποίων και το NML Capital, με επικεφαλής τον Πολ Σίνγκερ.

Ο δρόμος προς τον αποπληθωρισμό του χρέους, την πεονία και τον νεοφεουδαλισμό

Του Michael Hudson*

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

O «καπιταλισμός» είναι καλύτερα κατανοητός σαν ένα σύστημα από μια σειρά από στάδια. Ο βιομηχανικός καπιταλισμός έχει παραχωρήσει τη θέση του στον χρηματοοικονομικό καπιταλισμό, ο οποίος εξελίχθηκε από τον καπιταλισμό των συνταξιοδοτικών ταμείων τη δεκαετία του '50 και τον αμερικανικό νομισματικό ιμπεριαλισμό από το 1971 όταν το πλαστό δολάριο (που δημιουργήθηκε κυρίως για τη χρηματοδότηση των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ) έγινε η παγκόσμια νομισματική βάση. Το πλαστό πιστωτικό δολάριο κατέστησε εφικτή την δημιουργία της οικονομίας φούσκας μετά το 1980 και το υποσκήνιο του, τον καπιταλισμό καζίνο. Αυτά τα οικονομικά ραδιενεργά στάδια παρακμής οδήγησαν στον αποπληθωρισμό του χρέους μετά το 2008, και τελικά κατέληξαν στη διαμόρφωση ενός καθεστώτος πεονίας και στη λιτότητα της νεο-δουλοπαροικίας.

Η τελική έκβαση του σημερινού Δυτικού καπιταλισμού είναι μια νεο-ραντιέρικη οικονομία—ακριβώς η μορφή οικονομίας που επεδίωξε να ανατρέψει ο βιομηχανικός καπιταλισμός και στην οποίαν αντιτάχθηκαν οι κλασικοί οικονομολόγοι κατά τη διάρκεια της Προοδευτικής Εποχής από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Μια χρηματοοικονομική τάξη έχει σφετεριστεί το ρόλο που συνήθιζαν να εκτελούν οι γαιοκτήμονες—μια κοινωνική τάξη που απολάμβανε ειδικά προνόμια. Η οικονομική πρόσοδος (economic rent) σήμερα αμείβεται ως επί το πλείστον με τόκους. Αυτή η «απατεωνιά» διακόπτει την κυκλική ροή μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης, προκαλώντας οικονομική συρρίκνωση, μια δυναμική που είναι το άκρως αντίθετο της αρχικής ώθησης του βιομηχανικού καπιταλισμού. Το «θαύμα του ανατοκισμού», που ενισχύεται τώρα με τη δημιουργία πλαστής πίστωσης, κανιβαλίζει το βιομηχανικό κεφαλαίου καθώς και τις απολαβές των εργαζομένων.

Παρελθόν και παρόν. Ευγενήs φιλοδοξία και ασήμαντες φιλοδοξίες.

Tου Αντόνιο Γκράμσι 

(απόδοση Δημήτρης Καζάκης)

Θα μπορούσε η πολιτική -δηλαδή, η ιστορία στη διαμόρφωσή της- να υπάρξει χωρίς φιλοδοξία! Η "φιλοδοξία" έχει αποκτήσει υποτιμητική χροιά και νόημα για δύο βασικούς λόγους: 

(1) διότι η (υψηλή) φιλοδοξία συγχέεται με τις ασήμαντες φιλοδοξίες. 

Και (2), διότι πολύ συχνά, η φιλοδοξία έχει οδηγήσει στον οπορτουνισμό και την προδοσία από εκείνες τις παλαιές αρχές και τους παλιούς κοινωνικούς σχηματισμούς που, κατά πρώτο λόγο, παρέχουν τις συνθήκες, οι οποίες επιτρέπουν στο φιλόδοξο άτομο να στραφεί σε πιο προσοδοφόρες και αμέσως κερδοφόρες δραστηριότητες. Τελικά, ο τελευταίος λόγος μπορεί να αναχθεί στον πρώτο: όλα έχουν να κάνουν με ασήμαντες φιλοδοξίες που είναι σε βιασύνη και θέλουν να αποφύγουν το γεγονός ότι πρέπει να ξεπεράσουν πάρα πολλές (ή μεγάλες) δυσκολίες [ή ότι χρειάζεται να διατρέξει πάρα πολλούς κινδύνους].

Είναι ο χαρακτήρας του κάθε ηγέτη να είναι φιλόδοξος, δηλαδή, να προσβλέπει με όλες τις ενέργειές του να κερδίσει την κρατική εξουσία. Ένας μη φιλόδοξος ηγέτης δεν είναι ηγέτης και είναι ένα επικίνδυνο άτομο για οπαδούς του: είναι ανόητος και δειλός. Θυμηθείτε τη...

δήλωση του Αρτούρο Βέλλα [1]: "Το κόμμα μας δεν θα είναι ποτέ ένα κυβερνών κόμμα". Με άλλα λόγια, θα είναι πάντα ένα κόμμα της αντιπολίτευσης. Όμως τι σημαίνει να προτείνει κανείς να μείνει για πάντα στην αντιπολίτευση; Αυτό σημαίνει ότι θέτει τη βάση για τις χειρότερες καταστροφές: το να ανήκεις στην αντιπολίτευση μπορεί να είναι βολικό για τους αντιπολιτευόμενους, αλλά δεν είναι "βολικό" [ανάλογα βέβαια με τη φύση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης] για τους αρχηγούς των κυβερνήσεων, οι οποίοι κάποια στιγμή θα πρέπει να εξετάσουν το θέμα της καταστροφής της αντιπολίτευσης και το σάρωμά της.

Το σινιάλο του Σεραφείμ

Του Γιάννη Μακριδάκη

Ο θάνατος ανθρώπων, οι οποίοι είχαν γίνει εν ζωή ευρύτερα γνωστοί από το όποιο έργο τους, αποτελεί πάντοτε ισχυρό σινιάλο προς την ανθρωπότητα που έπεται.

Ο τρόπος, η αιτία και η χρονική στιγμή του θανάτου αποτελούν τις βασικές παραμέτρους, με τις οποίες το οικοσύστημα προειδοποιεί τους ζώντες, τους δίνει ξεκάθαρα το νόημα της ζωής. Τους υπενθυμίζει πρώτα απ’ όλα το βασικό. Ότι ο άνθρωπος είναι πλάσμα φυσικό. Άρα διέπεται από τους όρους, τους ορισμούς και τους νόμους του οικοσυστήματος, όσο και αν το έχει ο ίδιος τελείως λησμονήσει.

Ας επικεντρωθούμε στην Ελλάδα και στα τελευταία χρόνια. Αυτά ακριβώς της λεγόμενης κρίσης του οικονομικού τεχνητού υποσυνόλου, εκ του οποίου “ανεχώρησαν” με προορισμό το αυθύπαρκτο υπερσύνολο, το οικοσύστημα, αρκετοί άνθρωποι ευρέως γνωστοί και διάσημοι, επίσης και αρκετοί παντελώς άσημοι, των οποίων όμως έγινε πασίγνωστη η αυτοχειρία τους και όλοι αυτοί οι θάνατοι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ισχυρά σινιάλα, πιθανότατα όμως δίχως μεγάλο αριθμό αποδεκτών που τα συνειδητοποίησαν, αφού η ανθρωπότητα ποτέ στην ιστορική πορεία της δεν τα εξέλαβε ως τέτοια, ακριβώς επειδή δεν έχουν οι άνθρωποι κατανοήσει ακόμη ότι η ανθρωπότητα είναι ενιαίο σώμα απαρχής έως ότου θα υπάρχει και ότι ο καθένας από εμάς που την εκπροσωπεί και την εκφράζει σε κάθε της περίοδο, είναι ο ίδιος η ανθρωπότητα ολόκληρη, την καθορίζει ο συνειδητός ή ο ασυνείδητος τρόπος με τον οποίο ζει και ότι η “αναχώρηση” κάποιου συγχρόνου μας, μας αφορά όλους και όχι μόνο τους συγγενείς και τους φίλους αυτού.

Σχεδόν όλη η Ευρωζώνη μια αποικία χρέους

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η αποκαλυπτική απεικόνιση της διχοτόμησής της σε οφειλέτες και πιστωτές

Στο παρακάτω γράφημα αυτό, το οποίο έχουν επεξεργαστεί αναλυτές του οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poor’s, αποτυπώνεται ο απολογισμός της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη και της διαχείρισής της με επίκεντρο την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που εντάχθηκαν σε μνημόνια ή άλλα προγράμματα προσαρμογής. Σε βάθος δεκαετίας, από το 2004 μέχρι φέτος, το κρατικό χρέος έγινε στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός τεράστιας αναδιανομής πλούτου ανάμεσα στις πιστώτριες και στις οφειλέτριες χώρες. Η Ευρωζώνη είναι πια καθαρά διχοτομημένη ανάμεσα 14 χώρες-οφειλέτες και ένα πυρήνα μόλις 4 χωρών-πιστωτών, με τη Γερμανία να κατέχει τη μερίδα του λέοντος σε καθαρό «ενεργητικό» εξωτερικού χρέους, δηλαδή απαιτήσεις στο εξωτερικό. Η Γαλλία, που το 2004 ήταν ανάμεσα στους πιστωτές, έχει περάσει ξεκάθαρα στις χώρες-οφειλέτες.